Caroline K - Now Wait For Last Year

 Αναδρομικα, ο τιτλος του Now Wait For Last Year ακουγεται ειρωνικος. Στην εποχη του ηταν απλα ενας φορος τιμης στο ομωνυμο βιβλιο του Philip Dick, ομως σημερα, γνωριζοντας πως το μοναδικο album της Caroline K περιμενε υπομονετικα 29 χρονια σε ραφια συλλεκτων και σε νεκρα links των γειτονικων blogs, μεχρι να επανακυκλοφορησει απο την Blackest Ever Black και να ακουστει απο ανθρωπους που δεν ανηκουν απαραιτητα στον στενο οικογενειακο κυκλο των Nocturnal Emissions, προκαλει μειδιαμα στον υποψηφιο ακροατη.

 Κατα τα αλλα, ο δισκος δεν εχει ιχνος ειρωνειας. Ειναι ειλικρινεστατος, δεν απολογειται σε κανεναν για τη διακριτικη μελαγχολια του -κατι που ηταν αναθεμα στο ανεκφραστο post-industrial underground- και σε συνοδευει σε εναν αγυριστο σπανιας ομορφιας. To απαραιτητο repeat ανηκει στο Chearth, κατι μεταξυ lo-fi Blade Runner και γλυκοπικρου kosmische. Βαλτε το τωρα. Τωρα ομως.

Now Wait For Last Year LP (Blackest Ever Black / Klanggalerie - 2016)

Sun Ra | Merzbow - Strange City

  Ο Merzbow εχει να βγαλει χρονια αμφιλεγομενο δισκο, ενα album που θα σηκωσει σοβαρη συζητηση, η οποια δεν θα σταματησει στο "γαμησε" η στο "ωχου βαριεμαι". Το ξερει ο ιδιος, οι fans του, oι εταιριες, τα περιοδικα, τα forums και ολοι οσοι εχουν ασχοληθει μαζι του εστω και δεκα δευτερολεπτα για να ποσταρουν το Requiem στο facebook. Eπομενως θεωρω πως η αποφαση του να αναπλαισιωσει (ρεμιξαρει) ακυκλοφορητα κομματια του Sun Ra εχει διφορουμενα κινητρα. 

 Ναι, η αγαπη του Akita για τη free jazz εχει εκδηλωθει κατι παραπανω απο δεκαδες χιλιαδες φορες. Ναι, εχει ξανακανει κατι τετοιο στο παρελθον με τον Coltrane στο Doors Open At 8 AM. Ναι, φαγωθηκα να ακουσω το ενατο για φετος album του απο τη μερα που ανακοινωθηκε και ναι, εκανα τις απαραιτητες συζητησεις με φιλους για το κατα ποσο επρεπε να συμβει κατι τετοιο, χωρις να καταληξουν στο απαξιωτικο "ωχου βαριεμαι". Ναι, το Strange City ειναι ενας βαρβατος δισκος Merzbow, αλλα οχι, δεν ειναι ενας βαρβατος δισκος Sun Ra με Merzbow. 

Strange City CD/LP (Cold Spring - 2016)

Psychic TV - Alienist

  

Alienist CD/LP (Angry Love Productions - 2016)

Tanz Ohne Musik - Infinity

 Το Infinity γκαριζει Galakthorrö. Για να γινω πιο ακριβης, ο κυριος και η κυρια Arafna προτιμησαν να κυκλοφορησουν το δισκο του Ρουμανου Dan Serbanescu απο το να του κανουν μηνυση για καταπατηση πνευματικων δικαιωματων. Αλλωστε δεν θα μπορουσαν να στειλουν στα δικαστηρια μια ερωτικη εξομολογηση στον ηχο της εταιριας τους.
 Στις πρωτες ακροασεις, η ομοιοτητα ηταν πολυ ενοχλητικη. Σε σημειο ξενερωματος. Προσπαθουσα να βρω που τελειωνουν οι November Növelet και που αρχιζουν οι Tanz Ohne Musik, αν στο μεσοδιαστημα δεν πεταγονταν στιγμες απο το Butterfly και το You. Και ενω η ενοχληση συνεχιζοταν, βρηκα εκει μεσα μια γοητευτικη (angst) pop ταση που λειπει απο τους προαναφερθεντες η μαλλον ειναι πιο καλοκρυμμενη. Τελικα κατεληξα να ακουω το Infinity συνεχως, σε σημειο που μουρμουραω τους αφελεστατους στιχους του καθως εκτελω τις καθημερινες λειτουργιες του αυτοματου πιλοτου μου. 

