Everything You Always Wanted To Know About The 2012 Mayan Apocalypse (But Were Afraid To Ask)

 Φυσικα και δε θα ασχοληθω με την Αποκαλυψη και τις υποτιθεμενες προφητειες των Mayas. O τιτλος ειναι εντελως παραπλανητικος και μπηκε εκει μονο για την αναγνωσιμοτητα. Η πραγματικη Αποκαλυψη του 2012 ηταν το V των KTL, το οποιο ελαμψε μπροστα μου μονο οταν εγω ημουν ετοιμος να πνιγω απο τη Μεγαλειοτητα του. Σε ενα συγκεκριμενο και πολυ Ασχημο βραδυ. Η μοναδικη ευχη/καταρα που σας δινω λοιπον ειναι να εχετε απο δω και στο εξης πολλα Ασχημα βραδια. Τουλαχιστον οσα χρειαζονται για να εκτιμησετε αυτο το album.

1. KTL - V (Editions Mego)
2. Grunt - World Draped In A Camouflage (Freak Animal)
3. X-TG - Desertshore / The Final Report (Industrial Records)
4. Clinic Of Torture / Chloroform Rapist / Snuff - Rape (Urashima)
5. Rudolf Eb.er - Extreme Rituals (Erratum)
6. Carter Tutti Void - Transverse (Mute)
7. The Caretaker - Patience (After Sebald) (History Always Favours The Winners)
8. Aaron Dilloway - Modern Jester (Hanson)
9. Caligula031 - Slavetrade2000 (Filth & Violence)
10. John Cage - Shock (Em Records / Omega Point)

John Cage - Shock

 Μεχρι και πριν μια εβδομαδα, στεκομουν ανεκφραστος μπροστα στην ιδιοφυια του John Cage. Ναι, αιωνιο respect και ολα τα συναφη που πρεπει να εχεις απεναντι σε τετοιες φιγουρες γιατι αλλιως θα φας κραξιμο απο τυπους που πιθανοτατα νιωθουν ακριβως οπως εσυ αλλα ντρεπονται να το παραδεχτουν, αλλα ποτε δεν καταλαβα το γιατι. Εχω δυσανεξια στις αγιογραφιες.

 To μονο που χρειαστηκε για να αλλαξει ο μουσικος μεταβολισμος μου ηταν τα 80 λεπτα του Shock. Το αφησα να παιζει ενω βρισκομουν μεταξυ facebook και αχρειαστης ανακαταταξης δισκων. Δεν εδινα απολυτως καμμια σημασια μεχρι τη στιγμη που συνειδητοποιησα πως οι ηχοι της πληκτρολογησης ταιριαζουν απολυτα στο πλαισιο του 0'00'' και πως το ξεκουβαλημα θα μπορουσε καλλιστα να ειναι μερος του Variations II (το οποιο σε σημεια αγγιζει τη λαμαρινοθεραπεια των Blockaders και του Hutchinson). Επιτελους καταλαβα πως ο Cage δε συστησε μονο τους μουσικους σε μια νεα αντιληψη συνθεσης αλλα και το κοινο σε μια νεα μορφη ακροασης. Ι was blind, now I can see.

  

Shock 2xLP (Em Records / Omega Point - 2012)

X-TG - Desertshore / The Final Report

 The Mission is terminated. Again.

Desertshore / The Final Report 2xCD/2xLP (Industrial Records - 2012)
(The links have been removed)

Non - Back To Mono

 Πισω απο καθε κινηση του Boyd Rice βρισκεται ενα μειδιαμα. Μια υπουλη ειρωνεια που τρεφεται απο τις αντιδρασεις των ορκισμενων εχθρων του αλλα και απο τη πληρη συγκαταθεση των fans. Απο τη στιγμη που θα συστηθεις στη Μεγαλειοτητα του, γινεσαι θυμα -ειτε το θελεις ειτε οχι- ενω αυτος θα γινεται ντιρλα με εξωτικα coctails. Σας προκαλω να βρειτε κατι πιο industrial απο αυτο.
  Αυτη η συμπεριφορα ειναι φυσικα προφανης και στο Back To Mono. Κυκλοφορει ενα δισκο γεματο ωμο θορυβο σε πολυεθνικη, πεταει αναφορες σε Phil Spector, Beatles, Διοκλητιανο, Normal, Carl Jung, ευλογαει τα γενια του στα liner notes και μετα σε αφηνει να αναρωτιεσαι αν εχεις να κανεις με το μεγαλυτερο troll ολων των εποχων η με τη πιο πετυχημενη ενσαρκωση του Αντιχριστου μετα τη Μητερα Τερεζα. 

Back To Mono CD/LP (Mute - 2012)

Masayoshi Urabe - Ware Wa Seidai No Kyojyo Zo

 Εγκαρσια τομη μεταξυ ελευθερου αυτοσχεδιασμου, τεταμενης free jazz και αξιονιστικου ζωντανου εκθεματος σε απολυτα αποστειρωμενες συνθηκες. Ο Masayoshi Urabe συμπεριφερεται στο σαξοφωνο και στο ιδιο του το σωμα με το χειροτερο δυνατο τροπο, πετωντας τυχαιες πιτσιλιες αμηχανιας στα μουτρα του ακροατη. Η εκκωφαντικη σιωπη της ηχογραφησης σπαει απο στριγγλιες, συρσιματα αλυσιδων, τυχαια ακορντα πιανου, χαστουκια, ηχους αυτοκινητων και απο αλλες δεκαδες ακαθοριστες λεπτομερειες που κλιμακωνουν το δισκο στο απολυτο τιποτα. Απιστευτο album.  Κανονικος ανθρωποδιωκτης. 

Ware Wa Seidai No Kyojyo Zo CD (PSF Records - 2003)

Grunt - World Draped In A Camouflage

 Για κατι τετοιες στιγμες δε χρειαζεσαι απλα σαμπανιες και βεγγαλικα, αλλα λιτρα νοθευμενης βενζινης και τονους εκρηκτικων. Party hard ρε τομαρια. Καινουργιο Grunt. Τωρα το συμπαν μπορει να καταστραφει οσο θελει. Dance for the genocide.

Υ.Γ. Μη ξεχασετε να φιλησετε τα ποδια του Kiwiknorr που ξετρυπωσε το link. Αν δε το μοιραζοταν μαζι μας, τωρα θα ακουγατε μαλακιες στο soundcloud.

