Lingua Ignota - All Bitches Die

 Με τιτλο που θα τριγκαρει το μισο ιντερνετ, η Kristin Hayter απαιτει την προσοχη μας. Και αν δεν τα καταφερει ο τιτλος, θα το κανει το εξωφυλλο που θυμιζει το tribute που θα εκανε η Lady Gaga στο Ballads του Derek Bailey αν ειχε καλλιτεχνικους διευθυντες τους The Body. Aν παραμεινετε αδιαφοροι, απλα πατηστε play για να ακουσετε το πιο εντυπωσιακο ντεμπουτο που επεσε στην αντιληψη μου απο τον καιρο της Pan Daijing.

  Η Lingua Ignota εχει υποστει κακοποιηση απο τους συντροφους της, οποτε ολος αυτος ο συσσωρευμενος θυμος διοχετευτηκε στο All Bitches Die με αντιδιαμετρικα αντιθετους τροπους μεταξυ τους. Απο τη μια λυσσαει με την οργη της Sewer Goddess στο Some Things Have Το Be Endured του Theologian, απο την αλλη επικαλειται το βιβλικο Θεο με την πικρα και την παραιτηση της PJ Harvey στο White Chalk. Λογω της κλασσικης παιδειας της, η Hayter θα παραπεμψει και λιγο στην Galàs, αλλα αυτο ηταν αναμενομενο. 

 Οσο λοιπον παρακαλαω το επωνυμο της Hayter να ειναι αληθινο, αλλο τοσο περιμενω τη συνεχεια της καριερας της.  

 A juxtaposition of concentrated rage and catatonic piano segments with classically trained vocals, full of bitterness and spite. This is the audio equivalent of I Spit On Your Grave with biblical overtones.

All Bitches Die CD/LP (Profound Lore Records - 2018)

Nurse With Wound - Changez Les Blockeurs

 Σε μια κριση πρωτοφανους ευλαβειας, οι Nurse With Wound ρεμιξαρουν διακριτικα το ντεμπουτο των New Blockaders με αφορμη τα 35α γενεθλια του, χωρις να επεμβουν στη μοριακη δομη του. Μαλιστα, η λατρεια του Stapleton για το πρωτοτυπο υλικο ειναι τοσο μεγαλη, που θα καταφυγει στη χριστιανικη σημειολογια για να βαφτισει τα δυο tracks.
 Στο Hallelujah T.N.B ακουμε σχεδον απαραλλαχτο το Changez Les Blockeurs, μεχρι τη στιγμη που θα συνειδητοποιησουμε πως τωρα παρουσιαζεται πιο συμπυκνωμενο, σαν να παιζουν και οι δυο πλευρες του ταυτοχρονα, ενω στο πισω μερος της σκηνικης διαταξης αχνοφαινεται μια χορωδια.
 Στο μεγαλυτερο μερος του Amen T.N.B, το αριστερο καναλι ειναι σχεδον σιωπηλο, με ανεπαισθητες λαμαρινες που θα γινουν εμφανεις μονο με ακουστικα. Οσο το κομματι φτανει προς το τελος του, το αριστερο καναλι κλιμακωνει την ενταση του, μεχρι το σημειο που θα καταπιει το δεξι.
 Το μονο που λειπει τωρα για να ολοκληρωθω σαν ανθρωπος ειναι το ρεμιξ του Chance Meeting απο TNB. Amen ΝWW.

Steven Stapleton and co. pay tribute to Ur-document of industrial culture, by remixing it like every sane man would do. With religious reverence. Changez Les Blockeurs knows a priori that you can't improve the original album, so it takes a peak inside the legendary shed of the the Rupenus bros to worship every single squeak of it.  