Infinity CD/LP (Galakthorrö - 2016)

Broken English Club - Myths Of Steel And Concrete

 Με τιτλο που κλεινει το ματι σε ολοκληρο το industrial συνεχες και εξωφυλλο που θα μπορουσε να θυμιζει τη κλασσικη performance του Joseph Beuys αν τη παρακολουθουσες με σοβαροτατη βλεφαροπτωση απο εξωφρενικα μεγαλη αποσταση, το Myths Of Steel And Concrete εγκαινιαζει ολοσωστα το label του Broken English Club, δειχνοντας με το καλημερα τις προθεσεις του. 

 Το ομωνυμο κομματι υποτιθεται πως απευθυνεται στα clubs, αλλα ειλικρινα δεν ξερω πως μπορει καποιος να χορεψει κατι τετοιο, εκτος και αν οι επιληπτικες κρισεις εχουν αφομοιωθει απο τη κινησιολογια του μεσου θαμωνα του Berghain. Κομματαρα. 

 Το b-side ειναι μια ανεκφραστη ιλουστρασιον ψοφολογια με τον Oliver Ho να λεει τα δικα του πανω απο ενα drone μεσαιας σκατοσυνης. Με περισσοτερα ritual τουμπανα θα τρεχαμε και δεν θα φταναμε. Τωρα λεμε οκ και ξαναβαζουμε το πρωτο κομματι.  

Myths Of Steel And Concrete 7" (Death & Leisure - 2016)

ANTIchildLEAGUE - Holy Ghost

 "Εἶπε δέ Μαριάμ πρός τόν ἄγγελον· πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεί ἄνδρα οὐ γινώσκω; Καί ἀποκριθείς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διό καί τό γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱός Θεοῦ."

- Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο 1:34-1:35 - 

Holy Ghost CD (Hagshadow - 2016)

Masonna - Open Your Cunt

 Οσο οι Rolling Stones μπαινουν στην ιδια προταση με τον Masonna, τοσο αυτο το blog εχει νοημα υπαρξης. Οποτε καντε ενα διαπλατο 'Α' και ακουστε δεκα καθολου Cool, Calm & Collected αποδοσεις της Brian Jones περιοδου. 

 Τo Open Your Cunt δεν διατηρει ιχνος απο τις αυθεντικες εκτελεσεις, ομως προερχεται απο εναν ειλικρινη fan, οποτε ξεμπερδευουμε με την ιδεα πως προκειται για ακομα μια industrial εικονοκλαστικη κινηση. Τοτε ο Yamazaki ειχε βαλει στο στοχαστρο του τις Bananarama και τη Madonna, αρα εκτος απο το ταλεντο του στην υπερκαφριλα, σιγουρευομαστε και για το εξαιρετικο μουσικο του γουστο. Time is on his side. 

Open Your Cunt CS (Beast 666 Tapes - 1989)

Sigtryggur Berg Sigmarsson - Wondrous Intermission

 Με μοναδικο κριτηριο καποια περασματα των Stilluppsteypa απο το σκληρο δισκο, καθως και τα κολλητιλικια της μπαντας του Sigmarsson με τον Andrew MacKenzie των Hafler Trio, οι προσδοκιες μου για το Wondrous Intermission ειχαν σαφη προσανατολισμο προς drone και σουρεαλοκολαζ γωνια, κατι που θα ηταν απολυτως ευπροσδεκτο αν η τελευταια κασετα του Ισλανδου δεν εφτανε σε κατι πολυ πιο Μεγαλο.
 Οι αναλογιες που πρεπει να χρησιμοποιησω -χωρις να γινω υπερβολικος- θα ειναι βεληνεκους Gavin Bryars και William Basinski, ειδικα για το επιτευγμα της πρωτης πλευρας που θαβει σταδιακα μια τριμελη ορχηστρα κατω απο λουπες και field recordings χωρις ομως να χανει την μουσικοτητα του, ακομα και οταν τα εφε παρουν το πανω χερι.
 Στη δευτερη πλευρα, ο Sigmarsson κραταει τις εξελιξεις στο μινιμουμ, με φωνητικες φρασεις και βομβωδη εγχορδα που θα μπορουσαν να μπουν καλλιστα στα Voice Series του Hafler Trio. Θερμο χειροκροτημα. 

Wondrous Intermission CS (Coherent States - 2016)

Your Pretty Face Is Going To Hell

 Θα χρειαστει να δανειστω το motto των Coum Transmissions για να περιγραψω το τι θα γινει στο Boiler, την Τεταρτη, 5 Οκτωβρη, απο τις 21.00 και μετα. The greatest human catastrophe since Adam had a hard on. Οσοι λειψουν ειναι αξιοι της μοιρας τους. Υποσχομαι το ιδιο και σε αυτους που θα παρευρεθουν. 

Υ.Γ. H αφισαρα οπως παντα ειναι δημιουργημα του Brittle.

