18 June 2018

Your Pretty Face Is Going To Hell

Tεταρτη, 20 Ιουνιου
Απο τις 21.00 και μετα
Στο Boiler
Come along on my death trip
Οχλαγωγια εδω

06 June 2018

Worth - Blood Possessed

 Θρασυτατο harsh noise που επικαλειται το μπουγιο των Infirmary, την σπαστικοτητα του Encephalophonic και τη μπιχλα του υπογειου των Black Leather Jesus. Ο Αμερικανος Worth καταπινει σπαθια και μασαει τσεκουρια σε πεντε γαμωπαναγια tracks πανεμορφης ασχημιας, για να προκαλεσει το ηχητικο αντιστοιχο του κολικου στην αισθητικη σας.

 I had no idea about Worth or his releases for that matter, so I was caught off guard by this immense CD-R. Blood Possessed is a no bullshit, hate-filled phenomenon that involves some of the most intense moments in recent harsh noise purity, with a bludgeoning brutality that you can only find in the veteran section of the genre. Each individual sound has been layered, but not processed beyond recognition, so you can actually hear what lies beyond this solid cacophony. I swear this shit's gonna get better with every spin.

Υ.Γ Εδω θα ηθελα να ευχαριστησω πολυ τον Τηποτα και Χαγκανανα για την ευγενικη παροχη του link!  

Blood Possessed CD-R (Prose Nagge - 2018)

30 May 2018

Oil Thief - Colors Of Devotion

 O καταλογος της Total Black εχει μπερδεψει την βιοποικιλοτητα με τo συμφυρμο, καθως παραπαιει μεταξυ post-Prurient electronics, HNW και techno, με μοναδικη κατευθυντηρια γραμμη τη συγκεχυμενη αισθητικη πολλαπλων ανοιχτων tabs στο browser. Με τη σειρα τους, τα projects του roster αντανακλουν αυτη τη συμπεριφορα, οπως στην περιπτωση του Oil Thief που ενω με ειχε εντυπωσιασει με το ομολογουμενως καλο Obsolescence & Monality του '15, εδω μου τα κανει ψιλοσκατα. 
 Λεω "ψιλο" λογω του μεταβατικου χαρακτηρα των κασετων, που συνηθως σηματοδοτουν το περασμα απο τη μια επισημη κυκλοφορια στην επομενη, οποτε το Colors Of Devotion εχει το αλλοθι του format. Αυτο δεν σημαινει πως δεν εχει γινει sold out με το καλημερα, ουτε πως δεν θα αρεσει, ειδικα στους fans του Prurient επι Through The Window και Dial B For Beauty. Το μονο που λεει ειναι πως προφανως εχω γερασει και οταν ακουω κατι τετοιο, κανω Tron facepalm οπως μου υποδεικνυει το εξωφυλλο της κασετας. 

 Please reissue Obsolescence & Monality on LP.

Colors Of Devotion CS (Total Black - 2018)

24 May 2018

Corrupted - Felicific Algorithim

 Μετα την αποχωρηση του τραγουδιστη και ιδρυτικου μελους των Corrupted, Hevi, η μπαντα εκανε σπασμωδικες κινησεις για να τον αντικαταστησει χωρις σταθερο αποτελεσμα, με τις σποραδικες live εμφανισεις να συνεχιζονται με την Rie Lambdoll στα φωνητικα, ενω το 2015 εμφανιζεται απο το πουθενα το εφταρι Loss. Αυτη τη φορα τα γρυλλισματα ανελαβε η εξισου αινιγματικη Mother Sii.
 Ενω ειχα παρει αποφαση πως η μπαντα νοσηλευεται στη μοναδα εντατικης θεραπειας, η Cold Spring παιρνει την ευθυνη ανανηψης με το Felicific Algorithim, ενα 12" που δινει την επιλογη στον ακροατη να διαλεξει τις στροφες που προτιμαει, με τις 33 στροφες να δινουν δυο ψιλοδιαδικαστικα αλλα σκαταδικα dark ambient κομματια και τις 45 να θρυμματιζουν για λιγο την εισαγωγικη drone συμμετρια, με τους Corrupted να γινονται ενα ολοσωστο harsh noise project μεχρι να επανελθει η ταξη και να ξαναπεσουν σε μια αλα Llenandose De Gusanos καταστολη.

 Corrupted rise from their ashes with the first 12" of the Hollow trilogy that will be concluded later. This time, the band chooses to explore further the dark ambient territory of Llenandose De Gusanos, that is playable both on 33 and 45 rpm. The former setting exhibits the droney side of things, with a seething sense of dread, while the latter instigates from the thick molasses of sound bursts of glorious noise, until they're suppressed again by the ominous hum. 