Changez Les Blockeurs LP (United Dirter - 2018)

Organum - Raven

 Η κενοτητα ειχε ανεκαθεν συμπρωταγωνιστικο ρολο στο εργο του David Jackman, ειτε ως απλη αναφορα στο Tower Of Silence και στο Vacant Lights ειτε ως ουσιαστικο μερος της συνθεσης, με προσωπικες αδυναμιες τα Veil Of Tears και Ein Schwärzeres Schwarz που ανακρινουν συνεχως τη μουσικη για τον ορισμο της. Στις λιγοστες συνεντευξεις που εχει δωσει, οι ερωτωντες πασχιζουν να εκμαιευσουν καποια post-Cage μεθοδολογια απο ολη αυτη την αδιακοπη αφαιρεση, αλλα ο Jackman θα αρνηθει τα παντα, αποδιδοντας τη σκεψη του σε zen αοριστιες για τη ζωη του ηχου και της σιωπης. Ποσο πιο Cage δηλαδη.

 Στο Raven, η κενοτητα τοποθετειται επικεφαλης, πλαισιωνοντας την σκελετικη ενορχηστρωση του album με ενα καθαροτατο τιποτα που επαναλαμβανεται 13 φορες, με bonus την κινηση του ομοτιτλου κορακιου στο στερεοφωνικο φασμα. Υπεροχο δισκογραφικο comeback και ταυτοχρονα τo πενθιμο haiku της χρονιας. 

 It's been ages since the last Organum album, that's why my excitement will be more than evident. Raven sounds like the last vestiges of life. It takes place within an empty but eerie setting that borders on the funereal, with a minuscule palette of decayed sounds. At first, this emptiness will be unsettling and your mind will try to fill the gaps of silence with the ambience of your space. As the record progresses, you will find yourself surrendered to this absence of sound, not worrying about the futile concepts of definitive beginnings and conclusive ends. 

Raven CD (Siren Records - 2018)

Geography Of Hell - Hiroshima 1945 / Nagasaki 1945

"Now I am become Death, the destroyer of worlds."

- J. Robert Oppenheimer - 

Hiroshima 1945 / Nagasaki 1945 2xLP (Hospital Productions - 2018)

Fire! - The Hands

 Σε συντριπτικη πλειοψηφια, η χρηση των θαυμαστικων ειναι αλογιστη και θεωρω πως οσοι τα χρησιμοποιουν κατα κορον, ειτε στερουνται βασικου λεξιλογιου, ειτε θελουν να εκβιασουν απο τον αναγνωστη τους μια μορφη εντυπωσιασμου για ανυπαρκτο λογο. Θα ειμαι αδιστακτος απεναντι τους οταν συναντηθουμε στα αδυτα της Κολασης. Απλα δωστε μου ενα καμινετο, ενα σφυρι και ενα κουβα προκες.   

 Μεχρι και δυο ωρες πριν, οι Fire! βρισκονταν στην κορυφη της λιστας με τα υποψηφια θυματα μου αναμεσα στους !!! για το κατα συρροη εγκλημα κατα της ανθρωποτητας και τους Godspeed You Black Emperor! για την αυθαιρετη μετακινηση του γαμημενου του θαυμαστικου τους, ομως ακουσα το The Hands και εδωσα αφεση αμαρτιων. Προς το παρον.  

 This shit's heavy. Something between Last Exit's free skronk, early Swans' bass lines and Jaki Liebezeit's percussive greatness, with a compositional style of their own.   

The Hands CD/LP (Rune Grammofon - 2018) 

Anastasia Ax / Lasse Marhaug - Objects To Be Destroyed

 Σ' ενα κοσμο που ζει και βασιλευει ο Lasse Marhaug δε βρισκω το λογο να βολευτουμε με κατι λιγοτερο, ειδικα οταν υπαρχουν κυκλοφοριες οπως το Objects To Be Destroyed. Ο Νορβηγος ερχεται αντιμετωπος με την performance artist και εικαστικο Anastasia Ax σ' ενα σαρανταλεπτο αυτοσχεδιασμο που μετατρεπεται βραδυκαυστα σε action. Λαμαρινες, μικροφωνα επαφης, στριγγλιες και ανασες. Καλο καλοκαιρι. 

