Hype Williams - S.E.A.L. III

 Εχω την εντυπωση πως οσο πιο γνωστοι γινονται οι Hype Williams, τοσο πιο πολυ τα χανουν στην επομενη κυκλοφορια τους. Μαλλον νιωθουν αβολα μεσα στο πετσι του ρολου που μπηκαν οι ιδιοι απο την αρχη της καριερας τους. Οι fans οντας αντιδιαμετρικα αντιθετοι μεταξυ τους -τουλαχιστον οσον αφορα τις μουσικες καταβολες- περιμενουν τα οσα απο το ντουετο, το οποιο απ' οσο ακουω στο S.E.A.L. III αδυνατει να ανταπεξελθει. Χρησιμοποιει τα settings του hypnagogic στο preset (ξερετε τωρα, DJ Screw, dub, synths, ψυχεδελεια, χορτο) για αυτοματο πιλοτο σε μια διαδικαστικη πορεια 20 ψιλοβαρετων λεπτων. Πλακα εχει, αλλα ως εκει. Το αλλοθι του tour cd-r σε 80 κοπιες δε με ξεγελαει!

S.E.A.L. III CD-R (Self-Released - 2011)

Regression - The End Of The Day

 H προσφατη στροφη του underground προς τα vintage synths εχει προκυψει πιθανον απο αντιδραση στην υπερφορτωση ηχου και εντασης των τελευταιων ετων. Πισω απο καθε ενα αμιγως noise project, θα κρυβεται ενα side-project που εχει βρει στο παταρι του οση αναλογιλα μπορει να γεμισει το stock απο κασετες που του εχει περισεψει.

 Ομως ο Nate Young (Wolf Eyes, Demons, Hatred κτλ) δεν διαλεγει την 'ευκολη' λυση του νεο-kosmische. Καταπιανεται με τις ρυθμικες βασεις του acid house, οπως το ειχαν φανταστει οι Psychic TV στο Jack The Tab αλλα χωρις τη συγχυση του E. Το The End Of The Day παλινδρομει μεταξυ ευφοριας και καταστολης, εξου και το ονομα του project. Regression. 

The End Of The Day CS (AA Records - 2010)

Oval / Liturgy - Split

 Με αφορμη τη φετινη Record Store Day, η Thrill Jockey κυκλοφορησε ενα Split LP δυο μουσικων ακρων. Η πρωτη πλευρα αφιερωνεται στα ηλεκτρακουστικα post-rockιζοντα μπιριμπιρια του Oval, που ενω ειναι ενδιαφεροντα δεν μου εκαναν κατι. Θα με συγχωρεσετε αλλα ειμαι γρουσουζης, δε χρειαζεται να λεμε παλι τα ιδια.

 Σειρα εχει η πλευρα των Liturgy με το εικοσαλεπτο ατιτλο κομματι τους. Εδω εχουν χωρο και χρονο για να παιξουν black metal με την εξυπναδα των Nachtmystium, την υπερβατικοτητα του Glenn Branca και την ελευθερια της Globe Unity Orchestra. Οι τυποι εχουν μελλον μπροστα τους, αρκει να τη σκαπουλαρουν απο το hype που αρχιζει να τους περικυκλωνει.

Split LP (Thrill Jockey - 2011)

Column One - Unrealizer

 Εχω εξαπατηθει αμετρητες φορες απο reviews η δελτια τυπου που παρουσιαζουν καποιο album ως ψυχεδελικο. Τις μισες απο αυτες πεφτω πανω σε ανθυποχιππικα βαρετα jams, ενω τις αλλες χασμουριεμαι απο στοιχειωδη drones. Μαλλον εχω γινει ενοχλητικα απαιτητικος αλλα το μισο φταιξιμο οφειλεται στους Column One. 

 H γερμανικη κολλεκτιβα συνελαβε το Unrealizer μετα απο πολυχρονη μελετη στα γραπτα του Burroughs. Αποτελειται απο παλμικους βομβους που κυκλωνουν τον ακροατη. Η πολιορκια στη συνειδητοτητα συνεχιζεται με μουδιασμενες συχνοτητες που διακρινονται μονο με ακουστικα. Λιγο αργοτερα, το τοπιο ξεκαθαριζεται απο ενα κυκλωτικο μπλιμπλικι που μαλλον ερεθιζει τον ανθρωπινο εγκεφαλο για να παραγει ηλεκτρομαγνητικα κυματα αλφα, γιατι δεν εξηγειται αλλιως η σημερινη αδυναμια μου να συγκεντρωθω.

