Keiji Haino - Black Blues Electric Version

Ο μυθος των blues θελει τον Robert Johnson να πουλαει την ψυχη του στον Σατανα, με ανταλλαγμα τα αμεσα μαθηματα κιθαρας. Το θρυλικο σταυροδρομι βρισκεται πλεον στο DNA καθε κιθαριστα και η πληρης απομακρυνση του ειναι σχεδον αδυνατη. Ο Iαπωνας θρυλος Keiji Haino καταγραφει την επιπονη αυτη διαδικασια στο Black Blues, αποδομωντας την αφρο-αμερικανικη μουσικη παραδοση, καθως ριχνει πανω της την τοξικη σκια του. Το μελαγχολικο μπλε αντικαθισταται απο το απολυτο μαυρο και οι αγωνιωδεις κραυγες στο See That My Grave Is Kept Clean συναγωνιζονται σε υπαρξιακη ενταση τις αντιστοιχες της Diamanda Galas. Εδω δεν εχουμε να κανουμε με μια τελευταια επιθυμια, αλλα με τις ικεσιες ενος νεκρου που ζηταει ματαια το μεριδιο του στην αιωνια ηρεμια.

Black Blues Electric Version CD (Le Disques Du Soleil Et De L'Acier - 2004)

Mutant Ape - Erotic Yorkshire

Tα πρωινα κυκλοφορει ελευθερος με το ονομα George Proctor και τρεχει ολομοναχος το απιστευτα ενδιαφερον label/mailorder Turgid Animal που εξιδικευεται σε καθε λογης τουαλετοharshιλων και αντικοινωνικων HNW απο την Γηραια Αλβιωνα. Tα βραδια, μπαινει στα private booths των τοπικων sex-shops και μεταμορφωνεται στον harsh noise υπερανθρωπο, Mutant Ape. To Erotic Yorkshire ειναι ισως το πιο φιλοδοξο album του. Ξεβραστηκε απο τα εγκατα της Ecstatic Peace (καθως ο θειος Thurston δηλωνει fan) σε τριψηφιο αριθμο βινυλιων και καλυπτει ολη τη γκαμα της παθολογικης φαντασιας του Proctor. Η αναγκαια, καθημερινη δοση σαπιλας μολις χορηγηθηκε επιτυχως.

Erotic Yorkshire LP (Ecstatic Peace - 2009)

Death In June - Peaceful Snow/The Maverick Chamber

Ο Douglas Pearce εκτος απο την ακουστικη κιθαρα του, αφηνει και μουστακι. Συνοδευει ΑΥΤΗ τη φωνη, με σπαραξικαρδιες πιανιστικες μελωδιες και καταφερνει για αλλη μια φορα να ποδοπατησει την οποια διαθεση μου. Παντα θα τα καταφερνει. Ακομα και αν παιζει με ukelele. Το πανεμορφο 7ιντσο Peaceful Snow κυκλοφορησε πριν 2 μηνες και δειχνει τις αλλαγες στον ηχο και στο προσωπο του κυριου Death In June. Οσοι πιστοι προσελθετε.

Peaceful Snow/The Maverick Chamber 7" (Extremocidente - 2010)

Michael Siegel - The Sounds Of The Junkyard

Το πρωτο industrial noise album? H απενεχοποιηση του θορυβου? Ηχητικη καταγραφη για ακαδημαικους λογους? Πολιτικο σχολιο πανω στην αντικατασταση του εμψυχου εργατικου δυναμικου απο υπολειτουργικο εξοπλισμο? Η πιο επιτηδευμενη προσπαθεια για την αποπροσωποποιηση του ηχου απο την πηγη του? Οτι και αν ισχυει, το ιστορικο The Sounds Of The Jynkyard του αμερικανου field recordist Michael Siegel θα στρογγυλοκαθεται στη δισκοθηκη μου ως ενα πραγματικα weirdo αποκτημα. O ευγλωττος τιτλος του δισκου δεν χωραει αμφιβολιες για το περιεχομενο. Συλλαμβανει μηχανες επι το εργον και απολαμβανει τις επαναληψεις, τις εκρηξεις και τις δυσλειτουργιες τους. Σε καποιο πιθανο blindfold test, ανετα θα ειχα μπερδεψει στιγμες του με Vivenza, με Neubauten, με Knurl, με Merzbow, με Hanatarash. Καθολου ασχημα για κατι που ηχογραφηθηκε το 1964. 

