Kleistwahr - Myth

 Στο Μουσειο Aφυσικης Ιστοριας του Industrial, μεσα στο μπουντρουμι με τα Power Electronics εκθεματα βρισκεται σε περιοπτη θεση το wasp synth του Gary Mundy. Αυτο το δυσχρηστο κομματι εξοπλισμου στραγγαλιστηκε απο τις πολλαπλες προσωπικοτητες του ιδιοκτητη του, ειτε στο ονομα των Ramleh, ειτε για τo incognito περασμα των S.P.I.T.E., ειτε για το εφηβικο ξεσπασμα του Myth. 

 Μεσα στα 5 κομματια του πρωτου album του Kleistwahr αχνοφαινεται η υπερφορτωση effects που θα χρησιμοποιηθει μεχρι κορεσμου την επομενη χρονια στο Hand Of Glory. Ασπρομαυρη αστικη ψυχεδελεια, ασχετα και αν στη θεα της λεξης απο ψ ανατριχιαζουν οι πιο πολλοι απο εσας. Απαραιτητα μαθηματα ιστοριας.

Myth LP (Harbinger Sound - 2011)

Never Say When: 30 Years Of Broken Flag

 Εφοσον βγηκα ζωντανος και με σωας τας φρενας απο αυτο το τριημερο, μπορω να πω με σιγουρια πως ειμαι ικανος να επιβιωσω σε περιπτωση χημικου πολεμου. Και αυτο σας το λεει ενα μυγιαγγιχτο ανθρωπακι ετσι. Μεσα στο απαραδεκτο hostel απεκτησα αντισωματα για ολες τις γνωστες και αγνωστες ασθενειες που παιζουν στο πλανητη. Ομως παρα τη ταλαιπωρια και την ανοθευτη κουραση, η απιστευτη παρεα, η guinness και o ΘΟΡΥΒΟΣ, οδηγησε το ωραιοτερο δωρο που μου εχουν κανει ποτε (aka αυτο το ταξιδι) σε εμπειρια ζωης.

1η μερα.

 Sewer Election/Treriksroset: Γνησιο pedal noise, κατι σα tribute στον M.S.B.R., με λιγοστα scrap τσιριγματα. Η φαση εληξε με τον Carlsson πανω στα μπλιμπλικια του. Ευγε.

 Le Syndicat: Ενα απο τα set που δε πολυκαταλαβα. Καμμια σχεση με το βοθρο του πρωτων δισκων τους. Τυχαια laptop electronics που μαλλον δε ξεμπλεκονται ευκολα. 

 Con-Dom: Απο εδω και περα το festival ξεκινησε για μενα. Ο Dando εχει τη σκηνικη παρουσια ενος Iggy Pop χωρις τους κοιλιακους, τις φλεβες στο κουτελο του Peter Brotzmann και τα αυτια ενος hobbit. Ο ηχος ηταν αξεπεραστος με τα γνωριμα υποβρυχια φωνητικα να γινονται ενα με τους παλμους που τριζουν το πατωμα. Τρομος. 

