Fille Qui Mousse - Se Taire Pour Une Femme Trop Belle

Το εβδομαδιαιο update του mailorder Volcanic Tongue εχει πολυ καιρο να με εντυπωσιασει. Μου φαινεται οτι ο ιδιοκτητης/δημοσιογραφος/συγγραφεας/trend-setter David Keenan το εχει ριξει στους hypnagogic χυλους επειδη θελει να πουλησει. Ας μη γινω ομως γρουσουζης μαλακας για αλλη μια φορα και ας απολαυσω τα νεα της βινυλιακης επανεκδοσης του μοναδικου album των Γαλλων Fille Qui Mousse απο το 1973. 

To Se Taire Pour Une Femme Trop Belle (η αλλιως Trixie Stapleton 291) οφειλει να παιζεται σαν μουσικο χαλι στα κεντρα αποκαταστασης του Ο.ΚΑ.ΝΑ επι 24ωρου βασεως, δειχνοντας στους παθοντες την ασχημη πλευρα των εθισμων. Αποτελειται απο 11 παραισθητικες βινιετες kraut εκφορας, αψυχολογητων collages και ναρκομανους συλληψης που παραπαιουν απο το prog στη συγχρονη συνθεση. Αντε τωρα να βρω ανθρωπο να ανταλλαξω το cd με το LP. Πατε Keenan, εσυ φταις.

Se Taire Pour Une Femme Trop Belle CD (Fractal Records - 2001)

Destroy All Monsters - Double Sextet

Οταν το rock 'n' roll αποδεσμευτηκε απο τη χουντα της τραγουδοποιιας, ταμπουρωθηκε μεσα σε μουχλιασμενα υπογεια, εκπεμποντας ηλεκτρισμο στον εξω κοσμο. Οι δεκτες ηταν μετρημενοι στα δαχτυλα ενος εξωγηινου χεριου, αλλα παρα τον μικρο αριθμο τους, κυρηξαν ανταρτοπολεμο στη συμβατικοτητα. Τα επιτευγματα των White Light/White Heat, Funhouse, Metal Machine Music, The Second Annual Report, Confusion Is Sex, Twin Infinitives, Burned Mind θεωρουνται πλεον αυτονοητα. Τι θα συνεβαινε ομως αν στη λιστα των παραπανω albums καταχωνιαζαμε  αυθαιρετα και το Double Sextet των Destroy All Monsters? Απλα θα βρισκαμε στεγη και συντροφια σε μια χαμενη ηχογραφηση του παραγνωρισμενου group απο το Detroit Rock City, που ακουγεται σαν την ανεπιτηδευτη διασκευη του Free Jazz του Coleman απο τους Airway. Το 1974. Με πολλα φτηνα ναρκωτικα. Και πλυση εγκεφαλου απο εικονες του Godzilla. 

Double Sextet LP (Printed Matter, Inc. - 2009)

Pandit Pran Nath - Midnight: Raga Malkauns

To διπλο cd Midnight: Raga Malkauns μας προσφερει την σπανια ευκαιρια να ακουσουμε την φωνητικη δεξιοτεχνια του κλασικου Hindustani βοκαλιστα Pandit Pran Nath, συνοδευομενη απο τα ατελειωτα drones των μαθητων του, La Monte Young και Terry Riley. Ο αμερικανικος μινιμαλισμος χρωσταει την υπαρξη του στα διδαγματα του Ινδου guru και ακουγοντας τις δυο μακροσκελεις ragas που περιεχονται εδω μεσα, διακρινουμε τμηματα που θα μπορουσαν να βρισκονται στο Τhe Well-Tuned Piano η στο In C. Αναγκαιο.

Midnight: Raga Malkauns 2xCD (Just Dreams - 2003)

Part Wild Horses Mane On Both Sides - Carving Ones Void

Θα ειναι πολυ τεμπελικο εκ μερους μου να καταταξω το βρετανικο ντουετο των Part Wild Horses Mane On Both Sides σαν τη γηινη εκδοχη των Flower-Corsano Duo. Σαφως και υπαρχουν κοινες επιρροες (Don Cherry, Rashied Ali, Frank Lowe) αλλα εκει που οι δευτεροι εκμεταλλευονται τις καθαρτηριες ιδιοτητες του ηλεκτρισμου, οι PWHMOBS αφηνουν τις σιωπες να εχουν τα ιδια δικαιωματα με τους φρενηρεις αυτοσχεδιασμους τους. Στο Carving Ones Void, η αυστηρα περιορισμενη ηχητικη παλετα του φλαουτου και των drums υπταται πανω σε ενα ημιδιαφανη βομβο, σαν ενα yogi που γνωριζει πως να ελεγχει το χωροχρονικο συνεχες. Εγγυημενο κολλυριο για την επιπεφυκιτιδα του τριτου ματιου σας.

