Λένα Πλάτωνος - Γκάλοπ

Μια άσκηση φυσικής άλυτη

Τώρα, μαλλιά ξεριζωμένα απάνω από τ' αυτιά

τα υπόλοιπα αγκάθινα στεφάνια

δαγκωμένα τοστ στα χέρια

νωπά, από μετάληψη ωφέλιμη στην πέψη

αδιαμαρτύρητες γλώσσες χωρίς γεύση

ομοιόμορφες αδιάβροχες φωνές

σε ποτ πουρί εκατομμυρίων χιτ

πάνω στο ίδιο μπιτ

αποστεωμένα πόδια σε αγώνα στάσης

σε βιτρίνα αθλητική εκεί

κάθε πρωί, κάθε πρωί...

2 παρά πέντε τις μικρές εβδομάδες

3 παρά πέντε τα μικρά Σάββατα

ανύπαντρες μαμάδες άγνωστοι αεροσυνοδοί

με βλέμμα καρφωμένο σε άγνωστη οροφή

η καρφωμένη μοτοσυκλέτα σε κουμπί- εντολή

ολοκληρωτικού πολέμου

μέσα σε έγχρωμα καντράν

μέσα μας

στα γρήγορα, στα όρθια φτηνά ρεστοράν

η μασέλα ακριβείας διαμελίζει κάτι σημαντικό από μας

μια άσκηση φυσικής άλυτη

κι εμείς πίσω από ένα παραβάν πάνω σ ' ένα πλακάτ

ιδιοφυείς παράλυτοι

άγρια κληρονομιά της κιβωτού του Αραράτ

Θεέ μας υπολογιστή

εννοούμε να σε περιμένουμε για τη λειτουργία

σε τροχιά οριστική, διαστρική, έστω κι ασύλληπτη.

Γκάλοπ LP (Lyra - 1985)

Lust For Youth - Solar Flare

 Βρισκομαι στη δυσαρεστη θεση να σας ανακοινωσω πως βρισκομαι στη δουλεια, οποτε δεν εχω χρονο για τρελο μπιρι-μπιρι. Η αναρτηση γινεται στη ζουλα. Οποτε αν θελετε πληρη παρουσιαση του Solar Flare των Lust For Youth, googlαρετε τη φραση Cold Cave Cremations review. Ναι, ειναι τοσο ιδιο.

Solar Flare CD/LP (Avant! - 2011)

Tolerance - Divin

 Με τιμη εκκινησης τα $200, ειναι μαλλον απιθανο το γεγονος να διαπιστωσω ιδιοις ωσι αν ο ηχος του Divin ειναι στη πραγματικοτητα τοσο θολος η αν φταιει το rip νιοστης γενιας. Δε με νοιαζει κιολας, το αποτελεσμα ειναι αψογο. Το δευτερο album του Ιαπωνικου ντουετου Tolerance επαιξε με την ιδεα του minimal synth σε τετοιο βαθμο που κατεληξε στη reference list των NWW. Οι ειδημονες το κατατασσουν αναμεσα στις πιο obscure επιρροες του techno, μεταξυ της Delia Derbyshire και του Monoton. Εγω παλι, το μονο που εισπραττω ειναι η αισθηση πως ακουω το δευτερο Neu! σε κασετοφωνο με ληγμενες μπαταριες φορωντας βαμβακι στα αυτια.

Divin LP (Vanity Records - 1981)

Giddle & Boyd - Going Steady With Peggy Moffitt

 Αγαπαω και θαυμαζω το Boyd Rice. Οριστε, το ειπα. Λατρευω το πνευμα αντιλογιας που διακατεχει το μεγαλυτερο μερος της πολυπλευρης προσωπικοτητας του. Ειτε ως ορκισμενος θορυβολαγνος, ειτε ως μελος του οργανωμενου Σατανισμου, ειτε ως 'κοινωνικος δαρβινιστης', ειτε ως θαυμαστης της διαστρεβλωμενης λαικης κουλτουρας των τελευταιων εξι δεκαετιων, ο Rice ηταν, ειναι και θα ειναι ενα απο τα μεγαλυτερα μυαλα της αντι-αντι-διανοησης.
 Στο Going Steady With Peggy Moffitt επισης αποδεικνυει το εξαιρετικο μουσικο του γουστο, επανεκτελωντας/διασκευαζοντας punk υμνους, minimal synth επη και γαλλικα chansons, αγκαλια με τη Giddle Partridge. Το αποτελεσμα ειναι τοσο psych, που θα εκανε ακομα και τους droogs του Κουρδιστου Πορτοκαλιου να χορευουν σα παλαβοι, τιγκα στο synthemesc.

