Conrad Schnitzler - Live '72

 Ταξιδι στο χρονο με τον Αδρονικο Επιταχυντη του Conrad Schnitzler. Ο λαιμος της σκουληκοτρυπας ειναι κατασκευασμενος απο τη ψυχρη μετρονομια που θα δανειστει λιγα χρονια αργοτερα το κακο συναπαντημα του industrial. Αντιστοιχα τσιτατα εχετε πετυχει ανα καιρους σ' αυτο το blog και οσο συνεχιζετε να το επισκεπτεστε θα τα διαβαζετε σε καθε πιθανη παραλλαγη τους, αλλα η ευρηματικοτητα του Live '72 θα σας αποζημιωσει για το χρονο που σπαταλησατε. Δεν εχετε ξανακουσει κατι τετοιο. Το 1972. Ζωντανα. Απο ενα τυπο που φορουσε κρανος με τροποποιημενα μεγαφωνα και ολοσωμες δερματινες φορμες, δηλωνοντας πως θελει να 'break the rock music, to make it kaput'. Οι ρωγμες ειναι προφανεις.

Live '72 2xLP (Further Records - 2011)

Swans - We Rose From Your Bed With The Sun In Our Head

 H ιδεα του live album σχεδον εξ' ορισμου βρισκεται πολυ κοντα στη κουλτουρα των Don't Look Back fests, των remasters και της αναθεωρησης χαμενων 'classics', με η χωρις εισαγωγικα. Κονσερβοποιημενη νοσταλγια περασμενων μεγαλειων για να θυμουνται οι παλαιοτεροι και να μαθαινουν οι νεοτεροι. Ειμαι καθετος στη γνωμη μου και θα την υπερασπιστω ακομα και μπροστα σε ενα υπογεγραμμενο, χειροποιητο, κομπλεξικα περιορισμενο live των Swans. 

 Τεχνικα, η μπαντα σκοτωνει. Ειναι πιο δεμενη και απο το γορδιο δεσμο του μυαλου του Gira. Συναισθηματικα, σαρωνει. Στο Sex God Sex ανατριχιαζα σα γαλοπουλα, στο The Apostate εβλεπα εικονες, στο Eden Prison σκουπιζα σαλια. 

 Κι ομως προτιμαω να φανταζομαι. Δε θελω να εχω αμεση προσβαση σε ολο αυτο. Δε θελω να ανασυρω ενα μυθο με το πατημα ενος κουμπιου ακομα και αν αυτη η δυνατοτητα μου προσφερεται απο το ιδιο το group. Ειμαι ρομαντικος. Εξακολουθω να πιστευω πως ο δημοσιος ευνουχισμος αποτελει μια καλη ιδεα. 

We Rose From Your Bed With The Sun In Our Head 2xCD
(Young God - 2012)

Harumi - s/t

 Επειδη τα τρεχοντα trends υπαγορευουν (λαικιστικη) οργη και (αδιεξοδους) αφορισμους, σκοπευω να αρχισω τις (αρρωστημενα) αισιοδοξες ψυχεδελειες. Ετσι. Για το παρτα. Πατηστε τους εκει που πονανε. Καλως η κακως η δικη σας ευτυχια σημαινει δυστυχια των αλλων. Ανθρωπινη σιχαμενη φυση. 

 Το ομωνυμο, μοναδικο album του Harumi ειναι τοσο φιλοδοξο που μονο το 1968 θα μπορουσε να εχει κυκλοφορησει. Σε οποιαδηποτε αλλη εποχη θα ειχε θεωρηθει παραφουσκωμενο. Μεσα στο κοινωνικο πανικο και τις αναταραχες, αυτο κανει ενα Magical Mystery Tour στην Arable Land. Ουτοπικη psych-pop με παραδοσιακες μουσικες της Απω Ανατολης, στουντιακα κολπακια ακραιου panning με την αισθητικη του θεατρου Noh, δυτικοτροπο freak-out απο ενα νεαρο Ιαπωνα.
 Οσο προχωραμε προς το τελος, ο δισκος σοβαρευει. Φευγει. Χαζευει. Κατρακυλαει σε ενα μπερδεμενο και ασχημο trip. Την εποχη των smileys, ο P-Orridge μιλουσε για αυτο με τα καλυτερα/χειροτερα λογια. Να γιατι. 

