Andy Moor & Yannis Kyriakides - Rebetika

Σε πληρη αντιθεση με την πλειοψηφια των συλλογων απο "rembetika" που κυκλοφορησαν την τελευταια πενταετια (μεσα στο πυρετο της ρετροπορνειας τυπου Mississippi Records), ο κιθαριστας των Ex, Andy Moor και ο αυτοσχεδιαστης Γιαννης Κυριακιδης αφαιρουν το γραμμα m απο τον πολυπαθη ορο και δειχνουν στο ξενογλωσσο κοινο την πραγματικη εκφορα της λεξης. Τα ρεμπετικα των αρχων του προηγουμενου αιωνα ηταν μαλλον η τελευταια μορφη λαικης ελληνικης εκφρασης που κατεγραψε λεπτομερως το τι σημαινει να εισαι ανεπιθυμητος και σε ακριβως αυτο το σημειο δινουν εμφαση οι δυο καλλιτεχνες. Αποδομουν την πρωτη υλη σε μονοσυλλαβους βομβους και αναβραζοντες θορυβους,   τοποθετωντας οικειοθελως τον εαυτο τους ως τροφη στους φωτεινους παντογνωστες ρεμπετολογους -αυτους που συναντατε σε κρατικα καναλια αργα το βραδυ- που θα σπευσουν να καταδικασουν το project ως ανεπιθυμητο. Φινοι μαγκες, πρωτοι τεκετζηδες.

Rebetika CD (Unsound - 2010)

William S. Burroughs - Real English Tea Made Here

H 3πλη ανθολογια του ιδιοφυους αμερικανου συγγραφεα William S. Burroughs, Real English Tea Made Here εξαφανιστηκε απο τα εικονικα ραφια των διαδικτυακων δισκοπωλειων σε χρονο dt. Συνελλεγε τα ακυκλοφορητα collages και cut-ups του αντι-ηρωα της λογοτεχνιας, καθως και καποια spoken word αποσπασματα του ιδιου απο το Naked Lunch και το Junky. To effect που προκαλειται απο την 3ωρη ακροαση αυτων των cd, πρεπει να ειναι παρομοιο με την ενδοφλεβια χορηγηση οπιουχων. Ο εγκεφαλος τιθεται σε εκγρηγορση και τα αντανακλαστικα παραχωρουν την θεση τους στη πληρη καταστολη. Δυστυχως, η συνταγογραφηση της συλλογης δεν ειναι πλεον δυνατη (out-of-print εδω και 3 χρονια) για αυτο εκμεταλλευτειτε τη νοθευμενη MP3  εκδοση στο μαυρο εμποριο του Corrupted Delights.

Real English Tea Made Here 3xCD (Audio Research Editions - 2007)

Keiji Haino - Black Blues Electric Version

Ο μυθος των blues θελει τον Robert Johnson να πουλαει την ψυχη του στον Σατανα, με ανταλλαγμα τα αμεσα μαθηματα κιθαρας. Το θρυλικο σταυροδρομι βρισκεται πλεον στο DNA καθε κιθαριστα και η πληρης απομακρυνση του ειναι σχεδον αδυνατη. Ο Iαπωνας θρυλος Keiji Haino καταγραφει την επιπονη αυτη διαδικασια στο Black Blues, αποδομωντας την αφρο-αμερικανικη μουσικη παραδοση, καθως ριχνει πανω της την τοξικη σκια του. Το μελαγχολικο μπλε αντικαθισταται απο το απολυτο μαυρο και οι αγωνιωδεις κραυγες στο See That My Grave Is Kept Clean συναγωνιζονται σε υπαρξιακη ενταση τις αντιστοιχες της Diamanda Galas. Εδω δεν εχουμε να κανουμε με μια τελευταια επιθυμια, αλλα με τις ικεσιες ενος νεκρου που ζηταει ματαια το μεριδιο του στην αιωνια ηρεμια.

Black Blues Electric Version CD (Le Disques Du Soleil Et De L'Acier - 2004)

Catherine Christer Hennix - The Electric Harpsichord

Το ονομα της Catherine Christer Hennix ειναι τυπωμενο στα καταστιχα του πρωιμου αμερικανικου μινιμαλισμου. Σπουδασε διπλα στον LaMonte Young και τον Pandit Pran Nath, αφιερωθηκε ασκητικα στην "Αιωνια Μουσικη" τους, αλλα η ηχογραφημενη δουλεια της παρεμεινε σε χρονοκαψουλα εως και σημερα. Το Electric Harpsichord εκδοθηκε απο το label Die Schachtel σε 500 πολυτελεις κοπιες πριν ενα μηνα περιπου και καταφερε να γινει sold-out εν ριπη οφθαλμου. Οι τυχεροι που το προλαβαν, οχι μονο προσθεσαν στη συλλογη τους ενα πανεμορφο item, αλλα εχουν και την ευκαιρια να φορεσουν ακουστικα και να υποβαλλουν την ταπεινη υπαρξη τους σε ενα κοσμογονικο βομβο ανειπωτης ομορφιας.

