Les Rallizes Denudes - Great White Wonder

 Προσφατα κοιταζοντας τον εαυτο μου στο καθρεφτη σε μια σπανια στιγμη αυταρεσκειας, προσεξα καμμια δεκαρια φρεσκες ασπρες τριχες να εχουν ξεφυτρωσει στους κροταφους. Σας παρακαλω, μη σπευσετε να πειτε οτι ειναι γοητεια, αλλα ουτε και πως ειμαι ματαιοδοξος. Απλα εχω αγχωθει απιστευτα με την αφραγκια μου και τις μολις χιλιες κοπιες του Great White Wonder. Ειναι αναγκη λοιπον να αγορασω αμεσα το πενταπλο κουτι των Les Rallizes Denudes, γιατι βλεπω να γινομαι σα το Leslie Nielsen. Ψυχαναγκασμος και ψυχεδελεια. Μια αποκλειστικοτητα του Corrupted Delights.

Great White Wonder 5xLP (Phoenix - 2011)

Hype Williams - S.E.A.L. III

 Εχω την εντυπωση πως οσο πιο γνωστοι γινονται οι Hype Williams, τοσο πιο πολυ τα χανουν στην επομενη κυκλοφορια τους. Μαλλον νιωθουν αβολα μεσα στο πετσι του ρολου που μπηκαν οι ιδιοι απο την αρχη της καριερας τους. Οι fans οντας αντιδιαμετρικα αντιθετοι μεταξυ τους -τουλαχιστον οσον αφορα τις μουσικες καταβολες- περιμενουν τα οσα απο το ντουετο, το οποιο απ' οσο ακουω στο S.E.A.L. III αδυνατει να ανταπεξελθει. Χρησιμοποιει τα settings του hypnagogic στο preset (ξερετε τωρα, DJ Screw, dub, synths, ψυχεδελεια, χορτο) για αυτοματο πιλοτο σε μια διαδικαστικη πορεια 20 ψιλοβαρετων λεπτων. Πλακα εχει, αλλα ως εκει. Το αλλοθι του tour cd-r σε 80 κοπιες δε με ξεγελαει!

S.E.A.L. III CD-R (Self-Released - 2011)

BJ Nilsen & Stilluppsteypa - Big Shadow Montana

 Οι ξεπετες του BJ Nilsen με το ντουετο των Stilluppsteypa ειναι πλεον τοσες που δεν μπορουμε να μιλαμε για περιστασιακη σχεση, αλλα για σχεδον αποκλειστικη. Οπως θα ακουσετε και εσεις στο νεο LP τους, οι εμπλεκομενοι εχουν αναπτυξει μια μορφη τηλεπαθητικης επικοινωνιας σε τετοιο βαθμο που απορω πως μπορει να ζησει ο ενας χωρις τον αλλο. Το Big Shadow Montana κυλαει ρευστα και γαληνια, με προσεκτικο editing που καλυπτει τις επιμερους συμβολες των δημιουργων, σαν να προκειται για ενα νεο οργανισμο με τις δικες του βιολογικες λειτουργιες που μολις αντικρυσε για πρωτη φορα το φως.

Big Shadow Montana LP (Helen Scarsdale Agency - 2011)

Monopoly Child Star Searchers - This Year In Coconuts

 Ενω ο Spencer Clark εχει κανει το χρεος του απεναντι στη μουσικη οντας το 1/2 των τρισμεγιστων Skaters, αρνειται να κατσει ησυχος. Μετα τη διαλυση τους, ακολουθησε παραλληλο βιο με το James Ferraro σε ενα παροξυσμο παραγωγικοτητας που δεν χωραει μονο σε ενα project. Για το This Year In Coconuts επελεξε το hypnagogic alter ego του, Monopoly Child Star Searchers αφηνοντας προς το παρον τους Black Joker και τους Vodka Soap στο παγο.

 Ο αποπροσανατολισμος ειναι το κυριο συστατικο στις μουσικες του Clark. Η χαμηλη πιστοτητα στις ηχογραφησεις παιζει τον ιδιο σημαντικο ρολο με το υλικο, το οποιο παραπαιει απο το ψυχεδελικο drone στο μινιμαλισμο και απο εκει κατευθειαν σε μια exotica που δεν προερχεται απο τον Ειρηνικο του '50, αλλα απο ενα φουτουριστικο θερετρο καποιου αγνωστου σε μας πλανητη. Εδω μεσα ο πνευματισμος εχει το ιδιο ειδικο βαρος με το souvenir που θα αγοραζατε απο ενα διαγαλαξιακο tiki bar.

