Xenophobic Ejaculation - Victory

Εχω παρατηρησει πως η ικανοτητα μου να τσαντιζω το κοσμο εχει φθαρει. Εχετε συνηθισει τις μαλακιες μου. Μεταξυ μας, και εγω θα με ειχα βαρεθει. Το γοητρο μου με αναγκαζει λοιπον να βγαλω απο το μανικι το Victory των Xenophobic Ejaculation. Με συγχωρειτε, αλλα εσεις φταιτε. Δεν εχω λαβει ουτε ενα hatemail τον τελευταιο καιρο. Τι σκατα? Ελπιζω τιτλοι οπως "Sieg Hail" και "White Power White Victory" να σας θορυβησουν. Εστω η καυλοφωναρα του Passi Markkula να σας ανατριχιασει. Αλλιως και στραβα παει ο γιαλος και στραβα αρμενιζουμε.

Victory LP (Filth & Violence - 2010)

Ghedalia Tazartes - Ante-Mortem

To νεο album του Ghedalia Tazartes κυκλοφορει επισημα αυριο απο την Hinterzimmer Records. Το rip αργησε πολυ να διαρρευσει στο διαδικτυο. Οπως ακριβως αργησε και η φημη του τρελαρα Γαλλου να εντυπωθει στη συλλογικη συνειδηση των μουσικων και ακροατων σαν σημαντικη επιρροη σε οτιδηποτε αξιζε στα τελη του 70. Οι φωνητικες ικανοτητες του Tazartes βαλσαμωνονται μεσα σε lo-fi λουπες που τον μεταμορφωνουν αλχημικα σε πολλαπλες προσωπικοτητες. Τα 25 tracks του Ante-Mortem θελουν γερα νευρα. Ακουγοντας το γινεσαι κοινωνος ενος αρχεγονου εξορκισμου που τη μια εχει για background σπασμενη tarantella και την αλλη doom/drone επικλησεις. Σε καποιο πιθανο chat στο msn θα το χαρακτηριζα ποιητικη αδεια ως wtf. Εδω, θα πω ευγενικα πως ειναι εκκεντρικο. Τουλαχιστον.

Ante-Mortem CD (Hinterzimmer Records - 2010)

Ashtray Navigations - A Monument To British Rock

 Aν και δεν πηγαινω πλεον σε συναυλιες, την επομενη εβδομαδα λεω να βγω απο το λαγουμι μου για να επισκεφτω την εγκαταλειμμενη neverland του κυριου Phil Todd aka Ashtray Navigations. To ουσιαστικα μονομελες drone/psych/noise project αφαιρει την πολυχρωμια της ψυχεδελειας απο τις κογχες των ματιων της, κρατωντας μονο το γκριζο βομβο και τους επιθανατιους stoned ρογχους του κουφαριου της. Σκεφτειτε LaMonte Young και Hototogisu, οχι Hapshash & The Coloured Coat. Με λιγα λογια, taking drugs to make music to take drugs to. Οι κυκλοφοριες ειναι ηδη αμετρητες, οποτε postαρω το A Monument To British Rock ενδεικτικα. Ετσι, επειδη ο τιτλος του σκοτωνει.

A Monument To British Rock 2xCD-R (Memoirs Of An Aesthete - 2006)

Deathroes - Final Expense

  Φευγοντας σημερα απο τη δουλεια, ειχα την αναγκη να ακουσω κατι πραγματικα ασχημο. Κατι που να υπερκαλυψει το δηθενισμο των πελατων και προπαντως την υποκρισια των συναδελφων. Το κλιμα δεν με αφηνε να αναπνευσω, με το ζορι καταφερα να βγαλω το γαμημενο 8ωρο. Ακομα και η ψοφια κατσαριδα που βρηκα πισω απο τα υποπροιοντα της βιτρινας ηταν σε καλυτερη κατασταση απο μενα. Το Final Expense των Deathroes καλωσοριστηκε απο τα ταλαιπωρα αυτια μου μολις σχολασα. Ειναι ενα χαρακτηριστικο δειγμα αμερικανικης αντικοινωνικης harshιλας, φτιαγμενο για να παιζεται δυνατα, καθως τετραγωνιζεις κυκλους, διασχιζοντας βιαστικα τα πεζοδρομια με κατεβασμενο το κεφαλι, οταν βλεπεις απο μακρια αχωνευτους γνωστους.