 Skullflower: Οι συχνες στασεις στο bar και στο merchandise σταματουν για να κανω το απαραιτητο προσκυνημα στο Matthew Bower. Η ασκητικη φιγουρα του (ηρωινομανης μοναχος με surfer dude διαφευγουσες) φοραει χοντρο στρατιωτικο jacket μεσα στην αφορητη ζεστη. Αποφευγει καθε οπτικη επαφη με το κοινο. Για το πρωτο 15λεπτο, το group επικαλειται τη περιοδο του Malediction αλλα μη παιρνετε και πολυ στα σοβαρα αυτα που γραφω. Ημουν πολυ εκστασιασμενος για να θυμαμαι. Στο δευτερο μερος του set, o Bower πιανει μικροφωνο, ισως και μετα απο 25 χρονια για να ξεκινησει τη proper βουτια στα βαθια. Κατι σαν Pure χωρις τo ritual. Θα χρειαστει να παραφρασω το group για να περιγραψω τι εγινε στο κεφαλι μου. Drowned in a pool of shit. 
 Ramleh (PE Set): Μια απο τις καλυτερες εμφανισεις του τριημερου, αν και αυτο δε θα επρεπε να προκαλει καμμια εκπληξη. Η ιστορικοτητα του group ειναι αδιαμφισβητητη και εκεινη τη μερα δικαιολογησαν το γιατι. Πισω απο τα τρεμαμενα synths κρεμιοταν ενας πανυψηλος και σαφως τρακαρισμενος Mundy. H γοητεια των Ramleh βρισκοταν ανεκαθεν στην αμηχανη απογνωση που εξεπεμπαν καθως απεφευγαν τη παραδοσιακη ερμηνεια του alpha male που κυνηγαει θηραματα και ευτυχως δεν αλλαξε τιποτα μετα απο σχεδον 30 χρονια. Θα τους θυμαμαι για αλλα τοσα. 

2η μερα

 Kleistwahr: 15λεπτη solo εμφανιση του Mundy, σαφως πιο επιθετικη αλλα το ιδιο μαζεμενη. Ο τυπος πρεπει να μενει σε bunker και να εχει σοβαρα θεματα αγοραφοβιας αφου μετα απο καθε set εξαφανιζεται. 

 Lettera 22: 180 μοιρες μακρια απο τη δισκογραφικη τους δουλεια. Το ηχητικο αντιστοιχο ενος καυγα 45 μεθυσμενων Ιταλων εξω απο σχολη πολεμικων τεχνων. Σε κανουν συμμαχο με το καλημερα. 

 M.T.T.: Δε θυμαμαι και πολλα, μαλλον δε θα μου εκαναν και τρελη εντυπωση. 

 J.F.K.: Καυλιαρικο noise-rock, δυο κιθαρες-μπασο-drum machine-γιναμε. Απαιτω την αμεση κυκλοφορια του live σε lp. Πιο κοντα σε Amphetamine Reptile παρα σε Broken Flag. 

 Black Sunroof!: Voltiguers με Cindytalk. Μια μαυρη τρυπα ομορφιας. O Gordon Sharp κερδιζει τα βλεμματα αλλα για λαθος λογους. Οταν κοιταξεις πισω απο τη παρενδυτικη περσονα, βλεπεις ενα ευθραυστο πλασμα με pencil δερματινη φουστα και balls the size of Texas. 

 Grunt: Αισθητικη υπερβαση. Βρισκομαστε υπο το καθεστως Aspa. Καθε κινηση, καθε ηχος, καθε ανασα ειναι ενα προμελετημενο εγκλημα. Το εχω βουλωσει και απλα ακουω.

 Esplendor Geometrico: Το πρωτο live των Ισπανων στην Αγγλια εξελιχθηκε σε rave. Γνωριζουν αψογα τη τεχνη του ρυθμου και ακριβως γι' αυτο μερικοι τους εθαψαν στα forums σα σκατενιο EBM. Εγω παλι περασα αψογα.
 Consumer Electronics: Εχω ενα μικρο κολλημα με Whitehouse. Οποτε μη περιμενετε να γινω αντικειμενικος για το γλοιωδες show του αξιοτιμου κυριου Best. Το μουνι. Με το που βγηκε στη σκηνη ξεκινησε τα μπινελικια. Εμεινε ημιγυμνος, ετριβε τις ρωγες του, το καυλι του, απεφευγε μπουκαλια, εφτυνε το κοινο, μπηκε στο πιο σιχαμενο -αρα και πιο ταιριαστο- ρολο για τη περισταση. Προτεινω σε οσους θαυμαζουν μεσηλικες rock'n'roll stars που τραγουδανε χιλιοπαιγμενες μπαλαντες για ζευγαρωμα με ξεκουμπωτα πουκαμισα και γραμμωμενους κοιλιακους, να τρεξουν στο επομενο live των Consumer Electronics. Bonus της βραδιας: οι καυλαντες του κωλογερου με τη Sarah Froelich. Παιζει να ηταν και η καλυτερη συναυλια της ζωης μου. Θα αποφασισω πιο ψυχραιμα αλλη στιγμη. Τωρα θελω να τη θυμαμαι ετσι. 