This Year In Coconuts CS (Pacific City - 2011)

Regression - The End Of The Day

 H προσφατη στροφη του underground προς τα vintage synths εχει προκυψει πιθανον απο αντιδραση στην υπερφορτωση ηχου και εντασης των τελευταιων ετων. Πισω απο καθε ενα αμιγως noise project, θα κρυβεται ενα side-project που εχει βρει στο παταρι του οση αναλογιλα μπορει να γεμισει το stock απο κασετες που του εχει περισεψει.

 Ομως ο Nate Young (Wolf Eyes, Demons, Hatred κτλ) δεν διαλεγει την 'ευκολη' λυση του νεο-kosmische. Καταπιανεται με τις ρυθμικες βασεις του acid house, οπως το ειχαν φανταστει οι Psychic TV στο Jack The Tab αλλα χωρις τη συγχυση του E. Το The End Of The Day παλινδρομει μεταξυ ευφοριας και καταστολης, εξου και το ονομα του project. Regression. 

The End Of The Day CS (AA Records - 2010)

Zomes - Earth Grid

 Ο,τι αγαπησαμε στο πρωτο album των Zomes, βρισκεται ανεπαφο και στο Earth Grid. Οι λουπαριστες βινιετες, o κοκκωδης ηχος, το βαρυ organ (που αυτη τη φορα θυμιζει ακομα πιο πολυ Alice Coltrane), τα τελετουργικα τυμπανα, η μαστουρα στην ατμοσφαιρα. Ταντρικο σεξ μεταξυ των Suicide και του William Basinski? Ακουγεται βαρετο, αλλα αληθεια δεν ειναι.

Earth Grid CD/LP (Thrill Jockey - 2011)

Bobby Beausoleil - Lucifer Rising O.S.T.

Δαιμονες

Ααμων, Αβραξας, Αγαρης, Αδραμελεχ, Αζαζηλ, Αλαστωρ, Αλλοκες, Αμδουσιας, Αμπιγκορ, Αμυ, Ανδρεαλφος, Ανδρομαλιος, Αντραλ, Αριωχ, Ασμουδαιος, Ασταρωθ, Βααλ, Βαελβαλαν, Βαθην, Βαλακ, Βαπουλα, Βαρβατος, Βασσαγος, Βεελζεβουλ, Βεελσεπφων, Βελιαλ, Βεπαρ, Βινε, Βοτις, Βουαλ, Γκεαπ, Γκλασια Λαμπολας, Γκρεμορυ, Γουσιων, Δανταλιων, Ευρεβρ, Ζαγκαν, Ζεπαρ, Ιπος, Καακρινολαας, Καλι, Καμιων, Καραμπια, Κερβερος, Κιμεγες, Λεραζ, Λουσιφερ, Μαλφας, Μαραξ, Μαρμπας, Μαρχωσιας, Μουρμουρ, Μπαλαμ, Μπεεμοθ, Μπελεθ, Μπελφεγκορ, Μπεριθ, Μπιουν, Μπιφρονς, Μπουερος, Ναβηριος, Ντεκαραμπια, Οριας, Ορομπας, Οσε, Ουκομπαχ, Παιμων, Πουρσων, Προυφλα, Ραουμ, Ρονοβε, Σαλλος, Σαξ, Σαπμνοκ-Ρα, Σατανας, Σηρε, Σιτρι, Στολας, Φορας, Φορνεας, Φουρινομιος, Φουρκας, Φουρφουρ, Φωκαλορ, Χααγκεντι, Χαλφας.

(Απο το βιβλιο "Η Ομορφια της Λιστας" του Umberto Eco)

Lucifer Rising O.S.T. 2xCD (Arcanum Entertainment - 2004)

Popol Vuh - Nosferatu O.S.T.

 To σχετικο αρθρο του τελευταιου Wire με πριζωσε να ξανακουσω πιο προσεκτικα τις μουσικες επενδυσεις των Popol Vuh για τις ταινιες του Werner Herzog. Ξεχωρισα για ακομα μια φορα το 32χρονο soundtrack του Nosferatu, το οποιο διατηρει σε ολη τη διαρκεια του μια κατανυκτικη ατμοσφαιρα μπλεκοντας πιανιστικο μινιμαλισμο με αερινα drones ανατολιτικης καταγωγης και βυζαντινες μελωδιες με ναρκωμενες kraut ενορχηστρωσεις. Η πνευματικοτητα του εργου αντιπαλευεται το σαρκικο παθος της ταινιας μεσα απο τα κατακοκκινα ματια του Florian Fricke.
 Αξιοσημειωτο επισης ειναι το γεγονος του 'δανεισμου΄ του Through Pain To Heaven απο τους αθεοφοβους Funeral Mist που το χωρεσαν ολοκληρο μεσα στον ανιερο υμνο τους, Jesus Saves. 