World Draped In A Camouflage CD/LP (Freak Animal - 2012)

Brethren - Alienated And Radicalized

 Σωστε το μουσικο πεπτικο συστημα σας απο την υπερπληροφορηση του τελευταιου εξαμηνου με το θαυματουργο χωνευτικο αφεψημα Alienated And Radicalized. Η πυκνη συσταση του θα εξαφανισει στιγμιαια το αισθημα κορεσμου που νιωθετε μετα απο τα χιλαδες αρχεια που βρισκονται στον τριτο εξωτερικο σκληρο σας και τη στοιβα απο τους δισκους που δεν ακουστηκαν ακομα. Αναζητηστε το στα ραφια των blogs, διπλα στον Deathpile. 

Alienated And Radicalized CD (Freak Animal - 2012)

Mama Baer - Asylum Lunaticum

 "A casual stroll through the lunatic asylum shows that faith does not prove anything"

- Friedrich Nitzsche -

Asylum Lunaticum LP (Nihilist - 2011)

Esplendor Geometrico - 1980-1981 Prehistoric Sounds: Necrosis & More

  Πριζα. Ξυλο. Βιομηχανια.

1980-1981 Prehistoric Sounds 3x7"&CD (Geometrik - 2012)

M.S.B.R. - Ultimate Ambience

 Πριν αρκετα χρονια, ειχα τη τυχη να δω τον Koji Tano live λιγο πριν τη κανει για παντα απο τουτο το ματαιο κοσμο. Mε αφορμη τη πρωτη (επιτελους) ακροαση του Ultimate Ambience, βρεθηκα μπροστα σε δυο σημαντικοτατα συμπερασματα. Πρωτον: σημερα ειναι η πρωτη φορα που χρησιμοποιω την αντωνυμια 'τουτο' και ελπιζω να ειναι η τελευταια. Δε τη συμπαθω καθολου. Μου θυμιζει συγγραφεις της κακιας ωρας. Ευχομαι να εχουν ενα πολυ επωδυνο τελος. Δευτερον: Καθ' ολη τη διαρκεια της εμφανισης του, ο M.S.B.R. παρεμεινε ηρεμος. Το set ηταν εκκωφαντικο, αλλα ο ιδιος ειχε μια γαληνια εκφραση στο προσωπο του, αντιστοιχη με αυτη που θα ειχε ενας βουδιστης μοναχος καθως πλενει τα πατωματα του ναου του πρωι-μεσημερι-βραδυ-wax-on-wax-off. Τοτε, ημουν πολυ καυλωμενος για να καταλαβω τι ακριβως συνεβαινε. Σημερα που (νομιζω πως) εχω ξεπερασει τη mentality του Butthead, μπορω να δω πως ο Tano ουσιαστικα εφτιαχνε την 'απολυτη ατμοσφαιρα'.

Ultimate Ambience LP (MSBR Records - 1992)

Atrax Morgue - Esthetik Of A Corpse

 'I came to the conclusion many years ago that almost all crime is due to the repressed desire for aesthetic expression'

- Evelyn Waugh -

Esthetik Of A Corpse LP (Urashima - 2012)

Pete Swanson - Pro Style

 Αδυνατω να βρω κατι επιληψιμο στo φαινομενο Pete Swanson, οχι μονο επειδη με καθε κυκλοφορια του πλησιαζει επικινδυνα τη nirvana, αλλα επειδη -προς τιμη του- τη παραταει στη nirvana της. Παρτε για παραδειγμα το Pro Style. Τα τρια κομματια του δινουν την εντυπωση πως θα εκτροχιαστουν ανα πασα στιγμη απο τις ραγες του σχεδον clubιστικου beat για να υποκυψουν στην ευκολη (για το Swanson) λυση της noise/shoegaze/whatever ψυχεδελειας. Κι ομως. Ο φιλτατος απεχει μιλια μακρια απο αυτο που εκανε πριν πεντε χρονια στους Yellow Swans και σιγουρα τα διπλασια μιλια απο αυτο που θα κανει στα επομενα πεντε χρονια μονος. Like a pro.

Pro Style 12" (Type Records)

Russell Haswell - Remixed

 Ο Haswell ξερει. Το αποδεικνυει με καθε τροπο. Απο τα harshιλικια των Live Salvages μεχρι την ηλεκτρακουστικη τρομοκρατια του Blackest Ever Black και απο τις επιτοπιες ηχογραφησεις εντομων πανω σε κουφαρια πτηνων μεχρι τα thanks στα credits των δισκων του. Ο τυπος εχει ολα τα εχεγγυα για να γινει τεραστιος καλλιτεχνης, αν βεβαια υποθεσουμε πως δεν ειναι ηδη και εκκολαπτεται μεσα σε μια μεμβρανη απο τη φαια ουσια των Corrupted και τις σταχτες του Ξενακη.

  Εχω σοβαρες υποψιες πως η μεμβρανη θα σπασει αποτομα λογω του Remixed, αλλα μονο και μονο επειδη η τρεχουσα φαση σπρωχνει techno 12" στα nerds του noise και industrial επανακυκλοφοριες στο κοινο των clubs. Αρα, οσο γελοιο ειναι το θεαμα του να χορευω σα καθυστερημενος στο δωματιο μου με το (θεικο) track του Regis, αλλο τοσο θα ειναι η νηφαλια συζητηση μεταξυ clubbers στο φυσικο τους περιβαλλον για την (οποια) επιρροη του William Bennett και του Kevin Drumm στο techno. Παρ' ολα τα παραπανω, ο Haswell ξερει. 

Remixed 12" (Downwards - 2012)
(The file is removed)

V/A - Come Again II

 Ξεχναμε το Volume I. Βρισκεται στα βρωμοχερα 63 ατομων πανω στο πλανητη. Απλα το χαζευουμε στο discogs και πεταμε καταρες προς ολες τις κατευθυνσεις, ακουγοντας σπασμενοι το Come Again II. Σε φυσιολογικες συνθηκες δε θα επρεπε να εχουμε κανενα παραπονο. Η συλλογη τα εχει ολα. Οσο Japanoise αντεχει ο οργανισμος το πρωι χωρις την απαραιτητη χορηγηση καφεινης, σωστο early-90s εξωφυλλο Trevor Brown, επαρκη αριθμο αντιτυπων για να ικανοποιηθουν οι περισσοτεροι βλαμμενοι εκει εξω. Ποιος ειπε ομως πως οι συνθηκες ειναι φυσιολογικες. Οι καταρες συνεχιζονται. 