The Sounds Of The Junkyard LP/CS (Smithsonian Folkways - 1964/1994)

Work/Death - Tender Comrades

Oι θρυμματισμενες μελωδιες που πατιναρουν πανω στην ευθραυστη επιφανεια θορυβων και βομβων του Tender Comrades ειναι σπαρακτικες. Οχι επειδη διαλεγουν την ευκολη λυση του ψυχολογικου εκβιασμου, αλλα επειδη εχουν πληρη επιγνωση της μοιρας τους. Γνωριζουν πως ανα πασα στιγμη το εδαφος μπορει να υποχωρησει κατω απο τα ποδια τους και να χαθουν στη ληθη. Το ντεμπουτο album του ιδιοφυους one-man project Work/Death, παρουσιαζει τη πιο ευαισθητη πλευρα του μετα-βιομηχανικου ηχου σε ενα πραγματικα πολυεπιπεδο εργο συναισθηματικης ωριμοτητας και μελαγχολικης ομορφιας. 

Tender Comrades CD (Semata Productions - 2010)

The Velvet Underground - Norman Dolph Acetate

Εχοντας δουλεψει σε κεντρικο δισκοπωλειο, μπορω να πω με σιγουρια πως το μεγαλυτερο μερος του αγοραστικου κοινου ειναι παντελως ανιδεο. Απο τη μια βρισκονται οι ω-τοσο-ενημερωμενοι-hipsters που βιαζονται να αναδειξουν τα Χ τσουτσεκια των πολυεθνικων ως το next-big-thing για το μελλον της μουσικης και μετα συμπεριφερονται λες και τσακωσαν το παπα απο τα αρχιδια. Απο την αλλη, υπαρχουν οι καταδικασμενοι γραφικοι που θα συνεχιζουν να αγοραζουν τους ιδιους δισκους "αναφορας", σε ολα τα πιθανα format, με καθε πιθανο digital remastering και θα κοιτανε με απεχθεια καθε καινουργια ταση, λεγοντας πως η μουσικη σταματησε το '69, το '77, το '85. Που θελω να καταληξω λοιπον. Θα προτεινα στους πρωτους να κατεβασουν το Norman Dolph Acetate των Velvet Underground (η αυθεντικη μιξη της μπανανας, πριν τη σπιλωσουν οι εταιριαρχες που εκλιπαρουσαν για ραδιοφωνικα hits) για να βγαλουν το free press πουρι απο τα αυτια τους και να ανακαλυψουν απο που προερχονται ΟΛΑ οσα ακουνε. Οσο αφορα τους δευτερους, τους λυπαμαι πραγματικα. Το ψηφιακα αποστειρωμενο μουσικο περιβαλλον τους θα βγαλει καντηλες αν ερθει σε επαφη με κατι τοσο ωμο, τοσο αληθινο, τοσο μεγαλειωδες.

Norman Dolph Acetate LP (Bootleg - 1966)

V/A - Nyrkki Ja Kyrpä II

Δεν ξερω τι σκατα τρωνε και πινουν οι Φινλανδοι η ποια ειναι η κοινωνικοπολιτικη κατασταση εκει πανω και ειναι γεματοι απο τοσο ανοθευτο ΜΙΣΟΣ. Ο,τι και αν εχω ακουσει απο το label Filth & Violence σφυζει απο αρρωστια. True αρρωστια, που θα κανει ακομα και τον πιο φρικαρισμενο grindcorα να χαρισει ολους τους δισκους του στο Χαμογελο Του Παιδιου και μετα να ενταχθει στους Γιατρους Χωρις Συνορα. Η συλλογη Nyrkki Ja Kyrpa II (αγγλιστι Fist And Cock)  αποτελει ενα ατυπο οδηγο προς ναυτιλομενους στα αφιλοξενα power electronics χωρικα υδατα της εν λογω χωρας. Θελετε ενδεικτικα ονοματα? Bizarre Uproar, Last Rape, Snuff, Sick Seed, Sadistic Bliss, Mania... Να τα συνοδεψω με αντιπροσωπευτικους τιτλους? Hail Black Rapists, Retarded Ejaculation, Deep Bruising κτλ κτλ. Μακαρι να μπορουσα να γινω σαφης μεσω της πλατφορμας του blogger για το ποσο ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ ακουγοντας αυτη τη κασετα. Σχεδον θελω να με δαγκωσω η εστω να ΦΩΝΑΖΩ, αλλα ενα κειμενο γεματο κεφαλαια δεν ειναι καθολου ευαναγνωστο.

