John Mannion - Slice Through Or/In Glassmetal

 Ακομα και το δελτιο τυπου της Hanson πασχιζει για να περιγραψει το Slice Through Or/In Glassmetal με επιτυχια. Πανω στο πανικο του, ο Dilloway πεταει ενα 'like if Penderecki made a power electronics record' και μετα αφηνει τους κεφαλοκυνηγους των mailorders να τρεχουν χωρις να φτανουν.
 O John Mannion ειναι γνωστοτερος απο τη συμμετοχη του στους Cathode Terror Secretion, αλλα αυτο δε λεει και πολλα για τον ηχο του ντεμπουτου του. H ωμη εκρηξη των CTS εχει αντικατασταθει απο την κινηματογραφικη υπονοια της. Οι σιωπες εναλλασονται με συντομες αυταναφλεξεις χωρις ομως τα tracks να πεφτουν στη λουμπα του μπαχαλου. Κυριες και κυριοι, εδω εχουμε να κανουμε με οργανωμενες επιθεσεις τυπου John Wiese, Jason Crumer, Yellow Tears μπασταρδεμενες με συγχρονη συνθεση και παρανοικα οπερετικα φωνητικα. Μοναδικο στο ειδος του, οποιο και να' ναι αυτο.

Slice Through Or/In Glassmetal LP (Hanson - 2011)

Joke Lanz / Rudolf Eb.er - Akustische Aktion Zurich 1991

 Ο Joke Lanz και ο Rudolf Eb.er oταν τρωνε δε μιλανε. Ομως μασουλανε επιδεικτικα, κοπανανε κουταλοπηρουνα, ανασαινουν βαρια, καταπινουν αηδιαστικα, πινουν χωρις ιχνος ευγενειας για να δωσουν ζωη στο φαινομενικα μουγκο τραπεζι τους. Καθε αντικειμενο περικυκλωνεται απο μικροφωνα επαφης. Καθε ηχος μεγενθυνεται. Καθε κανονας του savoir vivre παραβιαζεται. Καθε ρουτινιαρικη χειρονομια γινεται τεχνη. Καθε γευμα μετατρεπεται σε Akustische Aktion.

Akustische Aktion - Zurich 1991 LP (Pan / Absurd - 2009)

Chop Shop - Oxide

 Σε ενα μουσικο χωρο που εχει φετιχοποιησει τη φθορα στο επακρο, ειναι αξιοπεριεργο πως το Oxide δεν αναφερεται συχνα ως σημαντικο οπως πχ. τα Disintegration Loops η το Kill The King. Ισως να φταιει το χαμηλο profile του Scott Konzelmann που δεν εχει ουτε τη glamουρια του Basinski, ουτε τη μυστικοπαθεια του McKenzie. 

 Ο Chop Shop δεν πτοηθηκε απο την οξειδωση που υπεστησαν τα master tapes και τη χρησιμοποιησε υπερ του. Επι 50 λεπτα ακουμε τη καταρρευση του μαγνητικου μεσου. Θα μπορουσα καλλιστα να γραψω ψευδοποιητικα πως το εγχειρημα αποτελει μια μεταφορα πανω στο τελος της αναλογικης μουσικης και μπλα μπλα, αλλα δεν ειμαι σε τετοιο mood σημερα. Προτιμω να κλεισω με τη πιο περιεκτικη λεξη που μπορω να σκεφτω τετοια ωρα. Σαπιλα.

Oxide CD (23Five - 2008)

The Haxan Cloak - s/t

 Η δυσκολη ωρα εφτασε. Να περιγραψω το ντεμπουτο του 23χρονου τσελιστα Haxan Cloak οσο πιο πιστα μπορω χωρις να καταφυγω σε δηθενια. Εχουμε και λεμε: Νεοκλασικιζουσα ηλεκτρακουστικη μουσικη με σοβαρες νυξεις προς το dark ambient. Μακαρι να μπορουσα να σας πω απο κοντα 'ΠΩ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΤΟ ΔΙΣΚΑΚΙ ΓΑΜΑΕΙ' και να τελειωνα, αλλα πρωτο θα μου χαλουσε το prestige και δευτερο θα ειχα την αισθηση πως διαταραξα τη νεκρικη γαληνη του album.