3η μερα

 Tommi Keranen: Δυστυχως μπηκα στο venue 10 λεπτα μετα την εναρξη. Αυτη ειναι αλλωστε και η μερα που το σωμα μου γινεται κουρελι απο τη κουραση. Με καλυτερη διαθεση νομιζω πως θα ειχα εκτιμησει περισσοτερο τις καφριλες του. Κατι σαν προσγειωμενος Astro.

 Vortex Campaign: Αν δεν ειχα ακουσει το split με Coil και TNB θα γουσταρα. Free/improv/noise/τιποτα μπροστα σε ενα κοινο που ζεχνει αντριλα. Εχασαν τρελη ευκαιρια. 

 Putrefier: Περισσοτερο Mark Durgan. Live concrete electronics. Καθ'ολη τη διαρκεια ειχα ενα τεραστιο ερωτηματικο πανω απο το κεφαλι μου.

 Sigillum S: Η ατμοσφαιρα βαρυνε αποτομα. Το group εχτισε σιγα-σιγα ενα κινηματογραφικο death industrial μνημειο απο ψηφιακη μαζα και μακαβρια video projections. Δεος. 

 Giancarlo Toniutti: Επρεπε να βγαλω το σκασμο. Με επιασε ακατασχετη παρλα. Παρ'ολα αυτα ο Toniutti εδειξε πως δεν εχει μεινει κολλημενος στο παρελθον. Φανταστειτε τον Daniel Menche μεσα σε κρεματοριο. Υπεροχος.

 Club Moral: Ο art αερας του ντουετου δεν ευδοκιμησε. Σε καποιο αλλο πλαισιο θα ηταν headliners. O Danny Devos βουτουσε το κεφαλι του σε ενα κουβα με νερο ενω προσπαθουσε να απαγγειλει κατι για ενα "prelude to a motocycle accident". Μετα ετρωγε λουλουδια, τα βαραγε στα μουτρα του και στη συνεχεια βουτηξε στο κοινο για μια ακρως πειστικη μιμηση επιληπτικης κρισης. 

 Ramleh (rock set): Ειμαι ψοφιος. Νεκρος. Και λιγο ζαλισμενος. Αποφασιζω να κατσω στο πατωμα. Ακομα θυμαμαι τις δονησεις στα πελματα μου. Το κοινο δε ξετρελαθηκε. Θα τους εβλεπα να κοπανιουνται. 

 The New Blockaders: Εφυγα πριν βγουν. Ναι. Το εκανα. Δε το μετανιωσα. Προτιμησα το μυθο απο τη πραγματικοτητα.  Τα κανω κατι τετοια στον εαυτο μου. Δε ξερω γιατι. Οπως δε ξερω γιατι εκατσα να γραψω ολα τα παραπανω. Δε προσφερουν τιποτα σε κανενα. Δεν αφορουν κανενα. Τα κανω κατι τετοια στον εαυτο μου. Never Say When. 