Come Again II CD (Furnace - 1993)

Thought Broadcast - Emergency Stairway

 Το πιο χαρακτηριστικο συμπτωμα της σχιζοφρενειας δινει το ονομα του στο project του πρωτοεμφανιζομενου(?) Ravi Binning, εκπεμποντας το βιο και τη πολιτεια του πρωιμου industrial κατευθειαν στο roster της Editions Mego. Το Emergency Stairway φαινεται να προερχεται απο το σωτηριο ετος 1978, αλλα κυκλοφορησε πριν κανα μηνα χωρις φανφαρες και βεγγαλικα, με μουντο, κοκκωδη ηχο, παρανοικη ατμοσφαιρα και τιποτενια drum machines. Coum Transmissions, TG, MB και τα λοιπα. Ναι, τα εχετε ξανακουσει αυτα και τα εχετε ξεπερασει ηδη και ηδη βαζετε στοιχηματα για το επομενο εξωφυλλο του Wire. Στο τελευταιο παντως βρισκεται ο Flying Lotus. Γαμησε τα.

Emergency Stairway LP (Editions Mego - 2012)

Harry Pussy - Let's Build A Pussy

 Η προτροπη Let's Build A Pussy ακουγεται τοσο ενθουσιωδης και σχεδον πολιτικη που θα επρεπε να ακολουθειται τουλαχιστον απο τρια θαυμαστικα και να βρισκεται στη κορυφη των απαιτησεων καθε διαδηλωτη που σεβεται τον εαυτο του. Στη πραγματικοτητα ομως, το τελευταιο εν ζωη album των Harry Pussy καταγραφει τον επιθανατιο ρογχο του group, aka μια κραυγη της Adrin Hoyos ξεχειλωμενη στο pc του Bill Orcutt. Για 60 λεπτα. Κανενας ενθουσιασμος. Καμμια πολιτικη. Μονο τεζα και οτιδηποτε κανει ριμα με αυτη. Κατι σα Pandit Pran Nath απο τη suburbia.

Let's Build A Pussy 2xLP (Editions Mego - 2012)

V/A - Chaos In Expansion

 'When one creates order, one creates more entropy as well -the boiling tea whose atoms are on the verge of dissolution regains its equilibrium if you place it in the refrigerator; but how much energy had to be spent to achieve this? Muscular articulation, movement of bodies, fabrication of machines, operating motors... We live in a universe where more and more entropy is being created -fragments of order here and there, whose coercitive force establishes an unimaginable chaos. When we realise that this chaos is irreversible, we understand that time could be defined as such: between a situation α and a situation ω, there exists a difference in entropy -this difference might also be called time.'

(Taken from the liner notes)

Chaos In Expansion CD (Sub Rosa - 1993)

Deviation Social - Compilation Tracks 1982-85 "From End To Beginning" Vol. 1

 Η προηγουμενη εβδομαδα πεταχτηκε στο recycle bin του χρονου χωρις καμμια τυψη. Το αξιζε. Δε συνεβη κατι. Τουλαχιστον που να χρηζει αναφορας, ακομα κι εδω, στο recycle bin του διαδικτυου. Οποτε φανταστειτε ποσο ενθουσιαστηκα σημερα το πρωι οταν επεσα πανω στη προπερσινη συλλογη του Deviation Social, ενος project που ειχα διαβασει περισσοτερο γι' αυτο παρα ακουσει. 

 Το Compilation Tracks 1982-85 καμαρωνει για τις επιρροες του. TG, SPK, Monte Cazazza, Factrix και παει λεγοντας. Σε σημεια, το υλικο παρανοειται τοσο πολυ απο τη κοπτοραπτικη που φτανει στις παρυφες των LAFMS. Αν ενθουσιαστειτε τοσο πολυ οσο εγω, σας προειδοποιω πως κατι δε παει καλα στη ζωη σας. Καντε τα παντα για να μη το διορθωσετε.

Compilation Tracks 1982-85 LP (Dais Records - 2010)

Halthan - I Am Your Enemy

 'Listen to your enemy, for God is talking'

- Jewish proverb -

I Am Your Enemy CS (Filth & Violence - 2012)

Bizarre Uproar - Likainen Ehtoollinen

 Με ελαφρως αλλαγμενο artwork και tracklisting, η Filth & Violence επανακυκλοφορησε το πρωτο νουμερο της. Σε συνεπεια, το Likainen Ehtoollinen θα φτασει στα χερια διπλασιων ακροατων, αποκταει το prestige ενος παραγνωρισμενου classic και τα τσογλανια του discogs σαμποταρονται ανεπανορθωτα. 

 Αυτο που με γοητευει στους Bizarre Uproar ειναι η αρνηση τους. Σε οτιδηποτε. Ακομα και στο τι σημαινει η τι ειναι ενα full length, που στη περιπτωση τους καθε album ακουγεται περισσοτερο σα φυσικη εξελιξη ενος μεγαλυτερου πλανου παρα σα μια αυταρκης συλλογη. Αρνουνται να βαλουν τη βουλα της 'definitive version'. Το Εργο τους ειναι πολυ μεγαλυτερο απο το συνολο των μερων του, οποτε η αποφαση τους να επανακυκλοφορησουν αυτη τη κασετα μου φανηκε αψυχολογητη. 

 Φυσικα, οι παραπανω σκεψεις δεν εχουν απολυτως καμμια σχεση με τον ιδιο το δισκο, ο οποιος παταει επι πτωματων. Αλλα αν αυτο το κειμενο πεσει στα χερια του Markkula, ο τυπος θα πατησει πανω στο δικο μου.

Likainen Ehtoollinen CS (Filth & Violence - 2012)

Swans - The Seer

 Δεος. Μονο αυτο μπορεις να νιωσεις μπροστα στην εξαντλητικη διαρκεια του The Seer. Καθε δευτερολεπτο του εχει λογο υπαρξης. Καθε λεπτο του καιει το δερμα του ακροατη. Καθε κομματι του διαβαζεται σαν αποσπασμα απο τη Βιβλο της Σαρκας της Εκκλησιας των Swans. Θα τη βρειτε σε χωρους κατανυξης απο 28 Αυγουστου. Ξεκινηστε το προσκυνημα απο τωρα. Οι απιστοι θα τιμωρηθουν παραδειγματικα.

Υ.Γ. Τα αποκρυφα κειμενα του Seer παραδωθηκαν στα γραφεια του Corrupted Delights σε καθεστως ακρας μυστικοτητας απο τον Αρχιερεα Kiwiknorr, τον οποιο και ευχαριστω δημοσια.

The Seer 2xCD (Young God - 2012)

Caligula031 - Slavetrade2000

  Οι διακοπες εχουν υπερεκτιμηθει πιο πολυ κι απο το τελευταιο δισκο του Actress. Ναι, ειναι ευπροσδεκτες, εχουν τις στιγμες τους αλλα μπορω να ζησω και χωρις αυτες. Ξερω απο τωρα πως ορισμενοι τις θεωρουν ηδη highlight της χρονιας τους. Σε καμμια περιπτωση ομως της δικης μου.

