John Cage - Shock

 Μεχρι και πριν μια εβδομαδα, στεκομουν ανεκφραστος μπροστα στην ιδιοφυια του John Cage. Ναι, αιωνιο respect και ολα τα συναφη που πρεπει να εχεις απεναντι σε τετοιες φιγουρες γιατι αλλιως θα φας κραξιμο απο τυπους που πιθανοτατα νιωθουν ακριβως οπως εσυ αλλα ντρεπονται να το παραδεχτουν, αλλα ποτε δεν καταλαβα το γιατι. Εχω δυσανεξια στις αγιογραφιες.

 To μονο που χρειαστηκε για να αλλαξει ο μουσικος μεταβολισμος μου ηταν τα 80 λεπτα του Shock. Το αφησα να παιζει ενω βρισκομουν μεταξυ facebook και αχρειαστης ανακαταταξης δισκων. Δεν εδινα απολυτως καμμια σημασια μεχρι τη στιγμη που συνειδητοποιησα πως οι ηχοι της πληκτρολογησης ταιριαζουν απολυτα στο πλαισιο του 0'00'' και πως το ξεκουβαλημα θα μπορουσε καλλιστα να ειναι μερος του Variations II (το οποιο σε σημεια αγγιζει τη λαμαρινοθεραπεια των Blockaders και του Hutchinson). Επιτελους καταλαβα πως ο Cage δε συστησε μονο τους μουσικους σε μια νεα αντιληψη συνθεσης αλλα και το κοινο σε μια νεα μορφη ακροασης. Ι was blind, now I can see.

  

Shock 2xLP (Em Records / Omega Point - 2012)

X-TG - Desertshore / The Final Report

 The Mission is terminated. Again.

Desertshore / The Final Report 2xCD/2xLP (Industrial Records - 2012)
(The links have been removed)

Non - Back To Mono

 Πισω απο καθε κινηση του Boyd Rice βρισκεται ενα μειδιαμα. Μια υπουλη ειρωνεια που τρεφεται απο τις αντιδρασεις των ορκισμενων εχθρων του αλλα και απο τη πληρη συγκαταθεση των fans. Απο τη στιγμη που θα συστηθεις στη Μεγαλειοτητα του, γινεσαι θυμα -ειτε το θελεις ειτε οχι- ενω αυτος θα γινεται ντιρλα με εξωτικα coctails. Σας προκαλω να βρειτε κατι πιο industrial απο αυτο.
  Αυτη η συμπεριφορα ειναι φυσικα προφανης και στο Back To Mono. Κυκλοφορει ενα δισκο γεματο ωμο θορυβο σε πολυεθνικη, πεταει αναφορες σε Phil Spector, Beatles, Διοκλητιανο, Normal, Carl Jung, ευλογαει τα γενια του στα liner notes και μετα σε αφηνει να αναρωτιεσαι αν εχεις να κανεις με το μεγαλυτερο troll ολων των εποχων η με τη πιο πετυχημενη ενσαρκωση του Αντιχριστου μετα τη Μητερα Τερεζα. 

Back To Mono CD/LP (Mute - 2012)

Masayoshi Urabe - Ware Wa Seidai No Kyojyo Zo

 Εγκαρσια τομη μεταξυ ελευθερου αυτοσχεδιασμου, τεταμενης free jazz και αξιονιστικου ζωντανου εκθεματος σε απολυτα αποστειρωμενες συνθηκες. Ο Masayoshi Urabe συμπεριφερεται στο σαξοφωνο και στο ιδιο του το σωμα με το χειροτερο δυνατο τροπο, πετωντας τυχαιες πιτσιλιες αμηχανιας στα μουτρα του ακροατη. Η εκκωφαντικη σιωπη της ηχογραφησης σπαει απο στριγγλιες, συρσιματα αλυσιδων, τυχαια ακορντα πιανου, χαστουκια, ηχους αυτοκινητων και απο αλλες δεκαδες ακαθοριστες λεπτομερειες που κλιμακωνουν το δισκο στο απολυτο τιποτα. Απιστευτο album.  Κανονικος ανθρωποδιωκτης. 

Ware Wa Seidai No Kyojyo Zo CD (PSF Records - 2003)

Grunt - World Draped In A Camouflage

 Για κατι τετοιες στιγμες δε χρειαζεσαι απλα σαμπανιες και βεγγαλικα, αλλα λιτρα νοθευμενης βενζινης και τονους εκρηκτικων. Party hard ρε τομαρια. Καινουργιο Grunt. Τωρα το συμπαν μπορει να καταστραφει οσο θελει. Dance for the genocide.