KTL - V

 Ακομα και αν το ενδιαφερον του dynamic duo των KTL παραμενει στραμμενο στα χαμηλοτατα στρωματα του ηχητικου φασματος, το πεμπτο album τους ακουγεται εντελως διαφορετικο. Το project παρατησε τη μαυριλα. Τωρα ασχολειται με το εκτυφλωτικο λευκο. Η προσφατη κολλα του Stephen O'Malley για την ευρωπαικη avant-garde βγαζει το καπελο στο σκληροπυρηνικο μινιμαλισμο της Eliane Radigue, με ανατριχιαστικα εγχορδα που γρατζουνιζουν το μαυροπινακα του Gavin Bryars. Ο Peter Rehberg υπογραμμιζει το χαος με διακριτικα ηλεκτρονικα, συντονιζει τον ογκο αλλα αφηνει το μεγαλειο να απλωθει. Σε λιγα χρονια απο τωρα, θα μιλαμε για το V στον υπερθετικο βαθμο. Προς το παρον, ας το βαλουμε στη λιστα με τα καλυτερα του '12. 

V 2xLP (Editions Mego - 2012)

Atrax Morgue - Exterminate

 Η ηρωικη εξοδος του Marco Corbelli εδωσε στο ηδη ογκωδες εργο του τονους ειδικου βαρους που πλεον εξαργυρωνονται στο χρηματιστηριο του discogs με χοντρα λεφτα. Για να αποκτησεις αυθεντικες κασετες αμφιβολης καταστασης, πρεπει να τα σκασεις και καθε φορα που καποιος κανει buy now, αισθανομαι πως ο Atrax Morgue στραβωνει ακομα πιο πολυ το πλεον γεματο απο σκουληκια σπασμενο μουτσουνι του.

 Εχοντας λοιπον ΑΥΤΗ τη μουρη κατα νου, προσπαθηστε να ακουσετε το Exterminate στα σοβαρα με full εξοπλισμο, σβηστα φωτα, ακουστικα κτλ. Ρε το εβαλα χθες το βραδυ για να πεσω και κατεληξα να χαζογελαω μονος μου. Αυτο ειναι δισκαρα. Εγω φταιω που εφαγα κολλα. Το ενθετο του LP γραφει: THE PRICE WE PAY FOR EXISTENCE IS NO-EXISTENCE. Θα μου επιτρεψετε να γελασω λιγο στο μεσοδιαστημα.

Exterminate LP (Urashima - 2012)

A Day Before - Residues

 Με αφορμη τη Record Store Day, το Junk Records και το οικιακο label του, Υψικαμινος κυκλοφορησαν σε 20 αριθμημενες κοπιες το ντεμπουτο του μεταβιομηχανικου project A Day Before.

 To Residues παλινδρομει μεταξυ οργανικου και τεχνητου, βαφτιζοντας αγρια μελαγχολικες ακουστικες φρασεις μεσα σε δεξαμενες επιτοπιων ηχογραφησεων κινητηρων πλοιων και βαριας βιομηχανιας. Η ακροαση του εργου αφηνει την επιγευση ενος πρωιμου Vinenza που προσπαθει να βρει το τελος στον οριζοντα των Flying Saucer Attack η της πιθανης συνεργασιας του Caretaker με τους Labradford. Πανεμορφο.

Residues CD-R (Υψικαμινος - 2012)

The Rita - The Rack

 Η βιαιοτητα του ερωτισμου Η ερωτικοποιηση της βιας δεν ειναι σε καμμια περιπτωση καινουργια αισθητικη προταση στο ευρυτερο industrial underground, απλα τις πιο πολλες φορες εκτελειται χοντροκομμενα, με αναμασημενες ιδεες που εχουν μηρυκασει οι πρωτοποροι της φασης καμμια 30αρια χρονια πριν. 

 Στα χερια των περισσοτερων, η χρηση και η αναχρηση field recordings ακονισματος μαχαιριων και τριβης γυναικειων καλσον θα ακουγοταν επιτηδευμενα ενοχλητικη, λες και το ακροατηριο θα κοκκινησει απο ντροπη. Στα χερια ομως του Sam McKinley, οι ηχογραφησεις υπερβαινουν τις τακτικες του σοκαρισματος. Γινονται τροφη του αναγλυφου κολοσσιαιου HNW του και οπως διαπιστωσα απο κοντα στο χθεσινοβραδινο live του, τον φερνουν ολο και πιο κοντα στη διαχρονικη Τεχνη που κοχλαζει μεσα στα παθη της.

