Aaron Dilloway - Modern Jester

 Συμφωνα με τις καρτες Tarot, ο Τρελος συμβολιζεται απο τον αριθμο μηδεν. Την αρχη και το τελος. Μπορει να ειναι οτιδηποτε επιλεξει. Κινειται εμπειρικα. Χωρις διανοητικη προσεγγιση. Χαρουμενος. Συνηθως απεικονιζεται με ενα δισακι στη πλατη, παρεα με ενα κατοικιδιο, καθως βαδιζει επικινδυνα στο χειλος ενος γκρεμου. 

 Ο 'Συγχρονος Τρελος' του Aaron Dilloway ειναι τυλιγμενος με χιλιομετρα μαγνητικης ταινιας. Δεν ενδιαφερεται για την οποια αρχη η το αναποφευκτο τελος. Μονο για τις απλωμενες λουπες του. Μπορει να γινει οτιδηποτε επιλεξει. Απο σοβαρος ανταγωνιστης των New Blockaders μεχρι και υποψηφιος για το βραβειο 'σωσιας του Terry Riley'. Θα επρεπε να απεικονιζεται με γλαρωμενο βλεμμα, να βαδιζει επικινδυνα στο χειλος του γκρεμου που χωριζει την Ιδιοφυια απο τη Τρελα. 

Modern Jester 2xLP (Hanson - 2012)

R/S - USA

 'I remember when I was with Special Forces. Seems a thousand centuries ago. We went into a camp to inoculate some children. We left the camp after we had inoculated the children for polio and this old man came running after us and he was crying. He couldn't see. We went back there and they had come and hacked off every inoculated arm. They were in a pile. A pile of little arms. And I remember I cried, I wept like some grandmother. I wanted to tear my teeth out. I didn't know what I wanted to do. And I want to remember it. I never want to forget it. I never want to forger. And then I realized. Like I was shot, like I was shot with a diamond. A diamond bullet right through my forehead. And I thought, My God. The genius of that. The genius. The will to do that. Perfect, genuine, complete, crystalline, pure.'

 - Marlon Brando ως Colonel Kurtz στο Apocalypse Now -

USA LP (Pan - 2011)
(The link is removed)

Conrad Schnitzler - Live '72

 Ταξιδι στο χρονο με τον Αδρονικο Επιταχυντη του Conrad Schnitzler. Ο λαιμος της σκουληκοτρυπας ειναι κατασκευασμενος απο τη ψυχρη μετρονομια που θα δανειστει λιγα χρονια αργοτερα το κακο συναπαντημα του industrial. Αντιστοιχα τσιτατα εχετε πετυχει ανα καιρους σ' αυτο το blog και οσο συνεχιζετε να το επισκεπτεστε θα τα διαβαζετε σε καθε πιθανη παραλλαγη τους, αλλα η ευρηματικοτητα του Live '72 θα σας αποζημιωσει για το χρονο που σπαταλησατε. Δεν εχετε ξανακουσει κατι τετοιο. Το 1972. Ζωντανα. Απο ενα τυπο που φορουσε κρανος με τροποποιημενα μεγαφωνα και ολοσωμες δερματινες φορμες, δηλωνοντας πως θελει να 'break the rock music, to make it kaput'. Οι ρωγμες ειναι προφανεις.

Live '72 2xLP (Further Records - 2011)

Swans - We Rose From Your Bed With The Sun In Our Head

 H ιδεα του live album σχεδον εξ' ορισμου βρισκεται πολυ κοντα στη κουλτουρα των Don't Look Back fests, των remasters και της αναθεωρησης χαμενων 'classics', με η χωρις εισαγωγικα. Κονσερβοποιημενη νοσταλγια περασμενων μεγαλειων για να θυμουνται οι παλαιοτεροι και να μαθαινουν οι νεοτεροι. Ειμαι καθετος στη γνωμη μου και θα την υπερασπιστω ακομα και μπροστα σε ενα υπογεγραμμενο, χειροποιητο, κομπλεξικα περιορισμενο live των Swans. 

 Τεχνικα, η μπαντα σκοτωνει. Ειναι πιο δεμενη και απο το γορδιο δεσμο του μυαλου του Gira. Συναισθηματικα, σαρωνει. Στο Sex God Sex ανατριχιαζα σα γαλοπουλα, στο The Apostate εβλεπα εικονες, στο Eden Prison σκουπιζα σαλια. 