Going Steady With Peggy Moffitt 7" (Discriminate Audio - 2008)

Robert Turman - Way Down

 Ενα industrial/minimal synth παραγνωρισμενο αριστουργημα επανακυκλοφορησε προσφατα σε 500 βινυλιακες κοπιες απο το εξειδικευμενο label, Dais Records. 

 O Robert Turman θητευσε στους πρωιμους Non, διπλα στο θορυβοπατερα Boyd Rice και απο τη στιγμη που χωρισαν τους δρομους τους, ο Turman ξεκινησε την επιχειρηση "Χορεψτε σαπιζοντας" μεσω private κασετοεκδοσεων. Οι περισσοτερες απο αυτες βρεθηκαν στα χερια συλλεκτων και κοστιζουν πλεον σχεδον πιο πολυ απο το αρχικο τους budget. Τη καταρα μου να 'χουν τα τσογλανια.

 Τωρα, οσον αφορα το Way Down, ηχογραφηθηκε το 1987 με μηδαμινα μεσα, αλλα παρα την κατ' αναγκη lo-fi προσεγγιση του, το οραμα του Turman λαμπει με μεταφυσικο τροπο μεσα στο βουρκο των συνθεσεων. Το πρωτογονο -αλλα λειτουργικο- sampling κυλαει στις σκουριασμενες φλεβες της ρυθμολογιας των drum machines, κανοντας το κεφαλι του ακροατη να δυσκολευεται μπροστα σε διλημματα μεγιστης σημασιας. Κοπανημα η καψιμο? Ιδου η απορια.

Way Down LP (Dais Records - 2010)
(Link is removed due to a kind request from the artist)

The Normal - T.V.O.D./Warm Leatherette

 Απο τη στιγμη που ανεφερα το βραχυβιο project του The Normal στο προηγουμενο post, το Warm Leatherette εχει γατζωθει στο μυαλο μου. Ξυπνησα αγχωμενος, μουρμουριζοντας την αυστηρη/ρομποτικη εκφορα του Daniel Miller στο μοναδικο 7ιντσο που εξεδωσε το 1978. Ετσι, αθελα του ξεκινησε την σθεναρη αντισταση του συνθετικου κατα του φυσικου, του synth εναντιον της κιθαρας, του post-punk εναντιον του γεννητορα του, που μεχρι τοτε ειχε μετατραπει σε κατεστημενο. 

 Μεσα σε λιγα λεπτα, το πρωτο νουμερο της Mute θιγει την αποξενωση, την αστικη παρανοια και την βιομηχανοποιηση βασικων λειτουργιων του συγχρονου man machine πανω σε μονοτονα μπιριμπιρια που βγηκαν κατευθειαν απο το εργοστασιο παραγωγης των Neu! και των Can (η ρυθμικη γραμμη του b-side ειναι ΙΔΙΑ με την αντιστοιχη του Oh Yeah των τελευταιων). Γι' αυτο το λογο και μονο, κατεβαστε το, ακουστε το 40 φορες στο repeat και ξυπνηστε αγχωμενοι μουρμουριζοντας τους στιχους, οπως εχουν κανει καλλιτεχνες του βεληνεκους της Grace Jones και του Boyd Rice πριν απο εσας.

T.V.O.D. / Warm Leatherette 7" (Mute - 1978)

Scorpion Violente - Uberschleiss

 Ακρως εθιστικο minimal synth απο ενα γαλλικο ντουετο που αρεσκεται στο να κοτσαρει σατανιλικια στο εξωφυλλο του ντεμπουτου του και να φωτογραφιζεται χαμογελαστο στο οπισθοφυλλο με ανηλικα. Οι Scorpion Violente τρελαινονται επισης να βγαζουν ξυγκι απο το μεταχειρισμενο εξοπλισμο τους (που 99% θα ανηκε σε καποια obscure coldwave μπαντα) παιζοντας ενα επιθετικο ιδιωμα πρωιμου synth punk και σκοτεινου industrial δευτερης γενιας. Δηλαδη σκεφτειτε τους Fad Gadget, Suicide, Human League, D.A.F., Normal και το λοιπο συναφι χωρις φιλοδοξιες για συμβολαιο και ειστε κοντα. To Uberschleiss μου εδωσε πολλες φορες την εντυπωση πως κανει πλακα, αλλα εγω για πρωτη φορα στη ζωη μου νομιζω πως σοβαρολογω. Το album ειναι τοσο καλο, οσο το εξωφυλλο του.