The Haxan Cloak CD (Aurora Borealis - 2011)

Alchemy Of The 21st Century - Beauty Of Aesthetic Imperfection

 Η λεπτη ομορφια του Beauty Of Aesthetic Imperfection βρισκεται στις λεπτομερειες. Στο τροπο που χειριζεται ο Mikko Aspa τα ωμα field recordings του, στο δυναμικο ευρος της ηχογραφησης, στην επιλογη του δημιουργου να αποτραβηχτει για λιγο απο τη παρανοια της πολης, δινοντας στον αφηρημενο ορο post-industrial τη κυριολεξια που εχει αναγκη εδω και τοσα χρονια.
 To project Alchemy Of The 21st Century τεμνει τις νοητες γραμμες μεταξυ των Thuja, των Kodama και των Organum οπως θα εκανε μονο ενας πρωτοπορος. Με ξεκαθαρο σχεδιο και σαφεις οδηγιες προς τους τολμηρους που ακολουθησουν το δυσκολο δρομο του ηλεκτρακουστικου αυτοσχεδιασμου. 

P.S. I would like to thank The Sheriff, a friend of Corrupted Delights and one of the craziest guys of the shoutbox for sharing with us the rip and the scans of this amazing record!

Beauty Of Aesthetic Imperfection CD (Freak Animal - 2011)

Silence Of Vacuum - 2

 Οταν ο καλλιτεχνης τονιζει την ιδεα και δεν νοιαζεται για το τελικο αποτελεσμα, πρεπει να αντιμετωπιστει ως conceptual artist, κατι πραγματικα δυσκολο στη περιπτωση ενος κατεξοχην ενστικτωδους καλλιτεχνη, του Mikko Aspa. 

 H βασικη ιδεα του side project Silence Of Vacuum κινειται γυρω απο την ηθελημενη απομονωση του σεξουαλικου κυριαρχου και την αποπροσωποποιηση του πισω απο τη μασκα του dominator. Ηχητικα αυτο μεταφραζεται απο τον Aspa σε ενα ενδοστρεφες drone χωρις ιχνος συγκινησιακης περιπτυξης. Να το πω πιο λιανα? Ψιλοβαρεθηκα. Αλλα επειδη τον αγαπαω κανω τα στραβα ματια.

2 CS (Institute Of Paraphilia Studies - 2007)

William Bell & Tobe Hooper - The Texas Chainsaw Massacre O.S.T.

 Η μουσικη επενδυση του The Texas Chainsaw Massacre δεν εκδοθηκε ποτε επισημα λογω διαφωνιων μεταξυ των κατοχων των πνευματικων δικαιωματων. Κριμα. Ετσι δε θα αποδοθει ποτε δικαιοσυνη στους δημιουργους του soundtrack, που εν αγνοια τους ηχογραφησαν ενα proto-industrial ντοκουμεντο απο το 1974.

 Οι φημες θελουν τον William Bell να κανει το editing στο σαλονι του σκηνοθετη Tobe Hooper λογω ελλειψης budget. Καθολου ασχημη ιδεα, αν αναλογιστουμε πως οι DIY τακτικες επιστρατευτηκαν λιγα χρονια αργοτερα ως ο μοναδικος τροπος εκφρασης. Το ηλεκτρακουστικο collage θυμιζει σε σημεια Organum, σε αλλα καποια καιλα της American Tapes, ενω σε στιγμες θα νομιζετε πως ακουτε ξεχαρβαλωμενα gamelan. Με εμβολιμες κραυγες. Πολλες κραυγες. Αριστουργημα.

The Texas Chainsaw Massacre O.S.T. CS (Dutch Oven - 2006)

Oval / Liturgy - Split

 Με αφορμη τη φετινη Record Store Day, η Thrill Jockey κυκλοφορησε ενα Split LP δυο μουσικων ακρων. Η πρωτη πλευρα αφιερωνεται στα ηλεκτρακουστικα post-rockιζοντα μπιριμπιρια του Oval, που ενω ειναι ενδιαφεροντα δεν μου εκαναν κατι. Θα με συγχωρεσετε αλλα ειμαι γρουσουζης, δε χρειαζεται να λεμε παλι τα ιδια.

 Σειρα εχει η πλευρα των Liturgy με το εικοσαλεπτο ατιτλο κομματι τους. Εδω εχουν χωρο και χρονο για να παιξουν black metal με την εξυπναδα των Nachtmystium, την υπερβατικοτητα του Glenn Branca και την ελευθερια της Globe Unity Orchestra. Οι τυποι εχουν μελλον μπροστα τους, αρκει να τη σκαπουλαρουν απο το hype που αρχιζει να τους περικυκλωνει.

Split LP (Thrill Jockey - 2011)

Stephen O'Malley & Atsuo - Uroborus Circuit

 To Uroborus Circuit ειναι μακραν η πιο πετυχημενη karaoke αποδοση του Soliloquy For Lilith των Nurse With Wound που εχει κυκλοφορησει ποτε στο εμποριο. Mη με παρεξηγησετε. Αυτο ειναι κοπλιμεντο. Κανεις δεν εχει προσεγγισει ουτε στο ελαχιστο τη μακαβρια αισθηση του επους των NWW χωρις να θεωρηθει tribute band. 

