Deathkey / Bizarre Uproar - Split

«Τὴ Αγία καὶ Μεγάλη Παρασκευή,
τὰ ἅγια καὶ σωτήρια καὶ φρικτὰ Πάθη
τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτελοῦμεν,
τοὺς ἐμπτυσμούς, τὰ ῥαπίσματα, τὰ κολαφίσματα, τὰς ὕβρεις,
τοὺς γέλωτας, τὴν πορφυρᾶν χλαίναν, τὸν κάλαμον,
τὸν σπόγγον, τὸ ὄξος, τοὺς ἤλους, τὴν λόγχην,
καὶ πρὸ πάντων, τὸν σταυρόν, καὶ τὸν θάνατον, ἃ δι' ἡμᾶς ἑκὼν κατεδέξατο,
ἔτι δὲ καὶ τὴν τοῦ εὐγνώμονος Ληστοῦ, τοῦ συσταυρωθέντος αὐτῷ,
σωτήριον ἐν τῷ Σταυρῶ ὁμολογίαν».

Split CS (Impulsy Stetoskopu - 2011)

Mark McGuire - A Young Person's Guide To Mark McGuire

 Αν και μολις 25 ετων , ο αμερικανος Mark McGuire εχει ηδη μια διψηφια δισκογραφια στο ονομα του και αλλη τοση σαν μελος των Emeralds. Το υλικο του προερχεται απο ενα παραλληλο συμπαν, στο οποιο η μουσικη δεν παραπατησε ποτε στα κατσαβραχα του punk, αλλα συνεχισε να τρεχει με ιλιγγιωδη ταχυτητα στο autobahn του γερμανικου μοντερνισμου. Εχει αφαιρεσει τη new age παπατζα του kraut/synth των late '70s μεσα απο τα ρουθουνια των πρωταγωνιστων του, ενω εκανε στους πιτσιρικαδες του No Fun να βγουν απο το moshpit και να αραξουν στο πλησιεστερο chill-out room.

 Η διπλη συλλογη A Young Person's Guide To Mark McGuire φιλοδοξει να περασει το μηνυμα σε αυτους που δεν εχουν την υπομονη να κυνηγουν cd-r και κασετες, αλλα παρ'ολα αυτα επιθυμουν να αγγιξουν την hypnagogic νιρβανα. Ο ΜcGuire υφαινει λεπτες κιθαριστικες μελωδιες ενορχηστρωνοντας μια χορωδια απο ρεπλικες του Robert Fripp στο No Pussyfooting. Χωρις δεξιοτεχνια. Κατω απο τη θαλασσα. Το effect ειναι τοσο υπνωτιστικο που θα επρεπε να θεωρηθει ακαταλληλο κατα την οδηγηση η κατα το χειρισμο εργοστασιακων μηχανηματων.

A Young Person's Guide To Mark McGuire 2xCD (Editions Mego - 2011)

V/A - Musica Futurista: The Art Of Noises

Βομβαρδισμος

Ω τι χαρα να βλεπεις να ακους να οσφραινεσαι

ολο αυτο ολο αυτο το τατατατατατα των

μυδραλιοβολων να ουρλιαζει χωρις ανασα

δαγκωματιες χαστουκια τσαφ τσαφ

μαστιγωματα χσστ-φσστ-πχχ-πχχ παραξενα

αλματα υψους 200μ. η ομοβροντια.

Πολυ κατω στο βαθος της ορχηστρας βαλτοι

πλατσουριζουν βοδια

βουβαλια

βουκεντρα καρρα πλατς πλουτς

τα αλογα

σηκωνονται

στα μπροστινα τους ποδια ταρατατζουμ

ταρατατζουμ μπαααμ.

-Filippo Tommaso Marinetti, 1912-

Musica Futurista: The Art Of Noises CD (Salon Recordings - 2004)

Incapacitants - Cosmic Incapacitants

  Μετα απο μια δυνατη ακροαση του Cosmic Incapacitants, προσεξα κατι πρωτοφανες. Απεκτησα ενα απιστευτο πονο μεσα στα ματια μου. Γνωριζω πολυ καλα πως η εξισωση δε βγαζει κανενα νοημα, αλλα η αληθεια ποναει και μαλιστα πολυ.
 Για το πιο ψυχεδελικο album τους, οι αγαπημενοι δημοσιοι υπαλληλοι της θορυβοποιιας πειραματιστηκαν με παραισθησιογονα. Ο ηχος παραμενει καυστικος, με εντονη mid-range δραστηριοτητα που ειναι ικανη να προκαλεσει ανευρυσμα, αλλα παιζει κρυφτουλι με το soundtrack του Forbidden Planet. Η πολυχρωμια ειναι προφανης ακομα και στην αλουμινενια συσκευασια της κασετας που ειναι γεματη με καραμελες και γλυφιτζουρια. Japanoise στη χωρα των θαυματων.

