«…έφτασε μια στιγμή που πλέον δεν είχε μείνει σχεδόν τίποτα άλλο που θα μπορούσα να φάω. Μασουλώντας το τραγανό της αυτί, άρχισα να την αποσυναρμολογώ, κόβοντας τους χόνδρους που έδεναν τις αρθρώσεις των αγκώνων και των γονάτων, των καρπών και των αστραγάλων, των ώμων και των γοφών της. Τοποθετούσα τα κόκκαλα το ένα δίπλα στο άλλο, ενώ παράλληλα ρευόμουν διαρκώς για να ξαλαφρώσω τη διογκωμένη κοιλιά μου από τα αέρια της πέψης και συλλογιζόμουν τη θαυμαστή μεταμόρφωση μιας μικρής κοπέλας σε μια αγκαλιά κόκκαλα ποτισμένα με αίμα…»
(Το αποσπασμα ειναι παρμενο απο τη συλλογη διηγηματων ¨Ματια¨ του Jesus Ignacio Aldapuerta)
I LP (Filth & Violence - 2008)
No comments :
Post a Comment