The Electric Harpsichord CD (Die Schachtel - 2010)

Otto Muehl - Psycho Motorik

Η απαραιτητη bootleg επανεκδοση του Psycho Motorik απο το 1971 επεσε επιτελους στα χερια μου! Ξερω οτι κανεις δεν συμμεριζεται τον ενθουσιασμο μου, αλλα αν ηθελα υγιη διαλογο δεν θα διαλεγα το βημα του blogger, ετσι δεν ειναι? Το album αποτελει το ηχητικο σαμποταρισμα του avant-garde Αυστριακου καλλιτεχνη Otto Muehl στις δηθεν εκλεπτυσμενες και ευγενικες αξιες της εποχης του. Τα 45 λεπτα του LP ειναι γεματα απο τεμαχισμενα spoken word, σουρεαλιστικα collages απο οργασμικες κραυγες και καθαρτηριους μονολογους, ισχυροτατες δοσεις παρανοιας καθως και μερικες απο τις πιο οτι να' ναι στιγμες στην ιστορια της καταγεγραμμενης μουσικης. 

Psycho Motorik LP (Self Released - 2010)

Brion Gysin - One Night @ The 1001

Για να σχεδιαστει το profile του Brion Gysin, χρειαζεται σιγουρα κατι παραπανω απο δυο προχειρογραμμενες αναρτησεις που εχουν σαν θεμα το documentary για το Dreamachine και το album με field recordings τοπικης μουσικης απο το εστιατοριο του στο Μαροκο. Αυτη η πολυπλοκη προσωπικοτητα, συνεχιζει να ριχνει την σκια της σε καθε κινηση της παραλληλης σκεψης απο το 1950 και μετα. Τηγανισε τα μυαλα του Brian Jones με τους Master Musicians Of Joujouka, γνωρισε τα cut-ups στον William Burroughs, συστησε την Αμερικη στο sound-poetry, πριζωσε τον Timothy Leary για την ψυχεδελικη επανασταση και φυσικα εζησε στο παρασκηνιο, αμφισβητωντας ακομα και το ιδιο του το εργο. Το πρωτο cd της συλλογης One Night @ The 1001 μαζευει τις ηχογραφησεις Μαροκινων μουσικων που εμφανιστηκαν στο πολυχωρο του Gysin, ενω το δευτερο παρουσιαζει το πρωτολειο text-sound του Dilaloo.

One Night @ The 1001 2xCD (Sub Rosa - 2006)

Runzelstirn & Gurgelstock - Asshole/Snail Dilemma

H τουφα μαλλιων που προεξεχει απο το jewel case του Asshole/Snail Dilemma ανηκει λογικα στο πολυσχιδες κεφαλι του Rudolf Eb. Er, ο οποιος ειναι το μοναδικο μελος των Runzelstirn & Gurgelstock. Για να μη χαλασω την εκπληξη, απλα σας λεω οτι αυτο το album ειναι μακραν το πιο ακραιο μουσικο εργο που εχω ακουσει στη μεχρι τωρα ζωη μου και οτι τα επιμερους συστατικα του περιλαμβανουν καποιες σπαραξικαρδιες βιολιστικες μελωδιες, τις εκστατικες/βασανιστικες κραυγες της Ιαπωνιδας ηθοποιου Yakushinji Kaori και μια τρομπετα μεσα στο πρωκτο της. Ο σοδομισμος ως performance art.

Asshole/Snail Dilemma CD (Tochnit Aleph - 2000)
(The link is removed due to Tochnit Aleph's kind request)