Final Expense LP (No Fun Productions/Misanthropic Agenda - 2007)

Vomir / Paranoid Time - Adoration Of The Faceless Woman

Καθομαι μπροστα απο τον υπολογιστη εδω και 20 λεπτα και δεν βρισκω κατι να γραψω. Οχι πως θα σας νοιαξει κιολας. Ουτως η αλλως τα βιαστικα κειμενα του Corrupted Delights ειναι συνοδευτικα στη μουσικη και οχι το αντιθετο. Βρισκονται εκει για να σας απασχολουν μεχρι να κατεβει το εκαστοτε album, χωρις να βλαστημησετε την ωρα και τη στιγμη που μπηκατε εδω μεσα. Αλλα και να ειχα να γραψω εστω κατι για το Adoration Of The Faceless Woman, τo στρατευμενο HNW του Vomir και του Paranoid Time θα ειχε απομυζησει την διαθεση μου. Οπως ακριβως τωρα. Η μηπως τελικα τα καταφερα? Εχω μπερδευτει.

Adoration Of The Faceless Woman CD-R (Militant Walls - 2006)

Zeitkratzer & William Bennett - Whitehouse Electronics

 Κοριτσια φορεστε πανες. H ορχηστρα των Zeitkratzer συνεργαζεται με τον William Bennett των Whitehouse και επανεκτελει κομματια της μεγαλυτερης power electronics μπαντας EVER. Και δεν θελω μαλακιες του τυπου "πατε Bennett ξεπουληθηκες και την ειδες τεχνη" γιατι μπορω να σας εγγυηθω πως το αποτελεσμα ειναι πραγματικα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ και βαζει κατω το 99% των αντιστοιχων κυκλοφοριων του 2010. Ευχομαι με ολη μου τη δυναμη το Whitehouse Electronics να παρουσιαστει σε ολα τα μεγαρα μουσικης ανα το κοσμο μπροστα σε σφιχτογραβατωμενους σοβαροφανεις κυριους και στις ανοιχτομυαλες κυριες τους. Συμφωνικος οργανωμενος θορυβος που προκαλει συσπασεις του παχεος εντερου.

Whitehouse Electronics CD (Zeitkratzer Records - 2010)

(The link is removed due to request)

Merzbow - Batztoutai With Memorial Gadgets

 Θα τολμησω να βαλω στα tags το label musique concrete. Θα το κανω χωρις τυψεις, περιμενοντας το junk folder του mail μου να γεμισει απο μηνυματα παραδοσιακων fans (οξυμωρο?) του Akita-san. Αλλα ακουγοντας το Batztoutai With Memorial Gadgets -πλεον θεραπευμενος απο τον κιτρινο πυρετο που προξενει η συνεχης εκθεση στη μεγαλειοτητα του Merzbow- διακρινω σημεια και τερατα απο τη δισκογραφια του Luc Ferrari και του Pierre Henry. Υπαρχουν καποιες σποραδικες στιγμες που υπονοουν την καφριλα των 90s, αλλα εδω βρισκομαστε ακομα στο 1986 που τα cut-ups αποτελουν την μεγαλη attraction του Masami. Με το μαχαιρι στο λαιμο, θα το εβαζα ανετα στο top 3 με τα καλυτερα albums του. Διπλα στο 1930 και το Pornoise φυσικα!

P.S. This is the original 2xLP version of the album. It's significantly different from the 2xCD reissue. 

Batztoutai With Memorial Gadgets 2xLP (RRRecords - 1986)

Eric Lunde - Ootheka

Η προσφατα αναζωογονημενη καριερα του Eric Lunde σηματοδοτηθηκε απο την εκδοση 5 cd-r στο label του, Trait Media Works. To Ootheka ξεναγει τον ακροατη στις τρεχουσες εξερευνησεις του ιστορικου noise artist. Τα αξιοθεατα περιλαμβανουν ωμα power electronics, σκορπιες industrial εξαρσεις παλαιας σχολης, αυτοαναφορικα spoken word περασματα που ανακρινουν την διαδικασια ηχογραφησης της πειραματικης μουσικης και αποπροσανατολιστικα lo-fi tape manipulations. To ιδιοσυγκρασιακο assemblage του Lunde εχει μεσα του τρομαχτικο ογκο ιδεων, που αν καλλωπιστει εστω και λιγο, θα χασει αυτοματα την επιτηδευμενα ερασιτεχνικη γοητεια του.