Carving Ones Void CD-R (Golden Lab - 2008)

Robert Ashley - Wolfman

Μια απο τις πιο επιδραστικες ηχογραφησεις του αμερικανου συνθετη Robert Ashley, εκδοθηκε απο το εκλεκτικο label Alga Marghen σε ενα single-sided 12ιντσο το 2002. Η επιλογη της εταιριας να απομονωσει το Wolfman, υποννοει την σημαντικοτητα ενος εργου που αποτελει μια σπουδη πανω στην αλληλεπιδραση της ανθρωπινης φωνης με τα πρωτογονα ηλεκτρονικα μεσα του 1964. Οι φθαρμενες λουπες πνιγονται απο το διαπεραστικο feedback του μικροφωνου (πολυ κοντα στα αντιστοιχα πειραματα του Alvin Lucier), ενω οι μονοτονοι βοκαλισμοι του Ashley ανοιγουν το δρομο για τα πρωτα βηματα των Whitehouse, που μαλλον ειχαν λιωσει το αυθεντικο LP.

Wolfman Single-Sided 12" (Alga Marghen - 2002)

Wesley Willis - Wesley Willis's Joy Rides

Οταν ο Wesley Willis πεθανε το 2003, ηταν ενα 40χρονο, διμετρο πιτσιρικι 150 κιλων που επασχε απο σχιζοφρενεια και εγραφε ακαταπαυστα μουσικη για να σταματησει τις φωνες στο μυαλο του. Οι στιχοι του αποτελουν την επιτομη του punk σχολιου για τη πολιτικη (Rock Saddam Hussein's Ass, Bill Clinton), για το καλλιτεχνικο χωρο (Αlanis Morissette, Urge Overkill), για τους υπερηρωες της παιδικης του ηλικιας (I Wupped Batman's Ass) καθως και για τα προσωπικα προβληματα του (Chronic Schizophrenia, My Mother Smokes Crack Rocks).
To documentary Wesley Willis's Joy Rides αφηγειται αναλαφρα, χωρις περιττες συγκινησεις την ιστορια του απολυτου outsider artist της δεκαετιας του '90, τονιζοντας σε καθε πλανο την υποτιμημενη ιδιοφυια του Willis. Aν το εβλεπε και ο ιδιος, θα χαιρετουσε τον σκηνοθετη Chris Bagley με μια κουτουλια και θα του φωναζε "Rock Over London, Rock On Chicago".

Wesley Willis's Joy Rides DVD (Directed By Chris Bagley - 2008)

Climax Denial - Sexuality Is A Curse

Μεσα στο ενθετο του Sexuality Is A Curse θα βρειτε την φωτογραφια μιας αναψοκοκκινισμενης δεσποινιδας που φοραει ζωνη αγνοτητας. Αυτη αλλωστε ειναι και η θεματολογια στις περισσοτερες ηχογραφησεις του Alex Kmet, γνωστοτερου και ως Climax Denial. Η δυσχερεια ικανοποιησης των πιο ιδιαιτερων απολαυσεων μεσα σε μια κοινωνια που ενω φαινεται πως δοξαζει το sex, κοντοστεκεται αμηχανα μπροστα στη θεα της ιδιας της πραξης. Και τι κανει αυτη τη κασετα να ξεχωριζει απο τις ορδες των υπολοιπων power electronics καφρων? Ο Kmet δειχνει να γνωριζει πολυ καλα πως ο καλυτερος τροπος για να προσεγγισεις το αντικειμενο του ποθου σου, ειναι με αργα και μελετημενα βηματα. Η λεια τρομαζει απο τις βεβιασμενες κινησεις. To (I Can't Get No) Satisfaction για την αποξενωμενη γενια της Victoria Secret και του Durex vibration ring.

