Holger Czukay - Canaxis

 Λιγους μηνες μετα το σχηματισμο των Can, ο Holger Czukay παραμερισε για λιγο το ρολο του μεγαλυτερου μπασιστα ολων των εποχων και καταπιαστηκε με τη πρωτη μεγαλη αγαπη του. Το στουντιο. Στο Canaxis (το οποιο κυκλοφορησε το 1968 κατω απο το ονομα Technical Space Composer's Crew) συνεργαστηκε με τον παραγωγο Rolf Dammers και επλεξε ενα συρματινο διχτυ απο εθνομουσικολογικα πρωιμα samples και αιωνια tape loops. Το εγχειρημα ανοιξε το δρομο για τα επιτευγματα μυριαδων καλλιτεχνων, απο το My Life In The Bush Of Ghosts του Eno/Byrne μεχρι τα mixtapes του DJ Screw, χωρις ομως να αναγνωριστει ποτε επισημα απο τις λιστες με τα all-time classics.

Canaxis CD (Revisited - 2006)

Aaron Dilloway - Radio Nepal Vol. 1

 Η πρωτη αναρτηση απο το χωρο εργασιας μου ειναι γεγονος. Ναι, βαριεμαι τοσο πολυ. Μου φαινεται οτι θα το καθιερωσω. Αλλωστε δεν εχω και κατι καλυτερο να κανω, εκτος απο το να αγνοω επιδεικτικα τους ενοχλητικους πελατες. H κοσμοιστορικη αυτη αλλαγη για τα δεδομενα του Corrupted Delights εορταζεται με το Radio Nepal Vol. 1 του Aaron Dilloway. Επι 42 λεπτα, o πρωην Wolf Eye μουσμουλιαζει τα μυαλα του ακροατηριου του με ενα χοντροκομμενο collage απο τμηματα ραδιοφωνικων εκπομπων, παραδοσιακων μουσικων του Kathmandu, κωμικοτραγικων διασκευων σε πασιγνωστα pop ασματα, διαφημιστικων spots, υπογραμμισμενα με το γνωριμο μαρκαδορο λευκου θορυβου που μουτζουρωνει το μεγαλυτερο μερος των κυκλοφοριων της Hanson. Πρεπει να το ακουσετε για να το πιστεψετε.

Radio Nepal Vol. 1 CD-R (Hanson - 2005)

Blood Stereo / Pod Blotz - Untitled

  Γνωριστηκαμε σε ενα φιλικο δισκοπωλειο στα Εξαρχεια τη προηγουμενη Τριτη. Απο τη πρωτη στιγμη που την αντικρυσα ενιωσα μια ζωωδη ελξη. Ορμηξα πανω της σαν υπνωτισμενο κουνουπι προς το πολυχρωμο φως της. Οταν εφτασε η αβολη στιγμη της ανταλλαγης ονοματων, εκεινη προτιμησε να συστηθει ως Untitled λες και δεν θα καταλαβαινα πως η σκοτεινη, γοητευτικη τρελα της θα μπορουσε να ανηκει μονο στους Blood Stereo και τους Pod Blotz. 

 Μετα απο πολυωρες συζητησεις, καταληξαμε σπιτι μου. Εκανα το λαθος να ασχοληθω περισσοτερο με το 40σελιδο booklet που τη συνοδευε παρα με την ιδια. Οταν εφτασε η στιγμη να μπει στο κασετοφωνο, εκεινη ειχε ηδη ξενερωσει. Πιθανον το ποσοστο αμοιβαιοτητας κλονιστηκε. Επεσα με τα μουτρα καταπανω της γαμω τον ενθουσιασμο μου, αλλα ηταν πολυ ξεχωριστη και σπανια για να μην το κανω. Μαλλον δεν ηταν γραφτο. Κριμα.

