My Bloody Valentine - M B V

 Ειναι αδυνατο να αναφερθεις στους My Bloody Valentine και να μη σου ξεφυγει η L word, επειδη πολυ απλα και ομορφα το Loveless θα βρισκεται εκει ψηλα ακομα και μετα απο 100 χρονια. Ασυζητητι. 

 Τα 22 ομως χρονια εχουν ηδη περασει και σε μια εποχη που οι εξελιξεις αιωρουνται ηδη σε καποιο cloud, το M B V θα μπορουσε πανευκολα να χαρακτηριστει γραφικο απο τους hipsters που εχουν κανει καταληψη στο συλλογικο γουστο του ακροατηριου. Ευτυχως δεν επεσε κατι τετοιο στην αντιληψη μου, αλλα και να γινοταν ποιος τους γαμαει. Ευχομαι η επομενη φαση να ειναι τα τραγουδιστικα ντουετα και να τους βλεπω να παρακαλανε στα forums για επανακυκλοφοριες των αδερφων Κατσαμπα. 

 Παρα τη πρωτη εντυπωση παλιμπαιδισμου, το M B V δειχνει την ωριμοτητα του μετα απο αρκετες ακροασεις. Παιζει με τα ορια της φορμουλας του Loveless, τα τραβαει ετσι ωστε να δεχτουν motorik ρυθμους πανω σε country & western καλπασμους και ξοφαλτσα drum & bass περασματα μεσα στη γνωριμη παραμορφωση που προκαλει ναυτια. Μολις μπειτε στη λογικη του, θα θελετε να χαζευετε μελαγχολικα το πατωμα μπροστα στη τουρμπινα ενος 747. Τοσο καλο. 

M B V CD/LP (MBV Records - 2013)

Ghédalia Tazartès - Coda Lunga

To 1961 o Παζολίνι πηγαίνει για πρώτη φορά στην Ινδία, την οποία και εξερευνά κρατώντας σημειώσεις. Στο μέλλον αυτές θα αποτελέσουν την οδοιπορική του συνεισφορά στο συγκεκριμένο παρακλάδι της λογοτεχνίας, την ταξιδιωτική. Μαγεμένος από το μυστηριακό της κλίμα, τις ευνοϊκές συνθήκες για θρησκευτικότητα, το άρωμα της ζωής μέσα από τις κακουχίες και τα πτώματα, το χαοτικό χρώμα της ίδια της χώρας, από τη Βομβάη ως το Δελχί, επηρεάζεται τρομερά και καταγράφει τις συγκινήσεις του. Δεν είναι σπάνια η στροφή της Δύσης στην Ανατολή προς αναζήτηση της obscure εκδοχής μιας βαθιάς λαϊκής κουλτούρας που αργότερα θα πλασαριστεί σαν τέχνη. Χωρίς αυτό από μόνο του να κουβαλάει την αρνητική χροιά των λέξεων που το περιέγραψαν. Χωρίς και κάποια de facto θετική όμως. 

Είναι γνωστό πως ο Γάλλος Ghédalia Tazartès είναι από τους πιο πειραγμένους, και αυτό πάλι έχει μόνο θετική χροιά. Μη θέλοντας να πέσει στην παγίδα κατασκευής ενός εθνολογικού δίσκου, αφήνει να διαρρεύσει η περιγραφή folklore of a non-existent country. Ταξιδεύει στην Kerala, γυρίζει το dvd Rushes of India και ηχογραφεί το Coda Lunga LP, το οποίο κυκλοφορεί το 2012. Το εγχείρημα πατάει τόσο στην αστείρευτη άντληση ερεθισμάτων όσων περιέγραφε ο Παζολίνι στο L'odore dell'India, όσο και στην ανεξέλεγκτη πειραματική ουσία του Γάλλου. Ανάμεσα στους ήχους της Ινδίας, τα midi και τα κολάζ, ο Tazartès σαμπλάρει ακόμα και τη φωνή του (στοιχείο στην ιδιαιτερότητα του οποίου είναι βασισμένη η δισκογραφία του) για να μην κλέψει αντιαθλητικά την παράσταση. Το Coda Lunga είναι ένας ορχηστρικός -τελικά- δίσκος με τη μικρή του διάρκεια να αναπαριστά το πυροτέχνημα που σκάει στο Ταζ Μαχάλ στη διάρκεια μιας γιορτής Ευρωπαίων εφοπλιστών, πυροτέχνημα που χαζεύουν οι κουρελιασμένοι νεαροί της Ινδίας από κάποια κοντινή φτωχογειτονιά, για να πω και γω την μαλακία μου.

