02 July 2017

Broken English Club - The English Beach

 Στη νοτιοανατολικη Αγγλια, η παρακτια περιοχη Dungeness διαθετει την ομορφια ενος μεταποκαλυπτικου τοπιου. Λιγοστη και σπανια πανιδα, ακομα λιγοτεροι κατοικοι, εγκαταλελειμμενες καλυβες, παρατημενοι φαροι, σταθμοι ηλεκτροπαραγωγης και φυσικα ενα πυρηνικο εργοστασιο. Η μετεωρολογικη υπηρεσια του Ηνωμενου Βασιλειου ταξινομησε την περιοχη ως ερημο λογω της ξηροτητας της.
 Τα παραπανω χαρακτηριστικα σκιαγραφουν μια πολυ συγκεκριμενη ψυχογεωγραφια, παραλληλης με τη μυθιστορια του England's Hidden Reverse, ειδικα αν προσθεσουμε στην εξισωση και την αυτοεξορια του Derek Jarman στον αγυριστο του Dungeness λιγο πριν πεθανει.
 Οπως καταλαβατε το English Beach δεν εχει την παραμικρη σχεση με balearic καταστασεις. Ο Οliver Ho συνεθεσε το ηχητικο προφιλ αυτης της αφιλοξενης λωριδας γης με στεγνο ηχο, δυσοιωνο κοπανημα, hi-hats που ξυριζουν και φωνητικα που πλησιαζουν στο τσακ power electronics. Περιμενω φουλ καφριλα στον επομενο δισκο. #beachplease.

 Following Suburban Hunting, Oliver Ho explores with his second album the inhospitable landscape of Dungeness, an almost official desert in the southeastern end of the UK. The English Beach was recorded inside an old fog signal building, channeling the desolation straight to its 12 tracks. Half of them bang their way with brute monochromatic pulses, while the other half are entirely out of the techno framework and are deeply rooted within the post industrial lineage.

The English Beach 2xLP (L.I.E.S. - 2017)

30 June 2017

Xordox - Neospection


 Το ολοκαινουργιο ψευδωνυμο του JG Thirlwell παραπεμπει καρφωτα στον Τελικο Κακο ενος coin-op απο το συμπαν του Stranger Things η ακομα και το ονομα του πρωταγωνιστη της πιο sci-fi ειτιλας που δεν γυριστηκε ποτε. Xordox λοιπον, με το αρχικο Ζητα να εκφερεται επιθετικα. Οπως ακριβως στο Lazer. 
 Ωστοσο, η νοσταλγια του Foetus για τα παραλληλα, αισθητικοποιημενα 80s φαινεται να εχει σταθερες βασεις, πραγμα που δεν θα ελεγα ποτε για τα synthwave σκατα που πνιγουν τα recommendations του youtube. Aν μη τι αλλο, εχει δει το Tron. Αλλωστε η κινηματογραφικοτητα της μουσικης του ηταν ανεκαθεν προφανης, απο την ανακατασκευη των Brainticket μαζι με Nurse With Wound, μεχρι το κορυφαιο Ectopia ως Steroid Maximus. Οποτε καταχωρουμε το Neospection στα top soundtracks του ετους 1983, ασχετα και αν δεν ειναι soundtrack, ασχετα και αν εμεις ηδη διανυουμε ενα κανονικοτατο 2017. Χωρις παραλληλες πραγματικοτητες και μαλακιες.

The cinematic experience of Neospection shows JG Thirlwell's retro-futuristic side, recalling Tangerine Dream's Risky Business era, John Carpenter and Brad Fiedel combined with a slight twist of a mutant EBM strain. Xordox creates a parallel, neon-drenched 80s universe with unashamedly vintage synth chords and arpeggiated basslines that move the whole thing into a tense sci-fi battle. Destination: Infinity indeed.      