 Στις δυο πλευρες του LP, o Stephen O'Malley ελεγχει υπομονετικα μαζι με τον Atsuo (Boris) ενα ηλεκτρακουστικο feedback, το οποιο αλλοτε ακουγεται σα τις φωνες των πουλιων του Hitchcock και αλλοτε σα τη doom εκδοχη του Fontana Mix-Feed. Ο βομβος του παρασκηνιου φαινεται πως θελει να καταπιει τα πριμα, αλλα κουτουλαει πανω στη προνοητικοτητα των μουσικων που κραταει το album μακρια απο το διαδικαστικο drone. To ουροβορικο κυκλωμα κλεινει επιτυχως. 

Uroborus Circuit LP (Inoxia Records - 2011)

Group Ongaku - Music Of Group Ongaku

 

  Καθε φορα που συνανταω τη φραση 'free improvisation' αισθανομαι ανεπαρκης. Τα αισθητηρια μου αντιλαμβανονται αυτο το χαρακτηρισμο, οσο αντιλαμβανεται και ο σκυλος μου την εντολη 'εξω'. Ακουγοντας ομως για πρωτη φορα το Music Of Group Ongaku συνειδητοποιησα πως δεν φταιει ο ορισμος αυτος καθεαυτος, αλλα η τρεχουσα εξελιξη του. 

  Το βραχυβιο σχημα των Group Ongaku εδρασε μεταξυ του 1958 και του 1961 στο Τοκυο με αφετηρια τις προωθημενες αποψεις του Cage και των Fluxus για το τι σημαινει μουσικη στον εικοστο αιωνα. Απο εκει και περα, η εξαμελης κολλεκτιβα επιστρατευσε συμβατικα και μη οργανα για να πλασει μια αμορφη μαζα απο βομβους, tape loops, μεταλλικες αντηχησεις, ραδιοφωνικες συχνοτητες, φωνητικες παρεμβασεις και σπασμενες σαξοφωνικες ακροτητες, φυτιλιαζοντας τα ανησυχα μυαλα ολοκληρου του κατοπινου αυτοσχεδιαστικου underground -απο τους East Bionic Symphonia και τους Taj Mahal Travellers ως τους Morphogenesis και τους Blood Stereo. Και σκεφτειτε οτι ολα τα παραπανω συνεβησαν στα τελη της δεκαετιας του '50, οταν η μεγαλυτερη ελπιδα της μουσικης βρισκοταν γραμμενη στο απολυτηριο στρατου του Elvis.

Music Of Group Ongaku LP (Seer Sound Archive - 2011)

Graham Lambkin / Jason Lescalleet - Air Supply

Η αστικη μοναξια γινεται αντικειμενο παρατηρησης και μαλιστα παρουσιαζει απιστευτο ηχητικο ενδιαφερον.  To Air Supply αποτελει τη δευτερη συνεργασια του Graham Lambkin (Idea Fire Company, Shadow Ring) με τον Jason Lescalleet μετα το εκπληκτικο Breadwinner. Μεγενθυνει τις καθημερινες οικιακες ρουτινες, δινει φωνη σε γεγονοτα που προσπερναμε λογω συνηθειας, θολωνει τα νερα της αντικειμενικης απεικονισης των field recordings με την υποκειμενικοτητα της ηλεκτρακουστικης μουσικης. Στο τελος αφηνει τον ακροατη με ενα αισθημα δεους απεναντι σε ο,τιδηποτε μπορει να παραγει ηχο. Απο τα βαριεστημενα βηματα στο διαδρομο, μεχρι το βομβο του καλοριφερ.

Air Supply CD (Erstwhile - 2010)

CM Von Hausswolff - 800000 Seconds In Harar

 Το προσφατο ταξιδι του CM Von Hausswolff στην Αιθιοπια καταγραφεται με αξιεπαινη αφαιρετικοτητα απο τον ιδιο στο 800000 Seconds In Harar. Ο Σουηδος multimedia artist προμηθευτηκε ενα τοπικο εγχορδο, το οποιο χρησιμοποιειται ως prima materia στο αυστηρο, ανεκφραστο drone που διανυει ολοκληρο το cd. Τα σποραδικα field recordings πεταγονται απο το πουθενα, δινοντας ιχνη ζωης στο κατα τα αλλα ανυδρο περιβαλλον της ηχογραφησης, ενω οι εξασθενημενοι παλμοι του τεταρτου track φανταζουν σαν εκκλησεις βοηθειας απο αρχαικο εξοπλισμο εκπομπης κωδικων morse. Σκοτεινο, απεραντο και αφιλοξενο, οπως και η ψυχογεωγραφια της Αφρικης.