Felicific Algorithim 12" (Cold Spring - 2018)

15 May 2018

John Duncan - Riot

 Με αφετηριακη επισημανση την σημαντικοτητα του Riot στην εξελιξη του αμερικανικου και ιαπωνικου noise καθως και την τιμη μιας original κοπιας, ηταν φυσικο και επομενο να ουρλιαζω κατω απο την πανσεληνο οταν ανακοινωθηκε η επανακυκλοφορια του. Καπου αναμεσα απο τα ψιλα γραμματα του δελτιου τυπου, αναφεροταν πως ο John Duncan επαναηχογραφησε τμηματα του δισκου επειδη δεν ηταν ικανοποιημενος με το αρχικο mix. Η αληθεια ειναι πως δεν καταλαβα καποια ουσιαστικη διαφορα απο το mp3 του soulseek, αλλα αυτο δεν μας ενδιαφερει. Εγω βρισκομαι εδω μονο για τη βαβουρα.
 Το ομοτιτλο κομματι καλυπτει ολοκληρη την επιφανεια της πρωτης πλευρας με στατικο θορυβο και βραχεα κυματα, που μαζι με το σκατιδι των ραδιοφωνικων εμπομπων και των σηματων μορς που πεταγονται απο το πουθενα, οδηγειται προς το παιξιμο μεχρι να σιχαθω την ωρα και τη στιγμη. Για τη δευτερη πλευρα δεν εχω να πω πολλα, δεν τα καταλαβαινω εγω αυτα. Εγω βρισκομαι εδω μονο για τη βαβουρα.

 Ideal Recordings provides us a huge public service by reissuing Riot, one of the very first examples of pure Noise assault. After his self-imposed exile on Japan back in 1984, John Duncan envisioned this record as an unbearable piece of music, a deliberate attack on the listener, but despite his effort to make something that ugly, Riot ironically became a key ingredient in the evolution of Japanoise as we know it. Behind the wall of static and shortwave randomness, you can trace a rich tapestry of metallic textures and a keen sense of physicality. The Black Sabbath sample is just a bonus.

Riot LP (Ideal Recordings - 2018)

10 May 2018

Rotat - Grease District

 Ακομα ενα φινλανδικο μονομελες project που ακολουθει την αλανθαστη τακτικη του "βαραω μεχρι να με ακουσετε, αλλα αν δεν τα καταφερω, θα το κανω ακομα πιο δυνατα". Το harsh noise του Rotat εχει μια σχετικη hi-fi προσεγγιση στον ηχο, χωρις να θυσιαζει την αμεσοτητα του για χαρη της πιστοτητας, δηλαδη εξακολουθει να δαγκωνει κοκκαλα, αλλα ταυτοχρονα μπορεις να ξεχωρισεις ποιο απ' ολα.
 Απο τα εξι κομματια του Grease District, θα ξεχωρισω το Plastic Pubic Hairs, μια ηρωικα τιτλοφορημενη εντεκαλεπτη συνθεση που συμπυκνωνει αψογα την περιπτωση του ανωνυμου κυριου και το Last Breath, μια σπαστικα ασθμαινουσα καφριλα με κρατσανιστα επιπεδα και ακραιο panning. Live your myth in grease. 

 After a couple of tape releases on Obsessive Fundamental Realism and Hiisi Productions, this anonymous Finnish project makes its official debut on Freak Animal. Grease District has everything you need from your harsh noise, be it the crunchy low end, the balls out attack or the angular turns. The few industrial touches are more than welcome, like the tight last track with its rhythmical hammering in front of the brutal soundstage and the lost-in-somewhere vocal snippets. More like this please. 

Grease District CD (Freak Animal - 2018)

06 May 2018

Your Pretty Face Is Going To Hell

Αποψε, Κυριακη 6 Μαιου
Απο τις 21.00 και μετα
Στο Boiler
Raw Power is sure to come a-runnin' to you.
Επευφημιες εδω.

01 May 2018

Coherent States Showcase at Boiler

 Σε περιπτωση που ειχατε κλειστει σε bunker χωρις wi-fi τον τελευταιο μηνα, ενημερωνω πως η Coherent States παρουσιαζει τους Sigtryggur Berg Sigmarsson, Sick Llama, Judith Ηamann με Κωστη Κηλυμη και Dead Gum την Πεμπτη, 3 Μαιου στο Boiler, με ωρα εναρξης 21.00 ακριβως. To Cafe Oto θα εμπλεκε στο λαθρεμποριο οργανων γι' αυτο το lineup. Εσεις φυσικα δεν χρειαζεται να κανετε κατι τετοιο, επειδη η προτεινομενη συνεισφορα για τα lives ειναι 5 ευρω. Η αρτιμελεια και η διασκεδαση σας ειναι ηδη εγγυημενη.