Υ.Γ. Μη ξεχασετε να φιλησετε τα ποδια του Kiwiknorr που ξετρυπωσε το link. Αν δε το μοιραζοταν μαζι μας, τωρα θα ακουγατε μαλακιες στο soundcloud.

World Draped In A Camouflage CD/LP (Freak Animal - 2012)

Brethren - Alienated And Radicalized

 Σωστε το μουσικο πεπτικο συστημα σας απο την υπερπληροφορηση του τελευταιου εξαμηνου με το θαυματουργο χωνευτικο αφεψημα Alienated And Radicalized. Η πυκνη συσταση του θα εξαφανισει στιγμιαια το αισθημα κορεσμου που νιωθετε μετα απο τα χιλαδες αρχεια που βρισκονται στον τριτο εξωτερικο σκληρο σας και τη στοιβα απο τους δισκους που δεν ακουστηκαν ακομα. Αναζητηστε το στα ραφια των blogs, διπλα στον Deathpile. 

Alienated And Radicalized CD (Freak Animal - 2012)

Mama Baer - Asylum Lunaticum

 "A casual stroll through the lunatic asylum shows that faith does not prove anything"

- Friedrich Nitzsche -

Asylum Lunaticum LP (Nihilist - 2011)

Esplendor Geometrico - 1980-1981 Prehistoric Sounds: Necrosis & More

  Πριζα. Ξυλο. Βιομηχανια.

1980-1981 Prehistoric Sounds 3x7"&CD (Geometrik - 2012)

M.S.B.R. - Ultimate Ambience

 Πριν αρκετα χρονια, ειχα τη τυχη να δω τον Koji Tano live λιγο πριν τη κανει για παντα απο τουτο το ματαιο κοσμο. Mε αφορμη τη πρωτη (επιτελους) ακροαση του Ultimate Ambience, βρεθηκα μπροστα σε δυο σημαντικοτατα συμπερασματα. Πρωτον: σημερα ειναι η πρωτη φορα που χρησιμοποιω την αντωνυμια 'τουτο' και ελπιζω να ειναι η τελευταια. Δε τη συμπαθω καθολου. Μου θυμιζει συγγραφεις της κακιας ωρας. Ευχομαι να εχουν ενα πολυ επωδυνο τελος. Δευτερον: Καθ' ολη τη διαρκεια της εμφανισης του, ο M.S.B.R. παρεμεινε ηρεμος. Το set ηταν εκκωφαντικο, αλλα ο ιδιος ειχε μια γαληνια εκφραση στο προσωπο του, αντιστοιχη με αυτη που θα ειχε ενας βουδιστης μοναχος καθως πλενει τα πατωματα του ναου του πρωι-μεσημερι-βραδυ-wax-on-wax-off. Τοτε, ημουν πολυ καυλωμενος για να καταλαβω τι ακριβως συνεβαινε. Σημερα που (νομιζω πως) εχω ξεπερασει τη mentality του Butthead, μπορω να δω πως ο Tano ουσιαστικα εφτιαχνε την 'απολυτη ατμοσφαιρα'.

Ultimate Ambience LP (MSBR Records - 1992)

Atrax Morgue - Esthetik Of A Corpse

 'I came to the conclusion many years ago that almost all crime is due to the repressed desire for aesthetic expression'

- Evelyn Waugh -

Esthetik Of A Corpse LP (Urashima - 2012)

Pete Swanson - Pro Style

 Αδυνατω να βρω κατι επιληψιμο στo φαινομενο Pete Swanson, οχι μονο επειδη με καθε κυκλοφορια του πλησιαζει επικινδυνα τη nirvana, αλλα επειδη -προς τιμη του- τη παραταει στη nirvana της. Παρτε για παραδειγμα το Pro Style. Τα τρια κομματια του δινουν την εντυπωση πως θα εκτροχιαστουν ανα πασα στιγμη απο τις ραγες του σχεδον clubιστικου beat για να υποκυψουν στην ευκολη (για το Swanson) λυση της noise/shoegaze/whatever ψυχεδελειας. Κι ομως. Ο φιλτατος απεχει μιλια μακρια απο αυτο που εκανε πριν πεντε χρονια στους Yellow Swans και σιγουρα τα διπλασια μιλια απο αυτο που θα κανει στα επομενα πεντε χρονια μονος. Like a pro.