Harumi 2xLP (Verve - 1968)

Guilty Connector - First Noise Attack

 Γι' αυτους που θα ανταλλαζαν ευχαριστως το japanoise τους με μια κρανιοεγκεφαλικη κακωση. Εκτος απο τις συνηθεις επιρροες της Ιαπωνικης θορυβολαγνειας, o Kohei 'The Fast' Nakagawa αναφερεται αινιγματικα στους Sabbath, στους Steppenwolf  και στους Cathedral. Παρ' ολα αυτα, το First Noise Attack εχει πιο πολλα κοινα με τον ηχο της τουρμπινας ενος Zero και τη σβελταδα ενος shaolin παρα με ασηκωτη riffολογια. Το μονο βαρυ πραγμα που θα βρειτε εδω μεσα θα ειναι το κεφαλι σας μετα το τελος της ακροασης. Υπεροχα.

First Noise Attack CD (Denshi Zatsuon / Utsu Tapes - 2001)

Costes - Terminator Moule

 29 songs against the ugly stinking cunt

Terminator Moule CD (Costes Cassette - 1992)

Earth - Angels Of Darkness, Demons Of Light II

 Ο Dylan Carlson ειναι τοσο trve που ποναει. Καποιος αλλος στη θεση του θα ηταν πολυ εκνευριστικος. Με τη πρωτη ευκαιρια θα αραδιαζε ηθικολογιες για τη λαιλαπα των ναρκωτικων, τη σωτηρια της ψυχης που ειναι πολυ μεγαλο πραμα και στο τελος μαντεψτε. Ναι, αναφορες στο Θεο. Αυτος φταιει για ολα. Πηρε ανθρωπους σα το Nick Cave και τους εκανε  σα τα μουτρα Του.
 Η αληθεια ειναι πως απο το Hex και μετα, οι Earth χαρακτηριζονται απο τη προοδευτικοτητα ενος amish και την διευρυμενη συνειδηση ενος καλογερου. Ομως ο Carlson παραμενει αξιοπρεπης παιζοντας αυτο που ευχαριστει τον ιδιο και τη μπαντα του. Αυτη ισως να ειναι και η μοναδικη φορα που το Corrupted Delights αναφερεται στην ευχαριστηση χωρις αρνητικους συνειρμους.  Απο αυριο παλι σκατοσυνη.

Angels Of Darkness, Demons Of Light II CD/LP (Southern Lord - 2012)

Oren Ambarchi - Audience Of One

 Κυριε Ambarchi δεν χρειαζεται να ειστε τοσο ταπεινος η απαισιοδοξος. Εφοσον ομως επιμενετε στην αρχικη σας αποφαση, οριστε. Ποσταρω το Audience Of One και ευχομαι ο επομενος δισκος σας να λεγεται 50,000,000 Oren Fans Can't Be Wrong. Το αξιζετε. 

Audience Of One CD (Touch - 2012)

John Zorn - Film Works Vol. XIII: Invitation To A Suicide

 Ενας νεαρος Πολωνος μεταναστης στο Brooklyn κανει αποτυχημενη αποπειρα ληστειας και βρισκεται μπλεγμενος με τη Ρωσικη Μαφια που απειλει να σκοτωσει το πατερα του αν δε βρει μεσα σε ενα 24ωρο δεκα χιλιαδες δολλαρια. Ετσι, δινεται η αφορμη στο πρωταγωνιστη του Invitation To A Suicide να πουλαει εισιτηρια για τη δημοσια αυτοκτονια του και στο John Zorn να ντυσει μουσικα μια λιαν αφανη μαυρη κωμωδια με γλυκοπικρες εσωστρεφεις μελωδιες. Αν δε σας πιασει απο το πρωτο τριλεπτο, βουτηξτε απο τον 666ο οροφο. Θα φροντισουμε να ειμαστε ολοι εκει.

Film Works Vol. XIII: Invitation To A Suicide CD (Tzadik - 2002)

Maaaa - Decay And Demoralization

 Σφυροκοπανημα 'σηψης και εξαχρειωσης' απο τις ενδοχωρες της Ρωσιας και της Πολωνιας. Το αντρογυνο των Maaaa αρεσκεται στο americanoise των mid-90s με τη βρωμια και τα  πενταλια του. Καπου στη μεση χωνεται ενα επωδυνο mastering που -ποιητικη αδεια- pulsedemonοποιει το ηχητικο φασμα. Μετα το τελος του Decay And Demoralization θα θελετε να χωθειτε σε ενα ηχομονωμενο λαγουμι για το υπολοιπο της ζωης σας, δε θα τα καταφερετε και θα γινετε ακομα πιο δυστυχισμενοι. 

