Rhys Chatham - An Angel Moves Too Fast To See

Αφιερωμενο στη μνημη του φιλου μου, Στεφανου. Δεν εχω και δεν ξερω τι να γραψω περα απο οτι νιωθω τυχερος που τον γνωρισα και οτι θα μου λειψει απιστευτα. Εις το επανιδειν λοιπον...

An Angel Moves Too Fast To See CD (Table Of The Elements - 2002)

Conrad Schnitzler - Zug

Σαν ιδρυτης των Kluster και ως μελος των Tangerine Dream για μικρο διαστημα, o Conrad Schnitzler ειναι σαφως μια απο τις εξεχουσες προσωπικοτητες για την εξελιξη της ηλεκτρονικης μουσικης. To Ζug για κακη του τυχη, κατηγοριοποιηθηκε απο κεκτημενη ταχυτητα ως new-age και ξεχαστηκε στα ραφια των δισκοπωλειων σαν ενα ακομη private obscurity. Στην πραγματικοτητα ομως, αποτελει τον χαμενο κρικο μεταξυ της kraut/synth υπερβασης και του επερχομενου μηχανιστικου και ψυχρου industrial. Και για να γινω ακομα πιο σαφης για τις διαθεσεις και την αισθητικη του εν λογω κυριου, η επομενη φορα που εμφανιστηκε στο μουσικο προσκηνιο, ηταν λογω της συνθεσης του ονοματι Silvester Anfang που συμπεριληφθηκε στο Deathcrush των Mayhem.

Zug LP (Qbico - 2006)

Tony Conrad - Fantastic Glissando

Αναμεσα σε ενα ορυμαγδο απο καμπανες, υπερβολικη τριχοφυια, λουλουδια και την αναγωγη της κιθαρας σε τοτεμικο συμβολο, ο Tony Conrad καταφερε να ηχογραφησει το Fantastic Glissando εν ετει 1969 χωρις να επηρεαστει απο την δηθεν ελευθεριαζουσα ατμοσφαιρα της εποχης του. Τα αυστηρα, μονοτονα και διαπεραστικα sine-waves της συνθεσης του, οχι μονο αποστασιοποιηθηκαν απροκαλυπτα απο το περιγυρο του, αλλα επισης ανοιξαν το δρομο για τον συγχρονο Ιαπωνικο αυτοσχεδιασμο, για τα μυριαδες drone groups που ξετρυπωνουν απο παντου και -κατα ενα μεταφυσικο τροπο- εσπειραν το παρασιτο των harsh noise walls.

Fantastic Glissando CD/LP (Table Of The Elements - 2003)

Glenn Branca - The Ascension: The Sequel

Το βραβειο αψυχολογητου comeback μεσα στο 2010 απονεμεται σαφως στον Glenn Branca και στο sequel της σημαντικοτερης συνθεσης του, Ascension, απο το 1981. Τοτε ειχε καταφερει (μαζι με τον Rhys Chatham) να γκρεμισει τα ορια μεταξυ ακαδημαικης και λαικης μουσικης και τοποθετησε την ηλεκτρικη κιθαρα μεσα στους ψηλομυτικους χωρους της Νεας Υορκης. Τωρα απλα, ακουγεται σαν να μιμειται αυτους που στηριξαν κυριολεκτικα την καριερα τους πανω στο Ascension (Sonic Youth, Swans, ΟΛΟΚΛΗΡΟ το post-rock...) και μαλιστα με ενα καθ' ολα διαδικαστικο τροπο. Τα παντα βρισκονται εκει ακριβως που θα επρεπε, αλλα δυστυχως εχει σβηστει καθε ιχνος αυθορμητισμου. Δεν μπορω βεβαια να πω οτι χαθηκε μια ευκαιρια, επειδη δεν περιμενα ποτε κατι καινουργιο απο τον Branca. To χρεος του απεναντι στη συγχρονη μουσικη εχει πληρωθει εδω και πολλα χρονια.

The Ascension: The Sequel CD/LP(Systems Neutralizers - 2010)

William Basinski - The Disintegration Loops Vol. I

H ανθρωπινη συναισθηματικη παλετα ειναι αυστηρα πεπερασμενη και η καθημερινοτητα κανει τα παντα για να μας το θυμιζει. Σε αυτο ακριβως το σημειο ερχεται η αναγκαιοτητα της τεχνης, επειδη μας δινει τη ψευδαισθηση της διευρυνσης των συναισθηματων. Το Disintegration Loops ειναι ενα μινιμαλιστικο εργο που σιγουρα θα μνημονευεται στα επομενα χρονια ως σημαντικο και η μαγεια του δεν βρισκεται στην εκτελεστικη τεχνικη, αλλα στην ιδιοτητα του να εκμαιευει τη μελαγχολια μεσα απο τον ακροατη και να την μεγενθυνει, μεχρι την πολυποθητη καθαρση.

The Disintegration Loops Vol. I CD (2062 Records - 2001)