Merzbow - Batztoutai With Memorial Gadgets

 Θα τολμησω να βαλω στα tags το label musique concrete. Θα το κανω χωρις τυψεις, περιμενοντας το junk folder του mail μου να γεμισει απο μηνυματα παραδοσιακων fans (οξυμωρο?) του Akita-san. Αλλα ακουγοντας το Batztoutai With Memorial Gadgets -πλεον θεραπευμενος απο τον κιτρινο πυρετο που προξενει η συνεχης εκθεση στη μεγαλειοτητα του Merzbow- διακρινω σημεια και τερατα απο τη δισκογραφια του Luc Ferrari και του Pierre Henry. Υπαρχουν καποιες σποραδικες στιγμες που υπονοουν την καφριλα των 90s, αλλα εδω βρισκομαστε ακομα στο 1986 που τα cut-ups αποτελουν την μεγαλη attraction του Masami. Με το μαχαιρι στο λαιμο, θα το εβαζα ανετα στο top 3 με τα καλυτερα albums του. Διπλα στο 1930 και το Pornoise φυσικα!

P.S. This is the original 2xLP version of the album. It's significantly different from the 2xCD reissue. 

Batztoutai With Memorial Gadgets 2xLP (RRRecords - 1986)

Eric Lunde - Ootheka

Η προσφατα αναζωογονημενη καριερα του Eric Lunde σηματοδοτηθηκε απο την εκδοση 5 cd-r στο label του, Trait Media Works. To Ootheka ξεναγει τον ακροατη στις τρεχουσες εξερευνησεις του ιστορικου noise artist. Τα αξιοθεατα περιλαμβανουν ωμα power electronics, σκορπιες industrial εξαρσεις παλαιας σχολης, αυτοαναφορικα spoken word περασματα που ανακρινουν την διαδικασια ηχογραφησης της πειραματικης μουσικης και αποπροσανατολιστικα lo-fi tape manipulations. To ιδιοσυγκρασιακο assemblage του Lunde εχει μεσα του τρομαχτικο ογκο ιδεων, που αν καλλωπιστει εστω και λιγο, θα χασει αυτοματα την επιτηδευμενα ερασιτεχνικη γοητεια του.

Ootheka CD-R (Trait Media Works - 2010)

Thorns Ltd. - 0.0 Santa Fe

 Το Κακο εξελισσεται. Ακολουθει τον συγχρονο κοσμο η ακομα καλυτερα τον δημιουργει, ζει και αναπνεει παρασιτικα απο τις κραυγες των απιστων, φοραει κομψα κοστουμια και πολεμαει τον κοσμο της τεχνης εκ των εσω. Οι Thorns Ltd., οντας η black/drone/noise ερωμενη του Νορβηγου Jon Wesseltoft (μελος των cult blacksters Thorns) εισβαλλει στη Biennale της Santa Fe, κατασκευαζοντας μια εγκατασταση που αναπαραγει επι 6 μηνες ασταματητα ενα κολοσσιαιο σκατοψυχο track. Oι δυο κασετες του 0.0 Santa Fe αποτελουν μονο μια παγωμενη διωρη ματια στο υπερφιλοδοξο εργο του Wesseltoft που δεν εχει να ζηλεψει τιποτα απο τις αντιστοιχες δουλειες του Florian Hecker η των Sunn O))). Οι καιροι ευτυχως αλλαξαν. Οι επικλησεις ειναι passe. O Σατανας αποκρινεται εξισου γρηγορα στην εντολη download now.

0.0 Santa Fe 2xCS (TWR Tapes - 2009)

Nord - Ego Trip

Το Ego Trip ειναι αισιως 25 ετων. Τα δυστοπικα synth drones του Hiroshi Oikawa εξεπεμψαν τον ηχο του μελλοντος, οπως ακριβως το ειχε οραματιστει ο Conrad Schnitzler, o Philip K. Dick, ο Ridley Scott πριν απο αυτον. Γκριζο με επιχρωμιομενες λεπτομερειες και στοιχειωδεις ανθρωπινες λειτουργιες που τεινουν να εκλειψουν κατω απο το βαρος της αυτοματοποιησης. Οι 100 αυθεντικες κοπιες του μεγιστου αυτου εργου ηταν δραματικα λιγες για να ικανοποιηθουν οι απανταχου συλλεκτες-καταπιολες, οποτε η προσφατη bootleg επανακυκλοφορια απο την πολυ γνωστη σε ολους μας PCP Records εφτασε πριν 2 χρονια στα χερια μου σαν αποστολη βοηθειας της Unicef σε βομβαρδισμενο χωριο. Η σκια που βλεπετε στο αριστερο σημειο του εξωφυλλου ειναι στην ουσια μια λωριδα απο γυαλοχαρτο. Η εκδικηση του Nord σε οσα LP εχουν την ατυχια να βρισκονται μπροστα του στην αλφαβητικη σειρα της δισκοθηκης σας.

