People's Temple Choir - He's Able

Τα πτωματα που βλεπετε στο εξωφυλλο στα αριστερα σας ειναι καποια απο τα 909 θυματα του Jim Jones, ιδρυτη του "Ναου του Λαου", μιας παραθρησκευτικης οργανωσης δικης του επινοησης, που εδρασε στα μεσα του '70. Ο Jones ξεκινησε να πουλαει ταπεινα μαιμουδες (!) απο πορτα σε πορτα για να ενισχυσει οικονομικα το cult του και σιγα-σιγα εξαπλωθηκε σε ολη την Αμερικη, υποσχομενος σε μετα-χιππηδες την ψυχικη γαληνη και την αιωνιοτητα. Στο καζανι της παρανοιας του εβρασε μπασταρδεμενο χριστιανισμο, εκλαικευμενες ανατολιτικες πεποιθησεις, στρατευμενο σοσιαλισμο, αυστηρη πειθαρχια και new age επιφοιτησεις. Οταν η αμερικανικη κυβερνηση ταραχτηκε απο τον αριθμο των πιστων, αρχισε το κυνηγι για να συλλαβει τον Jones, ενω εκεινος ειχε ηδη εγκατασταθει μαζι με μερικες χιλιαδες προσκυνητων του στην μυθικη πλεον Jonestown, ενα κοινοβιακο κρατος εν κρατει. Πανω σε μια κριση πανικου, πειθει τους αβουλους/ηλιθιους ακολουθους του να αυτοκτονησουν μαζικα, πινοντας Kool Aid με κυανιο ως ενδειξη πολιτικης διαμαρτυριας. Λιγο μετα, ο Jones αυτοπυροβολειται και αποκταει εξεχουσα θεση στη pop κουλτουρα. Το παρακατω CD συλλεγει μερικες ηχογραφησεις χλιαρων soul/gospel/pop χαζομαρων απο τη χορωδια του People's Temple, αλλα το πραγματικο φετιχ της ολης υποθεσης ειναι το τελευταιο track με τον ευγλωττο τιτλο Mass Suicide. Ειναι αυτο ακριβως που φανταζεστε. Τωρα που το σκεφτομαι, αρχιζω πλεον να κανω upload ο,τι να' ναι. O καιρος που θα αρχισω να ανεβαζω τσοντες με μαυρους ομοφυλοφιλους ναζι καθυστερημενους νανους ειναι εγγυς!

He's Able CD (Grey Matter - 1993)

The Cannibal That Walked Free

To τηλεοπτικο ντοκυμαντερ The Cannibal That Walked Free, αφιερωνει 46 λεπτα στην απιστευτη υποθεση του μικροσκοπικου Ιαπωνα Issei Sagawa, που σκοτωσε και εφαγε την Ολλανδη συμμαθητρια του, Renee Hartevelt, στις αρχες του '80 και καταφερε να τη σκαπουλαρει μολις με 34 μηνες ψυχιατρικου εγκλεισμου. Μετα απο την απελευθερωση του, ο Sagawa απολαυσε στιγμες δοξας απο τους συμπατριωτες του, αφου αντιμετωπιστηκε ως εθνικος αντι-σταρ. Πρωταγωνιστησε σε πορνο, εμφανιστηκε σε εκπομπες ως τηλεοπτικος μαιντανος, εγραψε 19 βιβλια για το συμβαν αλλα και δουλεψε ως κριτικος γευσης σε περιοδικο υψηλης αναγνωσιμοτητας! Η παραδοχη του στη καμερα οτι ακομα βλεπει γυναικεια ποδια και φανταζεται τη γευση τους, με κανει να θελω να επικοινωνησω αμεσα με το προξενειο της Ιαπωνιας για περισσοτερες πληροφοριες πιθανης υιοθεσιας του. Ευγε νεε μου.

The Cannibal That Walked Free (Directed By Toby Dye - 2007)

Nefarious Complex - DEMOnology

Τα βασικοτερα εξαγωγιμα προιοντα του Καναδα μαζι με την ξυλεια ειναι η Celine Dion και o Bryan Adams. Μακαρι να μπορουσα να πω το ιδιο και για το project των Nefarious Complex, που εδρασε στα μεσα της δεκαετιας του '90 στο Vancouver, κατω απο τα ρανταρ της industrial διασπορας. Ο ηχος τους παραπεμπει στην ηχητικη δυστοπια της Tesco Organisation (συγκεκριμενα στους Genocide Organ και τους Anenzephalia), με περισσοτερη ορεξη για sampling. Η Αudial Decimation βγαζει απο τη ληθη τα demo τους, τα επανακυκλοφορει σε 100 κασσετες και με βαζει σε σκεψεις για το πως θα ηταν ο κοσμος αν δεν χορευαμε στα παιδικα παρτυ το Summer Of '69 του Adams (ναι, ειμαι 31...) αλλα το Hymn Of A Psycho των σημερινων επιτιμων καλεσμενων του Corrupted Delights.

