Monte Cazazza - The Cynic

To νεο (!) album του Monte Cazazza βρεθηκε επιτελους στην εικονικη μου δισκοθηκη και δικαιολογει απολυτα την επιμονη μου να το βρω. Τα παντα βρισκονται στη σωστη τους θεση. Το νεκρο ζωο του artwork, ο αυτοσαρκαστικος τιτλος (μα The Cynic εν ετει 2010? Νομιζα οτι αυτα τα ειχαμε ξεπερασει!), η παραγωγη απο Brian Lustmord, τα αιχμηρα beats, η ενρινη φωνη και η ειρωνικη εκφορα των αυτοαναφορικων στιχων. Ακομα δεν καταλαβα αν τα πιο "χορευτικα" tracks ειναι το κλεισιμο του ματιου στους Psychic TV των late 80s η αν το MDMA αρχιζει και κλωτσαει μετα απο δυο δεκαετιες. Πολυ παραπανω απο "αξιοπρεπες". What's So Kind About Mankind Anyway?

The Cynic CD (Blast First Petite - 2010)

Hype Williams - Untitled

Ναι, ξερω τι θα πειτε. Το εξωφυλλο ειναι οντως απαραδεκτο. Αλλα μη φοβαστε, δεν προκειται να φορεσω σαλβαρια και να κανω τζιβες. Απλα το Untitled LP των Βρετανων Hype Williams φροντιζει να διαφημιζει εξωφθαλμα τις προτιμησεις του χωρις καμμια συστολη. Το ντεμπουτο album του μυστηριωδους ντουετου παραπλανει τους παντες με ενα μουσικο χαρμανι(...) αποτελουμενο απο επαναλαμβανομενες λουπες χαμηλης εως και μηδαμινης πιστοτητας, αυτοσχεδιαστικη καταστολη και υπναγωγικη μαστουρα, που κοιταζει με γλαρωμενο βλεμμα τη dub παραδοση. O μουσικος τυπος διαρρηγνυει τα ιματια του για χαρη τους, σπρωχνοντας τους ως hypnagogic σουπα, ενω στη πραγματικοτητα εχουμε να κανουμε με απογονους των υπερτατων Skaters και των Vibracathedral Orchestra, μειον τις world εμμονες, συν καποιες meta-post-plunderphonics ανησυχιες. Ο πιο "τι-σκατα-συμβαινει-εδω" δισκος του μηνα.

Untitled LP (Carnivals - 2010)

Conrad Schnitzler - Zug

Σαν ιδρυτης των Kluster και ως μελος των Tangerine Dream για μικρο διαστημα, o Conrad Schnitzler ειναι σαφως μια απο τις εξεχουσες προσωπικοτητες για την εξελιξη της ηλεκτρονικης μουσικης. To Ζug για κακη του τυχη, κατηγοριοποιηθηκε απο κεκτημενη ταχυτητα ως new-age και ξεχαστηκε στα ραφια των δισκοπωλειων σαν ενα ακομη private obscurity. Στην πραγματικοτητα ομως, αποτελει τον χαμενο κρικο μεταξυ της kraut/synth υπερβασης και του επερχομενου μηχανιστικου και ψυχρου industrial. Και για να γινω ακομα πιο σαφης για τις διαθεσεις και την αισθητικη του εν λογω κυριου, η επομενη φορα που εμφανιστηκε στο μουσικο προσκηνιο, ηταν λογω της συνθεσης του ονοματι Silvester Anfang που συμπεριληφθηκε στο Deathcrush των Mayhem.

Zug LP (Qbico - 2006)

Oneohtrix Point Never - Hollyr

Η μανια των απανταχου bloggers με τον Daniel Lopatin και το synth project του, Oneohtrix Point Never ειναι πολυ ενοχλητικη. Το hype εχει γινει δυσβασταχτο. Απορω πως ο ιδιος ακομα δεν εχει τρελαθει. Τον βλεπω σε κανα εξαμηνο να αυτοκτονει απο τη πιεση των media, το λεγομενο hypnagogic κινημα να κερδιζει το πρωτο του οσιομαρτυρα και το συνεσταλμενο προσωπο του να φιγουραρει σε μπλουζακια στο Μοναστηρακι. Θα συμβαλλω λοιπον στην επικειμενη καταθλιψη του Lopatin, postαρωντας την ψηφιακη επανακυκλοφορια του Hollyr (κασσετα του 2008). Ζητω προκαταβολικα συγνωμη Daniel, εισαι πολυ συμπαθης, αλλα οι fans σου ειναι πολυ εκνευριστικοι και πρεπει να χαλαρωσουν.