Untitled CS (Beniffer Editions - 2009)

Nurse With Wound - Salt Marie Celeste

 Δεν βλεπω ονειρα γαμωτο μου εδω και πολλα χρονια. Δεν ξερω τι μου συμβαινει. Ισως γι' αυτο  καταφευγω στην αφηρημενη μουσικη. Χρειαζομαι αοριστες εικονες μεσα στην αυστηρα ρεαλιστικη πραγματικοτητα μου. Χωραει ομως στη προηγουμενη προταση η κτητικη αντωνυμια? Μπορω να διεκδικησω κατι που δεν μου ανηκει? 

 Η πιο σοβαρη δουλεια των Nurse With Wound μετα το Soliloquy For Lilith γινεται ερμαιο των στοιχειων της φυσης, παλινδρομει μεταξυ φθορας και αφθαρσιας, αρνειται να πατροναριστει και το σημαντικοτερο, εχει γνωση οτι το αναποφευκτο τελος της ερχεται μολις ο ακροατης ανοιξει τα ματια του.

 Ο κινηματογραφικος εφιαλτης του Salt Marie Celeste δεν ανηκει σε κανενα. Ουτε καν στο δημιουργο του. Απλα χρησιμοποιει το δαιδαλωδες μυαλο του Steven Stapleton ως μεσο για να δωσει τροφη στις σκεψεις ολων οσων αδυνατουν να ονειρευτουν. 

Salt Marie Celeste CD (United Dairies - 2003)

Rock 'n' Roll Jackie & Pain Jerk - Super Relaxed

 Πισω απο το ψευδωνυμο Rock 'n' Roll Jackie κρυβεται η Jackie Stewart (aka Oblivia) των θρυλικων Smegma, η οποια υπνωτιζει τον Pain Jerk με τις trash pop εμμονες της. O Gomi μπορει να ειναι εμπειρος japanoise εμπρηστης, αλλα στη συγκεκριμενη περιπτωση αφηνει τα θελγητρα της Oblivia να παρουν το πανω χερι. Το μονο που κανει ειναι να χρωματιζει με synth μαχαιριες τα εκατονταδες σακατεμενα samples του πρωτου τους ραντεβου. To αποπροσανατολιστικα τιτλοφορημενο Super Relaxed ειναι το πιο δημιουργικο μουσικο χαμουρεμα που εχω ακουσει ever, μετα φυσικα τις συνεργασιες του Gainsbourg με τη Birkin.

Super Relaxed CD (Second Layer - 2010)

James Ferraro - Night Dolls With Hairspray

- Eλα ρε James. Που 'σαι ρε φιλαρακι. Καιρο εχουμε να τα πουμε. Τελευταια φορα που σε ειδα ακουγες Angus MacLise και ετρωγες peyote. Δεν μου εδωσες πολυ σημασια. Ξερναγες τα αντερα σου.

- Γεια σου ρε Tzomborgha. Τι λεει? Τα ιδια? Παλι μουρμουρας? Με συγχωρεις για τις προαλλες αλλα ημουν ψιλοσκατα. Τωρα ειμαι ok παντως. Το 'χω ριξει στο glam.

- Παρακαλω? Δηλαδη πανε τα νταουλια? 

- Τα βραδια περναω πλεον υπεροχα. Βλεπω παλιες βιντεοκασετες με επεισοδια του Miami Vice, φοραω τις καλες μου βατες και χορευω μονος μου Runaways. Αντε και κανα Hall & Oates. 

- Τα 'χεις χασει τελειως ετσι?

- Μα τι σου λεω τοση ωρα? Ακου το Night Dolls With Hairspray και θα καταλαβεις.

- Α ναι μη το ξεχασω. Ρε James, ξερεις ποσο σε εκτιμαω. Αν τυχον o πραγματικος σου εαυτος πετυχει αυτο το κειμενο, θα τον παρακαλουσα να προσπερασει τις μαλακιες που γραφω. Δεν ειμαι και στα καλυτερα μου και δεν θελω τρεξιματα, οκ?