 Το εσωφυλλο του LP καταγραφει τις παρενεργειες κατα την ακροαση. Ναυτια, καταθλιψη, ψυχικη ανισορροπια, ταχυπαλμια, αυξημενες πιθανοτητες εμφανισης καρκινου(!) Ευτυχως, γιατι αντιστοιχα μουσικα ενθεογενη (Time Machines, Dreamachine, Chimarendammerung) δεν μας ειχαν προειδοποιησει.

Unrealizer LP (Stateart - 1999)

aTelecine - A Cassette Tape Culture

 Η παρουσα αναρτηση προκειται να εκτοξευσει τη δημοτικοτητα του Corrupted Delights στα υψη. Δυστυχως για λαθος λογους. Η αναφορα του ονοματος της Sasha Grey μεσα σε αυτο το blog, θα προσελκυσει πελατεια που μαλλον ψαχνει για καποια ταινια της ομολογουμενως πανεμορφης porn star και οχι για το τελευταιο album των aTelecine. 

 Στο A Cassette Tape Culture, η Grey παιρνει ανα χειρας τους χαρτες με τις συντεταγμενες του πρωιμου industrial των TG και των Cabaret Voltaire και ηγειται του τετραμελους group της με ο,τι και αν συνεπαγεται αυτο. Λουπες, ραδιοφωνικες συχνοτητες, μονοτονα riffs, μουρμουρητα απο το πουθενα, lo-fi collages, σκοτεινα μπλιμπλικια. Οι dominatrix διαταγες της περιλαμβανουν και καποιες αναβραζουσες ηλεκτρονικες εξερευνησεις που μου θυμισαν τα πρωτα ambient πειραματα του Aphex Twin. Για αυτο και μονο τη λατρευω. Αντε και για το υπεροχο σωμα της.

A Cassette Tape Culture LP (Pendu Sound Recordings - 2010)

Emeralds / Pain Jerk - European Tour 2009

Το Corrupted Delights γιορταζει τις 300 αναρτησεις του με ενα αψυχολογητο split. Οπως φανταζεστε ηδη, το pc μου ειναι διακοσμημενο με κορδελες και κομφετι, ο χαρτοπολεμος εχει βρει καταφυγιο μεσα στα μαλλια μου και το λαστιχακι απο το μυτερο καπελο καθεται πανω στη καρωτιδα μου. Πνιγομαι λιγο αλλα δεν θα επιδοθω σε αυτοερωτικη ασφυξια. Μολις τωρα ξυπνησα. Αλλωστε, δεν με αφηνει το κομματι των Emeralds να συγκεντρωθω. Με ξεναγει σε ενα ιδανικο συμπαν που εχουν ανοιξει οι ουρανοι του για να εκπεμψουν σε 24ωρη βαση Cluster και Popol Vuh, ενω χαρουμενοι πωλητες διανεμουν δωρεαν μαλλι της γριας. Μετα απο μιση ωρα, το ονειρο δολοφονειται απο τα πισωπλατα μαχαιρωματα του Pain Jerk. O Kohei Gomi αηδιασε απο την συνεχη εκθεση του σε ενα κοσμο που στη καλυτερη θυμιζει Candy Candy και φερνει επιτελους τη ταξη και τη πειθαρχια στο μυαλο μου. Καλα, τι σκατα σκεφτομουν τοση ωρα?

European Tour 2009 CD (No-Fi - 2009)

Irezumi - Endurance

 Η θεα του ορου ambient μου προκαλει αναφυλαξια και κανει τα γερικα κοκκαλα μου να τριζουν δυσανασχετημενα. Εκεινη τη στιγμη φανταζομαι ευαερα και ευηλια προαστιακα σπιτια, επιπλωμενα με τη τελευταια λεξη του Ikea, ανεγγιχτα απο τη σαπιλα της πραγματικοτητας, ετοιμα να υποδεχτουν στους θερμοσυσσωρευμενους κολπους τους το νεο ειδος ζευγαριου, το ευτυχισμενο, που ασκειται καθημερινα, προσεχει τη διατροφη του, κανει ασφαλες sex και ζηταει ποιοτητα ζωης. 

 Για αυτο ακριβως το λογο ημουν επιφυλακτικος απεναντι στις περιγραφες του Endurance. Σε καθε review που συναντουσα στο διαδικτυο, η απαγορευμενη λεξη εβγαινε απο την οθονη προκλητικα και σχεδον τρυπουσε τα ματια μου. Η πραγματικοτητα ομως απεχει πολυ απο τις ξερες παρουσιασεις. Το πρωτο album του 23χρονου Γαλλου Irezumi βαδιζει αργα προς τη κορυφη ενος αρκτικου βουνου, εχοντας πληρη αφηγηματικη εξελιξη. Στη διαδρομη του, επανδρωνει αφηρημενες ακουστικες μελωδιες και σκορπια drones, ενω η εκστρατεια απειλειται απο μια αδιορατη μελαγχολια. 