Ο Παζολίνι επισκέπτεται έκτοτε αρκετές φορές την Ινδία. Το 1968 δημιουργεί ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο Appunti per un film sull'India, το οποίο το διαδίκτυο μας χαρίζει απλόχερα:

Coda Lunga LP (Von - 2013)

Cremation Lily ‎- Age Of Consent

Οι Cremation Lily είναι η μεταμοντέρνα εκπλήρωση του power electronics. Μεταμοντέρνα, επειδή έχουν την ιδιοτροπία του μπλεξίματος των όλων, διατηρώντας την άνεση να σαμπλάρουν πειραγμένα field recordings, είτε να προσθέτουν εκείνο το φινετσάτο soundtrack-ικό σημείο που θα σου θυμίσει το Blade Runner και θα ουρλιάζεις (μόνος σου) πως εδώ είμαστε. Στα του PE, από το βάθος των πιο κακοηχογραφημένων καναλιών του Con Dom ως την ολοκληρωτική αφοσίωση στους Grey Wolves/παλιούς Genocide Organ, το ιδίωμα φοράει τα καλά του. Τo απαραίτητο θορυβώδες σύρσιμο και η παγερή (και επίσης απαραίτητη) industrial αισθητική. Η σημειολογία των τίτλων. Το bigcartel της Strange Rules που χάνεις την κασσέτα αν αργήσεις το refresh. Το απροσδιόριστο κόλλημα με τα ελληνικά νησιά και την 21^η Απριλίου. Το αισθητήριο του Harbinger που τους μυρίστηκε και τους έκοψε εφτάρι. Ο δίσκος που θέλω από τους Cremation Lily. Αντιπροσωπεύουν το μέλλον σε αρκετά επίπεδα.

Η διπλή κασσέτα Age of Consent συνοψίζει όλα τα παραπάνω. Στη συσκευασία των δεκαέξι αντιτύπων συμπεριλαμβάνεται ένα προφυλακτικό με ένα Never Tell γραμμένο πάνω με μαύρο μαρκαδόρο. Το τρίτο κομμάτι λέγεται He Told Me.

Age of Consent 2xCS (Strange Rules - 2012) 

Sutcliffe Jugend And Junko - Sans Palatine Uvula

 Καθε γενια θεωρει πως ειναι αμεσα υπευθυνη για το επικειμενο Τελος, θρεφει τους ψευδοπροφητες της, ναρκισσευεται διεστραμμενα πως θα γινει μαρτυρας του Τιποτα. Βεβαια καμμια γενια πριν απο τη τρεχουσα δεν ειχε στο βιογραφικο της το Sans Palatine Uvula. 

 Ο δισκος ακουγεται σα την 11η πληγη του Φαραω. Σε οποια ενταση και να παιχτει, σε αρρωσταινει. Η φωνη της Junko φταιει για ολα ρε, οι τσιριδες της ειναι τοσο διαπεραστικες που καλυπτουν ακομα και το χαος των Sutcliffe Jugend, οι οποιοι μπαινουν σε ηλεκτρακουστικο mode τυπου Threnody For The Victims Of Ignorance. Ολοι οι τιτλοι των κομματιων αναφερονται σε υποτιθεμενες ζημιες τις στοματικης κοιλοτητας. Point taken.

 Δε λεω πως θα βρεξει ακριδες και βατραχια. Λεω πως συνεργαστηκαν οι SJ με την αιωνια εχθρο μου. Αυτο το γεγονος απο μονο του ειναι αρκετο.