DEMOnology CS (Audial Decimation - 2009)

Les Rallizes Denudes - Heavier Than A Death In The Family

H κληρονομια του σημαντικοτερου ιαπωνικου ψυχεδελικου group ολων των εποχων, επιτελους επανεκδοθηκε προσφατα απο την Phoenix σε μια ημι-επισημη, αλλα καλαισθητη εκδοση CD (αναμενουμε εναγωνιως το LP!) και θα αποκαταστησει την ιστορια. Οδηγουμενοι απο τον εγκεφαλο Takashi Mizutani, οι Les Rallizes Denudes, τσακωσαν απο το λαιμο τον ηχο των Velvets του White Light/White Heat και τον επνιξαν μεσα σε κυματα απο reverb και παραμορφωση. Οι δονησεις επηρρεασαν ολοκληρο το ιαπωνικο underground (και ιδιαιτερα τον ηχο της PSF Records), τους Sonic Youth, τους Dead C, το shoegaze και γενικα οτιδηποτε κραταει στα χερια του κιθαρα και μου κραταει ακομα το ενδιαφερον. Ονειρικη μουσικη? Σιγουρα, αλλα για ηρωινομανεις υπνοβατες.

Heavier Than A Death In The Family CD (Phoenix - 2010)

Hanatarash - Live

Πρωτη μερα δουλειας για τον υπογραφοντα μετα απο δυο απαραδεκτες εβδομαδες αδειας.

The Video Diary Of Ricardo Lopez

Το Corrupted Delights τρελαινεται στο να παρατηρει, να παρουσιαζει και στο τελος να ηρωποιει καθε μορφη αποκλισης απο το φερομενο και ως φυσιολογικο. Εδω λοιπον εχουμε να κανουμε με ενα σχεδον 2ωρο ντοκουμεντο, μονταρισμενο απο 18 ωρες υλικου που δειχνει την πορεια του 21χρονου Ricardo Lopez προς την τρελα, ο οποιος καθ΄ολη τη διαρκεια του 1996, κινηματογραφουσε τις σκεψεις και τους μονολογους του, ενω αρχισε να αποκταει εμμονη με την Bjork. Απεικονισεις καταθλιψης, χαμηλης αυτοεκτιμησης, μαζοχισμου, φυλετικου μισους, μισανθρωπιας, ερωτομανιας και της αναποφευκτης αυτοκτονιας βρισκονται εδω, σε ολο τους το παρηκμασμενο μεγαλειο και περιμενουν ολους εσας τους οφθαλμοπορνους για να τις εκτιμησετε.

The Video Diary Of Ricardo Lopez DVD (Directed By Sami Saif - 2000)

Mania / Bizarre Uproar - Charnel Heap

Ολες οι εμμονες, η εικονογραφια, η αισθητικη και η ηχητικη προσεγγιση τoυ συγχρονου harsh noise/power electronics, κλεισμενη μεσα σε ενα βιαστικα συσκευασμενο vinyl box, πλεγμενο με συρματοπλεγμα και πιτσιλισμενο με αιμα. Αυτο ακριβως ειναι το Charnel Heap, η συνεργασια μεταξυ του αμερικανου θρυλου Mania (Keith Brewer, πρωην Taint) και του φινλανδου κυριου Bizarre Uproar (Pasi Markkula). Bαρελια, κραυγες, παραμορφωση, αγωνια, αποσυνθεση και βια. Toσο καλο που οφειλει να ειναι παρανομο.

Charnel Heap 2xCS (Corrosive Art - 2010)

V/A - Dokument #6: Rituals

Η μυστηριωδης αυτη κασσετα επεσε στα χερια μου εντελως τυχαια, αφου συμπεριληφθηκε κατα λαθος μεσα σε μια παραγγελια δισκων που εκανα προσφατα. Φυσικα προσφερθηκα να την επιστρεψω, αλλα ο πωλητης αρνηθηκε πολυ ευγενικα να την δεχτει και μαλιστα μου ειπε οτι πρεπει να της δωσω την πρεπουσα σημασια. Οι διαδυκτιακες πληροφοριες που καταφερα να βρω για αυτην ηταν μηδενικες, παρα μονο οτι ανηκει σε μια σειρα του σουηδικου label Private Edition, που επανεκδιδει σε 100 κοπιες αρχειακο υλικο (απο spoken word μεχρι field recordings). Οι 5 τελετες που αποτυπωνονται εδω μεσα λοιπον δεν εχουν τη παραμικρη σχεση με το multi-culti τουρισμο που συνηθως βασανιζει αυτες τις ηχογραφησεις, αλλα χρηζουν ανθρωπολογικου ενδιαφεροντος και δειχνουν τους διαφορετικους τροπους που εφευρισκουν οι ανθρωποι για να λατρεψουν τους θεους και τους δαιμονες τους.