Neospection CD/LP (Editions Mego - 2017)

16 June 2017

Your Pretty Face Is Going To Hell

Πεμπτη, 22 Ιουνιου
Απο τις 21.00 και μετα
Στο Boiler
Harsh Noise Folk / Crimewave / Balearic drone / Aleatoric Syrtaki
Ξεδιαντροπο spam: εδω

04 June 2017

02 June 2017

Tony Conrad - Ten Years Alive On The Infinite Plain

 O Tony Conrad ειχε δηλωσει ευθαρσως πως θελει να εξολοθρευσει τη μουσικη συνθεση. Δυστυχως δεν προλαβε να τα καταφερει στη διαρκεια της ζωης του, παντως αφησε πανω της ουλες που δεν επουλωθηκαν ποτε. Αυτη η επιθετικοτητα εκφραστηκε με τον πιο τραχυ και στραβωμενο βομβο που βγηκε ποτε μεσα απο βιολιστικα εντοσθια, για να διαπερασει τα σημαντικοτερα κρανια αυτου του πλανητη. Η λιστα τους ειναι τεραστια αλλα και αντιστροφως αναλογη με τη δισκογραφια του ιδιου, που εμεινε για δεκαετιες στο ραφι λογω νομικου κολληματος με τον La Monte Young. Επομενως, καθε δισκος του Conrad ειναι αναγκαιος, ποσο μαλλον οταν αναφερομαστε σε ακυκλοφορητη συνεργασια με Laurie Spiegel και Rhys Chatham απο το 1972.
 Για να περιοριστει ο ογκος του Ten Years Alive On The Infinite Plain, πρεπει απαραιτητα να παιχτει στο mute. Αλλιως το βουητο του υπερχειλιζει τα ηχεια χωρις να προσπαθει στο ελαχιστο. Οσο ο Conrad διανυει με σταθερη ταχυτητα το expressway to yr skull, o ΓΔΟΥΠΟΣ της Spiegel ειναι ικανος να πεταξει τη βελονα απο το πικαπ. Θα το διαπιστωσω οταν παρω επιτελους το δισκο. Προς το παρον βολευομαι μια χαρα με το mp3. Σκατα στους audiophiles. 

 You can never have enough Tony Conrad in your life. So, Superior Viaduct provides us with an unreleased recording, back from 1972, but I can assure you that Ten Years Alive On The Infinite Plain could have been recorded yesterday or -even better- tomorrow.  His enormous sound pisses all over the Bullshit Boring Drone Bands (as Emeralds put it mildly) around, that's why you need to crank this up and bow to His Majesty.

Ten Years Alive On The Infinite Plain 2xCD/2xLP (Superior Viaduct - 2017)

24 May 2017

K2 / Yasuhito Fujinami - s/t

 Απορω με τους ανθρωπους που τρωνε σουβλακια στις 9 το πρωι. Το πεπτικο τους συστημα λογικα εχει κατασκευαστει απο πυριμαχα υλικα αγνωστης προελευσης, με γαλβανιζε σωληνωσεις και γαστρικα οξεα δεκαψηφιας περιεκτικοτητας σε χλωρινη. Κατι αντιστοιχο θα σκεφτονται και αυτοι για μενα οταν μαθουν πως επιλεγω συνειδητα να ακουσω αυτο το split. Οποιαδηποτε στιγμη της ημερας.
 Κι ομως η κατασταση δεν ειναι τοσο υπερβολικη οσο φανταζεστε απο τα ονοματα των συμμετεχοντων. Δεν χρειαζονται ακουστικα βαρηκοιας, ουτε ανοξειδωτα νευρα. Ειδικα η πλευρα του Yasuhito Fujinami deathindustrial-ιζει ολοσωστα και παραδειγματικα. Toυ δινω 3 χρονια για να γινει Μεγαλος.
 Στη δευτερη πλευρα, ο K2 μπαινει σε λειτουργια Αstro/KK Null για 30 λεπτα. Συμπεριλαμβανεται ο χρονος πλυσης και στυψιματος. Αλλα και παλι, τα σουβλακια στις 9 το πρωι ειναι ακραια.

 In the classic split release fashion, this tape pairs a veteran with a newcomer and the latter exceeds my expectations. Fujinami's side is brilliant, with three tracks that challenge the japanoise tag, since he relies heavily on mournful drones that resemble a twisted version of the Malignant sound, rather than the archetypal bright screeches of the genre. This guy will go places. Τrust me.
 On side B, Κ2 has a KK Null epiphany, with a 30 mins spacey improvisation of some sort. While the track builds gradually in intensity, the climax never comes and I was left with a huge question mark above my head. Τhat's quite remarkable in its own right.

