Jean-Marc Foussat / Georgios Karamanolakis - Substunce Sans Scrupule

 Ηλεκτρακουστικος διαλογος μεταξυ του Γαλλο-Αλγερινου Jean-Marc Foussat και του Γεωργιου Καραμανωλακη. Ο καθε καλλιτεχνης επεμβαινει στα ηχογραφηματα του αλλου, ειτε με διακριτικες παρεμβασεις απο field recordings και lower case αυτοσχεδιασμο, ειτε αντιστρεφει εντελως το τοπιο με σχεδον harsh θρασος. Αυτο ομως που εντυπωσιαζει αυτοματα στο Substunce Sans Scrupule ειναι η αισθηση πως οι εμπλεκομενοι δεν φοβουνται να λερωσουν τα χερια τους, πραγμα αδιανοητο για τις συγχρονες αποστειρωμενες musique concrete παραγωγες. Oι fans της Creel Pone, της Recollection GRM και των C.C.C.C. θα λατρεψουν.

 The esoteric world of electroacoustic composition is graced with this black slab of vinyl. Substunce Sans Scrupule may be a cerebral work, but its million twists and turns have a full hand-on approach, thanks to the extensive use of EMS Synthi. The real magic happens when the disjointed fragments gel together into a cohesive vortex that brings to mind the Forbidden Planet soundtrack, remixed by Hiroshi Hasegawa inside the legendary GRM Studio. This is a unique record which guarantees constant revisiting.

Substunce Sans Scrupule LP (Άγιος Άνθρωπος / Ηρακλής / Coherent States / More Mars / Noise-Below / Robbery Alarm - 2017)

Alvin Lucier - Criss Cross / Hanover

 O oγδονταεφταχρονος Alvin Lucier αναθετει στον Stephen O' Malley και τον Oren Ambarchi την εκτελεση δυο προσφατων συνθεσεων του για ηλεκτρικη κιθαρα και ταλαντωτη. Κι οσο και αν αυτο ακουγεται θεμελιωδες η ακομα και αχρειαστο για ενα συνθετη που ασχολειται με τις ιδιοτητες του ηχου για παραπανω απο πενηντα χρονια, αξιζει αφενος να αναλογιστουμε την τοτεμικη θεση της ηλεκτρικης κιθαρας στη λαικη μουσικη και αφετερου τη σταδιακη εργαλειοποιηση της στα χερια του Chuck Berry, του Keith Rowe, του Lou Reed, του Robert Fripp, του Kevin Shields και του Dylan Carlson. Επομενως το Criss Cross / Hanover θα συνεβαινε αργα η γρηγορα. 
 Οπως φανταζεστε οι συνθεσεις ξεγυμνωνουν το εξαχορδο απο τα γνωστα χαρακτηριστικα του. Το πρωτο κομματι αποτελειται απο δυο κυκλικους, μουντους τονους που συναντιουνται περιοδικα, καπως σαν την doom εκτελεση του Adnos I-III της Eliane Radigue. Στο δευτερο ακουμε προσεκτικα, ξυπναμε απο το ληθαργο, σβηνουμε το φακελο drone απο τον υπολογιστη και στη συνεχεια σκοτωνουμε στο discogs τα albums του Eleh.

 Alvin Lucier composed Criss Cross and Hanover in 2013 and 2015 respectively, but these works could have been born at any time of the octogenarian's career. In the first composition, we watch two oscillating tones drawing patterns at glacial pace, as Stephen O' Malley and Oren Ambarchi create their own Soliloquy For Lilith. On Hanover, the duo is joined by a "big band" of some sorts, with saxes, violin, piano et al, but the results are equally minimal and delicate, offering tiny details akin to dust particles swirling in a beam of light. Heady stuff, with its balls placed right where they should be. 

Criss Cross / Hanover LP (Black Truffle - 2018)

V/A - Epicurian Escapism I

 "An extreme example of a saint who was truly zealous in the mortification of her flesh and senses is Saint Mary Magdalene de'Pazzi. 

 Born in Florence in 1566 of an aristocratic family, Caterina de'Pazzi was a religiously precocious child. At age 10 she made a vow of perpetual chastity, secretly whipped herself and wore a crown of thorns. Although her parents were unhappy with her behavior, they allowed her to enter a Carmelite convent where she chose the name of the holy harlot, Mary Magdalene. Due to the austerity of her life she soon gained a reputation for outstanding virtue. Frequently she experienced periods of 'rapture' during which she made predictions about the future. She reportedly was able to cure diseases; one procedure she followed was to lick the skin lesions of afflicted nuns, including one who was thought to have leprosy, and to suck the maggots out of skin ulcers. 

