Joe McPhee & Chris Corsano - Under A Double Moon

 Οι υποτυπωδεις γνωσεις μου πανω στη free jazz οφειλονται λιγο η πολυ σε συστασεις φιλων, στις θεορατες λιστες του Thurston Moore με τα must του ειδους, σε κανα-δυο αρθρα γνωστων περιοδικων, αντε και στους τσακωμους του drummer Chris Corsano με τους επιβιωσαντες βετερανους. Στο Under A Double Moon, αρπαζεται απο τα μουτρα με τον Joe McPhee για ενα καυγα επικων διαστασεων.
 Στο πρωτο δεκαλεπτο, οι σχεδον modal μονολογοι του σαξοφωνιστα παρεξηγουνται απο τα ορνιθοσκαλισματα του Corsano. Αρχιζουν τις ψιλες μεχρι και το τριτο track που η κατασταση εκτροχιαζεται. Πανικος. Ευτυχως που δεν τολμησε καποιος να τους χωρισει.

Under A Double Moon LP (Roaratorio - 2011)

Group Ongaku - Music Of Group Ongaku

 

  Καθε φορα που συνανταω τη φραση 'free improvisation' αισθανομαι ανεπαρκης. Τα αισθητηρια μου αντιλαμβανονται αυτο το χαρακτηρισμο, οσο αντιλαμβανεται και ο σκυλος μου την εντολη 'εξω'. Ακουγοντας ομως για πρωτη φορα το Music Of Group Ongaku συνειδητοποιησα πως δεν φταιει ο ορισμος αυτος καθεαυτος, αλλα η τρεχουσα εξελιξη του. 

  Το βραχυβιο σχημα των Group Ongaku εδρασε μεταξυ του 1958 και του 1961 στο Τοκυο με αφετηρια τις προωθημενες αποψεις του Cage και των Fluxus για το τι σημαινει μουσικη στον εικοστο αιωνα. Απο εκει και περα, η εξαμελης κολλεκτιβα επιστρατευσε συμβατικα και μη οργανα για να πλασει μια αμορφη μαζα απο βομβους, tape loops, μεταλλικες αντηχησεις, ραδιοφωνικες συχνοτητες, φωνητικες παρεμβασεις και σπασμενες σαξοφωνικες ακροτητες, φυτιλιαζοντας τα ανησυχα μυαλα ολοκληρου του κατοπινου αυτοσχεδιαστικου underground -απο τους East Bionic Symphonia και τους Taj Mahal Travellers ως τους Morphogenesis και τους Blood Stereo. Και σκεφτειτε οτι ολα τα παραπανω συνεβησαν στα τελη της δεκαετιας του '50, οταν η μεγαλυτερη ελπιδα της μουσικης βρισκοταν γραμμενη στο απολυτηριο στρατου του Elvis.

Music Of Group Ongaku LP (Seer Sound Archive - 2011)

Sonic Youth - Simon Werner A Disparu O.S.T.

Θα στεναχωρηθω παααααρα πολυ αν δεν δω μεχρι το βραδυ τριψηφιο αριθμο downloads. Τοσο που θα σκεφτω να κλεισω το blog. Αρκει να μη με προλαβει ο θειος Thurston. Μετα ο μονος που θα σας καλημεριζει θα ειναι ο Γιωργος Αυτιας και ειμαι σιγουρος οτι δεν θα αντεξετε ΤΟΣΗ αρρωστια.

Simon Werner A Disparu O.S.T. CD/LP (SYR - 2011)

Aethenor - En Form for Blå

 Κλειστε φωτα, πορτες και παραθυρα, φορεστε ακουστικα και βυθιστειτε στο πρωτο μεγαλειωδες album της χρονιας. Η κολλεκτιβα των Aethenor αφηνει προς το παρον το προωθημενο doom/drone παρελθον της και καταπιανεται με ενα αφαιρετικο μπασταρδο ελευθερου αυτοσχεδιασμου που με εχει αφησει με γουρλωμενα ματια και ανοιχτο στομα. 

 Ο ηχος του En Form For Bla δεν προσδιοριζεται ευκολα -αλλωστε δεν εχει συγκεκριμενες πλευρες η γωνιες- αλλα με λιγη φαντασια και βαρυ πονοκεφαλο μπορει και να βρειτε τμηματα του In A Silent Way του Davis, των Supersilent και των Aufgehoben. Θα σας παρακαλουσα να ακουσετε αυτο το δισκο με τον ενα η με τον αλλο τροπο. Αγοραστε το, κατεβαστε το, κλεψτε το, αλλα μη το προσπερασετε. Ειναι τοσο καλο που θελω να κανω εμφυτευση προσθετων αυτιων σε αβολα σημεια του σωματος μου για να το απολαμβανω ακομα πιο πολυ.