Sans Palatine Uvula CD (4iB Records - 2013)

Lustmord - The Word As Power

 Ο Kiwiknorr εχει θεσπισει εδω και πολυ καιρο ενα μουσικο genre, το οποιο οσο περναει ο καιρος οικειοποιουμαι ολο και περισσοτερο. Τη λεγομενη Kηδεια™. Τρανταχτα παραδειγματα ειναι ας πουμε το Going Up των Coil, το Final Sleep του Svarte Greiner, το Orgone Donor του Deathprod, το Perfect Day του Lou Reed. Ολα καλα μεχρι εδω? Υπεροχα.
 Αν ομως υπαρχει η παραμικρη αμφιβολια στη βαθυτατη αντιληψη του ορου, θα προτεινα να κανετε μια ακροαση στο τελευταιο album του Lustmord. Στη 30χρονη plus καριερα του, υπηρχαν σκορπια δειγματα Κηδειας™ αλλα ποτε πιο πριν δεν ειχε γινει τοσο σαφης. Οι δισκοι του ηταν αρκετα βαθιοι που χρειαζονταν σεμιναρια σπηλαιολογιας για να εξερευνησεις, αλλα απεφευγαν το στοιχειωδες ανθρωπινο στοιχειο. Τη φωνη. Τουλαχιστον στη μορφη που μπορει να χαρακτηριστει ανθρωπινη και οχι ως sample απο το Καθαρτηριο.
 Καθ' ολη τη διαρκεια του The Word As Power, ο κατα κοσμον Brian Williams αφηνει τους φιλοξενουμενους του να κηδεψουν ανενοχλητοι βοκαλιζοντας πανω απο τη μαυριλα του. Γρηγοριανοι ψαλμοι, tuvan throating ακομα και σημεια που θα ζηλευαν οι Dead Can Dance της μεσαιας περιοδου απογειωνουν το album σε επιπεδα αριστουργηματος, σε επιπεδα δισκου αναφορας των επομενων χρονων, ιδιαιτερα τωρα που μπορεις να βρεις dark ambient με το κιλο. H Blackest Ever Black επιτελους δικαιολογησε απολυτα το ονομα της.

The Word As Power CD/LP (Blackest Ever Black - 2013)

Control - Transgression

 Ενταξει, ο Control δεν ειναι και κανας χθεσινος αλλα δε περιμενα να φαω τετοια νιλα. Ειχα σταματησει να τον παρακολουθω απο το World Of Lies. Aκομα προσπαθω να θυμηθω γιατι εκανα αυτο το λαθος. Τελος παντων. Το Transgression σκοτωνει. Με τη μεθοδικοτητα του βετερανου.

 Καθε κομματι συνθεση του album αποτελει και ενα αυταρκες βιο-μηχανικο συμπαν που λειτουργει ομως εξισου αψογα σαν μερος του συνολου και πλαισιωνεται απο το καδρο της μισανθρωπιας του Garrison. Ασηκωτα synth drones, παχυρευστη ατμοσφαιρα, σκισμενα φωνητικα, πολλαπλα στρωματα, απηυδισμενος μορφασμος. Δισκαρα ρε.

Υ.Γ. Το παρακατω link παραπεμπει στο bandcamp του label οπου μπορειτε να ακουσετε το Transgression σε ολο του το μεγαλειο. Δεν εβαλα link για download επειδη η Ant-Zen θα στολισει το σαλονι της με το κεφαλι μου. Αυτο δε θα ειναι καθολου ομορφο θεαμα και δεν υπαρχει κατι χειροτερο απο την ελλειψη αισθητικης.

Transgression CD (Ant-Zen - 2013)

Roro Perrot - Ta Bouche De Fraise Me Rend Si Sauvage

Οh la la. O Vomir βγαζει τη σκουπιδοσακουλα απο το κεφαλι και μας δειχνει το προσωπο του Roro Perrot, του συμπαθεστατου τυπου που καυλαντιζει τη δεσποινιδα του εξωφυλλου και χαρακτηριζει τη μουσικη του ως ultra-shit folk. Ουσιαστικα εχουμε να κανουμε με μια επιτηδευμενα outsider κακοφωνια που περναει απο το συνδρομο καρπιαιου σωληνα του Derek Bailey στις ηλεκτρικες στιγμες του Jandek για να καταληξει στον Bill Orcutt αν ειχε περασει τα παιδικα του χρονια στο Νταου Πεντελης. 

Φυσικα ολα τα παραπανω ειναι κοπλιμεντα, αρκει να ξερεις με ποια απο τις δυο περσονες του Perrot εχεις να κανεις καθε στιγμη. Η συγκεκριμενη παντως του βρηκε γυναικα. 

Ta Bouche De Fraise Me Rend Si Sauvage CD (Decimation Sociale - 2013)

Libertinage - Quick Cum

 Προφανως τη περιοδο που ηχογραφηθηκε το Quick Cum, ο Keith Brewer θα βρισκοταν πανω στη μεταβαση απο Taint σε Mania και ζητουσε αμεση ανακουφιση. Οπερ και εγενετο Libertinage. 