Ego Trip LP (PCP Records - 2008)

Glands Of External Secretion / Decaer Pinga - Tubular Bells

Οταν πρωτοακουσα το Tubular Bells του Mike Oldfield ειχα απογοητευτει. Το ψαρωτικο θεμα του "Εξορκιστη" καταλαμβανε μονο τα πεντε πρωτα λεπτα της συνολικης διαρκειας και μετα ο δισκος αφηνοταν πανω στον υπερφιαλο αυνανισμο του δημιουργου του. (Παρα) πολυ κακο για το τιποτα. Σκατα. Το υποτιθεμενο ομως tribute album των Glands Of External Secretion με τους Decaer Pinga (aka Prick Decay) συνανταει τον prog μαλακα στη παιδικη χαρα, του δινει ενα γλυφιτζουρι-κοκορακι ως δελεαρ, τον απομακρυνει απο την ασφαλεια της βαρετης μουσικης του, τον βιαζει ασυστολα μπροστα σε αλαλαζοντα noise freaks παιρνοντας του ο,τι πιο πολυτιμο εχει. Την επαρση του. Δεν τον χαλασε καθολου.

Tubular Bells LP (Starlight Furniture Co. - 2003)

Masayuki Takayanagi & Kaoru Abe - Kaitaiteki Kokan

Το original LP του Kaitaiteki Kokan βρισκεται καπου εκει εξω, στη δισκοθηκη καποιου τυπα με τεραστια γυαλια και μηδενικη ζωη, κλεισμενο αεροστεγως μεσα σε γυαλινο θολο και ανταλλαζει αποστειρωμενα χερια για τετραψηφια νουμερα. Το ενδιαφερον της τελευταιας 20ετιας για οτιδηποτε ιαπωνικο, μετετρεψε τον εν λογω δισκο σε ακριβοθωρητο μουσειακο αποκτημα. Μουσικα, γινομαστε θεατες σε μια κοσμοιστορικη παλη εγωισμων. Οι σπασμενες μετα-jazz φρασεις του Kaoru Abe παιζουν καρεκλιες με την αιχμηρη ατονικοτητα του Masayuki Takayanagi. Κατι μεταξυ Borbetomagus και Sonny Sharrock. Σφαγη στο ισιωμα. Ο τιτλος του album μεταφραζεται χοντρικα σε "αποδομημενη ανταλλαγη". Συμφωνω απολυτα. Οταν δινεις 1500 ευρω για ενα δισκο, η ανταλλαγη ειναι σιγουρα αποδομημενη.

Kaitaiteki Kokan CD (DIW - 1999)

The Cherry Point - Black Witchery

Tα αντικειμενικα μεγεθη ηχου του Black Witchery ειναι τεραστιων διαστασεων. Kαθε ξυσιμο, καθε τραγανισμα, καθε υπογειο μπασο ειναι διεσταλμενο και οι ηχητικες πιεσεις ειναι μαζικες. Το harsh noise project του Phil Blankenship ουσιαστικα εξερευνησε τις τονικες μονομανιες των θορυβοποιων και ειναι υπευθυνο για την επελαση του HNW. Oι 50+ κυκλοφοριες των Cherry Point σε καθε πιθανο και απιθανο format, φημιζονται για τη λεπτομερη βαναυσοτητα τους. Φορεστε ακουστικα και θα καταλαβετε. Η ακοη σας δεν θα ειναι ποτε πια η ιδια.

Black Witchery CD (Troniks/PacRec - 2006)

The Grey Wolves - Pure Hatred

Jesus wept, when you guys were drunk and sticking needles in each other arms. Το sample της γυναικειας παραπονιαρικης φωνης θα επαναλαβει την παραπανω φραση σαν mantra, μεχρι να γινει η καθετη εφορμηση των Grey Wolves στη δευτερη πλευρα του Pure Hatred. Το εεε... αγνο μισος τους επι παντος επιστητου ειναι εξωφθαλμο, για αυτο και εγω αλλωστε τους σεβομαι και τους αγαπαω. Επειδη το στραβομουτσουνιασμα τους ειναι ακρως μεταδοτικο. Εχω βασιμες υποψιες πως δεν σταματανε να ειναι σπασμενοι ουτε καν στον υπνο τους. Ισως και να μη κοιμουνται ποτε. Μαλλον θα πινουν ολη τη μερα espresso, θα τρωνε imodium για εξτρα δυσκοιλιο υφος και θα βαρανε σκοπιες χωρις κανενα απολυτως λογο. Τελικα, ο εχθρος τους δεν ειναι η κοινωνια, αλλα η αυπνια.