Kurt Schwitters / Jaap Blonk - Ursonate

"Απο το νεκρο κοπροχωμα και την αδρανη σκωρια, οι καλλιτεχνες γεννανε ενα τραγουδι που μεταδιδεται και μολυνει. Βλεπω αυτη την αλλη ρατσα να λεηλατει το συμπαν, να ανατρεπει τα παντα, ενω τα ποδια τους κινουνται παντα μες στο αιμα και στα δακρυα, τα χερια τους να ειναι παντα αδειανα, παντα πασχιζουν το περαν να αδραξουν, τον θεο που ειναι τοσο απροσπελαστος. Ολα οσα τους ειναι προσιτα να μακελευουν, προκειμενου να καθησυχασουν το τερας που τρωγει τα ζωτικα οργανα τους. Βλεπω πως οταν ξεριζωνουν τα μαλλια τους στην προσπαθεια να καταλαβουν, να κατακτησουν αυτο που μενει παντα απροσιτο, βλεπω πως οταν αλαλαζουν σαν τρελαμενα τερατα και ξεσκιζουν και ξεκοιλιαζουν, βλεπω οτι αυτο ειναι το σωστο, οτι δεν υπαρχει αλλη ατραπος να ακολουθησεις. Ενας ανθρωπος που σε τουτη τη ρατσα ανηκει πρεπει στο πιο ψηλο μερος να παει να σταθει με ασυναρτησιες στα χειλη και να ξεριζωσει τα εντερα του. Ειναι δικαιο και σωστο, γιατι αυτο οφειλει να κανει! Και ολα οσα δεν φτανουν σε αυτο το τρομαχτικο θεαμα, ολα οσα ειναι λιγοτερο ανατριχιαστικα, λιγοτερο φριχτα, λιγοτερο τρελα, λιγοτερο μεθυστικα, λιγοτερο μολυσματικα, δεν ειναι τεχνη. Ολα τα υπολοιπα ειναι κιβδηλα, ολα τα υπολοιπα ειναι ανθρωπινα. Ολα τα υπολοιπα ανηκουν στη ζωη και στην αζωια.¨

(Το αποσπασμα ειναι παρμενο απο το βιβλιο "Ο Τροπικος Του Καρκινου" του Henry Miller)

Ursonate CD (Basta - 2004)

Charlie Nothing - Charlie Nothing & Dingulator

Το εδαφος της αμερικανικης ηπειρου ειναι ιδιαιτερα ευφορο για την καλλιεργεια αυθεντικων outsiders. Η σοδεια ξεκιναει απο τον Charles Ives και τον Harry Partch, εκτεινεται στον John Fahey και τον Sun Ra, φτανει στους Residents και τον Jandek ενω οι χυμωδεις καρποι της δημιουργικης τρελας καταβροχθιστηκαν απο την σκηνη της New Weird America. Ο Charlie Nothing ως γνησιος σπορος του sub-underground των 60s, εξεφρασε οσο λιγοι το ανησυχο πνευμα της εποχης του, κατασκευαζοντας τα Dingulators (υβριδικες κιθαρες απο εξαρτηματα αυτοκινητων) και κανοντας νομαδικη ζωη, προσπαθωντας να αναβιωσει την ελευθερια των hobos των αρχων του 20ου αιωνα. Η παρακατω κασσετα ηχογραφηθηκε απο τον ιδιο το 1985, κυκλοφορησε σε 100 κοπιες (επανακυκλοφορησε προσφατα απο το παντα συνεπες label De Stijl) και αποτελει δειγμα εξιδανικευμενης παρανοιας.

Charlie Nothing & Dingulator CS (De Stijl - 2010)

Ramon Sender - Worldfood

Αλλο ενα obscurity απο το πατο της τροφικης αλυσιδας που ονομαζεται μουσικη βιομηχανια. To Worldfood του Ramon Sender πρωτοκοιταξε καταματα τον ηλιο, καπου στα μεσα του '60, προκαλωντας μικρο shock στους εταιρους ακαδημαικους (Morton Subotnick, Terry Riley), λογω της ενσωματωσης του στην τοτε ανερχομενη ψυχεδελικη κουλτουρα. Ονομαστε το οπως θελετε. Musique concrete για τριπαρισμα, μισο κιλο χορτο στριμμενο σε μαγνητικη ταινια, μουσικη για διαλογισμο χωρις kitsch πολυπολιτιστικο φορτιο. To αποτελεσμα ειναι το ιδιο. H ουροβορικη φυση του εργου θα μηρυκαζει το πουρε που εχετε για εγκεφαλο ad infinitum.

Worldfood CD (Locust - 2004)

Anestis Logothetis - Hor!-Spiel/Nekrologlog 1961/Fantasmata 1960

O αφανης Ελληνας συνθετης Ανεστης Λογοθετης, δεν καταφερε ποτε να αποκτησει το δημοσιο profile του Ξενακη, αλλα ουτε και την μυστικιστικη αυρα που περιεβαλλε την προσωπικοτητα του Γιαννη Χρηστου. Το εργο του χαρακτηριζεται απο επιθετικα sound collages, ετη φωτος μακρια απο την διακριτικη musique concrete του Pierre Henry η τις ηλεκτρακουστικες βιομηχανικες κακοφωνιες του Schaeffer. Κινειται με μεθοδικες μανουβρες, προβαλλει στον ακροατη μια αισθηση ασφαλειας η οποια κλονιζεται αποτομα απο τα βιαια tape cut-ups. Το Hor!-Spiel oφειλει να επανακυκλοφορησει επισημα σε LP για να δωθει επιτελους η πρεπουσα προσοχη σε ενα απο τα σημαντικοτερα avant-garde εργα της δεκαετιας του '60.

