S.T.A.B. Electronics - The Non Alliant I

 Ο S.T.A.B. Electronics επιστρεφει στο τοπο του εγκληματος με τη διακριτικοτητα πειραγμενης μπουλντοζας. Δε περιμενα τιποτα λιγοτερο. Οι προηγουμενες κασετες του υποσχονταν πολλα κατω απο τα στρωματα της μουχλιασμενης παραγωγης. Στο The Non Alliant I οι υποσχεσεις μετατρεπονται σε συφιλιασμενη πραγματικοτητα και εγω ειμαι ευτυχης που γινομαι κοινωνος της.
 Το album χαρακτηριζεται απο καθαροτερο ηχο με τα φωνητικα μπροστα και εξω. Οταν το volume αγγιξει τα μισα, σχεδον νιωθεις τα σαλια του Βρετανου στο προσωπο σου. Τα τραχια μπασα ροκανιζουν τη βελονα του πικαπ. Τα πριμα τρυπανε τα μηνιγγια σου. Οι λεξεις χαραζονται στο υποσυνειδητο σου. Αν δεν ειχε κυκλοφορησει πριν λιγες μερες, θα ημουν σιγουρος πως ενεπνευσε μερικα απο τα μεγαλυτερα εγκληματα αυτου του πλανητη. Οψομεθα για τα επομενα.

The Non Alliant I LP (Unsound Recordings - 2011)
(The link is removed. You can find the real thing here)

Sewer Goddess - With Dirt You Are One

Warmhole
Cold blood in a warmhole

You are the filler nothing more

I am the void, vast and deep

Diseased cunt in poisoned sleep.

With Dirt You Are One CD (Black Plagve - 2010)
(The link is removed)

Friction - Zone Tripper

 Μετα τα νταραβερια του στους Teenage Jesus And The Jerks, o Iαπωνας μπασιστας Reck επεστρεψε  στα πατρια εδαφη καπου στα τελη του '70 για να συνθεσει τους Friction, ενα τριο λιαν επηρρεασμενο απο το no-wave. Η δισκογραφια τους ειχε σοβαρα προβληματα διανομης και ετσι τα albums τους ακουστηκαν μονο απο τους προνομιουχους επισκεπτες της θορυβοχωρας (βλεπε John Zorn).
 Το 'εξαμερικανισμενο' Zone Tripper ειναι το πρωτο album του group που κυκλοφορησε σε δυτικο label με προσεκτικη αφαιρεση καθε περιττου λιπους και απροσεκτη προσθηκη ψιλοδευτερων remixes.    Βαλτε τσιτα τα αυθεντικα tracks, κατηγορηστε τα υπολοιπα για το facepalm του Gigerοεξωφυλλου.

Zone Tripper CD (Tzadik - 1999)

Rape - s/t

 Καυλοπυρεσσουσες κορασιδες, μαχομενες φεμινιστριες, χειραφετημενες σουφραζετες το Rape δεν ειναι για εσας. Οπως και καθε εκφυλο αποκυημα της Filth & Violence. Ο πρωτογονος αερας της κασετας  ροπαλιαζει τις λεπτεπιλεπτες ευαισθησιες του μη μου απτου ανθρωπιστη του facebook για να του δειξει την αμεσοτητα του παλιου καλου fist and cock. Τα φωτοτυπημενα flyers του project αναγραφουν γυρω απο ενα trve πενταλφονι  rXaXpXe:  Anti-Human Noise Terror. Και λιγα λενε για αυτο το ολοκαυτωμα.

Rape CS (Filth & Violence - 2011)

Z'ev - N.A.M.E. Gallery, Chicago, Illinois 03.01.1986

 Βαρυ πραμα. Κυριολεκτικα και μεταφορικα. Μονο γι' αυτους που εκτιμουν την αξια της παλιας καλης λαμαρινας. Και μια που μιλαμε για λαμαρινες, το N.AM.E. Gallery, Chicago, Illinois 03.01.1986 ειναι συσκευασμενο αναμεσα σε δυο ασηκωτες σκουριασμενες φετες που θα εκανε το επιτελειο της Crippled Intellect Productions να βλαστημησει την ωρα και τη στιγμη που εμπλεξε με το Z'ev. Τωρα, οσον αφορα το περιεχομενο. Ειναι τοσο ευχαριστο οσο θα ηταν μια βολτα στο παρκο engagé με την Eva Braun καθως στο βαθος μια ξεκουρδιστη gamelan ορχηστρα κοπανιεται αγχωτικα συνοδευοντας επιδειξεις ακροβατικων.