Dokument #6: Rituals CS (Private Edition - 2010)

Deathkey - Doctrine Of Intolerant Hatred

Ο πιο αμφιλεγομενος τυπας στα power electronics (μαζι με τον Brethren), o κυριος Deathkey, πριν απο 3 μηνες περιπου κυκλοφορησε το νεο album του και σκορπισε τη διχονοια στα στρατοπεδα των forums. Οι μεν, τραβαγαν τα μαλλια τους καθως παρακολουθουσαν ενα ακραια πολιτικοποιημενο προσωπο να απολαμβανει τονους απο hype ενω οι δε, νομιζαν πως βρηκαν το φερεφωνο της ιδεολογιας τους. Βλεποντας αυτο το φαινομενο αποστασιοποιημενα, οφειλω να ομολογησω πως μου χαρισε αρκετες στιγμες γελιου, οι οποιες κοπηκαν στεγνα οταν οντως ακουσα το Doctrine Of Intolerant Hatred. Δολοφονικο P.E./industrial με λυσσασμενα φωνητικα που ακομα και αν απηγγειλαν αποσπασματα απο το βιβλιο αιγαιοπελαγιτικων συνταγων της Αργυρως Μπαρμπαριγου, παλι θα ηταν πειστικα. Aν και τωρα που το σκεφτομαι καλυτερα, αυτο το γεγονος απο μονο του ειναι αρκετο για να κανει καποιον ΤΟΣΟ τσαντισμενο.

Doctrine Of Intolerant Hatred 2xLP (Freak Animal - 2010)

V/A - Harsh Purification

H αφορμη για 3ο παγκοσμιο πολεμο που ονομαζεται Harsh Purification, ειναι ουσιαστικα 4 CD-R που δειχνουν τις ομοιοτητες και επισημαινουν τις διαφορες μεταξυ των HNW και του παλιου, καλου harsh noise. Tα στατικα τειχη του Vomir, η ασθμαινουσα θορυβομηχανη του An Innocent Young Throat-Cutter (Richard Ramirez), τα παρανοικα S&M cut-ups του Torturing Nurse (o τυπος αυτοαποκαλειται Junky...) και το σπαστικο japanoise του Government Alpha (Yasutoshi Yoshida) κανουν τα παντα για να ανοιξουν νεα οπη στο σωμα σας. Για ψαχτειτε. Τα εχουν καταφερει.

Harsh Purification 4xCD-R (Corrosive Art - 2009)

Disc 1 (An Innocent Young Throat-Cutter)

Disc 2 (Vomir)

Disc 3 (Torturing Nurse)

Disc 4 (Government Alpha)

Liturgy - Renihilation

Οταν ο φιλος και εραστης της γνησιας σαπιλας, Cocaine Death με σφαλιαρισε λεκτικα στο facebook οταν ανεφερα τον Pyha, μου αντιπροτεινε παραλληλα τους Liturgy ως τη λυση για τις τρεχουσες διαθεσεις μου. Ποσο δικιο ειχε λοιπον! Το Renihilation μετα απο ενα 12ιντσο και κατι σκορπιες κασσετες, αποτελει το ντεμπουτο αυτων των τυπαδων απο το Brooklyn που κανει κλυσμα καφεινης στη τετραμελη μπαντα, αποδομει τις φορμες και την σημειολογια του τυπικου black metal ηχου (αν φυσικα μπορουμε να μιλαμε για κατι τετοιο εν ετει 2010) ενω δειχνει και μια ιδιαιτερη ευαισθησια για τον ελευθερο αυτοσχεδιασμο. Και ολα τα παραπανω χωρις corpse-paint! Η ωρα εφτασε. Θα μπορω πλεον να υμνω το Σατανα στα πλησιεστερα κατσαβραχα χωρις να περναω τη μιση μερα μου μπροστα στο καθρεφτη.