Cosmic Incapacitants CS (Betley Welcomes Careful Drivers - 1996)

Oval / Liturgy - Split

 Με αφορμη τη φετινη Record Store Day, η Thrill Jockey κυκλοφορησε ενα Split LP δυο μουσικων ακρων. Η πρωτη πλευρα αφιερωνεται στα ηλεκτρακουστικα post-rockιζοντα μπιριμπιρια του Oval, που ενω ειναι ενδιαφεροντα δεν μου εκαναν κατι. Θα με συγχωρεσετε αλλα ειμαι γρουσουζης, δε χρειαζεται να λεμε παλι τα ιδια.

 Σειρα εχει η πλευρα των Liturgy με το εικοσαλεπτο ατιτλο κομματι τους. Εδω εχουν χωρο και χρονο για να παιξουν black metal με την εξυπναδα των Nachtmystium, την υπερβατικοτητα του Glenn Branca και την ελευθερια της Globe Unity Orchestra. Οι τυποι εχουν μελλον μπροστα τους, αρκει να τη σκαπουλαρουν απο το hype που αρχιζει να τους περικυκλωνει.

Split LP (Thrill Jockey - 2011)

Lunar Miasma - Arrival

 Κυριες και κυριοι, το μονομελες πληρωμα του Πανου Αλεξιαδη σας καλωσοριζει στις αερογραμμες Lunar Miasma. Η σημερινη πτηση θα πραγματοποιηθει με αεροσκαφος τυπου Klaus Schulze/Mark McGuire. Τελικος προορισμος μας ειναι το σεληνιακο τοπιο του Arrival, στο οποιο θα προσεδαφιστουμε σε 20 λεπτα. Σας διαβεβαιωνουμε πως το trip θα ειναι απολυτα ασφαλες. Ο κυβερνητης φαινεται να εχει δεκαδες ωρες πτησης στο discogs βιογραφικο του. Σας ευχομαστε ενα ευχαριστο synth/drone ταξιδι χωρις επιστροφη.

Arrival CS (Field Studies - 2011)

Mania / The Rita - Stockings From The Rear/True Ass Worship

 "Ενα κοριτσι μπορει να προσφερει περισσοτερες απο μια χαρες και η Αφροδιτη γιορταζεται σε πολλους ναους. Εγω θα αρκεστω στο πιο διακριτικο. Ξερεις, αγαπητη μου, κοντα στο βωμο της Κυπριδος υπαρχει ενα αντρο σκοτεινο οπου απομονωνεται ο ερωτας για να μας πλανεψει με ακομα περισσοτερη δυναμη. Αυτος ειναι ο βωμος στον οποιο θα προσφερω θυμιαμα. Εκει δεν συμβαινει η παραμικρη απρεπεια, Τερεζα. Αν οι εγκυμοσυνες σε τρομαζουν, σου εγγυωμαι οτι με αυτο το τροπο δε θα συλλαβεις ποτε. Το ωραιο σου παραστημα δεν θα παραμορφωθει ποτε. Αυτο που θεωρεις ως ο,τι πολυτιμοτερο εχεις θα διατηρηθει ως εχει και οποια και αν ειναι η χρηση για την οποια το προοριζεις, θα μπορεσεις να το προσφερεις αμολυντο. Τιποτα δεν μπορει να προδωσει μια κοπελα απ' αυτη τη πλευρα, οσο αγριες η επαναλαμβανομενες κι αν ειναι οι επιθεσεις που θα δεχτει. Μολις η μελισσα ρουφηξει το νεκταρ, ο καλυκας του ροδου ξανακλεινει."