800000 Seconds In Harar CD (Touch - 2011)

One Dark Eye - Transmissions Of Fistulae Auris

 To αλανθαστο γουστο του φιλου μου Otomo_Hava με οδηγησε για αλλη μια φορα στην αγορα ενος ηλεκτρακουστικου αριστουργηματος. Η NASA οφειλει να αποσπασει τον εγκεφαλο του με τον ενα η τον αλλο τροπο και να τον στειλει εμφιαλωμενο στο διαστημα ως υποδειγμα ανθρωπινης διανοησης.

 Στο Transmissions Of Fistulae Auris, ο Rodger Stella των Macronympha υποδυεται  -μεσω της περσονας του One Dark Eye- το ρολο του τρελου musique concrete επιστημονα που χαροπαλευει τυλιγμενος με χιλιομετρα μαγνητικης ταινιας. Η αποδοση του ρολου ειναι ακρως πειστικη, αλλα αυτο που προδιδει τον Stella, ειναι η μουντη ποιοτητα του ηχου-σημα κατατεθεν της Mother Savage Noise στα μεσα του '90. Αναμεσα απο τα χοντροκομμενα cut-ups και τις συγκοπτομενες harshιλες, υπταται μια post-industrial υποψια που ξεχωριζει αυτο το obscurity απο το 99% των κυκλοφοριων εκει εξω. Ελπιζω βεβαια να γνωριζετε πως να χειριστειτε τη συναντηση σας με κατι τοσο ξεχωριστο.

Transmissions Of Fistulae Auris CD
(Freak Animal / Industrial Recollections - 2010)

Aethenor - En Form for Blå

 Κλειστε φωτα, πορτες και παραθυρα, φορεστε ακουστικα και βυθιστειτε στο πρωτο μεγαλειωδες album της χρονιας. Η κολλεκτιβα των Aethenor αφηνει προς το παρον το προωθημενο doom/drone παρελθον της και καταπιανεται με ενα αφαιρετικο μπασταρδο ελευθερου αυτοσχεδιασμου που με εχει αφησει με γουρλωμενα ματια και ανοιχτο στομα. 

 Ο ηχος του En Form For Bla δεν προσδιοριζεται ευκολα -αλλωστε δεν εχει συγκεκριμενες πλευρες η γωνιες- αλλα με λιγη φαντασια και βαρυ πονοκεφαλο μπορει και να βρειτε τμηματα του In A Silent Way του Davis, των Supersilent και των Aufgehoben. Θα σας παρακαλουσα να ακουσετε αυτο το δισκο με τον ενα η με τον αλλο τροπο. Αγοραστε το, κατεβαστε το, κλεψτε το, αλλα μη το προσπερασετε. Ειναι τοσο καλο που θελω να κανω εμφυτευση προσθετων αυτιων σε αβολα σημεια του σωματος μου για να το απολαμβανω ακομα πιο πολυ.

En Form For Bla CD/2xLP (VHF - 2011)

Vertonen - The Ocean Is Gone, The Ship Is Next

 "Πως να μην ηταν τρελοι και δυστυχεις και διεστραμμενοι εκεινοι οι παλιοι ανθρωποι: Ο κοσμος τους δεν τους επετρεπε να βλεπουν τα πραγματα απλα. Δεν ειχαν κανενα δικαιωμα να ειναι υγιεις και ευτυχεις και εναρετοι. Η μητρικη στοργη απο τη μια μερια, ο ερωτας απο την αλλη, ολες οι απαγορευσεις που ενδομυχα τους ειχαν καλλιεργησει, ολοι οι πειρασμοι, και οι μυστικες τυψεις συνειδησης, ολες οι αρρωστιες - και ο πονος που απομονωνει τον καθε ανθρωπο απο τον αλλο, ολες οι αβεβαιοτητες και η ανεχεια - ολα ηταν πηγες συναισθηματων. Και οταν ο ανθρωπος αρχιζει να αισθανεται εντονα (ακομα χειροτερο: να αισθανεται εντονα, μοναχος, σε μια απελπισμενη ατομικη μονωση) πως να επιτευχθει μια κοινωνικη σταθεροτητα?"

Το αποσπασμα ειναι παρμενο απο το "Θαυμαστο Καινουργιο Κοσμο" του Aldous Huxley.

The Ocean Is Gone, The Ship Is Next CD (Ground Fault - 2003)