En Form For Bla CD/2xLP (VHF - 2011)

Masayuki Takayanagi - Action Direct

  Ο αειμνηστος μουσικοκριτικος Lester Bangs ανεφερε σε σχετικο review πως το Metal Machine Music του Lou Reed ηταν το μονο μουσικο εργο στο οποιο αντιδρουσε ενεργα το κατοικιδιο καβουρι του. Ο Spud εβγαινε απο το καβουκι του προσπαθωντας να σκαρφαλωσει τα καγκελα του κλουβιου και μετα βολταριζε χαρουμενος κανοντας σχεδον χορευτικες κινησεις. 

 Καθως λοιπον θαυμαζω το εξειδικευμενο αισθητηριο του συμπαθεστατου καρκινοειδους μαλακοστρακου, ακουω παραλληλα το Action Direct του Masayuki Takayanagi. Εδω, η post-jazz φρασεολογια του εχει αντικατασταθει πληρως απο ενα τραχυ μεταβιομηχανικο λεξιλογιο που περιλαμβανει ανασες του MMM, φθογγους του Keith Rowe και αναρθρες συλλαβες των Organum. Τα παραπανω συνθετουν ενα ακαταληπτο τραγουδι που ελπιζω να φτασει ως τα αυτια του Spud στον καβουρενιο παραδεισο. Θα γουσταρει τρελα.

Action Direct LP (Tiliqua - 2005)

Thurston Moore - Suicide Notes For Acoustic Guitar

  Ενω ολοι αγαπαμε και σεβομαστε τους Sonic Youth, οφειλουμε να παραδεχτουμε πως οι solo δουλειες του θειου Thurston ειναι αδιαφορες. Μοιαζουν με βιαστικα κακεκτυπα του εαυτου τους. Κι ομως, στο Suicide Notes For Acoustic Guitar ο Moore ακουγεται σαν να κανει μαθηματα προετοιμασμενης κιθαρας με καθηγητη τον Keiji Haino. Στα πισω θρανια, ο Kevin Drumm φτυνει σαλιωμενα χαρτακια στα μαλλια του Haino-san, o Jandek σκαλιζει τη μυτη του βαριεστημενος και ο Michael Morley απορει γιατι ο Thurston Moore δεν εδειξε τοσο ζηλο στις προηγουμενες εξεταστικες. 

Suicide Notes For Acoustic Guitar CD-R (Carbon Records - 2010)

Seijaku - You Should Prepare To Survive Through Even Anything Happens

Oι Fushitsusha πεθαναν, ζητω οι Seijaku! Μετα τον θανατο του Yasushi Osawa, o Keiji Haino ονομαζει ευγλωττα το πρωτο album του νεου του group, You Should Prepare To Survive Through Even Anything Happens. Το τριο λατρευει το πνευμα των blues απροκαλυπτα και μαλιστα αφιερωνει το cd στον Albert King, στους Doors και στους Steppenwolf, σηκωνοντας ειρωνικα το φρυδι σε οσους πανε να φορτωσουν με εξτρα πολιτιστικο φορτιο την μουσικη του project. O διαλογος μεταξυ της παραδοσης και της εξεζητημενης αποψης κατεληξε σε μια θερμη μασονικη χειραψια. 

You Should Prepare To Survive Through Even Anything Happens CD (Doubt Music - 2010)

Chris Corsano / Paul Flaherty - Full Bottle

Τα free jazz ντουετα θα ειναι καταδικασμενα εις τους αιωνες των αιωνων να συγκρινονται με το απυροβλητο του Coltrane/Ali στο Interstellar Space. Δεν ακουω βεβαια και τον Paul Flaherty η τον Chris Corsano πολυ ενοχλημενους απο αυτο. Στο Full Bottle παραδιδουν (μεθυσμενο) σωμα και (εκστασιασμενο) πνευμα μεσα σε μια πρωην εκκλησια στο Kentucky, παιζοντας με ολο τους το ειναι μια true, παλιομοδιτικη, τσιτωμενη fire music με blues καταβολες. Ο Corsano συμπεριφερεται στα drums του οπως ακριβως θα συμπεριφεροταν στα μουτρα καποιου ενοχλητικου πρωην διευθυντη του. Τα σπαει. Απο την αλλη ο Flaherty, ως γνησιος Νοτιος, τρωει KFC και φυσαει τη καυτερη του ανασα στις σωληνωσεις της εφευρεσης του Adolphe Sax. Αν ακουσω πιο προσεκτικα, ειμαι σιγουρος οτι θα διακρινω και τον ηχο απο τις σπασμενες φλεβες στο λαιμο του. Κολαση.