Nosferatu O.S.T. CD (SPV Recordings - 2004)

Ilios - Kenrimono

  Καθε album που σεβεται τον εαυτο του, συστηνει στο κοινο την ακροαση σε μεγιστη ενταση. Τις περισσοτερες φορες βεβαια, η προτροπη "to be played at maximum volume" ελπιζει οτι θα καλυψει το αδυναμο mastering με τις δικτατορικες ιδιοτητες της ενισχυσης. 

 Στο Kenrimono, η τοποθετηση του δεικτη στο 10 ειναι αναγκαια για να λαμψει η ψυχεδελικη sound-art του Ilios. Ο Δημητρης Καρυοφυλλης σκεπαζει field recordings απο αιθουσες αναψυχης με ψηφιακη σκονη και υποκωφα bass drops που επωφελουνται της δυναμης των ηχειων σας. Θα βρισκεστε σε καλο δρομο τη στιγμη που θα διαμαρτυρηθουν οι διπλανοι σας για διαταραξη κοινης ησυχιας. 

Kenrimono LP (Pan - 2009)

Astro / Family Battle Snake - Split

 Μεσα στη νοσταλγια για τη ζεστη ποιοτητα των synths, το πρωτο LP της Pan πολεμησε το hypnagogic με τα ιδια του τα οπλα. Εβαλε τον Astro (Hiroshi Hasegawa των θρυλικων C.C.C.C.) στο ιδιο στρατοπεδο με τους Family Battle Snake (Βασιλη Κουλιγκα), αντιμετωπους με τις ορδες των hipsters που προσεγγισαν το kosmische πλαγιοειρωνικα.

 Η πρωτη πλευρα ανηκει στις δυο συνθεσεις των FBS που αποκτουν τροχια γυρω απο γεωμετρικα κοσμικα σχηματα. Κινουνται με μαθηματικη ακριβεια μεχρι το σημειο που το μεγαλυτερο μερος των σωματιδιων τους θα ξεφυγει απο τον αξονα του drone και θα δημιουργησει απο το μηδεν παραλληλες αφηρημενες στοιβαδες.
 Στη δευτερη πλευρα, ο Hasegawa τοποθετει βραστα αυγα κατω απο τις μασχαλες του japanoise και το κανει να παραδεχτει τη παρανομη σχεση του με το kraut. Θα ομολογησει τα παντα μεχρι το τελος του κομματιου.

Split LP (Pan / Hanido Sounds - 2008)

Giddle & Boyd - Going Steady With Peggy Moffitt

 Αγαπαω και θαυμαζω το Boyd Rice. Οριστε, το ειπα. Λατρευω το πνευμα αντιλογιας που διακατεχει το μεγαλυτερο μερος της πολυπλευρης προσωπικοτητας του. Ειτε ως ορκισμενος θορυβολαγνος, ειτε ως μελος του οργανωμενου Σατανισμου, ειτε ως 'κοινωνικος δαρβινιστης', ειτε ως θαυμαστης της διαστρεβλωμενης λαικης κουλτουρας των τελευταιων εξι δεκαετιων, ο Rice ηταν, ειναι και θα ειναι ενα απο τα μεγαλυτερα μυαλα της αντι-αντι-διανοησης.
 Στο Going Steady With Peggy Moffitt επισης αποδεικνυει το εξαιρετικο μουσικο του γουστο, επανεκτελωντας/διασκευαζοντας punk υμνους, minimal synth επη και γαλλικα chansons, αγκαλια με τη Giddle Partridge. Το αποτελεσμα ειναι τοσο psych, που θα εκανε ακομα και τους droogs του Κουρδιστου Πορτοκαλιου να χορευουν σα παλαβοι, τιγκα στο synthemesc.