- Μην ανησυχεις φιλαρακι. Το χαζεμα ειναι αμοιβαιο.

Night Dolls With Hairspray LP (Olde Spelling English Bee - 2010)

V/A - Smiling Through My Teeth

Το γελιο ειναι κατι πολυ περισσοτερο απο συντονισμενες συσπασεις των προσωπικων μυων και του αναπνευστικου. Ειναι ενα αντανακλαστικο που δεν εξυπηρετει καποιο προφανη βιολογικο λογο, παρα μονο την συναισθηματικη αποφορτιση και εκδηλωνεται οταν το υποκειμενο βρεθει αντιμετωπο με ενα ερεθισμα που βραχυκυκλωνει τις προσδοκιες του. Με λιγα λογια, γελας οταν εκπλησσεσαι. 

 Τωρα γιατι το γελιο θεωρειται αναθεμα στους κυκλους της πειραματικης μουσικης (που πολλες φορες βασιζει το αποτελεσμα της πανω στην εκπληξη του ακροατη) δυστυχως δεν μπορω να το απαντησω. Πιθανον να εχουμε μπλεξει στο μυαλο μας τη σοβαροτητα με τη σοβαροφανεια και το αστειο με το φαιδρο. Ακουστε λοιπον την σχεδον επιμορφωτικη συλλογη Smiling Through My Teeth, που εχει επιμεληθει η Vicki Bennett (People Like Us) και γελαστε αφοβα. Δεν θα σας παρεξηγησει κανεις. Αλλωστε πρεπει να μαθουμε να παιρνουμε τη "σοβαρη" μουσικη πιο αναλαφρα και την "αναλαφρη" πιο σοβαρα.

Smiling Through My Teeth CD (Sonic Arts Network - 2008)

Autodigest - A Compressed History Of Every Bootleg Ever Recorded

O σκοπος των ανωνυμων τυπαδων πισω απο το project των Autodigest ειναι η αποτυπωση της αποδομησης της μουσικης. Ηδη αυτη εχει μεταμορφωθει σε μια πεπιεσμενη ψηφιακη μαζα, ετοιμη να ανεβοκατεβει πολυ πιο γρηγορα απο οσο προλαβαινει να αφομοιωθει απο το ακροατηριο της, οποτε το group δραττεται της ευκαιριας να σατυρισει καταστασιακα ακομα και την πειρατεια. Ο ευγλωττος τιτλος του A Compressed History Of Every Bootleg Ever Recorded προδιδει τη φαρσα με το καλημερα. Στη μισαωρη κασετα περιεχονται υποτιθεμενα εκατομμυρια samples απο τη 40χρονη πορεια των παρανομων ηχογραφησεων, αλλα το μονο που θα διακρινετε μετα βιας, ειναι ενας κινουμενος καμβας λεπτεπιλεπτης δραστηριοτητας που αλλαζει χρωματα αναλογα με την διαθεση σας. Το album ηχητικα ειναι αφηρημενο, αλλα τo σχολιο του ειναι πιο punk και απο τα δοντια του Joe Strummer.

A Compressed History Of Every Bootleg Ever Recorded CS
(The Tapeworm - 2010)