Full Bottle LP (Ultra Eczema - 2006)

Taurpis Tula - Sparrows

Πισω απο το αινιγματικο ονομα Taurpis Tula κρυβεται η Heather Leigh Murray (Charalambides, Scorces) μαζι με το συντροφο της, David Keenan (συντακτη στο Wire και πρωην μελος των Telstar Ponies). H πενθιμη μεγαλοπρεπεια του Sparrows ειναι συνεσταλμενη και χαμηλοτονη, για αυτο ισως και να προσπεραστηκε απο τα εντυπα της εποχης. Μαλλον ηταν πολυ απασχολημενα στο να ανακαλυπτουν τους διαδοχους των Amon Duul στο προσωπο καθε καμμενου που βαραγε bongos μεσα στη λασπη. Κριμα.

 Ο ηχος του ντουετου φαινεται οτι προερχεται απο ενα συμπαν που ο μοναδικος φυσικος νομος που ισχυει ειναι η βαρυτητα της μαυριλας του. Το πρωτο σημειο αναφορας που μου ηρθε στο μυαλο ειναι φυσικα οι Charalambides (εποχης In Cr Ea Se) η ακομα και η Fursaxa, αλλα στο τελος κατεληξα οτι το group ακουγεται σαν την αποσκελετωμενη εκδοχη των θεων Mazzy Star, χωρις τις velvetικες εμμονες και το διχτυ ασφαλειας της τραγουδοποιιας. Ενα μελοποιημενο καταραμενο ποιημα με ακαταληπτους στιχους.

Sparrows LP (Eclipse - 2004)

Fushitsusha - 1991.9.26 19:15-20:08

Δεν χρειαζεται να καταφυγεις σε σκηνοθετικα κολπακια για να αναδειξεις το μεγαλειο των Fushitsusha. Η μπαντα εχει την τεχνικη δεινοτητα της Magic Band, τη κινησιολογια αρχεγονης τελετης εξορκισμου και την εκφορα συγχρονης τραγωδιας, οποτε η αποφαση του σκηνοθετη να τοποθετησει απλα μια καμερα διπλα στον Keiji Haino -ενω το group βιωνει εξωσωματικες εμπειριες- ειναι σοφη. Στο 1991.9.26 19:15-20:08 παρακολουθουμε με ανοιχτο στομα και ξεραμενα σαλια στο πηγουνι την 53λεπτη παλη τριων σαμανων με τους δαιμονες τους. Το μονο τους βοηθημα ειναι το νηπενθες φαρμακο του ηλεκτρισμου.

1991.9.26 19:15-20:08 DVD/VHS (P.S.F. - 2006)

Andrew Scott Young - Slophaus Diver

Δεν εχω τη παραμικρη ιδεα για το βιογραφικο του Andrew Scott Young, αλλα μετα τη πετρια που εφαγα κατακουτελα κατα τη πρωτη ακροαση του Slophaus Diver θα τσακιστω να αγορασω οτι εχει βγαλει. Εδω εχουμε να κανουμε με ενα μεταβιομηχανικο εξαμβλωμα αυτοσχεδιαστικης φυσεως που αλλαζει τα μετρα και τα σταθμα για το τι σημαινει harsh noise εν ετει 2010. Οι εκρηξεις ειναι σκορπιες και απροβλεπτες, ενω το editing του υλικου ραβει σχεδον αδιορατα πανω στη μαγνητικη ταινια τριξιματα απο ξεκουρδιστα εγχορδα που θα ορκιζοσουν πως ανηκουν σε soundtrack ταινιας τρομου. Η κασετα εκδιδεται σε μολις 100 κοπιες, οποτε φευγω για buy now.