 Αυτο το cd περιεχει τη πλησιεστερη ηχητικη αποδοση του πολικου ψυχους, μετα το Eskimo των Residents. Tα γερικα κοκκαλα μου τελικα ετριξαν. Aυτη τη φορα απο το κρυο.

Endurance CD (Snowblood Records - 2008)

Coil - The Ape Of Naples

Cold Cell

O Lord, save my sinful soul
From local punishment
From the far-away zone
From being frisked
From the tall fence
From the severe prosecutor
From the Devil or from the devil owner
From small rations
From dirty water
From steel handcuffs
From hidden obligations
A cold cell
And short haircuts
Save us from the death penalty
Amen
Amen
Amen

Peter 'Sleazy' Christopherson 1955-2010 R.I.P.

The Ape Of Naples CD (Threshold House - 2005)

Fennesz - Venice

Θελω να γινω αναισθητος. Θελω να παραλυσω ψυχολογικα. Θελω να ξεχασω οσα ξερω. Θελω να μιλαω για ενσημα και γεραματα. Θελω να περιορισω τους προβληματισμους μου σε ιπποδυναμεις και κωλους. Θελω να εχω εμπεριστατωμενη αποψη για την πραγματικοτητα. Θελω να αποκτησω διαθεση για ζωη. Θελω να ειμαι αυτοφωτος. Θελω αυτοπεποιθηση. Θελω η τεστοστερονη επιτελους να μου δειξει τις πολυσυζητημενες ιδιοτητες της. Θελω ενα ζευγαρι αρχιδια. Θελω να μαθω να λεω οχι. Θελω να μη δινω πια σημασια στη τουαλετα που βρισκεται γυρω μου. Θελω να σταματησω τις σκεψεις μου εστω και για ενα λεπτο. Θελω να αυτολογοκρινω τους συνειρμους μου. Θελω να κανω format στο κεφαλι μου. Θελω να μην ξαναγραψω σε αυτο το μαλακισμενο blog και να βρω πιο υγιεις τροπους εκφρασης. Θελω να ακουω δισκους σαν το Venice του Fennesz και να μη με γαμανε. Αλλα, αληθεια δεν μπορω.

Venice CD (Touch - 2004)

Imminent Starvation - Nord

Αν οδηγουσα, το Nord θα βρισκοταν επι μονιμου βασεως στο player του αυτοκινητου. To απολυτα ρυθμικο σφυροκοπημα του μονομελους βελγικου project Imminent Starvation -εκτος απο το οτι ειναι ικανο να σου προξενησει αυχενικο-  σε ωθει να βγεις στο δρομο με ενα τεθωρακισμενο ερπυστριοφορο με πρωτο στοχο φυσικα τα κτιρια κοινοφελων ιδρυματων. O πανικος που θα προκληθει στον αμαχο πληθυσμο δεν οφειλεται στο ντου, αλλα στη βιομηχανικη τρομοκρατια του cd. Ναι, ειναι ΤΟΣΟ καλο!

Nord CD (Ant-Zen - 1999)

Coltnoi - Uber Alles

Δεν παρακολουθω την ελληνικη μουσικη. Ουτε καν τις εκαστοτε ενδιαφερουσες σκηνες που σχηματιζονται ανα καιρους. Αν αυτο σας ακουγεται κομπλεξικο, περιμενετε, υπαρχει και συνεχεια. Ο λογος για τον οποιο εδωσα σημασια στην συνεργασια του Coti με τον Voltnoi ειναι η διαφημιση του 7ιντσου τους στο οπισθοφυλλο του Wire το 2003. Πως σας φανηκε τωρα αυτο? Το Uber Alles των Coltnoi ανακατασκευαζε τον υμνο των Dead Kennedys, στοιβαζοντας samples απο το ιδιο το κομματι, ταυτιζοντας το αμερικανικο punk με τα plunderphonics του John Oswald και το breakcore του Venetian Snares. To track σκοτωνει, αλλα παρ'ολα αυτα εξακολουθω να θεωρω πως η σημαντικοτερη δουλεια του Coti K. ειναι η συμμετοχη του στο "Ψυχογραφημα" της Καρλοτας.