The Rack CD (Handmade Birds - 2011)

Prodeath / Silent Abuse / Bizarre Uproar - Live 16.9.2011

 'Where there is a stink of shit, there is a smell of being'

- Antonin Artaud -

Live 16.9.2011 CS (Filth & Violence - 2012)

Code Of Silence - Untitled

 Η παραβιαση του Κωδικα Σιωπης της Filth & Violence τιμωρειται με θανατο. Ετσι, οι Code Of Silence τηρουν την omerta του label και κρατουν τις προσωπικοτητες τους μακρια απο  το ημιφως των forums, επιλεγοντας ως μοναδικη επικοινωνιακη τακτικη τον ΩΜΟ θορυβο της πρωτης ατιτλης κασετας τους. 

 Καπου εδω, μπορουν οι καραβαναδες του harsh noise να αρχισουν τις παραρες φαση 'εδω μοιαζει με Rape, εκει θυμιζει Taint', οι τουριστες να τρεχουν πανικοβλητοι προς τα γραφεια της Διεθνους Αμνηστιας και εγω να παρακολουθω χαιρεκακα το πανικο.

Untitled CS (Filth & Violence - 2012)

Fossils / Darksmith - Million Year Spree

 Μεσω των εκατονταδων καλλιτεχνων που ευαγγελιζονται το τιποτα, εχουμε φτασει στο σημειο που μπορουμε να αναφερομαστε σ' αυτο με κοσμητικα επιθετα, δινοντας του -αν ειναι ποτε δυνατον- μορφη και σχημα, φωνη και υπαρξη. Χανουμε το νοημα? Μα ποιος ειπε πως πρεπει να το βρουμε. 

 Τρανταχτο παραδειγμα ειναι το Million Year Spree, μια split σπουδη πανω στις εκφανσεις του κενου. Χωρις πολλα-πολλα, ο Fossils ενοχλει την ανυπαρξια σα κουνουπι και προκαλει θολες αναταραξεις στη επιφανεια της. Το b-side του Darksmith πιθηκιζει τα καμωματα του back catalogue της American Tapes. Νo-fi ηλεκτρακουστικα. Επιπεδοι βομβοι. Μastering του Jason Lescalleet. Υπεροχο τιποτα. 

Million Year Spree LP (Kye - 2011)

Pelican Daughters - Fishbones And Wishbones

 Πλεον θεωρουμε δεδομενες τις μουσικες παρτουζες μεταξυ φαινομενικα ασυμβατων ιδιωματων αλλα ξεχναμε πως το δικαιωμα στο ομαδικο genre sex αποκτηθηκε απο το post punk. Τωρα ο καθενας περηφανευεται πως εχει η ξερει τη ταδε τοσο προοδευτικη μπαντα που παντρευει το black metal με το shoegazing και τη polka η το paisley underground με τα ηπειρωτικα μοιρολογια, περιφερομενος σα το Χριστοφορο Κολομβο που εχει πιασει το Παπα Βενεδικτο ΙΣΤ' απο τα αρχιδια.

 Για να μη βιαιοπραγησεις, βαλτον μπροστα στο 20 Jazz Funk Greats, στο Seven Songs, στο Υ, στο Desire. Ακομα και στο Fishbones And Wishbones των Αυστραλων Pelican Daughters. Αν παραμεινει με κλειστο το στομα, cool κ' ετσι, τοτε μπορεις να αυτοσχεδιασεις με τα δοντια του και τη σκουριασμενη ταναλια σου.

Fishbones And Wishbones LP (Forced Nostalgia - 2011)

Death In June - But, What Ends When The Symbols Shatter?

But, What Ends When The Symbols Shatter?