P.S. A big thanks to Mr. Schwarz for the link!

K2 / Yasuhito Fujinami CS (Self Released - 2017)

15 May 2017

Aaron Dilloway - The Gag File

 Το οτι περασαν ηδη πεντε χρονια απο το Modern Jester ειναι απο μονο του ενα αξιοσημειωτο γεγονος και θα ημουν διατεθειμενος να το αναλυσω σε περιπτωση που το καινουργιο album του Aaron Dilloway δεν ηταν απο μονο του ενα αξιοσημειωτο γεγονος. Οι λουπες του Gag File παρανοουν το αρχικο νοημα των ηχογραφησεων τους πολυ πιο επιθετικα απο τον προκατοχο του, σε ενα παραληρημα μασημενου industrial και αντεστραμμενης ψυχεδελειας. Χωρις πολλα-πολλα, top 10 απο τωρα.

 My favourite tape mangler returns with his most aggressive set of nauseating loops since Bad Dreams. The Gag File transmutes pre-war blues and bar ambience recordings into sinister industrial vignettes by regurgitating their original context. While you can't help but think of Non, Prick Decay and Merzbow's Pornoise era as scattered references, Dilloway's fingerprints are so unique that will place him again in the top ten lists. If you wanna be amazed, scared and amused in equal measures, you should listen to it asap.

The Gag File LP (Dais Records - 2017)

24 April 2017

Danae Stefanou & Michalis Moschoutis - Crease

  Επειδη ο αυτοσχεδιασμος δεν ειναι το φορτε μου, καταληγω να μεταφραζω τη γλωσσα του εκαστοτε εγχειρηματος σε μια διαλεκτο που μπορω να κατανοησω. Ετσι, στα αυτια ενος εξοικοιωμενου ακροατη με το χωρο του improv, η συνεργασια της Δαναης Στεφανου και του Μιχαλη Μοσχουτη θα ειναι ενα απταιστο παραδειγμα πιανιστικων και κιθαριστικων μεταπραξεων. Φυσικα, η δικη μου αντιληπτικη ικανοτητα δεν φτανει μεχρι εκει, οποτε εισπραττω το Crease σαν μια εκπληκτικη παραφραση των πρωιμων New Blockaders σε πιθανη μανουρα με τον Derek Bailey. Ναι, ειναι τοσο καλο.

I first came across the term 'instant composition' in a Can interview, where the band described their modus operandi. The phrase stuck into my mind, but at the time I couldn't care less for such things so I flipped the page and continued to live in absolute ignorance.
 Some years later, I found myself inside the wonderful and frightening world of experimental music -whatever that means- but still couldn't grasp the concept of Can's method, because in my tiny mind improvisation began at the end of composition or something like that.
 Crease reminds me of Dimensions Of Dialogue by Jan Svankmajer, more than anything else. Ok, sometimes it has the aura of The New Blockaders or even Organum for that matter, but the ebb and flow between Stefanou and Moschoutis uses the same stop-motion harsh language with the Czech filmmaker. Their interaction is captured by a glorious lo-fi recording, which magnifies the physicality of every sound and keeps the angularity of the project intact. And at last, I gοt what the fuck means 'instant composition' and I'm so happy about it.

Crease CS (Coherent States - 2017)

10 April 2017

The Caretaker - Everywhere At The End Of Time - Stage 2

 "How happy is the blameless vestal's lot!
The world forgetting, but the world forgot.
Eternal sunshine of the spotless mind!
Each pray'r accepted and each wish resign'd"

- Alexander Pope, Eloisa To Abelard - 

Everywhere At The End Of Time - Stage 2 LP
(History Always Favours The Winners - 2017)

04 April 2017

Wolf Eyes - Undertow / Right In Front Of You

 O Kiwiknorr τα λεει εδω πολυ καλυτερα απ' οσο θα μπορουσα εγω, οποτε το μονο που συμπληρωνω ειναι PSYJAZZ AF.