Υ.Γ. Οι τυπαδες τα σπανε οποτε αν δεν τους χορτασατε, μπορειτε να βρειτε το ομωνυμο 12ιντσο τους στο bunker του Brother Ray. Φιλαρακι ευχαριστουμε πολυ!

Uberschleiss LP (Avant! - 2010)

ESP Kinetic - Fleck Nor

Το πρωτο group του Neil Campbell (Vibracathedral Orchestra, Astral Social Club) βρωμαει Αγγλια απο μιλια. Οι ESP Kinetic εδρασαν απο το 1982 ως το '86 στη μουντη πραγματικοτητα της Γηραιας Αλβιωνας, παιζοντας ενα μπασταρδο industrial/post-punk ιδιωμα. Η πρωτη σαφης αναφορα του Fleck Nor ειναι οι Throbbing Gristle επι Second Annual Report, αλλα καθως κυλαει το album, θα αναγνωρισετε τις dub παρεμβολες του Metal Box των P.I.L, τις λεκτικες ροχαλες των Fall στο Perverted By Language και μερικα απο τα κατεστραμμενα μπλιμπλικια των Cabaret Voltaire στα ντουζενια του Red Mecca. To album στεκεται απο μονο του ως ντοκουμεντο πρωιμης DIY δρασης, αλλα ακουγοντας το δεν μπορεσα να αποφυγω το παιχνιδι "βρες τι σου θυμιζει αυτο το κομματι-πρηξε τους αναγνωστες με αχρηστες πληροφοριες-δειξε ποσο nerd εισαι".

Fleck Nor CD-R (Music Mundane - 2008)

V/A - The Minimal Wave Tapes Volume One

Νευριαζω με τις ανεκπληρωτες υποσχεσεις. Οταν τον Ιανουαριο, το label Stones Throw εβγαλε τη συλλογη The Minimal Wave Tapes, συμπληρωσε τον ακρως επεξηγηματικο τιτλο της με την υποσημειωση Volume One. Η χρονια κοντευει να τελειωσει και ακομα κανενα ιχνος του δευτερου μερους. Θα δωσω αφεση αμαρτιων μονο και μονο, επειδη ακομα και μετα απο 11 μηνες ψυχολογικου και διαδικτυακου ανεβοκατεβασματος, οταν ακουω το track των Esplendor Geometrico θελω να πλακωθω στο ξυλο με τον εαυτο μου. Οχι πως το υπολοιπο υλικο δεν ειναι το ιδιο ενθαρρυντικο, απλα το συγκεκριμενο κομματι πρεπει να μπει μεσα σε μια καψουλα και να σταλει στο διαστημα ως χαρακτηριστικο δειγμα ανθρωπινης εφευρετικοτητας.

The Minimal Wave Tapes Volume One CD/2xLP

(Stones Throw - 2010)

Liaisons Dangereuses - S/T

Μετα τον τριτο καφε της ημερας, το ομωνυμο album του γερμανικου group  Liaisons Dangereuses, ειναι αρκετο για να με τσιτωσει τοσο πολυ που θελω να παω για jogging. Και ναι, καλα καταλαβατε, δεν εχω παει ποτε στη ζωη μου. Τα μισα tracks του LP βασιζονται σε μινιμαλιστικα beats ελαστικης υφης (σαν το τριξιμο απο παντελονια δερματινης σε s/m club αμφιβολων συνθηκων υγιεινης) και τα αλλα μισα παιρνουν το cliche του σκοτεινου αστικου πριγκηπα, το ξεντυνουν απο τα τουλια και το βαζουν να χορεψει σαν robot σε μια disco/not-disco του κατακερματισμενου Βερολινου. Δυστυχως, ανοιξε το δρομο για το ΕΒΜ. Eυτυχως, δεν με ενδιαφερει.

Liaisons Dangereuses LP (Roadrunner - 1982)

No More - Dreams: Early Recordings 1980-82

Oι No More πρεπει να εχουν ολα οσα χρειαζεται ο καθε μοιρολατρης post-punk/minimal synth συλλεκτης (ξερετε, αυτος που δεν βγαινει ποτε απο το σπιτι και λεει συνεχεια ποσο θελει να πεθανει) για να μη μπορει να κοιμηθει ησυχος τα βραδια. Τενεκεδενια drum machines, ενρινα φωνητικα, γιγαντιες βατες, σακακια νεκροθαφτη, συννεφα απο λακ, αφαιμαξη της οποιας αντριλας απο την κιθαρα, στιβαρο μπασο, επιμονα πληκτρα και punk θρασος. Το Dreams συλλεγει τα singles και τις ακυκλοφορητες ηχογραφησεις της γερμανικης μπαντας, που αν ειχε προωθηθει καλυτερα (η μαλλον αν δεν ειχε αυτοπεριοριστει) θα μπορουσε τωρα καλλιστα να στρογγυλοκαθεται στο καταλογο των "κλασσικων". Διπλα στους τρισμεγιστους Bauhaus, στον Fad Gadget, στον Normal και στους Liaisons Dangereuses. Α ναι, ο ΥΜΝΟΣ Suicide Commando βρισκεται εδω μεσα, που καθε φορα που το ακουω θελω να σβηνω τσιγαρα μεσα στα ματια μου απο τη τσιτα. Η υπερτατη χορευτικη μουσικη για wannabe vampires και για τυπαδες που δεν γουσταρουν καθολου τον εαυτο τους.