Nyrkki Ja Kyrpa II CS (Filth & Violence - 2010)

Haemorrhaging Fetus - Procreation: A Disease/Tangled Desires

Το μουσικο γουστο προυποθετει γνωση. Η γνωση προυποθετει εμπειρια και η εμπειρια, χρονο. Η παραπανω εξισωση διαλυεται στα εξ ων συνετεθη οταν παρακαμπτεται απο την αρχη η εννοια της μουσικης, με τα οποια χαρακτηριστικα της. Αυτο ακριβως συμβαινει στην περιπτωση του αμερικανικου project Haemorrhaging Fetus. Ανηκει στη στριφνη υποκατηγορια των harsh noise walls και δεν αφηνει τον ακροατη να σκεφτει πριν αποφασισει αν του αρεσει η απολυταρχικοτητα του Procreation: A Disease/Tangled Desires. Ειτε παραδιδεται, ειτε οχι. Δεν χωραει ημιμετρο, συζητηση, μεση λυση. Υπαρχει σιγουρα ομως αφοπλιστικο επιχειρημα και θα το επικαλεστω αν καποιος με ρωτησει γιατι μου αρεσει αυτο το album. Η απαντηση ειναι μια και ειλικρινης. Επειδη γαμαει.

Procreation: A Disease / Tangled Desires LP (Gaping Hole - 2008)

Bizarre Uproar - Musta Rotta

Το a-side του Musta Rotta φημολογειται οτι θα συμπεριληφθει με διαφορετικη μιξη στο επερχομενο full-length των Bizarre Uproar το 2011. Αν κρινω απο το ηχητικο υλικο του 7ιντσου, αλλα και απο το υπεροχα αρρωστημενο artwork, θα εχουμε να κανουμε περισσοτερο με ψυχοπαθολογικο φαινομενο, παρα με καποιο τυπικο harsh noise/power electronics album. Περιμενω εναγωνιως λοιπον. Μεχρι τοτε, θα θαυμαζω τις φωτογραφιες εκτρωματων, ιατρικων παραδοξων, ανιατων δερματοπαθησεων, θυματων του ολοκαυτωματος και των must τενεκεδων με Zyklon B που  κοσμουν το δισελιδο του Musta Rotta.

Musta Rotta 7" (Filth & Violence - 2010)

Hype Williams - Do Roids And Kill E'rything

Υπαρχει καμμια περιπτωση να μην αγοραζα 7ιντσο που ο τιτλος του με προτρεπει να σουταρω στεροειδη και να σκοτωσω τους παντες? Μη ξεγελαστειτε απο το επιτηδευμενα τουριστικο εξωφυλλο του Do Roids And Kill E'rything. Οι Hype Williams πρεπει να παρατησαν το χορτο, αρχισαν τα σιροπια και κοροιδευουν καθε τυπακο που κοτσαρει στο εξωφυλλο μια kitsch καρτ-ποσταλ και διεκδικει hypnagogic credit στη πιατσα. Μασημενο και χαλασμενο, ειρωνικο και πυροβολημενο, μπερδεμενο και τιποτενιο,   οπως ακριβως πρεπει.

Do Roids And Kill E'rything 7" (Self Released - 2010)

V/A - War Against Society

H πρωτη τακτικη που εφαρμοζεται σε καθε πολεμο ειναι η διακοπη επικοινωνιας του εχθρου. Και αυτο ακριβως κανει η μνημειωδης τριπλη συλλογη War Against Society της Praxis Dr. Bearmann. Διακοπτει τις ροες διαστρεβλωμενων πληροφοριων που φτανουν στα αισθητηρια του αμαχου πληθυσμου. Οι εξι στρατευμενοι καλλιτεχνες που καλουνται να φερουν σε περας την αποστολη αυτοκτονιας, ανηκουν στην elite των power electronics (Grey Wolves, Con-Dom, Streicher, Militia, Law, Victim Kennel) και κανουν καθετη εφορμηση σε μια ηδη χαμενη μαχη. 