 It ain't easy to be a Wolf Eyes fan. You have to be there 24/7, tracking the numerous releases of an ever-expanding discography of a band, which is in a middle of a constant flux of ideas and influences. But it's fun AF. The squad plays a grim mutation of industrial, dub and electronics, while their internet personas are all over the place, with a humour that would make El Duderino laugh out loud. If you can't come in terms with this contradiction, well, you're missing the point. And the fun.
 So even though Undertow and its sibling, Right In Front Of You is damp and reeks of rotten smell, (something like Stare Case playing at the same time with Regression), you can't help but have fun with it, a four-letter word among the scene. I can't find a bigger compliment than this.

Undertow CD/LP (Lower Floor Music - 2017)
Right In Front Of You CD (Lower Floor Music - 2017)

29 March 2017

V/A - Noise War

  Απαραιτητο ντοκουμεντο 90s διεθνους μπαχαλου, επιμελημενο απο τον Joseph Roemer των Macronympha. Eδω μεσα βρισκονται ολα οσα θα θελατε να μαθετε για το harsh noise και ντρεποσασταν να ρωτησετε.

 This is the shit that people warned you about, before it went meh and broke into a several hundred wanky sub-categories that make absolutely no sense. The perfect document of pure, unadulterated NOISE, with the caps button pressed and glued into position. This essential collection shows the similarities, highlights the differences and creates a continuum between the 90's underground and the current torrent of noisemaking.
 RIYL: Electricity, savagery, people throwing around stuff, awesomeness.

Noise War 5xCD (Audio Dissection / Industrial Recollections - 2017)

26 March 2017

Dødsmaskin - Fullstendig Brent

 Τα 666 χιλιοστα που χωριζουν το black industrial και το dark ambient απο το καρναβαλι της Πατρας ειναι ηδη ελαχιστα, οποτε καθε φορα που καποιος Σκανδιναβος επικαλειται τον Κατσικοποδαρο στο ονομα της τεχνης του, φοβαμαι πως για να το εκτιμησω πρεπει απαραιτητα να φοραω δαχτυλιδια απο το Alchemy. Αυτο ειναι οντως τρομακτικο. 
 Ενω λοιπον το concept του Fullstendig Brent αναφερεται στο κυνηγι μαγισσων της μεσαιωνικης Νορβηγιας, οι Dødsmaskin προσεγγιζουν το θεμα καλαισθητα, μπασταρδευοντας την πρωιμη Cold Meat Industry με μια πρωτοεμφανιζομενη για το ειδος ευαισθησια που τεινει προς το shoegaze. Ναι, ειπα ευαισθησια σε ενα κειμενο για album της Malignant. Αυτο κι αν ειναι τρομακτικο. Ευγε. 

 Malignant records is an industrial institution with a diverse, yet cohesive roster of artists, which never fails to deliver the goods. So every time they sign up a newcomer, I'm always there. 
 Their latest discovery is the Norwegian black industrial act Dødsmaskin and its exemplary first physical release. Fullstendig Brent offers five tracks of brooding soundscapes with punitive textures and out of focus melodies that pushes the boundaries of genre electronics. 

Fullstendig Brent CD (Malignant Records - 2017)

24 March 2017

Diamanda Galás - All The Way

O Death
(Traditional)

O Death
O Death
Won't you spare me over til another year?
Well what is this that I can't see
With ice cold hands takin' hold of me.

Well, I am Death, none can excel
I'll open the door to heaven or hell.

Whoa Death, someone would pray
Could you wait to call me another day?

The children prayed, the preacher preached
Time and mercy is out of your reach
I'll fix your feet til you can't walk
I'll lock your jaw til you can't talk
I'll close your eyes so you can't see
This very air, come and go with me
I'm Death, I come to take the soul
Leave the body and leave it cold
To draw the flesh up off the frame
Dirt and worms both have a claim.