Pure Hatred LP (Membrum Debile Propaganda - 2003)

Werewolf Jerusalem - The Flies Of Our Tragic Dear

H θεα του αιματος ξυπναει παραλογες αντιδρασεις, αρχεγονες μνημες που παρακαμπτουν το περιτυλιγμα του πολιτισμου. Μολις πριν λιγο, εγινε τροχαιο ατυχημα κατω απο το σπιτι μου μεταξυ ενος ταξι και μιας μηχανης. Ο ατυχος πιτσιρικας που οδηγουσε το scooter, βρεθηκε στο οδοστρωμα με ανοιγμενο το κεφαλι, πασαλλειμενος με αιματα, κουνωντας αμυδρα χερια και ποδια, ζητωντας βοηθεια, ενοχλημενος απο τη φασαρια των περαστικων. Οι μισοι αργοσχολοι μαζευτηκαν γυρω του για να καταδικασουν τα λαθη της οδικης σημανσης, ενω οι αλλοι μισοι απεκτησαν το θεμα που θα αναφερουν σε στιγμες αμηχανιας στο κυριακατικο τραπεζι. Το πραγματικα ουσιωδες ομως σε αυτη την ιστορια, ειναι η εικονα του ετοιμοθανατου νεαρου που αφηνε τις τελευταιες του ανασες περιτριγυρισμενος απο ζωα και κηφηνες. R.I.P.

The Flies Of Our Tragic Dear CD (Breathing Problem Productions - 2009)

Lightning Bolt - The Power Of Salad

Το χθεσινο mixtape post της δεσποινιδας Decadent Youth στο εξαιρετικο blog Drowned Valley με παλουκωσε μπροστα στην ακραια δεξιοτεχνια του Dizzy Gillespie, ενω μετα με εβαλε να ξαναδω το Power Of Salad των Lightning Bolt. Η ταινια ακολουθει το τοτε ασημο ντουετο στη προσπαθεια του να τα βγαλει περα με τις αντιξοοτητες μιας περιοδειας. Το group -που ακουγεται σαν το καφεινομανες ξαδερφακι των Mahavishnu Orchestra που τρελαινεται να φοραει μπλουζακια Black Flag- ειναι απιστευτα προσιτο και αυτοσαρκαζομενο με μια ιδιαζουσα dudeness, αναλογη του Big Lebowski, μειον του white russian, συν τις σαλατες και τα milkshakes. Την μιση παρασταση κλεβουν τα ΤΣΙΤΩΜΕΝΑ live. Την αλλη μιση, τα βρωμικα νυχια του Brian Chippendale.

The Power Of Salad DVD (Directed By Peter Glantz & Nick Noe - 2003)

Corrupted - Se Hace Por Los Suenos Asesinos

Η μουσικη αφησε τη τελευταια της πνοη κατω απο μυστηριωδεις συνθηκες και οι Ιαπωνες Corrupted θα τελεσουν τη πομπη αποχαιρετισμου. Στο πρωτο track του Se Hace Por Los Suenos Asesinos κατεβαζουμε σεβασμια το κεφαλι για την 17λεπτη νεκρολογια που λαμβανει χωρα σε μια αποξηραμενη disneyland. Τα δακρυα μας θα σκουπιστουν απο τη σκατοψυχη βοθριλα των δυο επομενων κομματιων που κρυβουν μεσα τους μια χαιρεκακη ικανοποιηση. Στο τελος καθως μοιραζονται τα κολυβα θα αποκαλυφθει απο τους ρουφιανους Jonas Brothers οτι το group δεν ειναι υπευθυνο μονο για την τελετη, αλλα και για το θανατο της αδικοχαμενης. Να ζησουμε να τη θυμομαστε.

Se Hace Por Los Suenos Asesinos CD (HG Fact - 2004)

Harry Pussy - You'll Never Play This Town Again

Πριν 8 χρονια περιπου, εκανα πως επαιζα μπασο σε ενα βραχυβιο group, ονοματι Point. Βρισκομουν μεσα σε μια απο τις πιο ασχημες περιοδους της ζωης μου και ειχα την αναγκη να εκτονωθω. Το γηπεδο δεν μου ταιριαζε, το tae kwon do ηταν ακριβο, οποτε μια φιλικη μπαντα χωρις δεσμευσεις ακουστηκε σαν τη πιο δελεαστικη λυση. Ξεκινησαμε σαν αποτυχημενο tribute band των Fall και των Joy Division και καταληξαμε σαν ενα αποτυχημενο free/αυτοσχεδιαστικο/οτι να 'ναι τερας με οχτω ακρα που δεν ειχε ιχνος μουσικοτητας. Συνειδητοποιησαμε τα χαλια μας οταν μαζευτηκαμε στο σπιτι του drummer για να ακουσουμε τις κασετες με τις προβες. Ενω υπηρχαν καποιες στιγμες τηλεπαθητικης επικοινωνιας, το ολο αποτελεσμα ηταν χαοτικο. Και εκει ακριβως, ο φιλος και βοκαλιστας των Point (ohayou gozaimasu Μαρινο-san!) ξεστομισε τo γνωμικο "ειμαστε τοσο σκατα, που καταληγουμε avant-garde". 