Ootheka CD-R (Trait Media Works - 2010)

Thorns Ltd. - 0.0 Santa Fe

 Το Κακο εξελισσεται. Ακολουθει τον συγχρονο κοσμο η ακομα καλυτερα τον δημιουργει, ζει και αναπνεει παρασιτικα απο τις κραυγες των απιστων, φοραει κομψα κοστουμια και πολεμαει τον κοσμο της τεχνης εκ των εσω. Οι Thorns Ltd., οντας η black/drone/noise ερωμενη του Νορβηγου Jon Wesseltoft (μελος των cult blacksters Thorns) εισβαλλει στη Biennale της Santa Fe, κατασκευαζοντας μια εγκατασταση που αναπαραγει επι 6 μηνες ασταματητα ενα κολοσσιαιο σκατοψυχο track. Oι δυο κασετες του 0.0 Santa Fe αποτελουν μονο μια παγωμενη διωρη ματια στο υπερφιλοδοξο εργο του Wesseltoft που δεν εχει να ζηλεψει τιποτα απο τις αντιστοιχες δουλειες του Florian Hecker η των Sunn O))). Οι καιροι ευτυχως αλλαξαν. Οι επικλησεις ειναι passe. O Σατανας αποκρινεται εξισου γρηγορα στην εντολη download now.

0.0 Santa Fe 2xCS (TWR Tapes - 2009)

Nord - Ego Trip

Το Ego Trip ειναι αισιως 25 ετων. Τα δυστοπικα synth drones του Hiroshi Oikawa εξεπεμψαν τον ηχο του μελλοντος, οπως ακριβως το ειχε οραματιστει ο Conrad Schnitzler, o Philip K. Dick, ο Ridley Scott πριν απο αυτον. Γκριζο με επιχρωμιομενες λεπτομερειες και στοιχειωδεις ανθρωπινες λειτουργιες που τεινουν να εκλειψουν κατω απο το βαρος της αυτοματοποιησης. Οι 100 αυθεντικες κοπιες του μεγιστου αυτου εργου ηταν δραματικα λιγες για να ικανοποιηθουν οι απανταχου συλλεκτες-καταπιολες, οποτε η προσφατη bootleg επανακυκλοφορια απο την πολυ γνωστη σε ολους μας PCP Records εφτασε πριν 2 χρονια στα χερια μου σαν αποστολη βοηθειας της Unicef σε βομβαρδισμενο χωριο. Η σκια που βλεπετε στο αριστερο σημειο του εξωφυλλου ειναι στην ουσια μια λωριδα απο γυαλοχαρτο. Η εκδικηση του Nord σε οσα LP εχουν την ατυχια να βρισκονται μπροστα του στην αλφαβητικη σειρα της δισκοθηκης σας.

Ego Trip LP (PCP Records - 2008)

Glands Of External Secretion / Decaer Pinga - Tubular Bells

Οταν πρωτοακουσα το Tubular Bells του Mike Oldfield ειχα απογοητευτει. Το ψαρωτικο θεμα του "Εξορκιστη" καταλαμβανε μονο τα πεντε πρωτα λεπτα της συνολικης διαρκειας και μετα ο δισκος αφηνοταν πανω στον υπερφιαλο αυνανισμο του δημιουργου του. (Παρα) πολυ κακο για το τιποτα. Σκατα. Το υποτιθεμενο ομως tribute album των Glands Of External Secretion με τους Decaer Pinga (aka Prick Decay) συνανταει τον prog μαλακα στη παιδικη χαρα, του δινει ενα γλυφιτζουρι-κοκορακι ως δελεαρ, τον απομακρυνει απο την ασφαλεια της βαρετης μουσικης του, τον βιαζει ασυστολα μπροστα σε αλαλαζοντα noise freaks παιρνοντας του ο,τι πιο πολυτιμο εχει. Την επαρση του. Δεν τον χαλασε καθολου.