Pro Style 12" (Type Records)

Russell Haswell - Remixed

 Ο Haswell ξερει. Το αποδεικνυει με καθε τροπο. Απο τα harshιλικια των Live Salvages μεχρι την ηλεκτρακουστικη τρομοκρατια του Blackest Ever Black και απο τις επιτοπιες ηχογραφησεις εντομων πανω σε κουφαρια πτηνων μεχρι τα thanks στα credits των δισκων του. Ο τυπος εχει ολα τα εχεγγυα για να γινει τεραστιος καλλιτεχνης, αν βεβαια υποθεσουμε πως δεν ειναι ηδη και εκκολαπτεται μεσα σε μια μεμβρανη απο τη φαια ουσια των Corrupted και τις σταχτες του Ξενακη.

  Εχω σοβαρες υποψιες πως η μεμβρανη θα σπασει αποτομα λογω του Remixed, αλλα μονο και μονο επειδη η τρεχουσα φαση σπρωχνει techno 12" στα nerds του noise και industrial επανακυκλοφοριες στο κοινο των clubs. Αρα, οσο γελοιο ειναι το θεαμα του να χορευω σα καθυστερημενος στο δωματιο μου με το (θεικο) track του Regis, αλλο τοσο θα ειναι η νηφαλια συζητηση μεταξυ clubbers στο φυσικο τους περιβαλλον για την (οποια) επιρροη του William Bennett και του Kevin Drumm στο techno. Παρ' ολα τα παραπανω, ο Haswell ξερει. 

Remixed 12" (Downwards - 2012)
(The file is removed)

V/A - Come Again II

 Ξεχναμε το Volume I. Βρισκεται στα βρωμοχερα 63 ατομων πανω στο πλανητη. Απλα το χαζευουμε στο discogs και πεταμε καταρες προς ολες τις κατευθυνσεις, ακουγοντας σπασμενοι το Come Again II. Σε φυσιολογικες συνθηκες δε θα επρεπε να εχουμε κανενα παραπονο. Η συλλογη τα εχει ολα. Οσο Japanoise αντεχει ο οργανισμος το πρωι χωρις την απαραιτητη χορηγηση καφεινης, σωστο early-90s εξωφυλλο Trevor Brown, επαρκη αριθμο αντιτυπων για να ικανοποιηθουν οι περισσοτεροι βλαμμενοι εκει εξω. Ποιος ειπε ομως πως οι συνθηκες ειναι φυσιολογικες. Οι καταρες συνεχιζονται. 

Come Again II CD (Furnace - 1993)

Thought Broadcast - Emergency Stairway

 Το πιο χαρακτηριστικο συμπτωμα της σχιζοφρενειας δινει το ονομα του στο project του πρωτοεμφανιζομενου(?) Ravi Binning, εκπεμποντας το βιο και τη πολιτεια του πρωιμου industrial κατευθειαν στο roster της Editions Mego. Το Emergency Stairway φαινεται να προερχεται απο το σωτηριο ετος 1978, αλλα κυκλοφορησε πριν κανα μηνα χωρις φανφαρες και βεγγαλικα, με μουντο, κοκκωδη ηχο, παρανοικη ατμοσφαιρα και τιποτενια drum machines. Coum Transmissions, TG, MB και τα λοιπα. Ναι, τα εχετε ξανακουσει αυτα και τα εχετε ξεπερασει ηδη και ηδη βαζετε στοιχηματα για το επομενο εξωφυλλο του Wire. Στο τελευταιο παντως βρισκεται ο Flying Lotus. Γαμησε τα.

Emergency Stairway LP (Editions Mego - 2012)

Harry Pussy - Let's Build A Pussy

 Η προτροπη Let's Build A Pussy ακουγεται τοσο ενθουσιωδης και σχεδον πολιτικη που θα επρεπε να ακολουθειται τουλαχιστον απο τρια θαυμαστικα και να βρισκεται στη κορυφη των απαιτησεων καθε διαδηλωτη που σεβεται τον εαυτο του. Στη πραγματικοτητα ομως, το τελευταιο εν ζωη album των Harry Pussy καταγραφει τον επιθανατιο ρογχο του group, aka μια κραυγη της Adrin Hoyos ξεχειλωμενη στο pc του Bill Orcutt. Για 60 λεπτα. Κανενας ενθουσιασμος. Καμμια πολιτικη. Μονο τεζα και οτιδηποτε κανει ριμα με αυτη. Κατι σα Pandit Pran Nath απο τη suburbia.

Let's Build A Pussy 2xLP (Editions Mego - 2012)