(Αποσπασμα απο το βιβλιο "Ζυστιν η οι δυστυχιες της αρετης" του Μαρκησιου Ντε Σαντ)

Stockings From The Rear / True Ass Worship 7" & CS

(Dada Drumming - 2006)

Grunt - Europe After Storm

 Μπορει το Europe After Storm να μη φτανει τα υψη του Seer Of Decay η το πατο του Last Grip To Sanity, αλλα παραμενει σε θεση επιφυλακης στη δισκοθηκη μου. Εδω ο Grunt γινεται πιο αμεσος, πιο οξυς, χωρις να κουραζεται μονος του απο ασηκωτα concepts καταστροφολογιας. Φτυνει χολη στα μικροφωνα, στραγγαλιζει λουπες, καρυδωνει πολιτικα ορθες συνειδησεις με την καβλα ενος bonobo και την αυτοπεποιθηση του βασιλια της ζουγκλας. Απο τοτε, η φορμουλα του Mikko Aspa παρακολουθειται με θρησκευτικη ευλαβεια απο τους λατρεις της σκεπτομενης μεν, σαπιλας δε.

Europe After Storm CD (Force Majeure - 2001)

Hair Police - Certainty Of Swarms

 

  H γκριζα ζωνη μεταξυ του industrial, του noise-rock, του black metal, του no-wave και του ελευθερου αυτοσχεδιασμου ξεθωριασε ακομη πιο πολυ το σωτηριο ετος 2008 απο το Certainty Of Swarms. Ακομα και οι ιδιοι οι Hair Police δεν εχουν καταφερει να ξεπερασουν τον εαυτο τους και την ανιερη επιφοιτηση που εφαγαν εκεινη την εποχη.

  Τα φωνητικα ακουγονται σαν τηλεφωνικες φαρσες των Silencer στο παπα της ενοριας τους, το  μπασο σα το γουργουρητο της κοιλιας του Σατανα, τα ηλεκτρονικα σα το ξεροτηγανισμα του μυαλου του Sun Ra, ενω τα drums σιγονταρουν -και ενιοτε οδηγουν- το δισκο στον αγυριστο. Εγκυρες πηγες με ενημερωσαν πως αυτο το album εχει κανει καταληψη στο mp3 player του Εξαποδω (λατρευω αυτη τη λεξη!) απο τη μερα κυκλοφοριας του. Δεν εκπλησσομαι.

Certainty Of Swarms CD (No Fun Productions - 2008)

Lasse Marhaug - All Music At Once

 Οσοι απο εσας εχουν παρακολουθησει τη πορεια του Lasse Marhaug, θα εχετε προσεξει πως σε καθε δισκο του υποσχεται -με τον ενα η τον αλλο τροπο- την απολυτη φαντασιωση του καθε ακροατη που δεν εχει σκουποξυλο στο κωλο. Τη συντηξη του θορυβου με το rock'n'roll.

 Στο All Music At Once, o Νορβηγος σπρωχνει την ιδεα ακομα παραπερα. Μεσα στα χωρικα υδατα της συγχρονης συνθεσης. Καλει στο studio τα αξιοτιμα φιλαρακια του (Kevin Drumm, Maja Ratkje, Jon Wesseltoft), τους χαλαρωνει με τοπικα αφεψηματα και στη συνεχεια τους παραδιδει κανονες κοσμιας συμπεριφορας προς αποφυγη. Οι καλεσμενοι με τη σειρα τους για να τον ευχαριστησουν, φροντιζουν να του παραδωσουν στο τελος του session ενα ηχητικο μακελειο που δικαιολογει το τιτλο του cd. 

All Music At Once CD (Smalltown Supersound - 2010)

Begotten

 Το Begotten εχει ανακηρυχθει ως το απολυτο φιλμικο τεστ Rorschach. Ειναι ενας χαμαιλεοντας απο εντονο contrast και χοντρο κοκκο που προβαλλει διαφορετικο προσωπο στο καθε θεατη. Παιζει με τα πιστευω και τη κοσμοθεωρια του καθε ενα απο εμας, χωρις καν να χρησιμοποιει διαλογους η εστω μια συγκεκριμενη μορφη επικοινωνιας. Απαιτει προσηλωση για να ξεκλειδωσει τα χιλιαδες μυστικα του και ενα ατσαλινο στομαχι για να αντεξει τη σηψη που αναδυει καθε γαμημενο πλανο του. 

 Βαλτε το αγαπημενο σας σκατοψυχο δισκακι να παιζει παραλληλα με τη προβολη του και απολαυστε μερικες απο τις πιο ακραιες secans που εχουν αποτυπωθει ποτε πανω στο plasma της ολοκαινουργιας super-duper τηλεορασης σας. Η αξια της ως ψυχαγωγικο μεσο μολις εκμηδενιστηκε.