Ν.Α.Μ.Ε. Gallery, Chicago, Illinois 03.01.1986 10"
(Crippled Intellect Productions - 2003)

Pregnant Spore - Harmonious Salmon Hearts

 Αμερικανικα τραγανιστα electronix. Το ιδανικο πρωινο που εψαχνα για να ξεκινησω τη μερα γεματος ενεργεια. Ο αξιοτιμος Justin Marc Lloyd μυριστηκε πως χρειαζομαι οσο ξεροτηγανισμα γινεται για να επανενταχθω στη δουλεια ανωμαλα μετα απο ενα θρυλικο δεκαπενθημερο ξυσιμο και μου εστειλε σημερα το πρωι μερικες απο τις δουλειες του ως Pregnant Spore. Διαλεξα να ποσταρω το Harmonious Salmon Hearts λογω του τιτλου του. Εδω εχουμε μια concretοειδη version των Nautical Almanac η τον David Tudor να σηκωνεται απο το ταφο και να το ριχνει (παλι) στη μεσκαλινη. Το project παρα τη πολυχρωμια και η διαθεση του να ανατρεψει τη τρεχουσα σοβαροφανεια της θορυβοσκηνης φαινεται πως ειναι ιδιαιτερα διαβασμενο. Και εις ανωτερα λοιπον!

P.S. I would like to thank Justin for sharing this deranged tape with us!

Harmonious Salmon Hearts CS (Rainbow Bridge - 2011)

Daniel Menche - Skadha

 Εχω πολλα χρονια να ακουσω το Skadha. To εχω συνδεσει παβλοφικα με το θανατο του πατερα μου γι' αυτο το αποφευγω οσο μπορω. Χθες το προσπαθησα για λιγο αλλα δε τη παλεψα. Θυμαμαι ομως ακομα τη καθε επικινδυνη στροφη του προς το απολυτο τιποτα και πιστεψτε με, ο Daniel Menche κανει τα παντα για να σε οδηγησει εκει. Αριστουργημα ψυχοακουστικης, με υπογραμμισμενο το πρωτο συνθετικο της λεξης.

Skadha CD (Antifrost - 2004)

Bodychoke - Five Prostitutes

 Να και ενα πραγματικα πρωτοτυπο tribute στον αρχετυπικο κατα συρροη δολοφονο. Το serial killer rock των Bodychoke αφηγειται τη μυθιστορια του Jack The Ripper με επαναλαμβανομενα αργοσυρτα μοτιβα, ανατριχιαστικα περασματα απο cello και με ψιλοφορτωμενη παραγωγη του Albini. Φανταστειτε εντεχνους Brainbombs, Slint χωρις τη postιλα η τους Skullflower του Xaman με καυλες για Five Prostitutes. Δεν ειναι κακο, μακαρι ολα τα αντιστοιχα albums να' ταν ετσι, απλα περιμενα πολυ περισσοτερα απο side project των Sutcliffe Jugend.  

Five Prostitutes CD (Freek - 1996)

Regis - In A Syrian Tongue

 Technoειδες απειλητικο υβριδιο απο το Βρετανο Karl O' Connor aka Regis που κανει κοκκαλιαρικα αγορακια σαν εμενα να κουνησουν ρυθμικα το κοκκαλιαρικο κωλαρακι τους και να ανακαλυψουν τις υπολοιπες κλειδωσεις του σωματος τους. Τετοια πετρια με bass μουσικη ειχα να φαω απο την αειμνηστη εποχη της Skull Disco και αυτο μαλλον να οφειλεται στις υπουλες μανουβρες του In A Syrian Tongue που εχουν μεσα τους μια essence απο το πατσουλι του Shackleton αλλα και λιγο απο το καψιμο της Ant-Zen. Στο δευτερο track συμμετεχει ο Mick Harris (πρωην Napalm Death, Scorn, Painkiller) οποτε πεστε με τα μουτρα αφοβα.