Renihilation CD/LP (20 Buck Spin - 2009)

Pyha - The Haunted House

Εδω και 3 μερες ακουω ασταματητα το πεμπτο track απο το Haunted House και ακομα δεν μπορω να καταλαβω πως σκατα ενας 14χρονος κορεατης ονοματι Pyha μπορει να συλλαβει τετοια συναισθηματα και πως μπορει να ειναι τοσο ωριμος ετσι ωστε να τα διοχετευσει μεσα απο τη μουσικη του. Το album ηχογραφηθηκε το 2001, διανεμηθηκε στην τοπικη αγορα ως CD-R, φυσικα πηγε απατο μεχρι που το ανακαλυψε ο ιδρυτης της Tumult οταν πηγε διακοπες στην Κορεα και αποφασισε να το επανεκδωσει, δινοντας του την προσοχη που του αξιζει (και ναι, το Terrorizer το ειχε βαθμολογησει με 10/10). Burzumικο black metal, με lo-fi παραγωγη, μεγαλες συνθεσεις, grim ατμοσφαιρα, εμβολιμα field recordings και μια αισθηση οτι κατι μεγαλυτερο συμβαινει κατω απο τα στρωματα της παραμορφωσης. Πραγματικα δεν γνωριζω αν οντως αυτο το αριστουργημα ειναι αποκυημα της δημιουργικοτητας ενος 14χρονου η απλα επεσα θυμα καποιας ακυρης φαρσας των περιοδικων, παντως ξερω οτι το Haunted House ειναι πιο depressive και απο το facebook profile του διευθυντη σας.

The Haunted House CD (Tumult - 2008)

Harmony Korine - Trash Humpers O.S.T.

Το 1938, το περιοδικο Time βιαστηκε να ανακηρυξει τον Αδολφο Χιτλερ ως αντρα της χρονιας, χωρις καν να του δωσουν τον χρονο για να αρχισει τα δικα του. Ετσι και εγω, μετα απο την εμμονη του φιλου Brother Ray με τον σκηνοθετη Harmony Korine (Gummo, Mister Lonely) θα σπευσω να κηρυξω το Trash Humpers ως ταινια του 2010, εχοντας δει μονο το απιστευτο trailer. Το soundtrack του film κυκλοφορησε πριν 2 εβδομαδες περιπου και καθε κοπια του 7ιντσου ηταν διακοσμημενη με τυχαια σκουπιδια (απο λεκεδες μουσταρδας μεχρι σκονη απο σακουλα ηλεκτρικης σκουπας), που αντανακλουν απολυτα τη δυσωδια και τη παθολογια του teaser που θα δειτε παρακατω.

Trash Humpers O.S.T. 7"/CD-R (Drag City - 2010)

Pan Sonic & Keiji Haino - In The Studio

Τρεις απο τους πιο ακραιους καλλιτεχνες της μουσικης εκφρασης και παραγωγης συγκρουονται για τις αναγκες του "In The Studio". Τα 11 tracks ακουγονται σαν κομματια απο το παζλ του αφηρημενου, σκοτεινου κοσμου του Haino που περικυκλωνεται απο τα καυστικα beats και το ψηφιακο θορυβο των Pan Sonic. Εκει που η προηγουμενη live συνεργασια τους παρατηρουσε οσα συνεβαιναν μακροσκοπικα, εδω το group αποφασιζει να βουτηξει μεσα στη μοριακη δομη του ηχου του. Υπεροχο.

In The Studio 2xLP (Blast First Petite - 2010)

Glenn Branca - The Ascension: The Sequel

Το βραβειο αψυχολογητου comeback μεσα στο 2010 απονεμεται σαφως στον Glenn Branca και στο sequel της σημαντικοτερης συνθεσης του, Ascension, απο το 1981. Τοτε ειχε καταφερει (μαζι με τον Rhys Chatham) να γκρεμισει τα ορια μεταξυ ακαδημαικης και λαικης μουσικης και τοποθετησε την ηλεκτρικη κιθαρα μεσα στους ψηλομυτικους χωρους της Νεας Υορκης. Τωρα απλα, ακουγεται σαν να μιμειται αυτους που στηριξαν κυριολεκτικα την καριερα τους πανω στο Ascension (Sonic Youth, Swans, ΟΛΟΚΛΗΡΟ το post-rock...) και μαλιστα με ενα καθ' ολα διαδικαστικο τροπο. Τα παντα βρισκονται εκει ακριβως που θα επρεπε, αλλα δυστυχως εχει σβηστει καθε ιχνος αυθορμητισμου. Δεν μπορω βεβαια να πω οτι χαθηκε μια ευκαιρια, επειδη δεν περιμενα ποτε κατι καινουργιο απο τον Branca. To χρεος του απεναντι στη συγχρονη μουσικη εχει πληρωθει εδω και πολλα χρονια.

The Ascension: The Sequel CD/LP(Systems Neutralizers - 2010)