Uber Alles Single-Sided 7" (Bios - 2003)

Nord - Ego Trip

Το Ego Trip ειναι αισιως 25 ετων. Τα δυστοπικα synth drones του Hiroshi Oikawa εξεπεμψαν τον ηχο του μελλοντος, οπως ακριβως το ειχε οραματιστει ο Conrad Schnitzler, o Philip K. Dick, ο Ridley Scott πριν απο αυτον. Γκριζο με επιχρωμιομενες λεπτομερειες και στοιχειωδεις ανθρωπινες λειτουργιες που τεινουν να εκλειψουν κατω απο το βαρος της αυτοματοποιησης. Οι 100 αυθεντικες κοπιες του μεγιστου αυτου εργου ηταν δραματικα λιγες για να ικανοποιηθουν οι απανταχου συλλεκτες-καταπιολες, οποτε η προσφατη bootleg επανακυκλοφορια απο την πολυ γνωστη σε ολους μας PCP Records εφτασε πριν 2 χρονια στα χερια μου σαν αποστολη βοηθειας της Unicef σε βομβαρδισμενο χωριο. Η σκια που βλεπετε στο αριστερο σημειο του εξωφυλλου ειναι στην ουσια μια λωριδα απο γυαλοχαρτο. Η εκδικηση του Nord σε οσα LP εχουν την ατυχια να βρισκονται μπροστα του στην αλφαβητικη σειρα της δισκοθηκης σας.

Ego Trip LP (PCP Records - 2008)

Hype Williams - Do Roids And Kill E'rything

Υπαρχει καμμια περιπτωση να μην αγοραζα 7ιντσο που ο τιτλος του με προτρεπει να σουταρω στεροειδη και να σκοτωσω τους παντες? Μη ξεγελαστειτε απο το επιτηδευμενα τουριστικο εξωφυλλο του Do Roids And Kill E'rything. Οι Hype Williams πρεπει να παρατησαν το χορτο, αρχισαν τα σιροπια και κοροιδευουν καθε τυπακο που κοτσαρει στο εξωφυλλο μια kitsch καρτ-ποσταλ και διεκδικει hypnagogic credit στη πιατσα. Μασημενο και χαλασμενο, ειρωνικο και πυροβολημενο, μπερδεμενο και τιποτενιο,   οπως ακριβως πρεπει.

Do Roids And Kill E'rything 7" (Self Released - 2010)

Pulse Emitter - Decaying Ships

Μεσα στο πυρετο της synth ρετροφιλιας των δυο τελευταιων ετων, ξεβραστηκαν αρκετες μαλακιες που δεν θα ακουγαμε ακομα και αν ζουσαμε το 1976, εχοντας αφρατη κομη και φοραγαμε χρυσοποικιλτες κελεμπιες απο το Θιβετ. Ο Daryl "Pulse Emitter" Groetsch ευτυχως δεν πεφτει στη παγιδα του nu new age, κανοντας τον πληρως αναλογικο εξοπλισμο του να σκουζει σαν τον Steven Stapleton (Nurse With Wound φυσικα!) αν ειχε στη διαθεση του για μια ολοκληρη ημερα τα studios της INA-GRM. Η ασταθης φυση του Decaying Ships ισορροπει μετα βιας πανω στη διαχωριστικη γραμμη μεταξυ της συγχρονης συνθεσης και του -ομολογουμενως απαραδεκτου δημοσιογραφικου νεολογισμου- post-noise.
   

Decaying Ships LP (Ultra Eczema - 2009)

Outer Space - Wrecked Math

Η εμμονη του ανθρωπου με το διαστημα, ειναι στην ουσια η εκφραση μιας μελαγχολιας για εμπειριες τριτων. Οι εικονες που εχουμε πλεον για αυτο, μπορει να θεωρουνται αυτονοητες και να εχουν εντυπωθει στο συλλογικο νου, αλλα παρ' ολα αυτα δεν μας ανηκουν. Σε αυτη ακριβως τη παγιδα πεφτει και το project Outer Space του 23χρονου John Elliott (Emeralds). Στο Wrecked Math ζει το ανεκπληρωτο ονειρο του. Αλληθωριζει απο τα kraut synths των 70s, αγνοει τις εξελιξεις της ηλεκτρονικης μουσικης του μεσοδιαστηματος και νοσταλγει ημερες τις οποιες δεν εζησε ποτε. Αν ειχε βγει το 1975, τωρα θα μιλουσαμε για τη χαμενη privatιλα. Ευτυχως ομως για εμας (και δυστυχως για τον Elliott) αυτο το CD-R θα κυκλοφορησει επισημα την επομενη εβδομαδα.

Wrecked Math CD-R (High Spirits - 2010)