In A Syrian Tongue 12" (Blackest Ever Black - 2011)

Craig Leon - Nommos

 Παρα τη διακριτικη δουλεια του ως παραγωγος στα πρωτα albums των Ramones και των Suicide, o Craig Leon εκδηλωνε στα κρυφα το θαυμασμο του για το κοσμικο ηχο των synths κυκλοφορωντας το Nommos στη Takoma, τη κατεξοχην αντι-μοντερνα εταιρια του John Fahey. Η ριζοσπαστικοτητα του δημιουργου ομως δε σταματαει εδω. Τα καθηλωτικα drones του δισκου βεβηλωνονται απο πολυρυθμικο programming αφρικανικης εμπνευσης με την σβελταδα του Eno στο Remain In Light. Στην εποχη του φυσικα πατωσε. Τριαντα χρονια μετα, ο William Bennett το ξεπατωσε στο repeat και εμπνεεται το Afro Noise. Αυτος ο ανθρωπος εχει απιστευτο γουστο.

Nommos LP (Takoma - 1981)

Rodger Stella - Kosmische Dub & Reich/Riley

 Βγειτε εξω, οπου κι αν ειστε. Επεστρεψα κουβαλωντας στη πλατη τον ημιλιποθυμο Tzomborgha που ολες αυτες τις μερες ειχε κρυφτει μεσα στις βαλιτσες μου φοβισμενος. Ξεπροβαλλε που και που για να παρακολουθησει τα ηθη και τα εθιμα του homo holidayus, του πιο τρομακτικου και πλεονεκτικου εξελικτικου κρικου στην αλυσιδα της ασυδοσιας. Εγω απο την αλλη περασα υπεροχα, αλλα πλεον το μονο που εχει σημασια ειναι η ψυχικη υγεια του αποτυχημενου alter ego μου. Ελπιζω το Kosmische Dub και το Reich/Riley του Rodger Stella να τον φερει στα συγκαλα του. Το πρωτο πρεπει να 'ναι το πιο εξυπνα stoned hypnagogic/plunderphonics πειραμα μετα το τελευταιο δισκο του Joseph Hammer, ενω το δευτερο  φωτιζει με νεον τα συγκοινωνουντα δοχεια μεταξυ του Steve και του Terry. Τι αποποινικοποιηση και μαλακιες. King Tubby's meets minimalists uptown λεμε.  

Kosmische Dub & Reich/Riley 2xCS (Second Layer - 2011)

Λένα Πλάτωνος - Γκάλοπ

Μια άσκηση φυσικής άλυτη

Τώρα, μαλλιά ξεριζωμένα απάνω από τ' αυτιά

τα υπόλοιπα αγκάθινα στεφάνια

δαγκωμένα τοστ στα χέρια

νωπά, από μετάληψη ωφέλιμη στην πέψη

αδιαμαρτύρητες γλώσσες χωρίς γεύση

ομοιόμορφες αδιάβροχες φωνές

σε ποτ πουρί εκατομμυρίων χιτ

πάνω στο ίδιο μπιτ

αποστεωμένα πόδια σε αγώνα στάσης

σε βιτρίνα αθλητική εκεί

κάθε πρωί, κάθε πρωί...

2 παρά πέντε τις μικρές εβδομάδες

3 παρά πέντε τα μικρά Σάββατα

ανύπαντρες μαμάδες άγνωστοι αεροσυνοδοί

με βλέμμα καρφωμένο σε άγνωστη οροφή

η καρφωμένη μοτοσυκλέτα σε κουμπί- εντολή

ολοκληρωτικού πολέμου

μέσα σε έγχρωμα καντράν

μέσα μας

στα γρήγορα, στα όρθια φτηνά ρεστοράν

η μασέλα ακριβείας διαμελίζει κάτι σημαντικό από μας

μια άσκηση φυσικής άλυτη

κι εμείς πίσω από ένα παραβάν πάνω σ ' ένα πλακάτ

ιδιοφυείς παράλυτοι

άγρια κληρονομιά της κιβωτού του Αραράτ

Θεέ μας υπολογιστή

εννοούμε να σε περιμένουμε για τη λειτουργία

σε τροχιά οριστική, διαστρική, έστω κι ασύλληπτη.