 At age 20 she declared that God had ordered her to eat only bread and water. Because of swelling in her feet she often crawled around the convent on all fours and kissed the feet of the bewildered nuns. Claiming that she was being hounded by devils, she frenetically and publicly whipped her body to chase them away and threw herself naked on thorn bushes until she was covered with blood. She burned her skin with hot wax and cajoled the novices in the convent to whip her and to step on her mouth. 

 At about age 37, emaciated and racked with coughing and pain, she took to her bed and did not leave it until she died four years later in 1607. Her painful gums were so badly infected that she could not bear to close her jaw, until her teeth fell out, one by one. Her body was covered with putrefying bed sores, but when the sisters offered to move her she warned them off for fear that by touching her body they might experience sexual desires. 

 Because of her virtuous life, her miraculous healing, her clairvoyance and the presence of a perfumed fragrance that emanated from her corpse, she was beatified by Pope Urban VIII in 1626. She was admitted to the company of the saints by Pope Clement IX, who issued a decree of canonization in 1668. A large statue of her holding a flagellant whip can be seen in her church in Florence where many people from around the world still come to pay her tribute."

(The extract is taken from the book "Bodies Under Siege: Self-Mutilation and Body Modification in Culture and Psychiatry" by Dr. Armando Favazza)

Epicurian Escapism I CD (The Epicurian / Silken Tofu - 2014)

V/A - Epicurian Escapism II

 Η συλλογη Epicurian Escapism κυκλοφορησε το 2013 με αφορμη το ομωνυμο φεστιβαλ, παρουσιαζοντας την πολυπλευρη προσεγγιση των συμμετεχοντων πανω στο συγχρονο (post) industrial. Απο τοτε οι εξελιξεις ηταν ραγδαιες και τα ονοματα ανεβοκατεβηκαν την κλιμακα δημοφιλιας, με κορυφαιο παραδειγμα τον Trepaneringsritualen που αυτη τη στιγμη που μιλαμε απολαμβανει τα σαλονια των μεγαλων εταιριων.
 Oι υπολοιποι καλλιτεχνες παρουσιαζουν αυτο που ξερουν καλυτερα, με τους Ke/Hil σε ψυχροπολεμικο mode, τον Αnemone Tube σε δυο ελλειπτικα drones χωρις τρελες εκπληξεις, Post Scriptvm σε απονερα του Grey Eminence και Dieter Müh να μεγαλουργουν στο εικοσαλεπτο Bethlehem.

 The exemplary curated second volume of the infamous Epicurian Escapism compilations showcases a diverse roster of artists that serves both as a treat for the initiated and an introduction for the newcomer. If I had to pick only one track, I would get Dieter Müh's Bethlehem, which is an glorious mindfuckery in the vein of Maeror Tri and Unveiled. Luckily I don't have to.

Epicurian Escapism II CD (The Epicurian / Silken Tofu / Peripheral - 2013)

H.Ö.H - Palava Kuljettaja

 Μυστηριωδες φινλανδικο project με αρκετες κασετες στο βιογραφικο του, τοποθετημενες μεθοδικα μεσα στην τρεχουσα δεκαετια, ετσι ωστε να διατηρηθει η ανωνυμια του. Το Palava Kuljettaja εκμεταλλευεται τη συμβιβασμενη πιστοτητα της μαγνητικης ταινιας σε σημειο που ο ακροατης δυσκολευεται να ξεχωρισει το εργο απο το μεσο, με πρωτη και κυρια αναφορα το Oxide του Chop Shop, χωρις τις μηχανορραφιες. Ενω τα εξι ατιτλα κομματια του album αποτελουνται μονο απο υποτυπωδεις λουπες και βραχεα κυματα, στο συνολο της δουλειας ενυπαρχει μια Filth & Violence συνιστωσα που αδυνατω να καταδειξω. Ισως να φταιει η τιποτενια xerox εξωφυλλαρα, μπορει και η ιδια η καταγωγη του project, ακομα και η προσφατη συλλογη στη Freak Animal. Παντως θα συνεχισω την ερευνα, με την κασετα στο auto reverse.