Begotten VHS (Directed By E. Elias Merhige - 1990)

Stephen O'Malley & Atsuo - Uroborus Circuit

 To Uroborus Circuit ειναι μακραν η πιο πετυχημενη karaoke αποδοση του Soliloquy For Lilith των Nurse With Wound που εχει κυκλοφορησει ποτε στο εμποριο. Mη με παρεξηγησετε. Αυτο ειναι κοπλιμεντο. Κανεις δεν εχει προσεγγισει ουτε στο ελαχιστο τη μακαβρια αισθηση του επους των NWW χωρις να θεωρηθει tribute band. 

 Στις δυο πλευρες του LP, o Stephen O'Malley ελεγχει υπομονετικα μαζι με τον Atsuo (Boris) ενα ηλεκτρακουστικο feedback, το οποιο αλλοτε ακουγεται σα τις φωνες των πουλιων του Hitchcock και αλλοτε σα τη doom εκδοχη του Fontana Mix-Feed. Ο βομβος του παρασκηνιου φαινεται πως θελει να καταπιει τα πριμα, αλλα κουτουλαει πανω στη προνοητικοτητα των μουσικων που κραταει το album μακρια απο το διαδικαστικο drone. To ουροβορικο κυκλωμα κλεινει επιτυχως. 

Uroborus Circuit LP (Inoxia Records - 2011)

Intrinsic Action - Sado-Electronics

 Ντοκουμεντο απο τα σπαργανα των αμερικανικων power electronics. Oι Intrinsic Action σχηματιστηκαν το '84 απο τον Mark Solotroff με μοναδικο εφοδιο τη λατρεια του για οτιδηποτε εκφυλισμενο. H συλλογη Sado-Electronics συμμαζευει σκορπια εφταιντσα και κασετες με τετοιο τροπο που θα ορκιζομουν πως προκειται για ολοκληρωμενο δισκο. Αναμεσα απο τα τετριμμενα του man/beast και της αρρωστιας των μητροπολεων διεκρινα τη ταση του Solotroff να κραταει το υλικο του σε αποσταση ασφαλειας, σε αντιθεση με τα πνευματικα παιδια του (Final Solution, Slogun, Brethren κτλ) που πηραν τη θεματολογια τους στα σοβαρα. Την ιδια αντιμετωπιση θα εχει λιγα χρονια αργοτερα και ως Bloodyminded. Αποστασιοποιημενα electronics.

Sado-Electronics CD (Tesco Organization - 1992)

Joe McPhee & Chris Corsano - Under A Double Moon

 Οι υποτυπωδεις γνωσεις μου πανω στη free jazz οφειλονται λιγο η πολυ σε συστασεις φιλων, στις θεορατες λιστες του Thurston Moore με τα must του ειδους, σε κανα-δυο αρθρα γνωστων περιοδικων, αντε και στους τσακωμους του drummer Chris Corsano με τους επιβιωσαντες βετερανους. Στο Under A Double Moon, αρπαζεται απο τα μουτρα με τον Joe McPhee για ενα καυγα επικων διαστασεων.
 Στο πρωτο δεκαλεπτο, οι σχεδον modal μονολογοι του σαξοφωνιστα παρεξηγουνται απο τα ορνιθοσκαλισματα του Corsano. Αρχιζουν τις ψιλες μεχρι και το τριτο track που η κατασταση εκτροχιαζεται. Πανικος. Ευτυχως που δεν τολμησε καποιος να τους χωρισει.

Under A Double Moon LP (Roaratorio - 2011)

Zomes - Earth Grid

 Ο,τι αγαπησαμε στο πρωτο album των Zomes, βρισκεται ανεπαφο και στο Earth Grid. Οι λουπαριστες βινιετες, o κοκκωδης ηχος, το βαρυ organ (που αυτη τη φορα θυμιζει ακομα πιο πολυ Alice Coltrane), τα τελετουργικα τυμπανα, η μαστουρα στην ατμοσφαιρα. Ταντρικο σεξ μεταξυ των Suicide και του William Basinski? Ακουγεται βαρετο, αλλα αληθεια δεν ειναι.

Earth Grid CD/LP (Thrill Jockey - 2011)