Dreams: Early Recordings 1980-82 LP (Vinyl On Demand - 2005)

Third Door From The Left - Face The Firing Squad

Ο Brian Eno ειχε δηλωσει σε ανυποπτο χρονο πως σχεδον κανεις δεν ακουσε το πρωτο album των Velvet Underground οταν πρωτοκυκλοφορησε, αλλα οσοι το εκαναν, σχηματισαν αμεσως μπαντα. Δεν θα ηταν υπερβολη αν ισχυριζομασταν το ιδιο και για τις ζωντανες εμφανισεις των Throbbing Gristle. Ο industrial ανταρτοπολεμος κυρηχτηκε μεσα στα live τους. Το κοινο ειχε απηυδισει απο την υποκρισια του punk και εψαχνε να βρει μια μορφη εκφρασης που θα αντιπροσωπευε πληρως την απεχθεια του προς την κοινωνια και την καταντια της μουσικης. Ο Raye Caluori και ο Kevin Thorne γνωριστηκαν λοιπον στη θρυλικη συναυλια των T.G. (με support Cabaret Voltaire) στο λονδρεζικο YMCA το 1979 και ετσι εγενετο Third Door From The Left. Οι ηχογραφησεις του group διασωθηκαν μονο απο μια self-released κασετα, η οποια επανακυκλοφορησε απο το συνεπεστατο label Vinyl On Demand σε 600 βινυλιακες κοπιες. Το Face The Firing Squad δεν ανακαλυπτει το βιομηχανικο τροχο. Απλα τον θαυμαζει με ορθανοιχτα ματια και μετα τον καβαλαει χωρις βοηθητικες, δειχνοντας θρασυτατα τα σαπια δοντια του στο συγχρονο DIY κυκλωμα.

Face The Firing Squad LP (Vinyl On Demand - 2008)

V/A - Die Grosse Untergangsshow: Festival Genialer Dilletanten

1981. Festival Genialer Dilletanten. Βερολινο. Industrial. Επανασταση χωρις αντικρισμα. Ντοκουμεντο. Αυστηρες φρατζες. Κουρελιασμενα νευρα. Δερματινα παντελονια. Σιχτιριασμενο κοινο. Πασαλειμμενο eyeliner. Ηρωινη. Ζυγωματικα. Λαμαρινες. Synths. Επαναληψη. Θορυβος. Κομματια. Μηδενισμος. Τιποτα. Einsturzende Neubauten. Δυσωδια. Καταρρευση. Ουρλιαχτα. No-Wave. Καμμια ελπιδα. Καμμια υποκρισια. Πριμιτιβισμος. Die Todliche Doris. Σκατενιες ληψεις. Ακομα πιο σκατενια ηχογραφηση. Gudrun Gut. Θεατρο του παραλογου. Ιδρωτας. Sentimentale Jugend. Απαραιτητο. Καποιος να με σταματησει?

Festival Genialer Dilletanten CD (Vinyl On Demand - 2005)

Festival Genialer Dilletanten DVD (Vinyl On Demand)

Monte Cazazza - The Worst Of Monte Cazazza

Απαραιτητο album για την κατανοηση του γουστου του Corrupted Delights. O Αμερικανος Monte Cazazza ανταλλαζε ψοφια ποντικια και κασσετες μεσω αλληλογραφιας με τους Throbbing Gristle στα μεσα του '70 και εγενετο industrial. To Worst Of περιεχει tracks και σπανια singles που πανω-κατω ειναι υπευθυνα για την εδραιωση της βιομηχανικης αισθητικης, που αν δεν ειχαν συλληφθει ποτε, το πιθανοτερο ειναι να βρισκομασταν ακομα κατω απο το ζυγο του pub-rock. Το ετος μηδεν για την αντιστροφη του διπολου ομορφια/ασχημια βρισκεται εδω.

Τhe Worst Of Monte Cazazza CD (The Grey Area Of Mute - 1992)