Going Steady With Peggy Moffitt 7" (Discriminate Audio - 2008)

Holger Czukay - Canaxis

 Λιγους μηνες μετα το σχηματισμο των Can, ο Holger Czukay παραμερισε για λιγο το ρολο του μεγαλυτερου μπασιστα ολων των εποχων και καταπιαστηκε με τη πρωτη μεγαλη αγαπη του. Το στουντιο. Στο Canaxis (το οποιο κυκλοφορησε το 1968 κατω απο το ονομα Technical Space Composer's Crew) συνεργαστηκε με τον παραγωγο Rolf Dammers και επλεξε ενα συρματινο διχτυ απο εθνομουσικολογικα πρωιμα samples και αιωνια tape loops. Το εγχειρημα ανοιξε το δρομο για τα επιτευγματα μυριαδων καλλιτεχνων, απο το My Life In The Bush Of Ghosts του Eno/Byrne μεχρι τα mixtapes του DJ Screw, χωρις ομως να αναγνωριστει ποτε επισημα απο τις λιστες με τα all-time classics.

Canaxis CD (Revisited - 2006)

Haare - Funeral Of Souls

 Προσπεραστε διακριτικα τη tie-dye γραφικοτητα της συσκευασιας του Funeral Of Souls, αγνοηστε το motto "Destroy Fascism, Love Forever" των liner notes και επιπλευστε πανω στα ψυχεδελικα drones του Φινλανδου Haare.
 O κατα κοσμον Illka Vekka περιγραφει ενα πολυ ασχημο trip με την ικανοτητα των Skullflower και των Birchville Cat Motel, χωρις ομως να παραπαιει μεταξυ black metal και θορυβου. Η μουσικη του κινειται αργα απο τις θεμελιωδεις δυναμεις της φυσης φερνοντας με στο πειρασμο να την ονομασω ως μετα-kosmische, αλλα κρατιεμαι με νυχια και με δοντια για να μη το κανω. Ακουγεται τοσο δηθεν που θα με πετροβολουσα ακομα και εγω, οποτε αρκεστειτε στο psychedelic noise.

Funeral Of Souls CD (Freak Animal - 2010)

Our Love Will Destroy The World - Stillborn Plague Angels

 Χθες συναντησα τη πιο ειλικρινη μορφη εκφρασης της γιορτης του Αγιου Βαλεντινου εξω απο το γειτονικο sex shop. Ο ιδιοκτητης του φροντισε να σημαιοστολισει καταλληλα το μαγαζι με καρδιες και μπαλονια, ασχετα και αν αναμεσα στο εμπορευμα μπορεις να συναντησεις φουσκωτες κουκλες υπερβαρων η καποιο ροζ, φωσφοριζε, παλλομενο δονητη τριων ταχυτητων που πιθανον να λεγεται Ass Dominator 3000. 

Η δυναμη πισω απο ολη αυτη τη προπαγανδα ειναι σαφως τα εξιδανικευμενα αναπαραγωγικα ενστικτα, αλλα πραγματικα τωρα, μπορειτε να αντισταθειτε στον ερωτα και στη ψευδαισθηση του? Αυτη τη ψευδαισθηση που σε κανει να νομιζεις πως εισαι για πρωτη φορα στη ζωη σου μοναδικος. Αυτη τη γαμημενη ψευδαισθηση που οταν τυχει να διαβασεις και να εκφερεις το ονομα του drone project του Campbell Kneale, Our Love Will Destroy The World δεν θα σκασεις ειρωνικο χαμογελο. Μαλιστα, μπορει και να ταυτιστεις.

Ο μαγαζατορας του sex shop φαινεται να ξερει πολυ καλα τα λογια του Lou Reed στο "Some Kinda Love". No kinds of love are better than others. Επαυξανω.

Stillborn Plague Angels LP (Dekorder - 2009)

Double Leopards - A Pebble In Thousands Of Unmapped Revolutions

Τα αχανη, μεταφυσικα drones του A Pebble In Thousands Of Unmapped Revolutions εχουν μουλιασει μεσα σε μια κολλωδη σιχαμενη ουσια αγνωστου ταυτοτητας που δεν θα την ακουμπουσατε ποτε με γυμνα χερια. Δεν ξερετε τι ειναι και δεν θελετε να μαθετε που οφειλει τη συσταση της. Για χαρη του δευτερου album τους, οι αμερικανοι Double Leopards ενστερνιζονται τις μυσταγωγικες αληθειες του Angus MacLise, των Taj Mahal Travellers και του Soliloquy For Lilith των NWW, ενω μετα μουρμουριζουν σα τρελοι ψευδοπροφητες τις δονησεις του αιωνιου om στη γενια του No Fun Fest και του ΑΤΡ. Επος.

A Pebble In Thousands Of Unmapped Revolutions LP (Eclipse - 2001)