Decay And Demoralization CD (Mind Flare Media - 2010)

John Wall / Alex Rodgers - Work 2006-2011

 Η αεροστεγως κλεισμενη συσκευασια υπονοει μη αναστρεψιμοτητα. Απο τη στιγμη που θα ανοιξεις το Work 2006-2011 το cd θα μολυνθει απο τον ατμοσφαιρικο αερα και εσυ απο τoυς μισανθρωπους μονολογους του Alex Rodgers. Σε περιπτωση που εχεις ακουμπησει το zen και μεινεις ανεγγιχτος απο τη λεκτικη χολη, πρωτα απ' ολα σιχαινομαι τη τιποτενια υπαρξη σου και δευτερον τα αιωρουμενα ψηφιακα τζαμια του John Wall περιμενουν με αγωνια το κεφαλι σου. 

Work 2006-2011 CD (Entr'acte - 2011)

Cicciolina Holocaust / Sermonizer - Albeit Albeit / Sibelius Spiders

 'Active Evil is better than Passive Good'

- William Blake -

Albeit Albeit / Sibelius Spiders LP (Forced Nostalgia - 2011)
(The link is removed)

V/A - Giallo

'Paradise is too perfect for humanity'

- Dario Argento - 

Giallo LP (Urashima - 2010)

Graham Lambkin - Amateur Doubles

 Η πιο παραλογη συλληψη της περσινης χρονιας ηχογραφηθηκε μεσα σε ενα Honda Civic απο το Graham Lambkin συν γυναιξι και τεκνοις. Πιο συγκεκριμενα: ο Βρετανος sound artist απολαμβανει μια κυριακατικη βολτα απο τη θεση του συνοδηγου -με το πιτσιρικα στο πισω καθισμα και τη συντροφο της ζωης του Adris Hoyos (Harry Pussy) να τρωει τη πατιλα της κινησης - ενω εχει τοποθετησει μικροφωνα χαμηλης πιστοτητας στο εσωτερικο του αυτοκινητου. 

 Επιφανειακα το Amateur Doubles δεν ειναι τιποτα παραπανω απο μια μουντη αποτυπωση μιας μουντης καθημερινοτητας. Ακουμε τρεις ανθρωπους που ακουνε γαλλικο obscure prog. Ουσιαστικα ομως το album σχολιαζει τη πραξη της ακροασης ενω παραλληλα αισθητικοποιει την αναποφευκτη κοινοτυπια των οικογενειακων στιγμων. Δηλαδη αν η εφηβεια ειναι punk και η μεταεφηβεια post-punk, τοτε η ενηλικη ζωη ειναι musique concrete? Παιζει.

Amateur Doubles LP (Kye - 2011)

Pogrom - Multicultural Degeneration

 Στη πρωτη ακροαση/ματια, το ντεμπουτο full-length του Pogrom φαινεται υπερανθρωπο. Εχεις την εντυπωση πως ο Λιθουανος δημιουργος σουταρει ολη μερα στεροειδη στο περινεο του. Δινοντας ομως περισσοτερη προσοχη στη διαδοχη των κομματιων -απο Grunt-ικο PE σε αφαιρετικους metal junk γριφους και απο εκει σε 80s industrial/noise- παρατηρεις πως το μονο υπερανθρωπο χαρακτηριστικο του Multicultural Degeneration βρισκεται στη καλλιτεχνικη εξελιξη του σημερινου καλεσμενου. Καμμια σχεση με το καφρο του Live και το μπουγιο του Liberal Cunt. Κατα τα αλλα, η συναισθηματικη γκαμα του δισκου ειναι περα για περα ανθρωπινη και αυτο το κανει ακομα πιο καλο.

Multicultural Degeneration CS (Filth & Violence - 2012)

Clinic Of Torture - Sounds Of Torment

 Στη παρουσα φαση ταυτιζομαι απιστευτα με το Sounds Of Torment. Νιωθω πως ολη αυτη η ψυχαναγκαστικη μεταφορα των αρχειων που εξαφανιστηκαν σε αλλο file host, ειναι ενα τεραστιο S/M session μεταξυ εμου και των ομοσπονδιακων. Μαντεψτε ποιος ειναι ο sub της φασης. 

 Αρκετα ομως με τα dramaqueen-ιλικια. Δε χωρανε σε ενα post που θα αναφερει σε λιγες λεξεις απο τωρα τον Aspa τον Ανασκολοπιστη και τα live-στο-studio βασανιστηρια του. Παντως οι πονεμενες κραυγες που λουπαρονται εδω μεσα ακουγονται σα παιδικη χορωδια μπροστα στις δικες μου.

Sounds Of Torment CS (Institute Of Paraphilia Studies - 2007)