 Ετσι, αντι για απειλητικη ατμοσφαιρα και λαμαρινοβαρελια, εχουμε ενα 17λεπτο bukkake απο feedback στα εκνευριστικα αθωα μουτρα του ακροατη. Ο απογυμνωμενος ηχος μερικες φορες μου θυμισε Strict, καποιες αλλες το μακελειο των Snuff, ενω θελω να δω την εξωφυλλαρα σε girlie t-shirt. Δε προκειται να αλλαξει και το κοσμο σας, αλλα ειναι ο,τι πρεπει για μια γρηγορη.

Quick Cum CS (Stiff Sanctorum - 2012)

OAKE ‎- Offenbarung

Δεν ξέρω ποιοι είναι οι ΟΑΚΕ, αλλά έβγαλαν το πρώτο τους 12". Το οποίο Offenbarung είναι ίσως το ισχυρότερο 12" που άκουσα φέτος. Από τη μία σου βγάζει αυτό το συγκεκριμένο σκοτειναφαιρετικό Young Hunting αίσθημα, από την άλλη δε μπορείς παρά να δεις πόσο του πάει η The Endless Not φορεσιά του. Από μια συγκεκριμένη industrial σκοπιά είναι οι Coil οι ίδιοι. 20 λεπτά συγκριτικής βλασφημίας. Στην παρθενική μου δημοσίευση στο Corrupted Delights, θέλω διπλό δίσκο από τους ΟΑΚΕ.

Offenbarung 12" (Downwards - 2013)

V/A - Le Couperet: Music For The Crimes Of Dr. Petiot

 Ο Dr. Marcel Petiot δεν ειχε τις δημοσιες σχεσεις του θειου Charlie, το θεαθηναι του Ramirez η τη χωριστρα του Sagawa, οποτε δε καταφερε να μπει στο πανθεον των serial killers. Τη παρασταση εκλεψε η Εκθεση Ωμοτητων του Β' Παγκοσμιου, κατα την οποια o monsieur δηλητηριαζε και εκλεβε τα θυματα του, με την υποσχεση του ασφαλους περασματος απο τη Γαλλια στη Νοτια Αμερικη. 

 Αυτο ακριβως συνεβη και με το Le Couperet, τη συλλογη της Broken Flag που αφιερωθηκε στο ονομα του το 1983. Η ιστορια των Power Electronics δεν ηταν τοσο ευγενικη μαζι της, οποτε χαθηκε κατω απο τον ογκολιθο αντιστοιχων συλλογων. Η Neuengamme και η Trial By Ordeal ειναι καλα παραδειγματα. Τετοια φαση.

 Ελπιζω η προσφατη επανακυκλοφορια της σε LP να διορθωσει αυτο το λαθος. Αλλωστε, γελαει καλυτερα οποιος γελαει τελευταιος. Οπως ακριβως εκανε και ο Petiot λιγο πριν το δημοσιο αποκεφαλισμο του.

Le Couperet LP (Harbinger Sound - 2013)

Svarte Greiner - Black Tie

 Κυριες, συγκρατηστε τους οργασμους σας. Κυριοι, προσπαθειστε να παραμεινετε ψυχραιμοι. Το Corrupted Delights επεστρεψε. Σιγουρα οχι με τη συχνοτητα και τη συνεπεια των ενδοξων ημερων του, αλλα κανεις δεν ειναι τελειος. Ουτε καν εγω.

 (Back In) Black Tie λοιπον. Και αν η αινιγματικη αναφορα του Svarte Greiner στο album του Bowie δε σας λεει κατι, μην αισθανθειτε ασχημα, ουτε εγω τη πιανω, ακομα και μετα απο δεκαδες ακροασεις. Καντε και εσεις το ιδιο και ακομα κι αν δε βγαλετε ακρη, τουλαχιστον θα εχετε το προνομιο να ακουσετε ενα απο τους δισκους της χρονιας. 