Hor!-Spiel / Nekrologlog 1961 / Fantasmata 1960 CD-R (Creel Pone - 2006)

Conrad Schnitzler - Zug

Σαν ιδρυτης των Kluster και ως μελος των Tangerine Dream για μικρο διαστημα, o Conrad Schnitzler ειναι σαφως μια απο τις εξεχουσες προσωπικοτητες για την εξελιξη της ηλεκτρονικης μουσικης. To Ζug για κακη του τυχη, κατηγοριοποιηθηκε απο κεκτημενη ταχυτητα ως new-age και ξεχαστηκε στα ραφια των δισκοπωλειων σαν ενα ακομη private obscurity. Στην πραγματικοτητα ομως, αποτελει τον χαμενο κρικο μεταξυ της kraut/synth υπερβασης και του επερχομενου μηχανιστικου και ψυχρου industrial. Και για να γινω ακομα πιο σαφης για τις διαθεσεις και την αισθητικη του εν λογω κυριου, η επομενη φορα που εμφανιστηκε στο μουσικο προσκηνιο, ηταν λογω της συνθεσης του ονοματι Silvester Anfang που συμπεριληφθηκε στο Deathcrush των Mayhem.

Zug LP (Qbico - 2006)

Z'ev / Bryan Lewis Saunders / Kommissar Hjuler Und Frau - Der Muter Objekt Fur Die Hunde

Μια πραγματικα outer limits κυκλοφορια απο την εξεχουσα φετινη σοδεια της Blossoming Noise. Το Der Muter Objekt For Die Hunde κανει τα drones του 2010 να φανταζουν σαν τους υπερκινητικους, φτωχους συγγενεις που παρακαλουν για λιγη φαντασια. Δεν καταλαβαινω τι ακριβως συμβαινει, παντως ειμαι σιγουρος πως οτι και αν γινεται, δεν ειναι για καλο σκοπο. Ο μουγκος και ανασφαλης βομβος του background καλυπτεται απο φωνητικες παρεμβασεις και κακοηχογραφημενα porno samples, ενη η ηδη νοσηρη ατμοσφαιρα επιβαρυνεται απο την μπουκωμενη ηχητικη αποδοση του format της κασσετας. Μια ψυχοακουστικη καρτ-ποσταλ απο τον αλλο κοσμο.

Der Muter Objekt Fur Die Hunde CS (Blossoming Noise - 2010)

Tony Conrad - Fantastic Glissando

Αναμεσα σε ενα ορυμαγδο απο καμπανες, υπερβολικη τριχοφυια, λουλουδια και την αναγωγη της κιθαρας σε τοτεμικο συμβολο, ο Tony Conrad καταφερε να ηχογραφησει το Fantastic Glissando εν ετει 1969 χωρις να επηρεαστει απο την δηθεν ελευθεριαζουσα ατμοσφαιρα της εποχης του. Τα αυστηρα, μονοτονα και διαπεραστικα sine-waves της συνθεσης του, οχι μονο αποστασιοποιηθηκαν απροκαλυπτα απο το περιγυρο του, αλλα επισης ανοιξαν το δρομο για τον συγχρονο Ιαπωνικο αυτοσχεδιασμο, για τα μυριαδες drone groups που ξετρυπωνουν απο παντου και -κατα ενα μεταφυσικο τροπο- εσπειραν το παρασιτο των harsh noise walls.

Fantastic Glissando CD/LP (Table Of The Elements - 2003)

Zeitkratzer & Lou Reed - Metal Machine Music

Lou Reed: O ανθρωπος με το ωραιοτερο γουστο στα γυαλια ηλιου μετα τον ιδιο τον Ιησου Χριστο και η ενσαρκωση του rock 'n' roll.

Zeitkratzer: H 11μελης ορχηστρα που πηρε στα σοβαρα το Metal Machine Music, μετεφρασε την ατονικη κακοφωνια του σε παρτιτουρες και προσπαθησε να αποκαταστησει το δημοσιο προφιλ του εργου.

To Metal Machine Music ηχογραφηθηκε το 1975 απο τον Reed χρησιμοποιωντας μονο τα απαραιτητα. Feedback και λουπες. Θεωρηθηκε αυτοματα ως η εκουσια λυση απο το πιεστικο συμβολαιο της RCA και απο τοτε ξεχαστηκε μεσα στο χρονο και στα ραφια προσφορων των δισκοπωλειων. Μετα απο 3,5 δεκαετιες, η ορχηστρα των Zeitkratzer επανεκτελει το MMM, γυρνωντας τα κεφαλια των μισαλλοδοξων μουσικοκριτικων και το επανατοποθετει εκει που του αξιζει.

Metal Machine Music CD&DVD (Asphodel - 2007)