 Κι ομως προτιμαω να φανταζομαι. Δε θελω να εχω αμεση προσβαση σε ολο αυτο. Δε θελω να ανασυρω ενα μυθο με το πατημα ενος κουμπιου ακομα και αν αυτη η δυνατοτητα μου προσφερεται απο το ιδιο το group. Ειμαι ρομαντικος. Εξακολουθω να πιστευω πως ο δημοσιος ευνουχισμος αποτελει μια καλη ιδεα. 

We Rose From Your Bed With The Sun In Our Head 2xCD
(Young God - 2012)

Harumi - s/t

 Επειδη τα τρεχοντα trends υπαγορευουν (λαικιστικη) οργη και (αδιεξοδους) αφορισμους, σκοπευω να αρχισω τις (αρρωστημενα) αισιοδοξες ψυχεδελειες. Ετσι. Για το παρτα. Πατηστε τους εκει που πονανε. Καλως η κακως η δικη σας ευτυχια σημαινει δυστυχια των αλλων. Ανθρωπινη σιχαμενη φυση. 

 Το ομωνυμο, μοναδικο album του Harumi ειναι τοσο φιλοδοξο που μονο το 1968 θα μπορουσε να εχει κυκλοφορησει. Σε οποιαδηποτε αλλη εποχη θα ειχε θεωρηθει παραφουσκωμενο. Μεσα στο κοινωνικο πανικο και τις αναταραχες, αυτο κανει ενα Magical Mystery Tour στην Arable Land. Ουτοπικη psych-pop με παραδοσιακες μουσικες της Απω Ανατολης, στουντιακα κολπακια ακραιου panning με την αισθητικη του θεατρου Noh, δυτικοτροπο freak-out απο ενα νεαρο Ιαπωνα.
 Οσο προχωραμε προς το τελος, ο δισκος σοβαρευει. Φευγει. Χαζευει. Κατρακυλαει σε ενα μπερδεμενο και ασχημο trip. Την εποχη των smileys, ο P-Orridge μιλουσε για αυτο με τα καλυτερα/χειροτερα λογια. Να γιατι. 

Harumi 2xLP (Verve - 1968)

Guilty Connector - First Noise Attack

 Γι' αυτους που θα ανταλλαζαν ευχαριστως το japanoise τους με μια κρανιοεγκεφαλικη κακωση. Εκτος απο τις συνηθεις επιρροες της Ιαπωνικης θορυβολαγνειας, o Kohei 'The Fast' Nakagawa αναφερεται αινιγματικα στους Sabbath, στους Steppenwolf  και στους Cathedral. Παρ' ολα αυτα, το First Noise Attack εχει πιο πολλα κοινα με τον ηχο της τουρμπινας ενος Zero και τη σβελταδα ενος shaolin παρα με ασηκωτη riffολογια. Το μονο βαρυ πραγμα που θα βρειτε εδω μεσα θα ειναι το κεφαλι σας μετα το τελος της ακροασης. Υπεροχα.

First Noise Attack CD (Denshi Zatsuon / Utsu Tapes - 2001)

Costes - Terminator Moule

 29 songs against the ugly stinking cunt

Terminator Moule CD (Costes Cassette - 1992)

Earth - Angels Of Darkness, Demons Of Light II

 Ο Dylan Carlson ειναι τοσο trve που ποναει. Καποιος αλλος στη θεση του θα ηταν πολυ εκνευριστικος. Με τη πρωτη ευκαιρια θα αραδιαζε ηθικολογιες για τη λαιλαπα των ναρκωτικων, τη σωτηρια της ψυχης που ειναι πολυ μεγαλο πραμα και στο τελος μαντεψτε. Ναι, αναφορες στο Θεο. Αυτος φταιει για ολα. Πηρε ανθρωπους σα το Nick Cave και τους εκανε  σα τα μουτρα Του.
 Η αληθεια ειναι πως απο το Hex και μετα, οι Earth χαρακτηριζονται απο τη προοδευτικοτητα ενος amish και την διευρυμενη συνειδηση ενος καλογερου. Ομως ο Carlson παραμενει αξιοπρεπης παιζοντας αυτο που ευχαριστει τον ιδιο και τη μπαντα του. Αυτη ισως να ειναι και η μοναδικη φορα που το Corrupted Delights αναφερεται στην ευχαριστηση χωρις αρνητικους συνειρμους.  Απο αυριο παλι σκατοσυνη.

Angels Of Darkness, Demons Of Light II CD/LP (Southern Lord - 2012)

Oren Ambarchi - Audience Of One

 Κυριε Ambarchi δεν χρειαζεται να ειστε τοσο ταπεινος η απαισιοδοξος. Εφοσον ομως επιμενετε στην αρχικη σας αποφαση, οριστε. Ποσταρω το Audience Of One και ευχομαι ο επομενος δισκος σας να λεγεται 50,000,000 Oren Fans Can't Be Wrong. Το αξιζετε. 