Black Tie LP (Miasmah - 2013)

Everything You Always Wanted To Know About The 2012 Mayan Apocalypse (But Were Afraid To Ask)

 Φυσικα και δε θα ασχοληθω με την Αποκαλυψη και τις υποτιθεμενες προφητειες των Mayas. O τιτλος ειναι εντελως παραπλανητικος και μπηκε εκει μονο για την αναγνωσιμοτητα. Η πραγματικη Αποκαλυψη του 2012 ηταν το V των KTL, το οποιο ελαμψε μπροστα μου μονο οταν εγω ημουν ετοιμος να πνιγω απο τη Μεγαλειοτητα του. Σε ενα συγκεκριμενο και πολυ Ασχημο βραδυ. Η μοναδικη ευχη/καταρα που σας δινω λοιπον ειναι να εχετε απο δω και στο εξης πολλα Ασχημα βραδια. Τουλαχιστον οσα χρειαζονται για να εκτιμησετε αυτο το album.

1. KTL - V (Editions Mego)
2. Grunt - World Draped In A Camouflage (Freak Animal)
3. X-TG - Desertshore / The Final Report (Industrial Records)
4. Clinic Of Torture / Chloroform Rapist / Snuff - Rape (Urashima)
5. Rudolf Eb.er - Extreme Rituals (Erratum)
6. Carter Tutti Void - Transverse (Mute)
7. The Caretaker - Patience (After Sebald) (History Always Favours The Winners)
8. Aaron Dilloway - Modern Jester (Hanson)
9. Caligula031 - Slavetrade2000 (Filth & Violence)
10. John Cage - Shock (Em Records / Omega Point)

John Cage - Shock

 Μεχρι και πριν μια εβδομαδα, στεκομουν ανεκφραστος μπροστα στην ιδιοφυια του John Cage. Ναι, αιωνιο respect και ολα τα συναφη που πρεπει να εχεις απεναντι σε τετοιες φιγουρες γιατι αλλιως θα φας κραξιμο απο τυπους που πιθανοτατα νιωθουν ακριβως οπως εσυ αλλα ντρεπονται να το παραδεχτουν, αλλα ποτε δεν καταλαβα το γιατι. Εχω δυσανεξια στις αγιογραφιες.

 To μονο που χρειαστηκε για να αλλαξει ο μουσικος μεταβολισμος μου ηταν τα 80 λεπτα του Shock. Το αφησα να παιζει ενω βρισκομουν μεταξυ facebook και αχρειαστης ανακαταταξης δισκων. Δεν εδινα απολυτως καμμια σημασια μεχρι τη στιγμη που συνειδητοποιησα πως οι ηχοι της πληκτρολογησης ταιριαζουν απολυτα στο πλαισιο του 0'00'' και πως το ξεκουβαλημα θα μπορουσε καλλιστα να ειναι μερος του Variations II (το οποιο σε σημεια αγγιζει τη λαμαρινοθεραπεια των Blockaders και του Hutchinson). Επιτελους καταλαβα πως ο Cage δε συστησε μονο τους μουσικους σε μια νεα αντιληψη συνθεσης αλλα και το κοινο σε μια νεα μορφη ακροασης. Ι was blind, now I can see.

  

Shock 2xLP (Em Records / Omega Point - 2012)

X-TG - Desertshore / The Final Report

 The Mission is terminated. Again.

Desertshore / The Final Report 2xCD/2xLP (Industrial Records - 2012)
(The links have been removed)

Non - Back To Mono

 Πισω απο καθε κινηση του Boyd Rice βρισκεται ενα μειδιαμα. Μια υπουλη ειρωνεια που τρεφεται απο τις αντιδρασεις των ορκισμενων εχθρων του αλλα και απο τη πληρη συγκαταθεση των fans. Απο τη στιγμη που θα συστηθεις στη Μεγαλειοτητα του, γινεσαι θυμα -ειτε το θελεις ειτε οχι- ενω αυτος θα γινεται ντιρλα με εξωτικα coctails. Σας προκαλω να βρειτε κατι πιο industrial απο αυτο.
  Αυτη η συμπεριφορα ειναι φυσικα προφανης και στο Back To Mono. Κυκλοφορει ενα δισκο γεματο ωμο θορυβο σε πολυεθνικη, πεταει αναφορες σε Phil Spector, Beatles, Διοκλητιανο, Normal, Carl Jung, ευλογαει τα γενια του στα liner notes και μετα σε αφηνει να αναρωτιεσαι αν εχεις να κανεις με το μεγαλυτερο troll ολων των εποχων η με τη πιο πετυχημενη ενσαρκωση του Αντιχριστου μετα τη Μητερα Τερεζα. 

Back To Mono CD/LP (Mute - 2012)