  H παραπανω φραση αγκαλιαζει το συμπαν των Harry Pussy πιο σφιχτα απο καθε αλλο review που εχει πεσει στην αντιληψη μου. Γεννηθηκαν μεσα απο τις σταχτες του hardcore αλλα εκει που οι συγχρονοι τους θελησαν να πειραματιστουν με χαμηλοτερες ταχυτητες, το τριμελες group απο το Miami εκανε fisting χωρις λιπανση στη φορμα του αμερικανικου underground. Tα φωνητικα της Adris Hoyos κανουν τα δοντια μου να κουνιουνται επικινδυνα και τα αντι-riff του Bill Orcutt ξεμπερδευουν με την εννοια της συμβατικης τεχνικης απο το πρωτο δευτερολεπτο. Δεν μπορω να προτεινω αρκετα το You'll Never Play This Town Again με απλες, κατανοητες λεξεις. Θα πρεπει να καταφυγω σε συμπλεγματα φθογγων, αναρθρων κραυγων και ακατασχετης γλωσσολαλιας.

You'll Never Play This Town Again CD (Load - 2008)

The Hafler Trio & Thee Temple Ov Psychick Youth - Present Brion Gysin's Dreamachine

 Τρια χρονια μετα το θανατο του Brion Gysin, δυο απο τους σημαντικοτερους εκπροσωπους της industrial διανοησης και υποκουλτουρας, αποτινουν τον υστατο φορο τιμης στον εφευρετη της Dreamachine. Το συρματοπλεγμα που καλυπτει το ψυχεδελικο drone του Andrew McKenzie (The Hafler Trio) και του Genesis P-Orridge, υψωνεται για να κραταει αποστασεις μεταξυ πραγματικοτητας και ονειρου. Αρνειται να γινει προσιτο και επιτρεπει την εισοδο μονο σε ψυχοναυτες και  συναισθητικους. Ακουστε το με κλειστα ματια. Ακριβως οπως θα παρακολουθουσατε μια ονειρομηχανη εν δρασει.

Present Brion Gysin's Dreamachine LP (KK Records - 1989)

V/A - Java / Bali

Οι γνωσεις μου για την ινδονησιακη παραδοσιακη μουσικη μπορει να πλησιαζουν το μηδεν, αλλα το ενδιαφερον και η περιεργεια μου αγγιζει το δεκα. Oι ορχηστρες gamelan παραγουν επι μιαμιση χιλιετια ενα μουσικο τελετουργικο ιδιωμα που ξετιναξε το μυαλο των δυτικων μουσικων (απο τον Debussy και τον Satie, μεχρι τους Throbbing Gristle και τους Sun City Girls) και τους εκανε να αναθεωρησουν τη σταση τους απεναντι στη συνθεση. Δυστυχως, η περιορισμενη μουσικη παιδεια μου δεν μου επιτρεπει να προσεγγισω το παρακατω LP με την πρεπουσα σοβαροτητα, οποτε απλα θα αναφερθω σε γνωριμους ηχους που προσγειωθηκαν στο κεφαλι μου κατα την ακροαση. Η πρωτη πλευρα καταπονει την αισθηση του χρονου και θυμιζει τις μεταγενεστερες στιγμες των Coil, παιγμενες στις 16 στροφες με ετοιμοθανατα γυναικεια φωνητικα. Η δευτερη  φτανει σε trance μεσω μιας συγκοπτομενης ρυθμολογιας, ενος ακουστικου λοξυγγα που με λιγη φαντασια θα μπορουσε να χαιδευει τις παρυφες του drum 'n' bass. Αποκοσμη μουσικη για τον εξευμενισμο των δαιμονων της Java και του Bali.

Java / Bali LP (Ex Libris - 1971)

The New Blockaders / Organum - Der Graben

Αυτη η παχουλη βινυλιακη φετα περιεχει μολις και μετα βιας 3 λεπτα υλικου, που ομως κατα μεταφυσικο τροπο γινεται αμεσα σαφης για τις προθεσεις της. Οι Organum στρωνουν ενα ανισοπεδο δρομο απο ασφαλτο, χαλικια και βομβους για την επελαση της μπετονιερας των New Blockaders. Στη δευτερη πλευρα του 7ιντσου μοιραζομαστε τη χαρα του συνεργειου για την επιτυχια της κατασκευης, που επιστρατευει καποιους σκορπιους μεταλλικους ηχους χαλυβουργειου. Arbeit Macht Frei.

Der Graben 7" (Die Stadt - 2002)