Brian Eno with Kevin Shields - The Weight Of History / Only Once Away My Son

 Ξερω. Τετοιου ειδους συνεργασιες ειναι επιφοβες, με μεγαλυτερο θυμα το ιερο τερας της εξισωσης που διακυβευει την υποληψη του. To νεοτερο μελος συνηθως τη γλυτωνει με μια επιπληξη που θα ξεχαστει στο Wire του επομενου μηνα, καθως δηλωνει γοητευμενο απο τις ανορθοδοξες μεθοδους του ειδωλου του, ενω εχει ηδη κερδισει credit καλλιτεχνικης ωριμοτητας, ασχετα με το οποιο αποτελεσμα.
 Ο τιτλος του The Weight Of History αντανακλα τις παραπανω φοβιες των συμμετεχοντων. Εχοντας προηγηθει ενα Lulu (που κατα ενα διεστραμμενο λογο μ'αρεσε) και ενα Soused (που θελω να ξεχασω), οι Eno/Shields επαιξαν εκ του ασφαλους, χρησιμοποιωντας τη Record Store Day 2018 για διχτυ ασφαλειας. Ακομα και τα δυο κομματια του δωδεκαιντσου πατανε προσεκτικα πανω στα πλακακια που τοποθετησαν οι ιδιοι, για να αποφυγουν το κραξιμο. Ισως τελικα να προτιμουσα ενα Lulu. Τουλαχιστον δεν θα περνουσε απαρατηρητο.

 I expected way more from this collaboration, but that doesn't mean that The Weight Of History is bad in any way. It's just too safe for its own good. Still, an Εno/Shields 12" is better that no Eno/Shields 12", so here it is. 

The Weight Of History 12" (Opal Records - 2018)

23 April 2018

Maya Deren - Divine Horsemen - The Voodoo Gods Of Haiti

 H Maya Deren θα επισκεφτει την Αιτη το 1946, χρηματοδοτουμενη απο την επιτροπη υποτροφιων του μουσειου Guggenheim, με σκοπο το γυρισμα ενος ντοκυμαντερ για τους λατρευτικους χορους της τοπικης θρησκειας, του Vodou (η αλλιως Vodun και Vodoun αλλα γνωστοτερο σε εμας με την παραφραση του, Voodoo). Δυστυχως το project θα μπει στον παγο επειδη η χρηματοδοτηση κοβεται απο τη στιγμη που η Deren ασπαστει το μαγικο-θρησκευτικο δογμα και ετσι, τα μιλια φιλμ που ειχε κινηματογραφησει, θα παραμεινουν ανεκμεταλλευτα.
 Τελικα το ντοκυμαντερ Divine Horsemen - The Voodoo Gods Of Haiti θα ολοκληρωθει το 1981, 20 χρονια μετα το θανατο της Deren, απο τον πρωην συζυγο της, Teiji Ito. Αυτο εδω ειναι το ηχητικο του ντοκουμεντο.

 Ultra lo-fi field recordings of Voodoo practices from the polymath Maya Deren. If you ever wondered how the fuck Brian Eno went polyrhythmic on our asses with Fear Of Music/Remain In Light, well, this is your chance. Of course, you can't have an all persons fictitious disclaimer. William Bennett based his whole Cut Hands shtick on this record.   

Divine Horsemen - The Voodoo Gods Of Haiti LP (Psychic Sounds - 2018)

06 April 2018

The Caretaker - Everywhere At The End Of Time - Stage 4

 "Certain memories, certain trains of thought are like the aching tooth one must always be touching just to make sure it still hurts."
- Aldous Huxley, Eyeless In Gaza - 

Everywhere At The End Of Time - Stage 4 LP
(History Always Favours The Winners - 2018)