Γκάλοπ LP (Lyra - 1985)

Anton Szandor LaVey - Satan Takes A Holiday

 O Χριστιανισμος διαχωρισε την εννοια του σωματος και του πνευματος, βαφτιζοντας αυθαιρετα τη σαρκα σα κατι μιερο που πρεπει να υποφερει για να εξιλεωθει. Αυτο το κλιμα καλλιεργησε τη δαιμονοποιηση της ευζωιας, του ηδονισμου ενω παραλληλα εξυψωσε την εργασια σε αυτοσκοπο. Απο την αλλη, ο ανθρωποκεντρικος Σατανισμος του Anton LaVey νοιαζεται για το συντροφο-συναγωνιστη-Σατανιστη  και τον προτρεπει να βραχυκυκλωσει το δογμα της γεννησης-δουλειας-θανατου, βαζοντας καπου στη μεση την εννοια των διακοπων. Αφου ο τιτανοτεραστιος Satan Takes A Holiday, μπορεις και εσυ. Ακολουθω λοιπον τις οδηγιες του Τρισκαταρατου και τη κανω για 15 μερες. Σας επιτρεπω να αλωνισετε τα υπολοιπα blogs μεχρι να επιστρεψω με μαυρισμενα και κατεβασμενα μουτρα.

P.S. Ι'll be off for about 15 days. I know I'm leaving this place in good hands, so feel free to send requests or just spam the fuck out. See ya soon.

Satan Takes A Holiday CD (Amarillo Records - 1995)

Final Flesh

 Η βιομηχανια ενηλικων ταινιων εφηυρε ενα πραγματικα πρωτοτυπο τροπο για να παρακαμψει το ελευθερο downloading, με τη δικαιολογια της ικανοποιησης ακομα και του πιο εξειδικευμενου γουστου. Ορισμενα συνεργεια προσφερονται να φιλμαρουν οτιδηποτε, αρκει ο πελατης να διαθετει μια υποτυπωδη ιδεα και πολλα φραγκα.

 Ο σκηνοθετης Vernon Chatman δραττεται της προσφορας και στελνει ενα δυσνοητο, σουρεαλιστικο σεναριο σε τεσσερα διαφορετικα studios που εξειδικευονται στο custom porn, για να σατυρισει τους εμψυχους και αψυχους μηχανισμους του φετιχισμου. Το Final Flesh φιλμαρει την αμηχανια του cast καθως προσπαθει να καταλαβει τι το sexy υπαρχει στο βυζαγμα μπριζολας η στην απαγγελια υπαρξιακων ερωτηματων με στομφο παιδικου θιασου. Που να' ξεραν. Κατι σα τo L'Age d'Or με φτηνη παραγωγη και λιγοτερα ρουχα. 

Final Flesh DVD (Directed By Vernon Chatman - 2009)

Ke/Hil - Hellstation

  Σιχαινομαι τον ορο 'supergroup' οσο σιχαινομαι τη θαλασσα στην Αττικη. Δηλαδη παρα πολυ. Μου θυμιζει γερασμενα side projects μπεκρηδων country πορνογερων, απ' αυτα που σπρωχνει το Uncut. Θεωρω λοιπον τους Ke/Hil ξεχωριστη οντοτητα, ασχετα και αν η διμελης συνθεση τους περιλαμβανει  τον Wilhelm Herich (Genocide Organ) και το Brigant Moloch (Anenzephalia). Πιεζομαι για να μην αρχισω τα φανατιλικια, αλλα τωρα που το σκεφτομαι δεν ερχεστε εδω μεσα για να διαβασετε αντικειμενικες παρουσιασεις δισκων -ελεος- αλλα για να κατεβασετε τσαμπα μουσικη, οποτε μπορω να γραψω ο,τι μου καυλωσει. 

 Το Hellstation διατηρει μια επιπεδη διαθεση καθ' ολη τη διαρκεια του. Ο κοντινοτερος συγγενης στο γενεαλογικο του δεντρο ειναι σαφως τα μεταγενεστερα των GO, αλλα με προσεκτικη ακροαση θα βρειτε και δυο-τρεις ευρεσιτεχνιες που δεν εχουν εμφανιστει στους δισκους των μητρικων groups, οπως τα ψευδο-dubstep μπασα του Mirror of the world of mirrors η τα ενρινα P-Orridge φωνητικα του ομωνυμου track. 

 Ειμαι θετικα προκατειλημμενος απεναντι στη τρομοκρατικη οργανωση της Tesco Organisation, αλλα το φταιξιμο δεν ειναι μονο δικο μου. O ποιοτικος της ελεγχος ειναι αλανθαστος. 

Hellstation CD (Tesco Organisation - 2010)