Slophaus Diver CS (Catholic Tapes - 2010)

Dekoboko Hajime & Yamantaka Eye - Nani Nani

Πολυ πριν παρει τον εαυτο του στα σοβαρα, ο John Zorn ορμωμενος απο τα γραπτα του Freud που καταδικαζουν τον πολιτισμο για την καταπατηση των ανθρωπινων ενστικτων, ηχογραφει μεσα στο 1995 το Nani Nani μαζι με τον Yamantaka Eye (Hanatarash, Boredoms). Η επιλογη του να χρησιμοποιησει το ψευδωνυμο Dekoboko Hajime τον βοηθαει να αποποιηθει την ταυτοτητα του συνθετη και θεωρητικου, φτανοντας σε δυσθεωρητα υψη πρωτογονισμου. Η ανακυκλωμενη pop κουλτουρα των fast foods και των videogames βιαζεται παρα φυσει, ενω οι κραυγες της ξεκουφαινουν ολα τα λαικα μουσικα ιδιωματα (απο το surf και το techno, μεχρι την ψυχεδελεια και το metal). Tα πιο ο,τι να' ναι 95 ΜΒ που θα βρεθουν στα εγκατα του σκληρου σας δισκου.

Nani Nani CD (Tzadik - 1995)

Destroy All Monsters - Double Sextet

Οταν το rock 'n' roll αποδεσμευτηκε απο τη χουντα της τραγουδοποιιας, ταμπουρωθηκε μεσα σε μουχλιασμενα υπογεια, εκπεμποντας ηλεκτρισμο στον εξω κοσμο. Οι δεκτες ηταν μετρημενοι στα δαχτυλα ενος εξωγηινου χεριου, αλλα παρα τον μικρο αριθμο τους, κυρηξαν ανταρτοπολεμο στη συμβατικοτητα. Τα επιτευγματα των White Light/White Heat, Funhouse, Metal Machine Music, The Second Annual Report, Confusion Is Sex, Twin Infinitives, Burned Mind θεωρουνται πλεον αυτονοητα. Τι θα συνεβαινε ομως αν στη λιστα των παραπανω albums καταχωνιαζαμε  αυθαιρετα και το Double Sextet των Destroy All Monsters? Απλα θα βρισκαμε στεγη και συντροφια σε μια χαμενη ηχογραφηση του παραγνωρισμενου group απο το Detroit Rock City, που ακουγεται σαν την ανεπιτηδευτη διασκευη του Free Jazz του Coleman απο τους Airway. Το 1974. Με πολλα φτηνα ναρκωτικα. Και πλυση εγκεφαλου απο εικονες του Godzilla. 

Double Sextet LP (Printed Matter, Inc. - 2009)

Part Wild Horses Mane On Both Sides - Carving Ones Void

Θα ειναι πολυ τεμπελικο εκ μερους μου να καταταξω το βρετανικο ντουετο των Part Wild Horses Mane On Both Sides σαν τη γηινη εκδοχη των Flower-Corsano Duo. Σαφως και υπαρχουν κοινες επιρροες (Don Cherry, Rashied Ali, Frank Lowe) αλλα εκει που οι δευτεροι εκμεταλλευονται τις καθαρτηριες ιδιοτητες του ηλεκτρισμου, οι PWHMOBS αφηνουν τις σιωπες να εχουν τα ιδια δικαιωματα με τους φρενηρεις αυτοσχεδιασμους τους. Στο Carving Ones Void, η αυστηρα περιορισμενη ηχητικη παλετα του φλαουτου και των drums υπταται πανω σε ενα ημιδιαφανη βομβο, σαν ενα yogi που γνωριζει πως να ελεγχει το χωροχρονικο συνεχες. Εγγυημενο κολλυριο για την επιπεφυκιτιδα του τριτου ματιου σας.

Carving Ones Void CD-R (Golden Lab - 2008)

Ennio Morricone - Crime And Dissonance

Πολυ πριν το κολλημα των HNW καλλιτεχνων με τα ιταλικα giallo, ο μεγιστος Ennio Morricone εντυσε μουσικα μερικες απο τις πιο sexy δολοφονιες αθωων κορασιδων που αποτυπωθηκαν ποτε στο celluloid. Η διπλη συλλογη Crime And Dissonance διατηρει τη μνημη αυτων των αιθεριων υπαρξεων, επιλεγοντας τις πιο ιδιαζουσες στιγμες του Ιταλου μαεστρου. Το ψυχεδελικο sexploitation διαδεχεται τo μαστουρο-funk της Dark Magus εποχης του Davis, οι ορχηστρικες κακοφωνιες χαμουρευονται με την ρυθμολογια των Can, το Faust Tapes κανει teasing στην avant-garde του Penderecki. Μεσα σε αυτο το εκλεκτικο χαρμανι, η ψυχαναλυτικη ερμηνεια του μαχαιριου ως φαλλικο συμβολο στα ερωτικα εγκληματα, αποδεικνυεται ορθη.

Crime And Dissonance 2xCD (Ipecac - 2005)