 Θα κατσω ΕΔΩ. Παρεα με τον Caligula031 που ωρυεται για το human trafficking πανω σε ξεσκισμενα power electronics μοτιβα, ενω το παρασκηνιο βρυχαται με τη μανια του Taint στο Whoredom. Σε αντιθεση με τις διακοπες, το Slavetrade2000 ειναι ανεπιθυμητο, εχει εκατονταδες στιγμες και μετα απο δυο-τρεις παραπανω ακροασεις νομιζω πως δε θα μπορω να ζησω χωρις αυτο. Απο τωρα στα highlights της χρονιας. Μου.

Slavetrade2000 CS (Filth & Violence - 2012)

Pete Swanson / Moin - Positive / Elsie

'To Infinity and Beyond!'

- Buzz Lightyear -

Positive / Elsie 7" (Confessions - 2012)

Boyd Rice - The Black Album

'Boyd Rice is a black pimp'

- Charles Manson -

The Black Album LP (Mute - 1981)

V/A - Ongaku 90: Underground Music From Japan

 H σειρα Ongaku της Hiruko Records συνανταει τα ιαπωνικα 90s, μετα το ψυχεδελικο οργιο του πρωτου volume και το νευροσπαστο post punk του δευτερου. Προς τιμη της εταιριας, η συλλογη δε κουτουλαει πανω στο σημα κατατεθεν ηχο της PSF (εκτος απο δυο αναποφευκτες μετωπικες με Fushitsusha και Ghost) αλλα σκαλιζει εξονυχιστικα τη δεκαετια που η τεχνολογια εγινε ακομα πιο προσβασιμη στα χερια των μουσικων. 

 Ετσι εχουμε minimal synth goes τιποτενιο ska απο Ryuichi Sakamoto, σαμπλαρισμενα βογγητα αυνανισμου απο Gerogerigegege, ανεραστο ΕΒΜ απο Takako Minekawa, απροσαρμοστη pop απο τη θεαρα Phew και αλλα 4-5 γοητευτικα αψυχολογητα κομματια που δε θα μπορουσαν να εχουν συλληφθει σε αλλο σημειο αυτου του πλανητη. Στερεοτυπο μεν, γεγονος δε.

Ongaku 90: Underground Music From Japan LP (Hiruko Records - 2012)

The Brian Jonestown Massacre - Aufheben

 Μπορει ο Anton να μετακομισε στο Βερολινο, αλλα το Aufheben απεχει πολυ απο το να χαρακτηριστει 'Heroes' των BJM. Ριξτε το φταιξιμο στην επανασυνδεση του group με τον ασπονδο φιλο Matt Hollywood, ο οποιος μαζευει τα (κυριολεκτικα και μεταφορικα) κομματια του Newcombe στο πιο συμμορφωμενο album τους μετα το Bravery, Repetition And Noise.  

 Ευτυχως, η τρελα σκαει σε σημεια που δε περιμενεις. Εχουμε ανθυποχατζιδακικες κοντρες μεταξυ φλαουτου και σιταρ, ληστειες του Paint It Black, γαλλοφωνο psych-pop, triphopιζοντα drums και ξεπερασμενα μπλιμπλικια, υπενθυμιζοντας σου πως η ιδιοφυια του Anton δε καμουφλαρεται με τη καμμια. Μεχρι λοιπον να κυκλοφορησει τον επομενο δισκο του, το Aufheben ειναι η pop art παραφραση της χρονιας.

Aufheben 2xLP (A Records - 2012)

Rocket From The Tombs - The Day The Earth Met The Rocket From The Tombs

 Θελω οξυγονο. Χρειαζομαι αερα. Πηγαινοερχομαι σα σκασμενο λαστιχο νεκροφορας σε ανηφορικο χωματοδρομο, με οδηγο ενα τυφλο πιτσιρικα με συνδρομο down. Ain't It Fun? Ναι μωρε, αλλα οχι για πολυ. Θα γιορτασω το πνιξιμο. Θα πιω στην υγεια της αβεβαιοτητας. Θα καλωσορισω το μονοδρομο. Θα χαμογελασω στο τιποτα. Θα ξαναγραψω εδω ψευδοκαταραμενες κοινοτοπιες. Θα ακουω στο repeat Rocket From The Tombs. Ποιος το γαμαει το μετα. Παντως οχι εγω.

The Day The Earth Met The Rocket From The Tombs CD (Smog Veil - 2002)

The Sodality - Beyond Unknown Pleasures

 'I can't stand a bitchy chick'

- Gerald Stano -      

Beyond Unknown Pleasures CD (Verba Corrige - 1994)

Clinic Of Torture / Chloroform Rapist / Snuff - Rape

 Gangbang ψυχολογιας απο τρεις κατα συρροη βιαστες της διαθεσης μου. Το 3-way split ανοιγει δικαιωματικα με Mikko Aspa που λουπαρει samples απο torture porn καλυπτοντας τους σπαραχτικους μικροφωνισμους που τσιριζουν καπου στο βαθος. Στη συνεχεια ο Pekka PT ενδυεται τη περσονα του Chloroform Rapist για ενα mid-range μακελειο απο κοκκο και γρεζι. Το απαραιτητο money shot σκαει στα μηνιγγια του ακροατη με το track των Snuff που με καθε κυκλοφορια τους τραβανε τo PE περα απο τα λογικα ορια του. Η βια του ειναι σχεδον υπνωτιστικη. Η υπερβολη του εκκρινει ενδορφινες. Το αρχικο νοημα διαστρεβλωνεται. Ο ηχητικος βιασμος με την ευφορια ως μεταπραξη.

Rape LP (Urashima - 2012)

LHD - Even Still

 Εκει που τα δελτια τυπου γινονται ολοενα και πιο user friendly γλυκαναλατα, η Troniks διωχνει τους ενοχλητικους τουριστες με τη προειδοποιηση: FOR DEDICATED HARSH VORTEX FANATICS ONLY. Με caps. Οποτε επενδυστε μονο αν η ιδεα της ψυχαγωγιας στο μυαλο σας ξεκιναει με το να φανταζεστε πυρηνικες εκρηξεις σε βρεφονηπιακους σταθμους και καταληγει καπου στον αυτοακρωτηριασμο. Εγκρινω. Ξερετε να περνατε καλα.

Even Still 2xCD (Troniks - 2012)

The Master Musicians Of Jajouka - The Primal Energy That Is The Music And Ritual Of Jajouka, Morocco

 Αλλαχ. Πανας. Boujeloud. Τραγοι. Τελετες. Εκσταση. Χορος. Επαναληψη. Γεροι. Γριες. Νταουλια. Κελεμπιες. Ηρωινη. Μαυρα ματια. Βουνα. Σπηλιες. Πετρες. Καυσωνας. Σκονη. Μυγες. Μονο μυγες ρε μουνια. Ibrahim Jones very stoned. Μια rock'n'roll μπαντα τεσσαρων χιλιαδων ετων.