Sexuality Is A Curse CS (Ides Recordings - 2006)

John Wiese - Tumbler

Η καθημερινη συνταγη πρωινου ξυπνηματος, σημερα αρνειται πεισματικα να λειτουργησει. Το αλανθαστο combo "τρεις καφεδες-πεντε τσιγαρα" με αφηνει ακομα παντελως αδιαφορο και το βλεμμα μου εχει ακομα τη σπιρταδα ενος λιποθυμου ροφου. Θα επιληφθω του θεματος με το Tumbler του John Wiese, ο οποιος πρεπει να σκεφτει σοβαρα τη πιθανοτητα καριερας στη φαρμακοβιομηχανια. Το μονο που εχει να κανει, ειναι να απομονωσει την αδρεναλινη που εκλυεται κατα την ακροαση των albums του σε ποσιμη η εστω ενεσιμη μορφη. Οι εκατομμυρια νυσταλεοι εργαζομενοι ανα το κοσμο θα τον ευγνωμονουν.

Tumbler LP (No Fun Productions - 2006)

Ennio Morricone - Crime And Dissonance

Πολυ πριν το κολλημα των HNW καλλιτεχνων με τα ιταλικα giallo, ο μεγιστος Ennio Morricone εντυσε μουσικα μερικες απο τις πιο sexy δολοφονιες αθωων κορασιδων που αποτυπωθηκαν ποτε στο celluloid. Η διπλη συλλογη Crime And Dissonance διατηρει τη μνημη αυτων των αιθεριων υπαρξεων, επιλεγοντας τις πιο ιδιαζουσες στιγμες του Ιταλου μαεστρου. Το ψυχεδελικο sexploitation διαδεχεται τo μαστουρο-funk της Dark Magus εποχης του Davis, οι ορχηστρικες κακοφωνιες χαμουρευονται με την ρυθμολογια των Can, το Faust Tapes κανει teasing στην avant-garde του Penderecki. Μεσα σε αυτο το εκλεκτικο χαρμανι, η ψυχαναλυτικη ερμηνεια του μαχαιριου ως φαλλικο συμβολο στα ερωτικα εγκληματα, αποδεικνυεται ορθη.

Crime And Dissonance 2xCD (Ipecac - 2005)

Church Of Misery - Houses Of The Unholy

Οποιοδηποτε group κοσμει τα εξωφυλλα του με φωτογραφιες του Charlie Manson, του Albert Fish και του Jeffrey Dahmer, περναει με αριστα τις εξετασεις του Corrupted Delights, ακομα και αν παιζει bossa nova απο τα Απαλαχια. Ευτυχως, οι Church Of Misery ειναι μια Sabbathικη συμμορια απο την Ιαπωνια, που δεν ξεχναει πως το αντικειμενο λατρειας της δεν ηταν μονο μια μονοδιαστατη μηχανη παραγωγης riff, αλλα μια πανεξυπνη μπαντα με εντονη διαθεση πειραματισμου. 

Βλεποντας χθες το βραδυ το Houses Of The Unholy, ναι μεν καθηλωθηκα απο τη λεηλασια  πνευματικων δικαιωματων του Master Of Reality, αλλα στο πενταλεπτο ξεχαστηκα απο την τεχνικη αρτιοτητα και τα εμβολιμα Grateful Dead jams. Ασηκωτη ψυχεδελεια που μπορειτε να εκτιμησετε και χωρις τα doomανια του Sweet Leaf.

Houses Of The Unholy DVD (Diwphalanx - 2006)

Imminent Starvation - Nord

Αν οδηγουσα, το Nord θα βρισκοταν επι μονιμου βασεως στο player του αυτοκινητου. To απολυτα ρυθμικο σφυροκοπημα του μονομελους βελγικου project Imminent Starvation -εκτος απο το οτι ειναι ικανο να σου προξενησει αυχενικο-  σε ωθει να βγεις στο δρομο με ενα τεθωρακισμενο ερπυστριοφορο με πρωτο στοχο φυσικα τα κτιρια κοινοφελων ιδρυματων. O πανικος που θα προκληθει στον αμαχο πληθυσμο δεν οφειλεται στο ντου, αλλα στη βιομηχανικη τρομοκρατια του cd. Ναι, ειναι ΤΟΣΟ καλο!

