Mob - s/t

 Εχω τη τιμη να γνωριζω προσωπικα τον Tsop και τον Biz, οποτε ο ενθουσιασμος μου για το πρωτο cd-r των Mob ειναι απολυτα δικαιολογημενος. Μοιραζεται μεταξυ της χαρας για τους φιλους μου και του στραβωμενου μορφασμου που κανω οταν το ακουω. Μαλιστα νομιζω πως καθε φορα που θα το βαλω να παιξει, κανω ανεπανορθωτο κακο στο περιβαλλον και στον εαυτο μου. Και σας διαβεβαινω πως αυτο ειναι το απολυτο κοπλιμεντο για ενα album πανεξυπνου HNW.  

 Ο δισκος αποτελειται απο τρια κομματια που παιζουν με τα ορια και τον ορισμο των wall. Στο πρωτο track, τα παρασιτα μου θυμιζουν εντονα Vast Glory με ενδοφλεβια χορηγηση καφεινης δηλαδη μη περιμενετε εξαντλητικες διαρκειες αλλα συμπυκνωμενη σαπιλα. Το δευτερο track ξεκιναει υπουλα για να  ξεδιπλωσει μια αναφλυφη μαυρη επιφανεια τυπου Werewolf Jerusalem, με βρωμικα μπασα και ολα τα καλα. Αν το ακουσει ο Ramirez, παιζει και να τα παρατησει και να ασχοληθει αποκλειστικα με το σχεδιο μοδας. Το τριτο κομματι εχει τον αερα του Infirmary στο Necropenetrator, δηλαδη ωμο θορυβο χωρις περαιτερω concept και φρουφρου και τις μαλακιες που αποσπουν τον ακροατη απο τον ιδιο τον ΗΧΟ. Εγγυημενο μουδιασμα κρανιου. Mob rules ρε.

Mob CD-R (Self Released - 2013)