The Primal Energy That Is The Music And Ritual Of Jajouka, Morocco LP (Sol Re Sol Records - 2011)

Mauthausen Orchestra - Host Sodomy

R.I.P. Pierpaolo Zoppo 

Ειθε ο θορυβος του να σοδομισει τα αυτια του κατω κοσμου.

Host Sodomy LP (Urashima - 2012)

Keiji Haino / Stephen O'Malley / Oren Ambarchi - Nazoranai

 Ενω η τεχνη του αυτοσχεδιασμου βασιζεται πρωτα στη τεχνικη και μετα στην επικοινωνια/διαισθηση/χημεια του group, δε θα αναφερθω καν στην εκτελεστικη δεινοτητα των Haino/O'Malley/Ambarchi επειδη στο μυαλο του υπογραφοντα θεωρειται δεδομενη, οσο δεδομενοι θεωρουνται οι δεσμοι του ανθρωπινου ειδους με την ηλιθιοτητα. 

 Αυτο ομως που με εξεπληξε ειναι ο απλετος χωρος που αφηνει σχεδον τηλεπαθητικα ο ενας εμπλεκομενος στον αλλο. Τα χαρακτηριστικα φωνητικα του Haino-san, ελαφρως χαμενα στη μιξη, τη μια σα παραπονα στοιχειωμενου σπιτιου και την αλλη σα τις τυψεις στο μυαλο ενος δολοφονου, δε καβαλανε ουτε μια στιγμη το μπασο-κινουμενη αμμο του O'Malley η τις free-jazzιες του Ambarchi. Και οι τρεις ακολουθουν πιστα το σχεδιο ψυχολογικης εξοντωσης του ακροατη με πληρη επιτυχια.

Nazoranai 2xLP (Ideologic Organ - 2012)

Pussy Galore - Exile On Main St

 Soul Survivor

When the water is rough,

the sailing is tough

I'll get drowned in your love.

You've got a cut-throat crew,

I'm gonna sink under you

I got the bell bottom blues,

It's gonna be the death of me.

It's the graveyard watch,

running right on the rocks,

I've taken all the knocks.

You ain't giving me no quarter,

I'd rather drink sea water,

I wish I'd never had brought you,

It's gonna be the death of me.

Soul survivor, soul survivor

Soul survivor, soul survivor

Gonna be the death of me,

It's gonna be the death of me.

When you're flying your flags,

all my confidence sags.

You got me packing my bags.

I'll stowaway at sea,

You make me mutiny,

Where you are I won't be,

You're gonna be the death of me.

(Jagger/Richards)

Exile On Main St LP (Shove Records - 1986)

Nath Family - Sounds Of The Indian Snake Charmer

 Επιτοπιες ηχογραφησεις γητευτων φιδιων σε καποιο δυσοιωνο στενο του Kathmandu απο το εμπιστο mini disc του Aaron Dilloway. Αφου αυτη η μουσικη καταφερνει να υπνωτισει κομπρες, φανταστειτε τι θα κανει στο μυαλουδακι σας. Το δικο μου αναρρωνει απο χθες.

Sounds Of The Indian Snake Charmer CD (Hanson - 2006)

Happy Birthday Corrupted Delights. Again!

Ω ναι!

Torturing Nurse - The Nihilism

 'Nihilism is best done by professionals'

- Iggy Pop -

The Nihilism 3" CD-R (Darker Days Ahead - 2012)

V/A - Necropolis, Amphibians & Reptiles: The Music Of Adolf Wölfli

 Καμμια αμφιβολια. Ο Adolf Wolfli ηταν ψυχοπαθης. Περασε το μεγαλυτερο μερος της ενηλικης ζωης του σε ενα κοσμο δικης του επινοησης, γεματο απο αποκαλυπτικες παραισθησεις, μεσα σε φυλακες και ψυχιατρεια στα τελη του 19ου αιωνα. Τα χιλιαδες σχεδια και οι δυσνοητες παρτιτουρες ουρλιαζουν outsider artist, αλλα το οραμα του Wolfli ηταν πολυ πιο ολοκληρωμενο απο το μεσο καιδι που βρηκε συνειδητα καταφυγιο στην art brut. Εξου και το ενδιαφερον του Graeme Revell, των NWW και των DDAA για το ογκωδες εργο του δευτερου πιο δημοφιλους στο google Adolf.

 Το Necropolis, Amphibians & Reptiles αποκωδικοποιει το χαος των παρτιτουρων αποδιδοντας το με τσαλακωμενα νανουρισματα και παλιμπαιδιζουσες υποσιτισμενες μελωδιες αλα Residents. Δε προκειται να βρειτε γνωριμα χαρακτηριστικα των groups. Αλλα δεν ερχεστε εδω μεσα για κατι τετοιο, ετσι δεν ειναι.

Necropolis, Amphibians & Reptiles LP (Musique Brut - 1986)

Rudolf Eb.er - Extreme Rituals

 Διακριτικος βομβος. Ταχυπαλμια. Επιμονο κορναρισμα. Φρασεις που εχουν μασηθει απο το κασετοφωνο. Αγωνιωδεις φωνες. Μια νοσηρη χορωδια. Το εσωτερικο ενος πιανου βιαζεται στο βαθος. Οι φωνες πολλαπλασιαζονται, μπαινοβγαινουν στη μιξη, διαστρεβλωνονται σε τελετουργικους αλαλαγμους. Το κορναρισμα επιστρεφει. Το ιδιο και η ταχυπαλμια. Αμηχανια. Χειρουργικη αφαιρεση ψυχης. Field recordings των συνειρμων ενος ασυλληπτου μυαλου. Αρρωστησα. Το ειχα αναγκη. Τι περιμενατε απ' αυτο το βλεμμα.

Extreme Rituals LP (Erratum - 2012)

Carter Tutti Void - Transverse

 Θα αναγνωριζα τη μετρονομια του Chris Carter ακομα και αν ηταν χωμενη στο βαθος ξεπεσμενου αιγαιοπελαγιτικου bar που παιζει τριτοκοσμικα eurobeat και βρωμαει μπομπες και ξερατα. Ποσο μαλλον οταν προσφερει παλμο στις σιδηροβεργες του Transverse, ενα δισκο που σπρωχνεται απο label, blogs, mailorders και παρατρεχαμενους σαν techno/not techno, αλλα αποτελει τη motorik εξελιξη των TG. Mαλλον ετσι το εισπραττω εγω. Τα κομματια του δισκου διατηρουν σταθερο ρυθμο, οριζοντια κινηση και μουδιασμενη διαθεση, ενω πανω απο τα κεφαλια του ακροατηριου πετουν απειλητικα πυραυλοι V2 (Schneider?). Υπνωτισμενος χορος πανω στα χαλασματα του συγχρονου πολιτισμου.