 Raw tape music made in the most unsophisticated way. H.Ö.H bypasses any "artistic" associations that usually plague these jams with boring concepts and goes straight into the texture of the ferric tape. Most of the time Palava Kuljettaja is drenched in shortwave signals, but the rudimentary loops and their abrupt stops are the stars of the show. In a different setting, I would be saying that the whole thing sounds like a Conet Project remix by William Burroughs, but Finns do it better anyway.  

Palava Kuljettaja CS (Self Released - 2017)

Alfarmania & Proiekt Hat - Flugornas Herrar

 H προσωνυμια "Αρχοντας των Μυγων" (Flugornas Herrar) που συνοδευει τον Βελζεβουλ μεσα στους αιωνες, ετυμολογειται στη χριστιανικη περιφρονητικη παραφραση του ονοματος του μεσανατολικου θεου Βααλ. Οι Φιλισταιοι τον λατρευαν με το ονομα Βααλ-Ζεμπουμπ που σημαινε "Αρχοντας του Υψηλου Οικου". Mε το περασμα του χρονου, δαιμονοποιηθηκε στα γριμορια ως η προσωποποιηση του μιασματος, ειτε με τερατωδεις απεικονισεις και υψηλη θεση στην ιεραρχια της κολασεως, ειτε ως συνωνυμος του Σατανα.

 The follow-up of Mardrömd Dödsström is a bottomless pit of sonic gunk, a sticky unidentified substance poured inside your tape deck. Flugornas Herrar means 'The Lord Of The Flies' in swedish, so you better prepare yourself for some serious occult-ridden death industrial of the highest order. Each track bleeds into the next and you can actually hear their undercurrents beneath the murk, if you're not locked into a random tribal rhythm or a dying synth pattern that managed to escape from the thick textures. These are the outer reaches of psychedelic music, albeit an inwards-looking one.

Flugornas Herrar CS (Styggelse - 2017)

Your Pretty Face Is Going To Hell

Tεταρτη, 24 Ιανουαριου 

Απο τις 21.00 και μετα

Στο Boiler

I took a record of pretty music,

now I'm putting it to you straight from Hell.

Ζητωκραυγες εδω

Grunt - Castrate The Illusionist

 Choir Of Corpses 

If only they could have been able to grasp

what it meant to bow down in front of virtues of modern ideals

former ivory towers transformed into reeking piles of feces.

Embracing the enemies

drift and mutate into service of new religion

finding delights in the most loathsome things

furtherance of own personal hell.

Choir of corpses unable to see their own reality

that waits only few steps ahead

singing the hymns of new religions of man.

Howling with broken voices, smiling with fractured jaws

sacrifices never too great - Lure of collective martyrdom.

Castrate The Illusionist CD/LP (Freak Animal - 2018)

Your Pretty Face Is Going To Hell

Πεμπτη, 21 Δεκεμβριου.

Απο τις 21.00 και μετα.

Στο Boiler.

Dance to the beat of the living dead.

Περαιτερω λεπτομερειες εδω. 

The 10 Achievements Of 2017

 Αν το 2016 ηταν το Funhouse, νομοτελειακα το 2017 ηταν το Raw Power, o διδυμος κοινωνιοπαθης αδερφος, η υπερχειλιση του βοθρου, η καταργηση των οποιων κανονων, η τελευταια σταγονα σκατοσυνης. Αυτος ο υπερθετικος εφαρμοστηκε και στη μουσικη, με δεκαδες δισκαρες να σκανε απο παντου, εναντια στα γραφικα ζωα που επιμενουν στο αντιθετο. Επομενως σφιγγουμε τα δοντια για το επικειμενο Metallic KO καθως χειροκροτουμε τα παρακατω επιτευγματα. 

 You won't need any other best of list this year. This is the real shit, the perfect companion to your decline, with all the bases covered, from metal junk abuse to serotonin depleted loops, through some blood-curdling vocal acrobatics and a hefty dose of psychoactive folk music. Ladies and gentlemen, the following are the most Corrupted Delights you could find in 2017.

1. The New Blockaders - Etudes De Rien (Coherent States)
2. William Basinski - A Shadow In Time (Temporary Residence Ltd.)
3. Pan Daijing - Lack (Pan)
4. V/A - Noise War (Audio Dissection / Industrial Recollections)
5. The Grey Wolves - Exit Strategy (Tesco Organisation)
6. Tony Conrad - Ten Years On The Infinite Plain (Superior Viaduct)
7. Aaron Dilloway - The Gag File (Dais)
8. Diamanda Galás - All The Way (Intravenal Sound Operations)
9. Stratos Bichakis - Greek Ethno Music Location Recordings (V I S)
10. Broken English Club - The English Beach (L.I.E.S.)