War Against Society 3xLP (Praxis Dr. Bearmann - 1997)

Catherine Christer Hennix - The Electric Harpsichord

Το ονομα της Catherine Christer Hennix ειναι τυπωμενο στα καταστιχα του πρωιμου αμερικανικου μινιμαλισμου. Σπουδασε διπλα στον LaMonte Young και τον Pandit Pran Nath, αφιερωθηκε ασκητικα στην "Αιωνια Μουσικη" τους, αλλα η ηχογραφημενη δουλεια της παρεμεινε σε χρονοκαψουλα εως και σημερα. Το Electric Harpsichord εκδοθηκε απο το label Die Schachtel σε 500 πολυτελεις κοπιες πριν ενα μηνα περιπου και καταφερε να γινει sold-out εν ριπη οφθαλμου. Οι τυχεροι που το προλαβαν, οχι μονο προσθεσαν στη συλλογη τους ενα πανεμορφο item, αλλα εχουν και την ευκαιρια να φορεσουν ακουστικα και να υποβαλλουν την ταπεινη υπαρξη τους σε ενα κοσμογονικο βομβο ανειπωτης ομορφιας.

The Electric Harpsichord CD (Die Schachtel - 2010)

Otto Muehl - Psycho Motorik

Η απαραιτητη bootleg επανεκδοση του Psycho Motorik απο το 1971 επεσε επιτελους στα χερια μου! Ξερω οτι κανεις δεν συμμεριζεται τον ενθουσιασμο μου, αλλα αν ηθελα υγιη διαλογο δεν θα διαλεγα το βημα του blogger, ετσι δεν ειναι? Το album αποτελει το ηχητικο σαμποταρισμα του avant-garde Αυστριακου καλλιτεχνη Otto Muehl στις δηθεν εκλεπτυσμενες και ευγενικες αξιες της εποχης του. Τα 45 λεπτα του LP ειναι γεματα απο τεμαχισμενα spoken word, σουρεαλιστικα collages απο οργασμικες κραυγες και καθαρτηριους μονολογους, ισχυροτατες δοσεις παρανοιας καθως και μερικες απο τις πιο οτι να' ναι στιγμες στην ιστορια της καταγεγραμμενης μουσικης. 

Psycho Motorik LP (Self Released - 2010)

Splinter Vs. Stalin - Eravamo Cosi Felici

Στις 11 Ιανουαριου του 2006, βρεθηκε το πτωμα του 35χρονου Mirko Sartori στη πολη Aqui Terme της βορειας Ιταλιας απο τον ιδιοκτητη του διαμερισματος που εμενε το θυμα με την 71χρονη μητερα του, Anna. Οταν επενεβη η αστυνομια, ανακαλυψε μεσα σε μια ντουλαπα το μουμιοποιημενο πτωμα της 71χρονης, η οποια ειχε εκπνευσει πριν 3 χρονια και ο Sartori θεωρησε καλο να την κρατησει μαζι του, αρνουμενος το χαμο της. Το διαμερισμα ηταν γεματο απο τοιχογραφιες με προσευχες και αγωνιωδεις παρακλησεις για βοηθεια.

Τις πρωτες πρωινες ωρες της 28 Σεπτεμβριου του 2010, ακουσα για πρωτη φορα το Eravamo Cosi Felici του ιταλικου power electronics group, Splinter Vs. Stalin που εμπνευστηκε απο τη παραπανω ιστορια και χρησιμοποιησε τα κειμενα του ιδιου του Sartori ως στιχουργικο υλικο. Ακομα προσπαθω να συνελθω, αλλα ευτυχως δεν επενεβησαν οι αρχες.

Eravamo Cosi Felici CD (Turgid Animal - 2008)

Hum Of The Druid - Norse Fumigation

Aν ο φιλος του Corrupted Delights, Andry δεν με ενημερωνε μεσω του shoutbox για το project Hum Of The Druid, ακομα θα στραβωνα το ηδη ξυνισμενο μουτσουνι μου για τη καταντια των φετινων κυκλοφοριων. Δε λεω, εχουμε το Belus, εχουμε τα Sewer Election και το Relay For Death αλλα που βρισκονται τα υπολοιπα? Το τριτο album του group, Norse Fumigation ακουγεται σαν ενα βιομηχανικο ζωο που πνεει τα λοισθια. Στη πρωτη πλευρα, οι λιγοστες ανασες που του μενουν ξοδευονται στην αναβαση μια σισυφειας ανηφορας, ενω στη δευτερη πλευρα το πλασμα αντιλαμβανεται τη ματαιοτητα και ξεσπαει. Oι διαθεσεις προδιδονται απο τον τιτλο του πρωτου track. Transcendental  Criminal Behavior. Ετσι.

Υ.Γ. I would like to thank Andry for this amazing recommendation! Keep them coming mate!

Norse Fumigation LP (S.N.S.E. - 2010)