Transverse CD/LP (Mute - 2012)

Runzelstirn & Gurgelstock - Runzelstock & Gurgelstirn

'In what will survive me

I am in harmony

with my annihilation.'

- Georges Bataille -

Runzelstock & Gurgelstirn LP (Nihilist - 2005)

Masaki Batoh - Brain Pulse Music

 Οι promo φωτογραφιες του Brain Pulse Music θα μπορουσαν καλλιστα να γινουν meme τυπου 'Meanwhile In Japan' καθως απεικονιζουν τον Masaki Batoh, τυλιγμενο με καλωδια, σε μια συσκευη που μοιαζει με retro sci-fi εγκεφαλογραφο. Οχι. Δε μπορουσα να αντισταθω. 

 Μετα απο λιγη λεπτα googlαρισματος, ανακαλυπτω πως ο retro sci-fi εγκεφαλογραφος ειναι ουσιαστικα μια ιδιοκατασκευη που μεταφραζει τα εγκεφαλικα κυματα σε ραδιοκυματα και στη συνεχεια σε ηχο. Ενα απολυτα αποκοσμο βομβωδη ηχο. Σε συνδυασμο με τη παραδοσιακη ιαπωνικη ενορχηστρωση που στοιχειωνει τo μεγαλυτερο ποσοστο του album, ο ακροατης βρισκεται για 40 λεπτα στο μυαλο του ιδρυτη των Ghost. Ανατριχιαστικη εμπειρια. Tα εσοδα του δισκου θα διατεθουν στους σεισμοπληκτους συμπατριωτες του Batoh. Κατι τετοιο θα εκανε μονο ο Alvin Lucier με το Music For Solo Performer αν ηταν φιλανθρωπος. 

Brain Pulse Music LP (Drag City - 2012)

Fushitsusha - Hikari To Nazukeyo

 Πρωτη μεγαλη σφαλιαρα: Ο θανατος των Fushitsusha αποδειχθηκε νεκροφανεια. Σηκωθηκαν απο τον ομαδικο ταφο των μεγαλων groups που αφησαν νωρις το ματαιο τουτο κοσμο με τον απινιδωτη του Mitsuru Nasuno, μπασιστα των Seijaku. 

 Δευτερη μεγαλη σφαλιαρα: Πανε τα μαυρα εξωφυλλα. Θελω πισω τα μαυρα εξωφυλλα. Ειναι δικα μου. Μου ανηκουν. Δε θελω αυτη τη μαλακια. Χιλιες φορες rawk ποζες αγκαλια με groupies.  

 Τριτη μεγαλυτερη σφαλιαρα: Το group εχει μεσα του ζωη. Εστω απεθαντη. Τα 60 χρονια του Keiji Haino μπορει να ειναι τα τριπλασια απο αυτα του μεσου πιτσιρικα που ηχογραφει για χαρη του νεου, αγαπημενου σας label, ομως το Hikari To Nazykeyo προερχεται απο ενα μερος που η ηλικια δεν εχει καμμια σημασια. Οδυνη, οργη, αιωνιο μπερδεμα. Η δισκαρα που δε προλαβαν να γραψουν ποτε οι Mars. Τοσο καλο.

Hikari To Nazukeyo CD (Heartfast - 2012)

Joy Division - Licht Und Blindheit

Dead Souls

Someone take these dreams away

That point me to another day

A duel of personalities

That stretch all true realities

They keep calling me

They keep calling me

Keep on calling me

They keep calling me

Where figures from the past stand tall

And mocking voices ring the halls

Imperialistic house of prayer

Conquistadors who took their shape

They keep calling me

They keep calling me

Keep on calling me

They keep calling me

Calling me

Calling me

Calling me

Calling me

They keep calling me

They keep calling me

Keep on calling me

They keep calling me

Licht Und Blindheit 7" (Sordide Sentimental - 1980)

Incapacitants - Lon Guy

 Αυτο δε το περιμενα. Ηρθε απο το πουθενα. Μουδιασε την ανοιχτη πληγη του μυαλου μου, που εξακολουθει να μεγαλωνει απο τη σκεψη. Την επιμονη, κανιβαλιστικη σκεψη. Θα εδινα τα παντα για να σταματησει. Ειμαι πολυ ευερεθιστος τωρα. Οπου και να κοιταξω, θα βρω λογο για να πεσω. Θα σκαναρω το ονομα μεσα σε χιλιαδες αχρηστες λεξεις, θα ανιχνευσω τη μυρωδια μεσα στη μποχα του βαγονιου, θα παρανοησω ακυρα ερεθισματα, θα ακουσω αυτο που θελω να ακουσω ακομα και σ' ενα δισκο Incapacitants. 

 Χθες το βραδυ, εψαχνα τροπο για να ξεχαστω. Ενιωθα σχεδον ενοχος που πηγαινα να τη γλυτωσω. Εβαλα Lon Guy στα ακουστικα για να καυτηριασω τα συμπτωματα. Τα καταφερα επι 62 συνεχη λεπτα. Σημερα ηταν παλι σκατενια αλλα χθες τα καταφερα επι 62 συνεχη λεπτα. Αυτο δε το περιμενα. Ηρθε απο το πουθενα. Επρεπε να το ειχα φανταστει. Δε λεγεται και Happ Guy.

Lon Guy CD (Harbinger Sound - 2009)

Kleistwahr - Arsonicide

 Με το μαχαιρι στο λαιμο, θα διαλεγα το Arsonicide απο το Myth. Βεβαια, ελπιζω αυτο το διλημμα να μη τεθει αμεσα. Ειναι το σημειο στο οποιο ο Mundy κοβει ηχητικα τους δεσμους με τους Ramleh. Το δευτερο album του Kleistwahr ακουγεται αυταρκες, αποξενωμενο, μοναχικο και ακριβως γι' αυτους τους λογους ειναι πολυ τσαντισμενο. 

 Σχεδον μπορεις να διακρινεις τις συνθηκες ηχογραφησης. Σαπια κλειστοφοβικη κρεβατοκαμαρα θατσερικου διαμερισματος με λεπτους τοιχους, ντυμενους με κακογουστη ταπετσαρια, μπερδεμενα καλωδια, φλεβες στο μετωπο, απελπιδες προσπαθειες αποσυμφορησης. Εκτος απο αφανες PE classic, το Arsonicide λειτουργει και σαν κλειδαροτρυπα στη ψυχη και στο flat του teenage angst.