O Death
O Death
Won't you spare me over til another year
My mother came to my bed
Placed a cold towel upon my head
My head is warm, my feet are cold
Death is a-movin' upon my soul
Oh Death how you're treatin' me
You've closed my eyes so I can't see
Well you're hurtin' my body
You make me cold
You run my life right outta my soul
Oh Death please consider my age
Please don't take me at this stage
My wealth is all at your command

If you move your icy hand
Oh the young, the rich or poor
Hunger like me you know
No wealth, no ruin, no silver, no gold
Nothing satisfies me but your soul.

Υ.Γ. Υπερευχαριστουμε τον Kiwiknorr για το link!

All The Way CD/LP (Intravenal Sound Operations - 2017)

18 March 2017

Vargdöd - Brutal Disciplin

 Σκατοψυχο techno για ανθρωπους που δεν γουσταρουν το techno. To ντουετο των Varg και Celldöd αφαιρει αυθαιρετα το τελικο E απο τον τιτλο του Brutal Disciplin για να μας δειξει πως εδω δεν θα βρουμε χαρες και γλεντια, αλλα το νυκτοβιο ξαδερφακι του Vatican Shadow που ενω δηλωνει πως μισει τους παντες επειδη ακουσε το People του Boyd Rice σε μια στιγμη αδυναμιας, σαρδελιαζεται σε clubs to dance the pain away. 
 Ο δισκος παντως δεν φασκει και αντιφασκει, παραμενει συνεπης και ολοσωστος στο κοπανημα του, εκτος απο το δευτερο track που μοιαζει καπως με Porter Ricks, αλλα μαλλον λεω μαλακιες, οποτε αν θελετε μια πιο ακριβη περιγραφη, να ρωτησετε το ξαδερφακι του Vatican Shadow. Εχει καλο γουστο.

 Bleak industrial techno with a sense of thick dread all over it. Brutal Disciplin begs to be played at maximum volume, preferably in a club, but I have the feeling that stuff like this, speaks mostly to people that don't like clubs. Just listen to it wherever you want, but the ideal would be in the frozen landscape of its cover.

Brutal Disciplin CS/LP (Opal Tapes - 2017)

14 March 2017

Skullflower - The Black Iron That Has Fell From The Stars, To Dwell Within (Bear It Or Be It)

 Επι 48.000 χρονια, ο Matthew Bower εξακολουθει να εκπληρωνει τις υποσχεσεις του Sister Ray για το τι θα μπορουσε να συμβει στη μουσικη αν οι επομενες γενιες δεν εκλειναν το στερεοφωνικο στα τρια πρωτα λεπτα του. Αυτη η μονομανια τον εχει οδηγησει σε ενα ψυχεδελικο αγυριστο που συνεχιζεται απο δισκο σε δισκο, ακομα απο project σε project. Κατα καποιο τροπο he's searching for his mainline. Μακαρι να μην τη βρει ποτε.
 Η περιγραφη του Black Iron δεν διαφερει πολυ απο την περιγραφη ενος οποιου album των Skullflower της τελευταιας δεκαετιας, οχι ακριβως επειδη η μπαντα δεν εξελιχθηκε με μια εντελως δικη της λογικη, αλλα επειδη τα καταλληλα κοσμητικα επιθετα χρησιμοποιουνται σε καθε δισκο τους. Ομως αυτη τη φορα ισως χρειαστει να χρησιμοποιηθει και το "ευδιακριτο", αναμεσα στο "χαοτικο", "σατανικο" και "αποκρυφιστικο" που τυχον θα διαβασετε, επειδη υπαρχει μια διαυγεια που ελειπε απο προηγουμενες δουλειες τους. I said, he couldn't hit it sideways.

 Τhe art of Skullflower is a demanding one, even if you have been submerged in their noise in the past. They still can summon the Old Ones, by simply doing what they do best for so many years. Tearing you a new one. But they need your full attention to unravel their intricacies, not unlike the expressionist painting that adorns the cover of their latest masterpiece.
 So if you want the most out of The Black Iron, to feel its impetus, I suggest a distraction-free environment, a clouded mind and a pair of headphones as the least sacrifice in their unholy temple. Bear It Or Be It.

The Black Iron That Has Fell From The Stars LP (Nashazphone - 2017)
Related Posts with Thumbnails
;