Audience Of One CD (Touch - 2012)

John Zorn - Film Works Vol. XIII: Invitation To A Suicide

 Ενας νεαρος Πολωνος μεταναστης στο Brooklyn κανει αποτυχημενη αποπειρα ληστειας και βρισκεται μπλεγμενος με τη Ρωσικη Μαφια που απειλει να σκοτωσει το πατερα του αν δε βρει μεσα σε ενα 24ωρο δεκα χιλιαδες δολλαρια. Ετσι, δινεται η αφορμη στο πρωταγωνιστη του Invitation To A Suicide να πουλαει εισιτηρια για τη δημοσια αυτοκτονια του και στο John Zorn να ντυσει μουσικα μια λιαν αφανη μαυρη κωμωδια με γλυκοπικρες εσωστρεφεις μελωδιες. Αν δε σας πιασει απο το πρωτο τριλεπτο, βουτηξτε απο τον 666ο οροφο. Θα φροντισουμε να ειμαστε ολοι εκει.

Film Works Vol. XIII: Invitation To A Suicide CD (Tzadik - 2002)

Maaaa - Decay And Demoralization

 Σφυροκοπανημα 'σηψης και εξαχρειωσης' απο τις ενδοχωρες της Ρωσιας και της Πολωνιας. Το αντρογυνο των Maaaa αρεσκεται στο americanoise των mid-90s με τη βρωμια και τα  πενταλια του. Καπου στη μεση χωνεται ενα επωδυνο mastering που -ποιητικη αδεια- pulsedemonοποιει το ηχητικο φασμα. Μετα το τελος του Decay And Demoralization θα θελετε να χωθειτε σε ενα ηχομονωμενο λαγουμι για το υπολοιπο της ζωης σας, δε θα τα καταφερετε και θα γινετε ακομα πιο δυστυχισμενοι. 

Decay And Demoralization CD (Mind Flare Media - 2010)

John Wall / Alex Rodgers - Work 2006-2011

 Η αεροστεγως κλεισμενη συσκευασια υπονοει μη αναστρεψιμοτητα. Απο τη στιγμη που θα ανοιξεις το Work 2006-2011 το cd θα μολυνθει απο τον ατμοσφαιρικο αερα και εσυ απο τoυς μισανθρωπους μονολογους του Alex Rodgers. Σε περιπτωση που εχεις ακουμπησει το zen και μεινεις ανεγγιχτος απο τη λεκτικη χολη, πρωτα απ' ολα σιχαινομαι τη τιποτενια υπαρξη σου και δευτερον τα αιωρουμενα ψηφιακα τζαμια του John Wall περιμενουν με αγωνια το κεφαλι σου. 

Work 2006-2011 CD (Entr'acte - 2011)

Cicciolina Holocaust / Sermonizer - Albeit Albeit / Sibelius Spiders

 'Active Evil is better than Passive Good'

- William Blake -

Albeit Albeit / Sibelius Spiders LP (Forced Nostalgia - 2011)
(The link is removed)

V/A - Giallo

'Paradise is too perfect for humanity'

- Dario Argento - 

Giallo LP (Urashima - 2010)

Graham Lambkin - Amateur Doubles

 Η πιο παραλογη συλληψη της περσινης χρονιας ηχογραφηθηκε μεσα σε ενα Honda Civic απο το Graham Lambkin συν γυναιξι και τεκνοις. Πιο συγκεκριμενα: ο Βρετανος sound artist απολαμβανει μια κυριακατικη βολτα απο τη θεση του συνοδηγου -με το πιτσιρικα στο πισω καθισμα και τη συντροφο της ζωης του Adris Hoyos (Harry Pussy) να τρωει τη πατιλα της κινησης - ενω εχει τοποθετησει μικροφωνα χαμηλης πιστοτητας στο εσωτερικο του αυτοκινητου. 

 Επιφανειακα το Amateur Doubles δεν ειναι τιποτα παραπανω απο μια μουντη αποτυπωση μιας μουντης καθημερινοτητας. Ακουμε τρεις ανθρωπους που ακουνε γαλλικο obscure prog. Ουσιαστικα ομως το album σχολιαζει τη πραξη της ακροασης ενω παραλληλα αισθητικοποιει την αναποφευκτη κοινοτυπια των οικογενειακων στιγμων. Δηλαδη αν η εφηβεια ειναι punk και η μεταεφηβεια post-punk, τοτε η ενηλικη ζωη ειναι musique concrete? Παιζει.

Amateur Doubles LP (Kye - 2011)