Arsonicide LP (Harbinger Sound - 2011)

Kleistwahr - Myth

 Στο Μουσειο Aφυσικης Ιστοριας του Industrial, μεσα στο μπουντρουμι με τα Power Electronics εκθεματα βρισκεται σε περιοπτη θεση το wasp synth του Gary Mundy. Αυτο το δυσχρηστο κομματι εξοπλισμου στραγγαλιστηκε απο τις πολλαπλες προσωπικοτητες του ιδιοκτητη του, ειτε στο ονομα των Ramleh, ειτε για τo incognito περασμα των S.P.I.T.E., ειτε για το εφηβικο ξεσπασμα του Myth. 

 Μεσα στα 5 κομματια του πρωτου album του Kleistwahr αχνοφαινεται η υπερφορτωση effects που θα χρησιμοποιηθει μεχρι κορεσμου την επομενη χρονια στο Hand Of Glory. Ασπρομαυρη αστικη ψυχεδελεια, ασχετα και αν στη θεα της λεξης απο ψ ανατριχιαζουν οι πιο πολλοι απο εσας. Απαραιτητα μαθηματα ιστοριας.

Myth LP (Harbinger Sound - 2011)

Never Say When: 30 Years Of Broken Flag

 Εφοσον βγηκα ζωντανος και με σωας τας φρενας απο αυτο το τριημερο, μπορω να πω με σιγουρια πως ειμαι ικανος να επιβιωσω σε περιπτωση χημικου πολεμου. Και αυτο σας το λεει ενα μυγιαγγιχτο ανθρωπακι ετσι. Μεσα στο απαραδεκτο hostel απεκτησα αντισωματα για ολες τις γνωστες και αγνωστες ασθενειες που παιζουν στο πλανητη. Ομως παρα τη ταλαιπωρια και την ανοθευτη κουραση, η απιστευτη παρεα, η guinness και o ΘΟΡΥΒΟΣ, οδηγησε το ωραιοτερο δωρο που μου εχουν κανει ποτε (aka αυτο το ταξιδι) σε εμπειρια ζωης.

1η μερα.

 Sewer Election/Treriksroset: Γνησιο pedal noise, κατι σα tribute στον M.S.B.R., με λιγοστα scrap τσιριγματα. Η φαση εληξε με τον Carlsson πανω στα μπλιμπλικια του. Ευγε.

 Le Syndicat: Ενα απο τα set που δε πολυκαταλαβα. Καμμια σχεση με το βοθρο του πρωτων δισκων τους. Τυχαια laptop electronics που μαλλον δε ξεμπλεκονται ευκολα. 

 Con-Dom: Απο εδω και περα το festival ξεκινησε για μενα. Ο Dando εχει τη σκηνικη παρουσια ενος Iggy Pop χωρις τους κοιλιακους, τις φλεβες στο κουτελο του Peter Brotzmann και τα αυτια ενος hobbit. Ο ηχος ηταν αξεπεραστος με τα γνωριμα υποβρυχια φωνητικα να γινονται ενα με τους παλμους που τριζουν το πατωμα. Τρομος. 

 Skullflower: Οι συχνες στασεις στο bar και στο merchandise σταματουν για να κανω το απαραιτητο προσκυνημα στο Matthew Bower. Η ασκητικη φιγουρα του (ηρωινομανης μοναχος με surfer dude διαφευγουσες) φοραει χοντρο στρατιωτικο jacket μεσα στην αφορητη ζεστη. Αποφευγει καθε οπτικη επαφη με το κοινο. Για το πρωτο 15λεπτο, το group επικαλειται τη περιοδο του Malediction αλλα μη παιρνετε και πολυ στα σοβαρα αυτα που γραφω. Ημουν πολυ εκστασιασμενος για να θυμαμαι. Στο δευτερο μερος του set, o Bower πιανει μικροφωνο, ισως και μετα απο 25 χρονια για να ξεκινησει τη proper βουτια στα βαθια. Κατι σαν Pure χωρις τo ritual. Θα χρειαστει να παραφρασω το group για να περιγραψω τι εγινε στο κεφαλι μου. Drowned in a pool of shit. 
 Ramleh (PE Set): Μια απο τις καλυτερες εμφανισεις του τριημερου, αν και αυτο δε θα επρεπε να προκαλει καμμια εκπληξη. Η ιστορικοτητα του group ειναι αδιαμφισβητητη και εκεινη τη μερα δικαιολογησαν το γιατι. Πισω απο τα τρεμαμενα synths κρεμιοταν ενας πανυψηλος και σαφως τρακαρισμενος Mundy. H γοητεια των Ramleh βρισκοταν ανεκαθεν στην αμηχανη απογνωση που εξεπεμπαν καθως απεφευγαν τη παραδοσιακη ερμηνεια του alpha male που κυνηγαει θηραματα και ευτυχως δεν αλλαξε τιποτα μετα απο σχεδον 30 χρονια. Θα τους θυμαμαι για αλλα τοσα. 

2η μερα

 Kleistwahr: 15λεπτη solo εμφανιση του Mundy, σαφως πιο επιθετικη αλλα το ιδιο μαζεμενη. Ο τυπος πρεπει να μενει σε bunker και να εχει σοβαρα θεματα αγοραφοβιας αφου μετα απο καθε set εξαφανιζεται. 

 Lettera 22: 180 μοιρες μακρια απο τη δισκογραφικη τους δουλεια. Το ηχητικο αντιστοιχο ενος καυγα 45 μεθυσμενων Ιταλων εξω απο σχολη πολεμικων τεχνων. Σε κανουν συμμαχο με το καλημερα. 

 M.T.T.: Δε θυμαμαι και πολλα, μαλλον δε θα μου εκαναν και τρελη εντυπωση. 

 J.F.K.: Καυλιαρικο noise-rock, δυο κιθαρες-μπασο-drum machine-γιναμε. Απαιτω την αμεση κυκλοφορια του live σε lp. Πιο κοντα σε Amphetamine Reptile παρα σε Broken Flag. 

 Black Sunroof!: Voltiguers με Cindytalk. Μια μαυρη τρυπα ομορφιας. O Gordon Sharp κερδιζει τα βλεμματα αλλα για λαθος λογους. Οταν κοιταξεις πισω απο τη παρενδυτικη περσονα, βλεπεις ενα ευθραυστο πλασμα με pencil δερματινη φουστα και balls the size of Texas. 

 Grunt: Αισθητικη υπερβαση. Βρισκομαστε υπο το καθεστως Aspa. Καθε κινηση, καθε ηχος, καθε ανασα ειναι ενα προμελετημενο εγκλημα. Το εχω βουλωσει και απλα ακουω.

