'Οι αυνανισται τρομαζουν απεναντι της παραμικρης δυσκολιας, καθιστανται ευμεταβολοι, αστατοι, ελαφρονοες, ως επι το πληστον αφηρημενοι, ανησυχοι, δειλοι και αδεξιοι εις τας συναναστροφας. Νομιζοντες οτι το παθος των φαινεται η και φοβουμενοι την αποκαλυψιν του αποφευγουν τας συναναστροφας και επιζητουν την απομονωσιν.
Εαν εις τα ανωτερω προστεθη ακομη και η νευρασθενικη αυπνια, ο αυνανιστης παρουσιαζει μιαν εικονα εις ακρον θλιβεραν και αξιοθρηνητον. Η μελαγχολια και η υποχονδρια κρουουν συχνα την θυραν του αυνανιστου.
Δεν υπαρχει κανενα ειδικον φαρμακον κατα του αυνανισμου. Υπαρχουν μονο μερικα, τα οποια κατευναζουν την νευρικην ανησυχιαν, μετριαζουν την επιθυμιαν, ητις προηγειται της πραξεως, καταπραυνουν τον γενετησιον ερεθισμον και ελλατωνουν την αισθησιν της ηδονης.
Προς τον ανωτερω σκοπον συνεστηθησαν παμπολα φαρμακα. Εξ αυτων αναφερομεν τα βρωμιουχα, την ναρδον, την κοκαινην, την μορφινην, την ηρωινην, την κωδεινην, την καμφοραν, την λουπουλινην, την βεροναλην, την διαλην, το luminal, το medinal, το bromural, το bornyval, το valisan, την αντιπυρινην, τη θαλλινην, την αντινερβινην, την ατροπινην, το valyl, το sedobrol, το bromblutan, τη τριοναλην, το epiglandol κλπ. κλπ. κλπ.'
(Αποσπασμα του βιβλιου "Αυνανισμος: Κινδυνοι-Προφυλαξις-Θεραπεια" της M. Μωυσειδου)
Plays With Itself CS (Hypnagogia - 2011)