 When life is but disappointment

And nothing is amusing

The one wild hunt

For loneliness

Is a life without god

Is an end without love

Soulless today

And soulless tomorrow

We struggle for the joy

Oh, we struggle for the joy

That life is haunted by

Its memories - it's meaninglessness

Yearn to be gathered, cracked and saved

A thought for a life time

A thought for a night time

But, what ends when the symbols shatter?

And, who knows what happens to hearts?

But, what ends when the symbols shatter?

And, who knows what happens to hearts?

But, What Ends When The Symbols Shatter? CD 

(New European Recordings - 1992)

Darkthrone - Sempiternal Past: The Darkthrone Demos

Τὴν κοινὴν Ἀνάστασιν πρὸ τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος, 
ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τὸν Λάζαρον, Χριστὲ ὁ Θεός· 
ὅθεν καὶ ἡμεῖς ὡς οἱ παῖδες, 
τὰ τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, 
σοὶ τῷ Νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν· 
Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις, 
εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου.

(Πρωτο θριαμβικο απολυτικιο της Κυριακης των Βαιων) 

Sempiternal Past: The Darkthrone Demos 2xLP/CD (Peaceville - 2012)

Nurse With Wound - Second Pirate Session: Rock'N Roll Station Special Edition

 'Madness is to think of too many things in succession too fast, or of one thing exclusively.'

- Voltaire -

Second Pirate Sessions: Rock'N Roll Station Special Edition 2xCD
(United Dairies - 1998)

Captain Beefheart & His Magic Band - Bat Chain Puller

 Μπερδεμενα συναισθηματα. Απο τη μια στραβωνω αφανταστα που η καβατζοπουστια της οικογενειας Zappa οδηγησε στην επισημη κυκλοφορια του Bat Chain Puller, ενα album που ο ιδιος ο Beeheart ειχε αποφασισει να μεινει κλειδαμπαρωμενο στα ντουλαπια του χρονου -και της καβατζοοικογενειας Zappa. Απο την αλλη, εχω το προνομιο να ακουσω για πρωτη φορα ενα θρυλικο δισκο με κανονικη μιξη, αφου τα δεκαδες bootlegs που παιζουν τριγυρω ακουγονται σχεδον ανωδυνα. Εδω η φαση ειναι τοσο αιχμηρη οσο οι Royal Trux του Thank You η ακομα καλυτερα οσο οι Prime Time στο Dancing In Your Head. Μπερδεμενα συναισθηματα. Αριστουργηματικη μουσικη. 

Bat Chain Puller CD (VAULTernative - 2012)

Cattle Mutilation - Vieh-Verstümmelung (Richtlinien)

 Επρεπε να περασω πανω απο εκατονταδες αχρηστων προσκλησεων, συνειδητοποιημενων ενημερωσεων, κλισαρισμενων αποφθεγματων, κλησεων πολιτικης αφυπνισης και κακων τραγουδιων για να φτασω στο inbox του facebook και να παραλαβω το Vieh-Verstummelung (Richtlinien)  απο τον ιδιο το καλλιτεχνη. Μεγαλη η Χαρη σου και ακομα πιο μεγαλο το ονομα σου. Cattle Mutilation. 

 Μουσικα, το ντεμπουτο του εν λογω κυριου τοποθετειται καπου μεταξυ Cold Meat Industry και Cold Spring γωνια με εντυπωσιακη χρηση χαμηλοτατων μπασων και samples που ενω δε γνωριζω τη προελευση τους, κατι μου λεει πως δε βρισκονται εκει τυχαια.  Θα προτεινα στα παραπανω labels να τσιμπησουν το συντομοτερο τον Cattle Mutilation μπας και δουν καμμια μαυρη μερα.

Υ.Γ. Εδω οφειλω να ευχαριστησω τον Billes Blackk για την ευγενικη χορηγια του. Σου ευχομαι ο,τι χειροτερο. 

Vieh-Verstümmelung (Richtlinien) CD-R (Final Trauma Recordings - 2012)