Preslav Literary School - Echolalia

Η ηχολαλια συνανταται στον αυτισμο, στο συνδρομο Tourette καθως και στη νοσο Alzheimer. O ασθενης επιδιδεται στην αυθορμητη και μηχανικη επαναληψη λεξεων η φρασεων που μολις ακουσε απο τριτους. Εξυπηρετει κυριως κοινωνικους σκοπους, βαζοντας σε σκεψεις τον sound artist Adam Thomas (Preslav Literary School) για το αν η λουπα -η πρωτη υλη της δουλειας του- ειναι επαρκες επικοινωνιακο μεσο.
 Στο Echolalia, συνεργαζεται σε πραγματικο χρονο με εφτα μουσικους και καλλιτεχνες απο ολη την Ευρωπη, επισημαινοντας τις θαυματουργες στιγμες που η ιδιομορφη tape-loop big band του λειτουργει τηλεπαθητικα. Τα θραυσματα κινεζικων folk μελωδιων, neue deutsche welle, μηνυματων αυτοματων τηλεφωνητων, εφημερων pop υμνων, πολιτικων λογυδριων και οδηγιων κοσμιας συμπεριφορας μηρυκαζονται μεχρι να αποβαλλουν την αρχικη τους σημασια, ενω στη διαδρομη βρισκουν εναλλακτικους τροπους επικοινωνιας. 

Echolalia LP (No-Fi - 2010)

M.B. - Mectpyo/Blut

Ο υπολογιστης μου υποφερει. Εδω και αρκετο καιρο ακουω τον σκληρο δισκο να μουρμουριζει το κυκνειο ασμα του, καθως και το ανεμιστηρακι να πλακωνεται αδικα με τις τουφες απο σκονη. Και που κολλαει ολο αυτο με τον Maurizio Bianchi? Το Mectpyo/Blut ηχογραφηθηκε το 1980 για λογαριασμο του ακρωνυμιου M.B. και ενω μπηκε βιαστικα στο ραφι με τα industrial/noise, χρωσταει περισσοτερα στη musique concrete παρα στους SPK. Ο Ιταλος πειραματιστης εδειξε απο νωρις την εφεση του στον ηθελημενα υπολειτουργικο εξοπλισμο, βαζοντας στο ιδιο γλιτσιασμενο κλουβι μασημενες λουπες, χαλασμενα synths, τσιριχτα feedbacks, ελεγχοντας τα παντα μεσω του pause στο κασετοφωνο του. Μια ωδη στην ξεπερασμενη τεχνολογια που πασχιζει να ανταπεξελθει εις ματην στις παραλογες απαιτησεις του ιδιοκτητη της.

Mectpyo/Blut 2xLP (Marquis Records - 2010)

Robert Ashley - Wolfman

Μια απο τις πιο επιδραστικες ηχογραφησεις του αμερικανου συνθετη Robert Ashley, εκδοθηκε απο το εκλεκτικο label Alga Marghen σε ενα single-sided 12ιντσο το 2002. Η επιλογη της εταιριας να απομονωσει το Wolfman, υποννοει την σημαντικοτητα ενος εργου που αποτελει μια σπουδη πανω στην αλληλεπιδραση της ανθρωπινης φωνης με τα πρωτογονα ηλεκτρονικα μεσα του 1964. Οι φθαρμενες λουπες πνιγονται απο το διαπεραστικο feedback του μικροφωνου (πολυ κοντα στα αντιστοιχα πειραματα του Alvin Lucier), ενω οι μονοτονοι βοκαλισμοι του Ashley ανοιγουν το δρομο για τα πρωτα βηματα των Whitehouse, που μαλλον ειχαν λιωσει το αυθεντικο LP.

Wolfman Single-Sided 12" (Alga Marghen - 2002)

Ghedalia Tazartes - Ante-Mortem

To νεο album του Ghedalia Tazartes κυκλοφορει επισημα αυριο απο την Hinterzimmer Records. Το rip αργησε πολυ να διαρρευσει στο διαδικτυο. Οπως ακριβως αργησε και η φημη του τρελαρα Γαλλου να εντυπωθει στη συλλογικη συνειδηση των μουσικων και ακροατων σαν σημαντικη επιρροη σε οτιδηποτε αξιζε στα τελη του 70. Οι φωνητικες ικανοτητες του Tazartes βαλσαμωνονται μεσα σε lo-fi λουπες που τον μεταμορφωνουν αλχημικα σε πολλαπλες προσωπικοτητες. Τα 25 tracks του Ante-Mortem θελουν γερα νευρα. Ακουγοντας το γινεσαι κοινωνος ενος αρχεγονου εξορκισμου που τη μια εχει για background σπασμενη tarantella και την αλλη doom/drone επικλησεις. Σε καποιο πιθανο chat στο msn θα το χαρακτηριζα ποιητικη αδεια ως wtf. Εδω, θα πω ευγενικα πως ειναι εκκεντρικο. Τουλαχιστον.