Anastasia Ax, a performance artist whose work evokes the spirit of actionism, meets the almighty Lasse Marhaug for the slow-burning fulfilment of the titular promise. Apparently, some objects are destroyed through some proper metal bashing, but the tape catches some subtle nuances that differentiates this badassery from your run-of-the-mill junk metal torture. You can almost hear the room's dimensions along with heavy breathing, shrieks, laughter, cries and of course the controlled feedback. That's why we're here for anyway.

Objects To Be Destroyed CS (Rekem Records - 2018)

Bren't Lewiis Ensemble - Noncanonical Gospels From The Cult Of The Immortal Tapir

 Αδιανοητο ψυχιατρειο απο ιδρυτικα μελη της BUFMS. Οι Bren't Lewiis Ensemble παιζουν αντι-μουσικη για πρωτοντεμακηδες των Shaggs. Πιθανοτατα για τους συλλεκτες της Chocolate Monk. Ισως και για οσους θεωρουν πως οι Residents ξεπουληθηκαν μετα το Warner Bros Album. Παιζει να το εκτιμησουν οσοι εχουν προτομη του Wild Man Fischer στο σαλονι τους. Παντως, το μονο σιγουρο ειναι πως οι Bren't Lewiis Ensemble παιζουν αντι-μουσικη για τους αναγνωστες του Corrupted Delights. Και εμεις ευχαριστουμε ιδιαιτερως την Coherent States γι' αυτο.

 You might have heard of the Bren't Lewiis Ensemble as members of the Butte County Free Music Society -a collective that gave voice to pranksters, weirdos and anti-musicians in the early 80s until now- but you certainly do know them as the vehicle of Seymour Glass, the publisher of Bananafish, the magazine that sheltered every obscure music that mattered in the DIY infrastructure. So, there's a method behind the ostensible randomness of their latest tape. I think. You can't be sure about anything that comes out of these guys.
 Who cares about facts anyway? As long as this dadaist jam of surreal spoken word, reel-to-reel awkwardness, scratchy samples of wtfuckness, found sounds, readymade informecials and homemade electroacoustic non-sense exists, I don't. Highest possible recommendation to everyone who has loved Prick Decay and adored Smegma. And everything in between. 

Noncanonical Gospels From The Cult Of The Immortal Tapir CS
(Coherent States - 2018)

Your Pretty Face Is Going To Hell

Tεταρτη, 20 Ιουνιου

Απο τις 21.00 και μετα

Στο Boiler

Come along on my death trip

Οχλαγωγια εδω

Worth - Blood Possessed

 Θρασυτατο harsh noise που επικαλειται το μπουγιο των Infirmary, την σπαστικοτητα του Encephalophonic και τη μπιχλα του υπογειου των Black Leather Jesus. Ο Αμερικανος Worth καταπινει σπαθια και μασαει τσεκουρια σε πεντε γαμωπαναγια tracks πανεμορφης ασχημιας, για να προκαλεσει το ηχητικο αντιστοιχο του κολικου στην αισθητικη σας.

 I had no idea about Worth or his releases for that matter, so I was caught off guard by this immense CD-R. Blood Possessed is a no bullshit, hate-filled phenomenon that involves some of the most intense moments in recent harsh noise purity, with a bludgeoning brutality that you can only find in the veteran section of the genre. Each individual sound has been layered, but not processed beyond recognition, so you can actually hear what lies beyond this solid cacophony. I swear this shit's gonna get better with every spin.

Υ.Γ Εδω θα ηθελα να ευχαριστησω πολυ τον Τηποτα και Χαγκανανα για την ευγενικη παροχη του link!  