 Esplendor Geometrico: Το πρωτο live των Ισπανων στην Αγγλια εξελιχθηκε σε rave. Γνωριζουν αψογα τη τεχνη του ρυθμου και ακριβως γι' αυτο μερικοι τους εθαψαν στα forums σα σκατενιο EBM. Εγω παλι περασα αψογα.
 Consumer Electronics: Εχω ενα μικρο κολλημα με Whitehouse. Οποτε μη περιμενετε να γινω αντικειμενικος για το γλοιωδες show του αξιοτιμου κυριου Best. Το μουνι. Με το που βγηκε στη σκηνη ξεκινησε τα μπινελικια. Εμεινε ημιγυμνος, ετριβε τις ρωγες του, το καυλι του, απεφευγε μπουκαλια, εφτυνε το κοινο, μπηκε στο πιο σιχαμενο -αρα και πιο ταιριαστο- ρολο για τη περισταση. Προτεινω σε οσους θαυμαζουν μεσηλικες rock'n'roll stars που τραγουδανε χιλιοπαιγμενες μπαλαντες για ζευγαρωμα με ξεκουμπωτα πουκαμισα και γραμμωμενους κοιλιακους, να τρεξουν στο επομενο live των Consumer Electronics. Bonus της βραδιας: οι καυλαντες του κωλογερου με τη Sarah Froelich. Παιζει να ηταν και η καλυτερη συναυλια της ζωης μου. Θα αποφασισω πιο ψυχραιμα αλλη στιγμη. Τωρα θελω να τη θυμαμαι ετσι. 

3η μερα

 Tommi Keranen: Δυστυχως μπηκα στο venue 10 λεπτα μετα την εναρξη. Αυτη ειναι αλλωστε και η μερα που το σωμα μου γινεται κουρελι απο τη κουραση. Με καλυτερη διαθεση νομιζω πως θα ειχα εκτιμησει περισσοτερο τις καφριλες του. Κατι σαν προσγειωμενος Astro.

 Vortex Campaign: Αν δεν ειχα ακουσει το split με Coil και TNB θα γουσταρα. Free/improv/noise/τιποτα μπροστα σε ενα κοινο που ζεχνει αντριλα. Εχασαν τρελη ευκαιρια. 

 Putrefier: Περισσοτερο Mark Durgan. Live concrete electronics. Καθ'ολη τη διαρκεια ειχα ενα τεραστιο ερωτηματικο πανω απο το κεφαλι μου.

 Sigillum S: Η ατμοσφαιρα βαρυνε αποτομα. Το group εχτισε σιγα-σιγα ενα κινηματογραφικο death industrial μνημειο απο ψηφιακη μαζα και μακαβρια video projections. Δεος. 

 Giancarlo Toniutti: Επρεπε να βγαλω το σκασμο. Με επιασε ακατασχετη παρλα. Παρ'ολα αυτα ο Toniutti εδειξε πως δεν εχει μεινει κολλημενος στο παρελθον. Φανταστειτε τον Daniel Menche μεσα σε κρεματοριο. Υπεροχος.

 Club Moral: Ο art αερας του ντουετου δεν ευδοκιμησε. Σε καποιο αλλο πλαισιο θα ηταν headliners. O Danny Devos βουτουσε το κεφαλι του σε ενα κουβα με νερο ενω προσπαθουσε να απαγγειλει κατι για ενα "prelude to a motocycle accident". Μετα ετρωγε λουλουδια, τα βαραγε στα μουτρα του και στη συνεχεια βουτηξε στο κοινο για μια ακρως πειστικη μιμηση επιληπτικης κρισης. 

 Ramleh (rock set): Ειμαι ψοφιος. Νεκρος. Και λιγο ζαλισμενος. Αποφασιζω να κατσω στο πατωμα. Ακομα θυμαμαι τις δονησεις στα πελματα μου. Το κοινο δε ξετρελαθηκε. Θα τους εβλεπα να κοπανιουνται. 

 The New Blockaders: Εφυγα πριν βγουν. Ναι. Το εκανα. Δε το μετανιωσα. Προτιμησα το μυθο απο τη πραγματικοτητα.  Τα κανω κατι τετοια στον εαυτο μου. Δε ξερω γιατι. Οπως δε ξερω γιατι εκατσα να γραψω ολα τα παραπανω. Δε προσφερουν τιποτα σε κανενα. Δεν αφορουν κανενα. Τα κανω κατι τετοια στον εαυτο μου. Never Say When. 

KTL - V

 Ακομα και αν το ενδιαφερον του dynamic duo των KTL παραμενει στραμμενο στα χαμηλοτατα στρωματα του ηχητικου φασματος, το πεμπτο album τους ακουγεται εντελως διαφορετικο. Το project παρατησε τη μαυριλα. Τωρα ασχολειται με το εκτυφλωτικο λευκο. Η προσφατη κολλα του Stephen O'Malley για την ευρωπαικη avant-garde βγαζει το καπελο στο σκληροπυρηνικο μινιμαλισμο της Eliane Radigue, με ανατριχιαστικα εγχορδα που γρατζουνιζουν το μαυροπινακα του Gavin Bryars. Ο Peter Rehberg υπογραμμιζει το χαος με διακριτικα ηλεκτρονικα, συντονιζει τον ογκο αλλα αφηνει το μεγαλειο να απλωθει. Σε λιγα χρονια απο τωρα, θα μιλαμε για το V στον υπερθετικο βαθμο. Προς το παρον, ας το βαλουμε στη λιστα με τα καλυτερα του '12. 

V 2xLP (Editions Mego - 2012)

Atrax Morgue - Exterminate

 Η ηρωικη εξοδος του Marco Corbelli εδωσε στο ηδη ογκωδες εργο του τονους ειδικου βαρους που πλεον εξαργυρωνονται στο χρηματιστηριο του discogs με χοντρα λεφτα. Για να αποκτησεις αυθεντικες κασετες αμφιβολης καταστασης, πρεπει να τα σκασεις και καθε φορα που καποιος κανει buy now, αισθανομαι πως ο Atrax Morgue στραβωνει ακομα πιο πολυ το πλεον γεματο απο σκουληκια σπασμενο μουτσουνι του.

 Εχοντας λοιπον ΑΥΤΗ τη μουρη κατα νου, προσπαθηστε να ακουσετε το Exterminate στα σοβαρα με full εξοπλισμο, σβηστα φωτα, ακουστικα κτλ. Ρε το εβαλα χθες το βραδυ για να πεσω και κατεληξα να χαζογελαω μονος μου. Αυτο ειναι δισκαρα. Εγω φταιω που εφαγα κολλα. Το ενθετο του LP γραφει: THE PRICE WE PAY FOR EXISTENCE IS NO-EXISTENCE. Θα μου επιτρεψετε να γελασω λιγο στο μεσοδιαστημα.

Exterminate LP (Urashima - 2012)