Lustmord - Dark Matter

 Καπου μεσα στα αδυτα των internets, υπαρχει ενα dark ambient review generator που δεν εχω ανακαλυψει ακομα. Εκει, ο επιδοξος reviewer συμπληρωνει ενα και μονο υποχρεωτικο πεδιο. Το ονομα του project. Απο κει και περα, ο αλγοριθμος γεμιζει τρεις παραγραφους με παπατζες για μαυρες τρυπες, ζοφερες ατμοσφαιρες, καταχνιες, μαυριλες και ανεξερευνητα ηχοτοπια. Εχω γραψει και γω ανα καιρους τετοιες μαλακιες και φυσικα η επισκεψιμοτητα ανεβηκε. Λολ. Τα σχολια των αναγνωστων ειναι εξισου προβλεψιμα, που με ολοσωστη χρηση της γραμματικης και του συντακτικου θα συγχαρουν  τον γραφοντα για το εξαιρετικο του γουστο και οι ακομα πιο πσαγμενοι θα πεταξουν κανα αρχαιοελληνικο quote γιατι ετσι. Δηλαδη δεν μπορω να φανταστω εκει μεσα καποιο σχολιο τυπου "kala e, gamhses manmu" αν και θα το ηθελα τοσο πολυ.
 Οποτε καταλαβαινετε τι εχει να γινει με την επισημη κυκλοφορια του καινουργιου Lustmord σε δυο μερες. Θα πηξουμε στις σκιαγραφησεις δυναμικων αντιθεσεων, στις επεκτασεις της φορμας και στους ωκεανους εμπνευσης. Και ειναι κριμα επειδη το Dark Matter xynei psyxes gamw th panagia mou.

Dark Matter CD (Touch - 2016)

The Caretaker - Everywhere At The End Of Time

"Time moves in one direction. Memory in another. We are the strange species that constructs artifacts intended to counter the natural flow of forgetting."

- William Gibson -

Everywhere At The End Of Time LP
(History Always Favours The Winners - 2016)

Croatian Amor - Love Means Taking Action

  Απο σημερα μπορουμε να μιλαμε για τον Croatian Amor με τον ιδιο τροπο που μιλουσαμε για τον Oneohtrix Point Never η για οποιοδηποτε αλλο project ξεκινησε μια ελαφρως obscure καριερα με μικρο αλλα φανατικο κοινο για να καταληξει στα Facts και τα Pitchforks αυτου του κοσμου, χωρις να αραιωσει την αρχικη φορμουλα. Το ζουμι παραμενει το ιδιο, με μονες αλλαγες την διεκδικητικοτητα του τιτλου σε σχεση με τις passive-aggressive αοριστιες του προσφατου παρελθοντος καθως και τον γυαλισμενο ηχο, προιον καποιου φυσιολογικου studio με απειρα κουμπια που τελικα κανουν κατι και οχι της posh κρεβατοκαμαρας του Rahbek.    

 Παντως ο Oneohtrix δεν αναφερθηκε τυχαια πιο πανω. Τηρουμενων των αναλογιων, το Love Means Taking Action ειναι το Returnal του Croatian Amor, δηλαδη μια φιλοδοξη κυκλοφορια μεγαλυτερου προφιλ που θα κρινει αν ο LR μπορει να δεκαπλασιασει το ακροατηριο του, χωρις να διωξει αυτους που πριν δυο χρονια του εστειλαν γυμνες selfies για να αποκτησουν το Wild Palms. 

Love Means Taking Action CD/LP (Alter/Posh Isolation - 2016)

Atrax Morgue's Mörder Machine - s/t

 Η αυτοχειρια στο χωρο των τεχνων εχει αποκτησει μια υπερφυσικη διασταση που ανηκει στο απυροβλητο, σηκωνει στις πλατες της τονους συζητησης και εχει ρομαντικοποιηθει χιλιαδες φορες απο τους δημιουργους που ενιωσαν πως το Last Exit For The Lost ειναι η υστατη διεκδικηση ελευθεριας. Στο μεταξυ, το κοινο περιμενει στη γωνια για να καταβροχθισει καθε αδυναμια που προεξεχει απο την ισχνη φιγουρα του Χ και κυριως Ψ καλλιτεχνη, ετσι ωστε να επιβεβαιωσει με διεστραμμενο τροπο το γουστο του.
 H μουσικη μυθιστορια λοιπον κραταει μια πολυ ξεχωριστη θεση για τους ιδανικους αυτοχειρες της, που εξαργυρωνεται σε προσωπολατρεια και ψηφιακα επεξεργασμενες επανακυκλοφοριες, οποτε ενα καλαισθητο κουτι με τα δυο albums του Marco Corbelli ως Mörder Machine καθως και κατι ακυκλοφορητα Atrax Morgue, εξυπηρετει δυο σκοπους. Για αρχη, φερνουν σε οοοοολους εμας την ευκαιρια να αποκτησουμε δυο απιστευτες δισκαρες ψοφολογιας και θανατιλας, αγκαζε με τα πιο αδεια κομματια που εχω ακουσει ποτε απο τον Ιταλο. Για να καταλαβετε, το Exterminate μπροστα τους ακουγεται σαν Goblin. Δευτερον, αυτες οι εκφρασεις αγιοποιησης ριχνουν κι αλλο χωμα πανω στον Corbelli, οποτε μπορουμε να θεωρησουμε πως και οι δυο πλευρες ειναι χαρουμενες. Yolo δηλαδη.