Blood Possessed CD-R (Prose Nagge - 2018)

Oil Thief - Colors Of Devotion

 O καταλογος της Total Black εχει μπερδεψει την βιοποικιλοτητα με τo συμφυρμο, καθως παραπαιει μεταξυ post-Prurient electronics, HNW και techno, με μοναδικη κατευθυντηρια γραμμη τη συγκεχυμενη αισθητικη πολλαπλων ανοιχτων tabs στο browser. Με τη σειρα τους, τα projects του roster αντανακλουν αυτη τη συμπεριφορα, οπως στην περιπτωση του Oil Thief που ενω με ειχε εντυπωσιασει με το ομολογουμενως καλο Obsolescence & Monality του '15, εδω μου τα κανει ψιλοσκατα. 

 Λεω "ψιλο" λογω του μεταβατικου χαρακτηρα των κασετων, που συνηθως σηματοδοτουν το περασμα απο τη μια επισημη κυκλοφορια στην επομενη, οποτε το Colors Of Devotion εχει το αλλοθι του format. Αυτο δεν σημαινει πως δεν εχει γινει sold out με το καλημερα, ουτε πως δεν θα αρεσει, ειδικα στους fans του Prurient επι Through The Window και Dial B For Beauty. Το μονο που λεει ειναι πως προφανως εχω γερασει και οταν ακουω κατι τετοιο, κανω Tron facepalm οπως μου υποδεικνυει το εξωφυλλο της κασετας. 

 Please reissue Obsolescence & Monality on LP.

Colors Of Devotion CS (Total Black - 2018)

Corrupted - Felicific Algorithim

 Μετα την αποχωρηση του τραγουδιστη και ιδρυτικου μελους των Corrupted, Hevi, η μπαντα εκανε σπασμωδικες κινησεις για να τον αντικαταστησει χωρις σταθερο αποτελεσμα, με τις σποραδικες live εμφανισεις να συνεχιζονται με την Rie Lambdoll στα φωνητικα, ενω το 2015 εμφανιζεται απο το πουθενα το εφταρι Loss. Αυτη τη φορα τα γρυλλισματα ανελαβε η εξισου αινιγματικη Mother Sii.
 Ενω ειχα παρει αποφαση πως η μπαντα νοσηλευεται στη μοναδα εντατικης θεραπειας, η Cold Spring παιρνει την ευθυνη ανανηψης με το Felicific Algorithim, ενα 12" που δινει την επιλογη στον ακροατη να διαλεξει τις στροφες που προτιμαει, με τις 33 στροφες να δινουν δυο ψιλοδιαδικαστικα αλλα σκαταδικα dark ambient κομματια και τις 45 να θρυμματιζουν για λιγο την εισαγωγικη drone συμμετρια, με τους Corrupted να γινονται ενα ολοσωστο harsh noise project μεχρι να επανελθει η ταξη και να ξαναπεσουν σε μια αλα Llenandose De Gusanos καταστολη.

 Corrupted rise from their ashes with the first 12" of the Hollow trilogy that will be concluded later. This time, the band chooses to explore further the dark ambient territory of Llenandose De Gusanos, that is playable both on 33 and 45 rpm. The former setting exhibits the droney side of things, with a seething sense of dread, while the latter instigates from the thick molasses of sound bursts of glorious noise, until they're suppressed again by the ominous hum. 

Felicific Algorithim 12" (Cold Spring - 2018)