Suicide - First Rehearsal Tapes

Suicide was never supposed to be entertainment.

- Alan Vega - 

First Rehearsal Tapes LP (Superior Viaduct - 2017)

Incapacitants - Survival Of The Laziest

 Καθε δισκος των Incapacitants εχει το προνομιο να θεωρειται αυτοματα ο καλυτερος δισκος τους χωρις να γινει εστω μια ακροαση, ποσο μαλλον οταν μιλαμε για τη δισκογραφικη επιστροφη του dynamic duo στην Alchemy μετα απο 10 χρονια. Οποτε η σημερινη μερα θα ξεκινησει επισημα τη στιγμη που θα πατησω play στο Survival Of The Laziest για να επιβεβαιωσω ακομα μια φορα το παραπανω συμπερασμα. 

 You can never have enough Incapacitants in your life. That's not some kind of hyperbole for the sake of it, even if Incapacitants are all about exaggeration. It is the fundamental postulate among noiseheads, at least the self-respecting ones. So, download their latest shriekfest immediately and listen to the Truth.  

Survival Of The Laziest CD (Alchemy Records - 2017)

The Grey Wolves - Exit Strategy

 There's nothing left except the recordings. You still love us. We will always hate you. This will be the last TGW album.

Exit Strategy CD/LP (Tesco Organisation - 2017)

K2 - The Rust

 Bαριεμαι απιστευτα να κατσω να γραψω το παραμικρο, οποτε θα υποκριθειτε πως διαβασατε κατι παρα πολυ πρωτοτυπο και θα ειμαστε ολοι ευχαριστημενοι.  

When it comes to prolific artists, the question of quality over quantity inevitably arises, especially if the nature of the music is improvised. In K2's case, you can't tell if his constant output is following a pattern or he just goes berserk over his gear, but if you are anally retentive you can hear the edits and the cuts, pretty much like a Holger Czukay production on bath salts. So, is this edited material considered an improv or just an open-ended composition? And last but not least, why the hell did I choose The Rust instead of Metal Dysplasia or Molekular Terrorism?
 The answer is simplistic and bypasses any logical argument, so spare your ifs and buts. I chose The Rust because it slays. You can't ignore it  by any means, due to its shrill mastering that goes straight into the forbidden Pulse Demon territory, instigating one of the most vivid examples of antagonism between the artist and his audience. It's safe to say that you'll spend hours counting the numerous edits, as well as trying to figure out how the fuck is this record out of the canonical status that it rightly deserves.

The Rust CD (Kinky Musik Institute - 1996)

Heinz Hopf - Gothenburg

 Με το που ανοιξεις το λιτο αλλα κομψοτατο digifile του Gothenburg, σε καλωσοριζει ενα τεραστιο PURE HARSH NOISE για να ξεκαθαριστουν οι οποιες αμφιβολιες για το περιεχομενο του. Οι Dan Johansson (Sewer Election) και Matthias Andersson (Arv & Miljö) βγαζουν απωθημενα που δεν επιτρεπονται στα προσωπικα τους project.
 Tο ντουετο προσκυναει τα εικονισματα των ηρωων του, οποτε το ξυλο πεφτει μεταξυ Mother Savage Noise Productions, Incapacitants και Lasse Marhaug / Jazkamer / Testicle Hazard, οποτε μη διανοηθειτε να το χασετε αν θελετε να ειστε ευπροσδεκτοι εδω μεσα.

Y.Γ. Εδω πρεπει να ευχαριστησω δημοσια τον Νικολα Genital Grinder για το δωρο του!

 Heinz Hopf blast their way with a full frontal assault of pedal abuse with a heavy physical presence. When they don't go for an impeccable Mother Savage Noise Productions sound, they pay respects to the almighty Incapacitants summoning a huge wall of squelching feedback or they confront Lasse Marhaug in his own game with a beefed-up barrage of sound. It's been a while since I put myself in front of a harsh noise record and this one removed the gunk out of my system like a palate cleanser. So good.

Gothenburg CD (Triangle / Outcry Records / Random Monster - 2013)