Hollyr Digital Release (Ridge Valley Digital - 2010)

Dichotomy Engine

Χθες το βραδυ οταν επεστρεψα σπασμενος απο τη δουλεια, με περιμενε στο inbox ενα πραγματικα ενθουσιωδες mail απο τον Σερβο Drajen Djordjevic, ο οποιος διατηρει το project Dichotomy Engine απο τα τελη του 2007. Δηλωσε fan του Corrupted Delights και θελησε να μοιραστει μαζι μας 3 απο τα albums του. Οι επιρροες του ηχου του εκτεινονται απο τον J.M. Jarre μεχρι και τους Raison d'être, ενω στην εξελιξη των κομματιων βαζει και το χερακι του ο Nordvargr και οι Wumpscut. Ο Drajen ακουγεται πως γουσταρει πολυ αυτο που κανει και απο οσο διαβασα ειναι ενεργο μελος του underground της χωρας του (βρηκα πολλες αφισες απο τοπικα live με τους Dichotomy Engine να καθονται στη θεση του headliner). Τον υπερ-ευχαριστω λοιπον για την γενναιοδωρη κινηση του και του ευχομαι φυσικα καλη συνεχεια. Τα τυχερα μου δυστυχως σταματουν προς το παρον εδω. Περιμενω τη στιγμη που θα λαμβανω groupies και δωρεαν ναρκωτικα σε ενδειξη χρηματισμου απο τους καλλιτεχνες.

Tales Of The Forgotten Ones CD (Dark: Scene Records - 2009)

Decoding The Quasar Signals CD (Dark: Scene Records - 2009)

One's Silence... CD (Dark: Scene Records - 2009)

ANBB - Ret Marut Handshake

Το πρωτο 12ιντσο της απροβλεπτης συνεργασιας του Alva Noto (Carsten Nicolai) και του Blixa Bargeld (Einsturzende Neubauten, πρωην Bad Seeds) ακουγεται σαν το προιον χρονιας συμπαθειας του ενος καλλιτεχνη για τον αλλο. Οι δημοκρατικες διαδικασιες που το χαρακτηριζουν δεν αφηνουν καμμια προσωπικοτητα να ξεχωρισει και ειναι πραγματικα μαγευτικο να ακους τη φωνη του Blixa, ερμαιο της εφευρετικοτητας του Nicolai. Τα συνθετικα beats και η κλινικα αποστειρωμενη παραγωγη, κρατανε ζωντανη την γερμανικη "αυστηρη" μουσικη παραδοση, απο το kraut και τον Conrad Schnitzler μεχρι τους D.A.F. και τους X-Mal Deutschland. Aν καταφεραν αυτο το αποτελεσμα μονο με τη χειραψια που αναφερεται στο τιτλο του 12ιντσου, φανταστειτε τι θα γινει στο full length που θα εχουν γνωριστει καλυτερα.

Ret Marut Handshake 12" (Raster-Noton - 2010)

Pan Sonic & Keiji Haino - In The Studio

Τρεις απο τους πιο ακραιους καλλιτεχνες της μουσικης εκφρασης και παραγωγης συγκρουονται για τις αναγκες του "In The Studio". Τα 11 tracks ακουγονται σαν κομματια απο το παζλ του αφηρημενου, σκοτεινου κοσμου του Haino που περικυκλωνεται απο τα καυστικα beats και το ψηφιακο θορυβο των Pan Sonic. Εκει που η προηγουμενη live συνεργασια τους παρατηρουσε οσα συνεβαιναν μακροσκοπικα, εδω το group αποφασιζει να βουτηξει μεσα στη μοριακη δομη του ηχου του. Υπεροχο.

In The Studio 2xLP (Blast First Petite - 2010)

The Threshold HouseBoys Choir - Form Grows Rampant

Οι τελετες ενηλικιωσης ειναι παρουσες σε ολους τους πολιτισμους. Στη δυση εχει επικρατησει το μοντελο της επισκεψης στο πλησιεστερο οικο ανοχης η το καπνισμα μεσα στις τουαλετες του σχολειου (παρουσια της συμμαθητριας-τροπαιο), ενω στην ανατολη η διαδικασια ειναι πιο επωδυνη. O Peter Christopherson (Throbbing Gristle, Coil, SoiSong) μετα το θανατο του συντροφου του John Balance, κατοικει πλεον μονιμα στη Ταυλανδη οπου και παρευρεθηκε στο Ginjae Festival (τοπικοι εορτασμοι χορτοφαγιας, εξορκισμου πνευματων και υπερβατικων τελετων μυησης νεαρων στην εφηβικη ηλικια). Το ολο εγχειρημα κινηματογραφηθηκε ονειρικα για τις αναγκες του νεου του project (ονοματι Threshold HouseBoys Choir) και παραλληλα ηχογραφησε την μουσικη επενδυση του documentary, που ενω ειναι γεματο απο σκηνες αυτοακρωτηριασμου, scarification και extreme piercing, η σκληροτητα εξομαλυνεται απο το soundtrack που ειναι μια μορφη μεταβιομηχανικης exotica με gamelan ρυθμολογιες. Αν παντως ο ισχυρισμος του Christopherson οτι το uploading του υλικου σε αγνωστους θα επηρεασει αρνητικα το karma μου ειναι αληθης, τοτε ειμαι καταδικασμενος. Αιωνια.

Form Grows Rampant CD & DVD(Threshold House - 2007)