John Duncan - Riot

 Με αφετηριακη επισημανση την σημαντικοτητα του Riot στην εξελιξη του αμερικανικου και ιαπωνικου noise καθως και την τιμη μιας original κοπιας, ηταν φυσικο και επομενο να ουρλιαζω κατω απο την πανσεληνο οταν ανακοινωθηκε η επανακυκλοφορια του. Καπου αναμεσα απο τα ψιλα γραμματα του δελτιου τυπου, αναφεροταν πως ο John Duncan επαναηχογραφησε τμηματα του δισκου επειδη δεν ηταν ικανοποιημενος με το αρχικο mix. Η αληθεια ειναι πως δεν καταλαβα καποια ουσιαστικη διαφορα απο το mp3 του soulseek, αλλα αυτο δεν μας ενδιαφερει. Εγω βρισκομαι εδω μονο για τη βαβουρα.
 Το ομοτιτλο κομματι καλυπτει ολοκληρη την επιφανεια της πρωτης πλευρας με στατικο θορυβο και βραχεα κυματα, που μαζι με το σκατιδι των ραδιοφωνικων εμπομπων και των σηματων μορς που πεταγονται απο το πουθενα, οδηγειται προς το παιξιμο μεχρι να σιχαθω την ωρα και τη στιγμη. Για τη δευτερη πλευρα δεν εχω να πω πολλα, δεν τα καταλαβαινω εγω αυτα. Εγω βρισκομαι εδω μονο για τη βαβουρα.

 Ideal Recordings provides us a huge public service by reissuing Riot, one of the very first examples of pure Noise assault. After his self-imposed exile on Japan back in 1984, John Duncan envisioned this record as an unbearable piece of music, a deliberate attack on the listener, but despite his effort to make something that ugly, Riot ironically became a key ingredient in the evolution of Japanoise as we know it. Behind the wall of static and shortwave randomness, you can trace a rich tapestry of metallic textures and a keen sense of physicality. The Black Sabbath sample is just a bonus.

Riot LP (Ideal Recordings - 2018)

Rotat - Grease District

 Ακομα ενα φινλανδικο μονομελες project που ακολουθει την αλανθαστη τακτικη του "βαραω μεχρι να με ακουσετε, αλλα αν δεν τα καταφερω, θα το κανω ακομα πιο δυνατα". Το harsh noise του Rotat εχει μια σχετικη hi-fi προσεγγιση στον ηχο, χωρις να θυσιαζει την αμεσοτητα του για χαρη της πιστοτητας, δηλαδη εξακολουθει να δαγκωνει κοκκαλα, αλλα ταυτοχρονα μπορεις να ξεχωρισεις ποιο απ' ολα.

 Απο τα εξι κομματια του Grease District, θα ξεχωρισω το Plastic Pubic Hairs, μια ηρωικα τιτλοφορημενη εντεκαλεπτη συνθεση που συμπυκνωνει αψογα την περιπτωση του ανωνυμου κυριου και το Last Breath, μια σπαστικα ασθμαινουσα καφριλα με κρατσανιστα επιπεδα και ακραιο panning. Live your myth in grease. 

 After a couple of tape releases on Obsessive Fundamental Realism and Hiisi Productions, this anonymous Finnish project makes its official debut on Freak Animal. Grease District has everything you need from your harsh noise, be it the crunchy low end, the balls out attack or the angular turns. The few industrial touches are more than welcome, like the tight last track with its rhythmical hammering in front of the brutal soundstage and the lost-in-somewhere vocal snippets. More like this please. 

Grease District CD (Freak Animal - 2018)

Your Pretty Face Is Going To Hell

Αποψε, Κυριακη 6 Μαιου

Απο τις 21.00 και μετα

Στο Boiler

Raw Power is sure to come a-runnin' to you.

Επευφημιες εδω.

Coherent States Showcase at Boiler

 Σε περιπτωση που ειχατε κλειστει σε bunker χωρις wi-fi τον τελευταιο μηνα, ενημερωνω πως η Coherent States παρουσιαζει τους Sigtryggur Berg Sigmarsson, Sick Llama, Judith Ηamann με Κωστη Κηλυμη και Dead Gum την Πεμπτη, 3 Μαιου στο Boiler, με ωρα εναρξης 21.00 ακριβως. To Cafe Oto θα εμπλεκε στο λαθρεμποριο οργανων γι' αυτο το lineup. Εσεις φυσικα δεν χρειαζεται να κανετε κατι τετοιο, επειδη η προτεινομενη συνεισφορα για τα lives ειναι 5 ευρω. Η αρτιμελεια και η διασκεδαση σας ειναι ηδη εγγυημενη.