IRM - Closure

 Στο Crash, o Cronenberg εβαλε τους αποξενωμενους πρωταγωνιστες του Ballard να περιφερουν το τομαρι τους ασκοπα, πνιγμενοι απο τον αισθητηριακο κορεσμο του συγχρονου πολιτισμου, με μουδιασμενους γευστικους καλυκες απεναντι στην ανθρωπινη εμπειρια, προσπαθωντας να νιωσουν κατι. Ειναι σαφως καλλιεργημενοι αλλα αδειοι, σα το πολυτελες διαμερισμα τους με τη minimal διακοσμηση και το ιδανικο feng shui. Το μονο που θα τους βγαλει απο το ληθαργο, ειναι ενα τροχαιο. Απο κει και περα αποκτουν σωματικη συνειδηση. Συγκρουστηκαν μετωπικα με το περιβαλλον τους. Ενιωσαν ζωντανοι.
 Το Closure εισβαλλει αποτομα στον ακροατη, ιδιαιτερα οταν το ακουσει απηυδισμενος απο τη ζωουλα του. Ηξερα πως καθε δισκος των IRM ειναι συναισθηματικο πορνογραφημα αλλα δε περιμενα αυτο το γαμησι. Στουκαρει μεσα σου. Απεχει μιλια μακρια απο τα συνηθισμενα genre electronics που παιζουν τριγυρω. Απεχει ακομα και απο τα προηγουμενα albums του ιδιου του project. Μακρινες συγγενειες θα βρειτε μονο με το Slice Through Or/In Glass Metal του John Mannion και το Pissmop των Yellow Tears αν ειχαν κλασσικη παιδεια και δεν εκαναν μπαχαλα στο Red Light District.
 "Μετα απο ενα συνεχη βομβαρδισμο προπαγανδας για οδικη ασφαλεια, ηταν σχεδον ανακουφιστικο το να βρεθω σε ενα πραγματικο ατυχημα". Ταδε εφη Ballard. Και στα δικα μας.

Closure CD (Malignant Records - 2014)