Με το μαχαιρι στο λαιμο, θα διαλεγα το Arsonicide απο το Myth. Βεβαια, ελπιζω αυτο το διλημμα να μη τεθει αμεσα. Ειναι το σημειο στο οποιο ο Mundy κοβει ηχητικα τους δεσμους με τους Ramleh. Το δευτερο album του Kleistwahr ακουγεται αυταρκες, αποξενωμενο, μοναχικο και ακριβως γι' αυτους τους λογους ειναι πολυ τσαντισμενο.
Σχεδον μπορεις να διακρινεις τις συνθηκες ηχογραφησης. Σαπια κλειστοφοβικη κρεβατοκαμαρα θατσερικου διαμερισματος με λεπτους τοιχους, ντυμενους με κακογουστη ταπετσαρια, μπερδεμενα καλωδια, φλεβες στο μετωπο, απελπιδες προσπαθειες αποσυμφορησης. Εκτος απο αφανες PE classic, το Arsonicide λειτουργει και σαν κλειδαροτρυπα στη ψυχη και στο flat του teenage angst.
Arsonicide LP (Harbinger Sound - 2011)
No comments :
Post a Comment