Ante-Mortem CD (Hinterzimmer Records - 2010)

Merzbow - Batztoutai With Memorial Gadgets

 Θα τολμησω να βαλω στα tags το label musique concrete. Θα το κανω χωρις τυψεις, περιμενοντας το junk folder του mail μου να γεμισει απο μηνυματα παραδοσιακων fans (οξυμωρο?) του Akita-san. Αλλα ακουγοντας το Batztoutai With Memorial Gadgets -πλεον θεραπευμενος απο τον κιτρινο πυρετο που προξενει η συνεχης εκθεση στη μεγαλειοτητα του Merzbow- διακρινω σημεια και τερατα απο τη δισκογραφια του Luc Ferrari και του Pierre Henry. Υπαρχουν καποιες σποραδικες στιγμες που υπονοουν την καφριλα των 90s, αλλα εδω βρισκομαστε ακομα στο 1986 που τα cut-ups αποτελουν την μεγαλη attraction του Masami. Με το μαχαιρι στο λαιμο, θα το εβαζα ανετα στο top 3 με τα καλυτερα albums του. Διπλα στο 1930 και το Pornoise φυσικα!

P.S. This is the original 2xLP version of the album. It's significantly different from the 2xCD reissue. 

Batztoutai With Memorial Gadgets 2xLP (RRRecords - 1986)

Eric Lunde - Ootheka

Η προσφατα αναζωογονημενη καριερα του Eric Lunde σηματοδοτηθηκε απο την εκδοση 5 cd-r στο label του, Trait Media Works. To Ootheka ξεναγει τον ακροατη στις τρεχουσες εξερευνησεις του ιστορικου noise artist. Τα αξιοθεατα περιλαμβανουν ωμα power electronics, σκορπιες industrial εξαρσεις παλαιας σχολης, αυτοαναφορικα spoken word περασματα που ανακρινουν την διαδικασια ηχογραφησης της πειραματικης μουσικης και αποπροσανατολιστικα lo-fi tape manipulations. To ιδιοσυγκρασιακο assemblage του Lunde εχει μεσα του τρομαχτικο ογκο ιδεων, που αν καλλωπιστει εστω και λιγο, θα χασει αυτοματα την επιτηδευμενα ερασιτεχνικη γοητεια του.

Ootheka CD-R (Trait Media Works - 2010)

Glands Of External Secretion / Decaer Pinga - Tubular Bells

Οταν πρωτοακουσα το Tubular Bells του Mike Oldfield ειχα απογοητευτει. Το ψαρωτικο θεμα του "Εξορκιστη" καταλαμβανε μονο τα πεντε πρωτα λεπτα της συνολικης διαρκειας και μετα ο δισκος αφηνοταν πανω στον υπερφιαλο αυνανισμο του δημιουργου του. (Παρα) πολυ κακο για το τιποτα. Σκατα. Το υποτιθεμενο ομως tribute album των Glands Of External Secretion με τους Decaer Pinga (aka Prick Decay) συνανταει τον prog μαλακα στη παιδικη χαρα, του δινει ενα γλυφιτζουρι-κοκορακι ως δελεαρ, τον απομακρυνει απο την ασφαλεια της βαρετης μουσικης του, τον βιαζει ασυστολα μπροστα σε αλαλαζοντα noise freaks παιρνοντας του ο,τι πιο πολυτιμο εχει. Την επαρση του. Δεν τον χαλασε καθολου.

Tubular Bells LP (Starlight Furniture Co. - 2003)