Tubular Bells LP (Starlight Furniture Co. - 2003)

Masayuki Takayanagi & Kaoru Abe - Kaitaiteki Kokan

Το original LP του Kaitaiteki Kokan βρισκεται καπου εκει εξω, στη δισκοθηκη καποιου τυπα με τεραστια γυαλια και μηδενικη ζωη, κλεισμενο αεροστεγως μεσα σε γυαλινο θολο και ανταλλαζει αποστειρωμενα χερια για τετραψηφια νουμερα. Το ενδιαφερον της τελευταιας 20ετιας για οτιδηποτε ιαπωνικο, μετετρεψε τον εν λογω δισκο σε ακριβοθωρητο μουσειακο αποκτημα. Μουσικα, γινομαστε θεατες σε μια κοσμοιστορικη παλη εγωισμων. Οι σπασμενες μετα-jazz φρασεις του Kaoru Abe παιζουν καρεκλιες με την αιχμηρη ατονικοτητα του Masayuki Takayanagi. Κατι μεταξυ Borbetomagus και Sonny Sharrock. Σφαγη στο ισιωμα. Ο τιτλος του album μεταφραζεται χοντρικα σε "αποδομημενη ανταλλαγη". Συμφωνω απολυτα. Οταν δινεις 1500 ευρω για ενα δισκο, η ανταλλαγη ειναι σιγουρα αποδομημενη.

Kaitaiteki Kokan CD (DIW - 1999)

The Cherry Point - Black Witchery

Tα αντικειμενικα μεγεθη ηχου του Black Witchery ειναι τεραστιων διαστασεων. Kαθε ξυσιμο, καθε τραγανισμα, καθε υπογειο μπασο ειναι διεσταλμενο και οι ηχητικες πιεσεις ειναι μαζικες. Το harsh noise project του Phil Blankenship ουσιαστικα εξερευνησε τις τονικες μονομανιες των θορυβοποιων και ειναι υπευθυνο για την επελαση του HNW. Oι 50+ κυκλοφοριες των Cherry Point σε καθε πιθανο και απιθανο format, φημιζονται για τη λεπτομερη βαναυσοτητα τους. Φορεστε ακουστικα και θα καταλαβετε. Η ακοη σας δεν θα ειναι ποτε πια η ιδια.

Black Witchery CD (Troniks/PacRec - 2006)

The Grey Wolves - Pure Hatred

Jesus wept, when you guys were drunk and sticking needles in each other arms. Το sample της γυναικειας παραπονιαρικης φωνης θα επαναλαβει την παραπανω φραση σαν mantra, μεχρι να γινει η καθετη εφορμηση των Grey Wolves στη δευτερη πλευρα του Pure Hatred. Το εεε... αγνο μισος τους επι παντος επιστητου ειναι εξωφθαλμο, για αυτο και εγω αλλωστε τους σεβομαι και τους αγαπαω. Επειδη το στραβομουτσουνιασμα τους ειναι ακρως μεταδοτικο. Εχω βασιμες υποψιες πως δεν σταματανε να ειναι σπασμενοι ουτε καν στον υπνο τους. Ισως και να μη κοιμουνται ποτε. Μαλλον θα πινουν ολη τη μερα espresso, θα τρωνε imodium για εξτρα δυσκοιλιο υφος και θα βαρανε σκοπιες χωρις κανενα απολυτως λογο. Τελικα, ο εχθρος τους δεν ειναι η κοινωνια, αλλα η αυπνια.

Pure Hatred LP (Membrum Debile Propaganda - 2003)

Werewolf Jerusalem - The Flies Of Our Tragic Dear

H θεα του αιματος ξυπναει παραλογες αντιδρασεις, αρχεγονες μνημες που παρακαμπτουν το περιτυλιγμα του πολιτισμου. Μολις πριν λιγο, εγινε τροχαιο ατυχημα κατω απο το σπιτι μου μεταξυ ενος ταξι και μιας μηχανης. Ο ατυχος πιτσιρικας που οδηγουσε το scooter, βρεθηκε στο οδοστρωμα με ανοιγμενο το κεφαλι, πασαλλειμενος με αιματα, κουνωντας αμυδρα χερια και ποδια, ζητωντας βοηθεια, ενοχλημενος απο τη φασαρια των περαστικων. Οι μισοι αργοσχολοι μαζευτηκαν γυρω του για να καταδικασουν τα λαθη της οδικης σημανσης, ενω οι αλλοι μισοι απεκτησαν το θεμα που θα αναφερουν σε στιγμες αμηχανιας στο κυριακατικο τραπεζι. Το πραγματικα ουσιωδες ομως σε αυτη την ιστορια, ειναι η εικονα του ετοιμοθανατου νεαρου που αφηνε τις τελευταιες του ανασες περιτριγυρισμενος απο ζωα και κηφηνες. R.I.P.

The Flies Of Our Tragic Dear CD (Breathing Problem Productions - 2009)