05 April 2018

Jeph Jerman - The Bray Harp

 Mε απροσπελαστη τριανταχρονη δισκογραφια και με συνεχη παρουσια στο αμερικανικο υπο-underground, ειναι αξιο αποριας πως - η ακομα καλυτερα - γιατι ο Jeph Jerman (και κατα συνεπεια το προσωπικο του project, Hands To) δεν εχει την εκθεση και την αποδοχη που του αξιζει. Σταδιακα, η δουλεια του αποτραβηχτηκε απο τις λουπες και τις ηλεκτρονικες παρεμβασεις, για να αφιερωθει στα μικροφωνα επαφης και τα field recordings σε αλμπουμς που εφταναν στα ορια της ακουστικης οικολογιας. Φετος ομως στο The Bray Harp, νοσταλγει τις βιομηχανικες του ριζες, με την καυλα ενος πιτσιρικα που πρωτοπιανει λαμαρινα και τη ψυχραιμια ενος βετερανου που κραταει ισες αποστασεις απο το αντικειμενο του ποθου του.
 Σαφεστατα το πρωτο που ερχεται στο μυαλο ειναι οι New Blockaders, ισως και οι Haters του In The Shade Of Fire, ειδικα στο δευτερο μισο της πρωτης ατιτλης πλευρας. Στη δευτερη πλευρα, ο Jerman συναρμολογει εναν υποδειγματικο junk metal χαμο που τον διαδεχεται μια ξεκουρδιστη gamelan ορχηστρα για το ολοσωστο κλεισιμο μιας ολοσωστης δισκαρας.

 A heavy junk metal record with intricate arrangements and a plethora of textures. The Bray Harp is spinning constantly at Corrupted Delight's HQ, so it's already a strong contender for you know what. 

The Bray Harp LP (White Centipede Noise - 2018)

26 March 2018

Vagina Dentata Organ - Irene's Cunt

 "Η Ειρηνη ειναι σαν μια αψιδα πανω απο την θαλασσα. Αχ, αχ. Η Ειρηνη καλει τον εραστη της. Τον εραστη της που καυλωνει απο μακρια. Αχ, αχ. Η Ειρηνη αγωνια και σπαρταρα. Εκεινος ορθωνεται καυλωμενος σαν θεος πανω απο την αβυσσο. Αυτη κουνιεται, εκεινος την αποφευγει, αυτη κουνιεται και του δινεται. Αχ. Η οαση υποκλινεται με τις πανυψηλες τις χουρμαδιες της. Ταξιδιωτες, οι πανωφορες σας στροβιλιζονται μεσ' τη λεπτη την αμμο. Απ' το λαχανιασμα η Ειρηνη κοντευει να διαλυθει. Εκεινος την κοιταζει. Το μουνι εχει μουσκεψει καρτερωντας τ' ολοζωντανο παλουκι. Στ' απατηλα βουνα της αμμου, μια σκια ζαρκαδιου. Κολαση, ας αρχισουν οι καταραμενοι σου να μαλακιζονται, η Ειρηνη εχυσε."

 - Αποσπασμα απο "Το Μουνακι της Ειρηνης" του Λουι Αραγκον - 

 Irene's Cunt is probably the most cheerful record of all time.

Irene's Cunt CD (WSNS - 2018)

10 March 2018

Skin Crime - Ghosts I Have Been

  Νεο υλικο απο τους Skin Crime, που δοκιμαζουν την τυχη τους σε αυτο που ολοι αποκαλουμε 'ηλεκτρακουστικο αυτοσχεδιασμο' αλλα δεν ξερουμε τι ακριβως σημαινει. Κατι παρεμφερες ειχε συμβει και στο ομωνυμο album τους, ομως εκει υπηρχε μια κλιμακουμενη νοσηροτητα που στο Ghosts I Have Been εχει αντικατασταθει απο μια αισθηση παραδοσης στην διαδικασια και οχι στο αποτελεσμα. Οπως και να 'χει, θα παιξει πολυ μεχρι να βγαλω ακρη.

 Patrick O'Neil and co. brought Skin Crime back to life after a long hiatus which involved two side projects, a live appearance at the Hospital Productions' 20 years festival and a huge box set that I'll buy as soon as I get my hands on a million euros. Their latest incarnation is a different kind of animal compared to their harsh noise CV, so no more Whorebutcher and Genital Modification for you guys. This time the mood is way more eerie, just like a Small Cruel Party session that went awry, with a couple hundred amplified microsounds requesting immediate headphone listening. Dig in. 

Ghosts I Have Been CD (Hospital Productions - 2018)

01 March 2018

Mania - Little Pieces Of Violence

 Ενος λεπτου σιγη στη μνημη των δισκων που δεν ακουστηκαν εγκαιρα για να σταθουν διπλα στα καλυτερα της χρονιας. 

 Keith Brewer shows us once more how shit's gets done. As always, Mania's approach is way more freeform than your average power electronics fare, yet it possesses a unique sense of composition behind all the layering of junk metal and sudden burst of anger to be shelved next to the harsh noise crowd. When the chaos is cleared, you can hear the negative space around the edges that builds tension, without a release, even when these Little Pieces Of Violence escalate to their full form. Excellent stuff. 

Little Pieces Of Violence CD (Phage Tapes - 2017)
Related Posts with Thumbnails
;