Nord CD (Ant-Zen - 1999)

ESP Kinetic - Fleck Nor

Το πρωτο group του Neil Campbell (Vibracathedral Orchestra, Astral Social Club) βρωμαει Αγγλια απο μιλια. Οι ESP Kinetic εδρασαν απο το 1982 ως το '86 στη μουντη πραγματικοτητα της Γηραιας Αλβιωνας, παιζοντας ενα μπασταρδο industrial/post-punk ιδιωμα. Η πρωτη σαφης αναφορα του Fleck Nor ειναι οι Throbbing Gristle επι Second Annual Report, αλλα καθως κυλαει το album, θα αναγνωρισετε τις dub παρεμβολες του Metal Box των P.I.L, τις λεκτικες ροχαλες των Fall στο Perverted By Language και μερικα απο τα κατεστραμμενα μπλιμπλικια των Cabaret Voltaire στα ντουζενια του Red Mecca. To album στεκεται απο μονο του ως ντοκουμεντο πρωιμης DIY δρασης, αλλα ακουγοντας το δεν μπορεσα να αποφυγω το παιχνιδι "βρες τι σου θυμιζει αυτο το κομματι-πρηξε τους αναγνωστες με αχρηστες πληροφοριες-δειξε ποσο nerd εισαι".

Fleck Nor CD-R (Music Mundane - 2008)

Coltnoi - Uber Alles

Δεν παρακολουθω την ελληνικη μουσικη. Ουτε καν τις εκαστοτε ενδιαφερουσες σκηνες που σχηματιζονται ανα καιρους. Αν αυτο σας ακουγεται κομπλεξικο, περιμενετε, υπαρχει και συνεχεια. Ο λογος για τον οποιο εδωσα σημασια στην συνεργασια του Coti με τον Voltnoi ειναι η διαφημιση του 7ιντσου τους στο οπισθοφυλλο του Wire το 2003. Πως σας φανηκε τωρα αυτο? Το Uber Alles των Coltnoi ανακατασκευαζε τον υμνο των Dead Kennedys, στοιβαζοντας samples απο το ιδιο το κομματι, ταυτιζοντας το αμερικανικο punk με τα plunderphonics του John Oswald και το breakcore του Venetian Snares. To track σκοτωνει, αλλα παρ'ολα αυτα εξακολουθω να θεωρω πως η σημαντικοτερη δουλεια του Coti K. ειναι η συμμετοχη του στο "Ψυχογραφημα" της Καρλοτας.

Uber Alles Single-Sided 7" (Bios - 2003)

Merzbow / Black Leather Jesus - S/T

Το split 7" μεταξυ του Merzbow και των Black Leather Jesus θα μπορουσε καλλιστα να παρομοιαστει με το ηχητικο αντιστοιχο της τεχνης του bondage. Στο a-side, ο Masami μας δενει χειροποδαρα σε πολυ αβολη σταση, μετατρεποντας μας σε ανθρωπινα επιπλα. Τα πεταλια του αντιστεκονται σθεναρα στο μουντο mastering, φερνοντας μου στο μυαλο το Venereology. Στο b-side, το group του Richard Ramirez κανει επισκεψη στο zen σαλονι του Akita, τσιτωνει απο τα εκθεματα και μας αρχιζει στις ψιλες με ενα βρωμερο proto-HNW μαδερι. Πολυ καλα.

Merzbow / Black Leather Jesus 7" (Deadline Recordings - 1994)

Pain Jerk / Skin Crime - Gadget Bondage/Aural Stimulation

Εδω ειμαστε. Υπερ-ειρηνικος αγωνας wrestling μεταξυ του japanoise πρωταθλητη Pain Jerk και του αμερικανικου harsh noise project Skin Crime. Το match ξεκιναει με μερικες σπαστικες φιγουρες εντυπωσιασμου του Kohei Gomi που στοχευουν στην αποθαρρυνση του αντιπαλου. Σειρα εχουν τα κεφαλοκλειδωματα του Patrick O'Neil που ειναι πιο επιδεξια απο οσο φανταζομουν. Οι μελανιες και τα καταγματα ειναι αμελητεες παραπλευρες απωλειες. Ο πραγματικος νικητης ειναι ο μαζοχισμος μας.

Gadget Bondage / Aural Stimulation 7" (Self Abuse Records - 1997)