Μπαλαντα Των Φτονερων Γλωσσων
Σ' αρσενικο, σε νιτρο, στη φωτια
Τ' ασβεστη, σε μολυβι αναβρασμενο
-Για να ξεμαγαρισουν πιο καλα-
Σε πισσαλειμμα καλοδιαλυμενο,
Σε ζουμι απ' Οβριας κατουρα φτιασμενο
Και σκατα. Σ' αποπλυματα λεπρων,
Σε λιγδες ποδαριων και παπουτσιων,
Σ' αψια φαρμακια η μεσα σε καμποσες
Χολες φιδιωνε, λυκων, τσακαλιων,
Τουτες οι φτονερες ας βρασουν γλωσσες!
Σε μαυρου γερογατου τα μυαλα
Φαφουτη, με τομαρι ψωριασμενο,
Σε γερου μουργου -π' ομοια εχει καλα-
Λυσσαρικου, το σαλιο το πηγμενο,
Σ' αφρους απο μουλαρι αρρωστημενο
Που τ' οργωσαν οι κοψες ψαλιδιων,
Σε νερα που πνιγμενων ποντικων
Πλενε κουφαρια, βατραχοι και τοσες
Φινες ρατσες ζουδιων σιχαμερων,
Τουτες οι φτονερες ας βρασουν γλωσσες!
Σε σουμπλιμε που καιει τα σωθικα,
Και σ' αφαλο απο φιδι μανιασμενο
Σ' αιμα που το ξεραινουνε σ' αγγεια
Οι κουρεηδες -σα βγαινει γιομισμενο
Το φεγγαρι -μαυροπρασινισμενο
Σε φαουσας εμπυα, σε νερα σγουρνων
Που πλενουν κωλοπανια, σε πορνων
Κλυσματα -δε με νιωθουν οσοι και οσες
Δε τρεχουν στα μπορντελα οπως εγω-
Τουτες οι φτονερες ας βρασουν γλωσσες!
Για το σουρωμα αυτων των λιχουδιων
Παρ' τον πατο χεσμενωνε βρακιων,
Πριγκηπα μου. Πρωτα ομως σε καμποσες
Τσιρλες μικρουλικωνε γουρουνιων
Τουτες οι φτονερες ας βρασουν γλωσσες!
- Francois Villon, 1461-
No comments :
Post a Comment