To αδηφαγο 2010 εφτασε στο τελος του, τρωγοντας ακομα και τον ιδιο του τον εαυτο. Στη καννιβαλιστικη του διαδρομη καταπιε φιλους, σχεσεις, αγαπημενα προσωπα και συντροφους ζωης. Μεσα στο κλιμα ασυδοσιας, ξεκινησε να ρευεται απογοητευση, μοναξια, μιζερια και αυτη τη γαμημενη αισθηση παραδοσης. Και εγω, καθισμενος στο κεντρο του χαους να προσπαθω να βαλω ματαια τα πραγματα σε ταξη, ακουγοντας νυχθημερον το Belus.
Δεν θα κατσω να αναλυσω πως και γιατι το τελευταιο album του Burzum ειναι σημαντικο, τουλαχιστον με αντικειμενικα μουσικα κριτηρια. Δεν ειμαι αλλωστε και ο πλεον αρμοδιος. Στο διαδικτυο μπορειτε να βρειτε χιλιαδες trve kvlt reviews. Θα κατσω ομως να αναφερω γιατι αυτος ο δισκος ειναι σημαντικος για μενα. Με συνοδεψε στις πιο ομορφες στιγμες της χρονιας, αλλα με βοηθησε και στις πιο ασχημες. Μου εδειξε πως η μοναχικοτητα ειναι επιλογη αλλα η μοναξια ειναι καθεστως. Πανω απο ολα ομως με εκανε να αισθανθω σαν πιτσιρικας. Εκατσα να τον ακουσω προσεκτικα εκατονταδες φορες, τυπωσα και μελετησα τους μεταφρασμενους στιχους, προσεξα το artwork, τα credits, εδωσα σημασια σε καθε πιθανη λεπτομερεια του. Οπως ειχα κανει παλιοτερα με το Disintegration, το Unknown Pleasures, το Reign In Blood, το πρωτο Velvets, το OK Computer και το The Sky's Gone Out.
Το Belus ειναι ενα αριστουργημα. Ακομα και αν εβγαινε 10 χρονια πριν η μετα, παλι το ιδιο θα ελεγα. Για αυτο και μονο το λογο, ειναι ο δισκος της χρονιας του Corrupted Delights.
Belus CD/2xLP (Byelobog Productions - 2010)
No comments :
Post a Comment