Y.Γ. Εδω οφειλω να ευχαριστησω την Ελενη για το πιο Happy Birthdeath δωρο στον κοσμο και εσεις εμενα που ριπαρισα την ολη κατασταση, αλλα χωρις το DVD. Eχουμε και δουλειες. 

Atrax Morgue's Mörder Machine 3xCD & CS (Old Europa Cafe - 2016)

Maaaa - Abhorrence And Dismay

  Διανυω μια περιοδο συνειδητης αποφυγης προβληματισμων, σκεψεων και δευτερων αναγνωσεων, οποτε το soundtrack του τελευταιου καιρου ανηκει στους Ramones και στο Back To Mono του Phil Spector. Στεγνα και ομορφα. Ετσι, οταν ο αξιοτιμος φιλος του blog, Maxaplentis προτεινε στο chatbox το Abhorrence And Dismay, εκανα πως δεν το ειδα και συνεχισα να φωναζω ONE-TWO-THREE-FOUR.
 Σε ανυποπτο χρονο, ο δισκος κατεβαινει για να καταναλωθει στα γρηγορα, ισα-ισα για να ευχαριστησω ευγενικα. Ειχα ξεμεινει στο προηγουμενο δισκο των Maaaa, οπου το αντρογυνο επαιζε καθαροαιμο pedal noise, ενα αυτοκινητιστικο σε λουπα με διαπεραστικο mastering. Σημερα, εχω την εντυπωση πως το project διανυει περιοδο συνειδητου προβληματισμου, σκεψεων και δευτερων αναγνωσεων, με τις εκρηξεις τους να ειναι μετρημενες και τοποθετημενες σε ενα πλαισιο που θα ονομαζα post-industrial αν το timing της συναντησης μας ηταν πιο συγχρονισμενο. Σιγουρα με κερδισε, σιγουρα θα το ξανακουσω με την πρεπουσα διαθεση, τωρα ομως Today Your Love, Tomorrow The World.

Abhorrence And Dismay CD/CS (Triangle - 2016)

Ligature - Paradise

 Απο τον καιρο που ο Prurient εξομαλυνε τη θεματολογια ενος πολυ μεγαλου μερους της φασουλας, βλεπω στα δελτια τυπου εκφρασεις οπως "analog warmth", "distant memories", "melancholic industrial electronics" παρεα με κανα τετραστιχο καταραμενης ποιησης που πριν δεκα χρονια θα συναντουσαμε μονο στα αδυτα εφηβικου δωματιου. Φυσικα η ενδοσκοπηση δεν ειναι κατι καινουργιο στα power electronics, ομως η ιστορια εχει δειξει πως θα συμβει μετα απο πολυετες καφριλικι, οταν ο θυμος εξαντληθει και γινει απογοητευση, οπως για παραδειγμα στο Hole In The Heart των Ramleh. Τωρα οι πιτσιρικαδες ξεπερνουν αυτο το σταδιο αναλογα με τη καταναλωση bandwidth στο bandcamp της Strange Rules, για να κυκλοφορησουν τη πρωτη τους κασετα με τιτλο The Tears Of Endless Summer η τελος παντων κατι τοσο ευφανταστο.
 Αυτος ηταν και ο λογος που σταθηκα επιφυλακτικα απεναντι στο Paradise του Ligature. Περιμενα tumblr electronics και εξεπλαγην ευχαριστα οταν ακουσα πως ο Αμερικανος δινει μεγαλη προσοχη στο κενο μεταξυ συρμου και αποβαθρας. Οσο οι εναλλαγες μεταξυ synth και λαμαρινας γινονται ολοενα και πιο πυκνες, το μπερδεμα του ακροατη επιδεινωνεται. Δεν ξερει αν πρεπει να σπαστει η να πεσει. Παντως κατι κατι τετοιο θα εβγαζε ανετα ο John Mannion στην Posh Isolation. Κατεβαζετε με τις ευχες μου.    

Paradise 2xCS (Clandestine Compositions - 2016)